Tweeling uit elkaar halen? een jaar overslaan?
Mijn tweelingdochters van 6,5 jaar zitten in groep 3. Ze doen het allebei goed op school, maar de een nog beter dan de andere. De snelst lerende van de twee las bijvoorbeeld in december al op AVI-4. Ook met rekenen is ze de klas duidelijk vooruit.
Nu is het voorstel van de juf om het snelst lerende zusje direct naar groep 4 te bevorderen; een klas te laten overslaan dus. Dat zou voordelig zijn voor haar, omdat ze zich dan niet zou zitten te vervelen tijdens de vele klassikale momenten. Ook zou het misschien beter zijn voor haar zusje, die zich dan niet steeds in de schaduw van haar (nog) beter lerende zusje zou hoeven voelen. Van dat laatste verschijnsel hebben we trouwens geen indicatie.
Mijn vragen: is er ervaring met het uit elkaar halen van (tweeling)broers of -zusjes die al een paar jaar samen in de klas hebben gezeten? Wat zouden overwegingen pro en contra kunnen zijn? Hoe is de overgangsfase, moeilijk of makkelijk? Hoe groot is het risico op 'verveling' dat de school schetst? Is er werkelijk zoveel winst te boeken met 'een klas overslaan'?
N.B. wij hebben helemaal geen haast met school; het belangrijkste is dat onze dochters zich er prettig voelen en goed kunnen leren. Het grote voordeel van een jaar korter over je school doen is ons dan ook niet helemaal duidelijk.
De meningen zijn verdeeld
Ik ben zelf een tweeling. Wij hadden de taken strak verdeeld: ik deed het schoolwerk (in de klas ook het woord, in onze schriften het werk), zij organiseerde de baldadigheid.
We waren er geraffineerd in. Niemand die wat merkte, totdat bleek dat mijn zus in de 2e klas (groep 4 nu) haar eigen naam niet eens kon schrijven. Ik kon dat wel natuurlijk. Zij is toen een jaar lang van school gegaan en bijgespijkerd (werd toen nog niet moeilijk over gedaan).
Na ons is er een periode geweest dat er steevast beweerd werd dat tweelingen uit elkaar moesten. Ik hing die opvatting ook aan (logisch, eigen ervaring). Maar inmiddels maakt men zich er niet meer zo druk om. En ik ook niet meer.
Toch ontstond er ook bij mijn kinderen (belandden tegen mijn zin bij elkaar in de klas) een soort van taakverdeling. Mijn dochter (een jaar jonger) deed het lezen, zoon deed het rekenen. Ze gunden elkaar in de klas hun eigen terrein. Gevolg: van zoon werd gedacht dat hij dyslectisch was en van dochter dat ze gewoon een beetje dom was.
Hoe zit dat bij jouw kinderen? Laat de een de ander alle ruimte, waardoor die ene wat stiller is of wat minder laat zien? Is het verschil tussen de twee werkelijk zo groot, of valt het eigenlijk wel mee?
Zie je buiten school ook een verschil?
En dan, last but not least, wat vinden ze er zelf van? Willen ze uit elkaar? Wat zou het effect zijn op die ene die 'achter' blijft?
De stelling van juf lijkt me een beetje onzin. Als er al sprake is van het gevoel van in de schaduw staan, dan wordt dat juist vergroot als zus wel een klas extra vooruit mag en zij niet. Deze kinderen hebben bij uitstek niet alleen in de klas met elkaar te maken tenslotte.
Verveling, ja, dat zou kunnen.
Maar je kunt daar ook op ingrijpen als zich dat feitelijk voordoet. Bovendien is een van de kenmerken van verveling, onderpresteren. Misschien verveelt die andere zich meer dan die ene?
In januari 6,5 zijn in groep 3 is best 'oud' trouwens. Formeel zijn het al zittenblijvers.
Groet,
Miriam Lavell
Onzin mirjam
6,5 jaar in groep 3 is helemaal niet oud. En al zeker geen zittenblijver. Als je nu 6,5 jaar bent dan ben een zomerkind.
Mijn dochter is van september. Dus begin september 7 jaar geworden. Zij zit nu in groep 4. Zij is nu 7 jaar en 5 maanden. Niets te oud dus voor groep 4. Oudste zoon is van eind juni. Hij zit in groep 7 en is 10 jaar en 7 maanden. Volkomen normaal.
Verder ben ik het met je eens. Bespreek het eerst eens met de kinderen. Ik vind alleen wat voorlopen geen reden om gelijk in groep 4 te beginnen. Dan moet er wel meer zijn. E4 niveau met lezen is niet erg bijzonder. Waarom wil de juf het en wat wil ze er dan mee bereiken voor het kind dat dan versnelt?
