tussentijds wisselen van middelbare school i.v.m. ADD - ervaringen?
Zojuist in het draadje van Leanne al iets gepost, maar voor de duidelijkheid open ik hiervoor zelf een draadje;
Zoon (12 jaar) loopt hopeloos vast in de brugklas (heterogeen; VMBO-t/HAVO-VWO)op alle fronten en heeft als het zo doorgaat geen overgangsrapport (heb hier in november vorig jaar al eerder over geschreven). Omdat wij een sterk vermoeden hebben dat er iets als ADD speelt is hij onlangs via de huisarts aangemeld voor onderzoek en gaan we het testtraject in. Diagnose zal echter nog wel even op zich laten wachten, dat wordt op zijn vroegst eind juni, en dan is het schooljaar al bijna om.
School laat alles echter lekker op zijn beloop; zolang er geen diagnose is doen ze eigenlijk niets. Zoon zit tot overmaat van ramp ook nog eens in een enorm drukke onrustige klas met ongeveer 6 stoorzenders, die alle aandacht opeisen waardoor mijn zoon, een rustig onopvallend kind, nogal ondersneeuwt. En inmiddels met steeds minder plezier naar school gaat.
Ik heb inmiddels het gevoel om dit jaar maar als als een verloren jaar te beschouwen, en we zetten nu maar in op doubleren (wat de school eigenlijk liever niet heeft, maar ze kunnen het niet weigeren).
Al met al hebben we er eigenlijk niet zoveel vertrouwen meer in. Alles wordt bij ons neergelegd en interesse is er maar mondjesmaat, zowel van mentor als van de leerlingbegeleider/decaan. Op mails wordt niet of heel laat gereageerd. We vragen ons eigenlijk af of zoon wel op deze school moet blijven, deels vanwege de teleurstellende ervaringen tot nog toe, maar