Niet overslaan, wel uit elkaar
bij ons worden tweelingen bij voorkeur apart in een klas geplaatst. Is het geen school die 'extra werkjes' kan aanbieden? Ik vind altijd als ze zo jong zijn in groep 8 en dus voortgezet, het niet aan te bevelen (tenzij ze natuurlijk super goed leert).
Het eerste wat in mij opkomt is dat de een dan straks ook een jaar eerder naar het VO gaat dan de ander. Ik weet niet of dat zo'n prettige situatie is?
Je hebt gelijk
Sahara, je hebt gelijk. Ik heb me vergist.
Groet,
Miriam Lavell
Jippox
"Het eerste wat in mij opkomt is dat de een dan straks ook een jaar eerder naar het VO gaat dan de ander. Ik weet niet of dat zo\'n prettige situatie is?"
Dat ligt er maar net aan. Ik heb mijn tweeling altijd heel individueel behandeld. Op de peuterspeelzaal gingen ze al op verschillende dagen naar school. Op de basisschool in verschillende klassen. Nu heeft een een klas overgeslagen en zal dus een jaar eerder dan zijn broer naar het voortgezet onderwijs gaan. Dat vindt hier niemand raar, of een probleem.
Topicstarter kan weinig met mijn verhaal, omdat mijn tweeling nooit bij elkaar in de klas heeft gezeten. Ik zou bij de voorsprong haar haar makkelijkst lerende dochter eerder denken aan verdieping en verrijking. Enerzijds omdat de voorsprong (nog) niet spectalulair is en ze met vv een leerzaam jaar kan hebben, anderzijds omdat de voorsprong met versnelling waarschijnlijk alleen maar harder ontwikkelt, en wat moet je dan in groep 6 bijvoorbeeld? Hminkema, ik zou op school gaan praten over hoe ze je dochter in haar huidige klas interessant werk kunnen bieden.
skik
Skik
Ik heb er ook geen ervaring mee, maar met 1 kind op het VO zie ik wel wat een enorm verschil dat is met een kind op de basisschool. Het hoeft natuurlijk niet, maar ik kan me wel voorstellen dat dat best gedoe kan geven bij een tweeling. Omdat ze dan echt in 2 heel verschillende werelden zitten, verschillende dingen moeten maar ook verschillende dingen mogen. Dat geeft met kinderen van verschillende leeftijden soms al een heel veranderde dynamiek, maar met 2 even oude kinderen lijkt me dat lastiger. Maar nogmaals: geen ervaring, geen idee, lijkt me alleen wel iets om ook even bij stil te staan.
Dilemma
Ik heb zelf ook een tweeling 
en ik kan mij heel goed voorstellen dat dit een dilemma is. Als tweelingmoeder wil je graag dat ze beiden gelijkwaardig zijn, gezien worden en toch uniek zijn. Misschien maakt 1 of 2 eiig ook een verschil.
Het is ook onze ervaring dat als ze samen iets moeten doen, er al gauw een taakverdeling optreedt. Alsof ze samen 1 volwaardig persoon worden (en uit luiigheid geen 100% maar elk 50% geven). Ze leren er niet zoveel van (behalve samenwerken, maar dat kunnen al veel te goed) en later zullen ze niet hun hele leven samen 1 baan perfect doen, 1 huishouden perfect runnen, samen 1 sport compleet beheersen. Bij ons hadden ze samen een eigen taal (dat ging ongemerkt) nog voordat ze goed en wel met ons spraken terwijl ze elk een aparte box hadden en die een paar meter van elkaar stonden! Bij onze tweeling speelde iets dergelijks in het klein, bij zwemles (1 mocht door, 1 niet) en toen werd de een wakker en ging plots als een speer. Dat kan ook nog.
Het dilemma dat bij jou speelt, gaat wel eens door ons hoofd, zo groot zijn de verschillen ook bij onze tweeling. En ik denk dat ik toch zou kiezen voor elk kind, individueel. Het probleem is hoe je het oplost dat de een niet buiten zn schoenen gaat lopen van en de ander dat gevoel niet ook heeft of zich tijdelijk minder voelt. Daar heb ik nog geen antwoord op.
Soms is het prima dat ze samen klitten en genieten dat ze een tweeling zijn. Je hoeft het niet te verbieden. Maar als ze dat niet zouden zijn, wat zou je dan doen met school? Dan zou je veel makkelijker kiezen voor het aan bod laten komen van individuele behoeftes. Zet dat nu eens af tegen de keuze die je het liefste zou willen: geen onderscheid maken maar dat er toch individuele onderscheid is. Ik zou het heel moeilijk vinden, maar ik denk toch dat ik kies voor individuele aspecten. En wat als elk jaar dit zelfde dilemma terugkomt? Blijf je een geen spurt laten maken, om de ander.. Het is moeilijk. En ik heb (voorlopig dan) nog makkelijk praten.
Gaat voorlopig goed
Even terugkomen op deze draad. We hebben er vorig jaar voor gekozen de situatie zo te laten als hij was: de beide zusjes dus in dezelfde klas te houden. De belangrijkste overwegingen daarbij waren:
1. dat het eigenlijk heel goed ging met de schoolprestaties van allebei, dus waarom zouden we de situatie veranderen? (met een ongewisse uitkomst?)
2. dat het om twee witte meisjes gaat in een verder 90% allochtone klas; in de onderbouw spelen verschillen in achtergrond nog niet zo'n rol in de sociale omgang, maar in de midden- en bovenbouw wel en we vinden het prettig dat ze elkaar dan tot steun kunnen zijn.
Nu, dik een jaar later, zijn we niet ontevreden over onze keuze. Nog steeds doen de meiden het heel goed op school. De 'oudste' van de twee (met 10 seconden verschil) heeft AVI al uit, de 'jongste' zit in M5 en is de klas dus ver vooruit. Ze gaan allebei met plezier naar school. Ze krijgen allebei verrijkingsopdrachten. De klas telt 22 leerlingen, wat de juf de ruimte en tijd geeft om te differentiëren (bij 30 leerlingen is dat een zwaardere opgave).
De laatste overweging die meespeelde is dat we zien dat beide meiden zichzelf goed aan het werk kunnen houden en geïnteresseerd zijn in leren. Van de 'verveling' die je zo vaak geassocieerd ziet worden met zeer- of hoogbegaafde leerlingen is geen sprake. In latere leerjaren zien we wel of dat bestendig is of verandert. Maar voorlopig zijn we blij met de gemaakte keuze.
Dank voor alle interessante antwoorden!
Leuk
Leuk dat je nog even laat horen hoe het afgelopen is en hoe het nu gaat.
Bij jullie is er niks veranderd aan de situatie dus, bij ons heel veel. Mijn tweeling zat vorig jaar op verschillende scholen en in verschillende leerjaren maar dit jaar (groep 7) zelfs voor het eerst van hun leven in dezelfde klas. Gaat ook prima trouwens.
skik
hier
Tot 15 jaar is 2ling hier bij elkaar blijven zitten. Deden zowat alles samen. Maar toen begon duidelijker te worden dat de ene meer begon te leunen op de andere (vergat bvb altijd z'n spullen, broer had zijn spullen toch bij. Vulde zijn agenda niet in; broer wist wel wat ze moesten doen, Als er een uitstap geregeld moest worden liet hij broer dat lekker doen... Ook begonnen zijn cijfers er op achteruit te gaan ... toen hebben we ze uit elkaar gehaald zodat ze beide verplicht waren om zelf hun verantwoordelijkheid op te nemen. Dat loopt nu terug beter. Het is nog wel zo dat de ene er zo mogelijk liever de kantjes van af loopt en broer meer in orde is met zijn spullen, maar ze dragen nu beide de gevolgen van hoe en wat ze doen. Halen goede cijfers (Broer is wiskundig sterk, 'aanleuner' is meer filosofisch)
Maar ik ben zeker wel blij dat ze vele jaren elkaars toeverlaat in alle vormen zijn kunnen zijn. Ze hebben een unieke band met elkaar.
In de familie is er een 2ling (een jongen en een meisje) waarvan het meisje een jaar versneld heeft. Volgens mij loopt dat goed, het meisje presteert veel beter op schools vlak als de jongen en ze maken er geen probleem van dat ze niet gelijk zitten.
hier
een tweeling waarvan een in de tweede en een in de eerste van het VO
Het zijn januari kinderen, dus dochterlief is net aan versneld, al bij de kleuters. Na anderhalf jaar ging zij naar groep 3, hij na twee en half jaar.
Voor mijn kinderen is het goed geweest. zoonlief was altijd heel afwachtend, steun zoekend. Doordat zuslief alles een jaar eerder deed, had hij een mooi voorbeeld.
Echter in jouw geval denk ik: een klas overslaan omdat je avi 4 leest en beter rekent.... Versnellen kan goed zijn voor een kind. Maar dan wel op gegronde en uitgezochte redenen. Maar wellicht vertel je hier niet alles.
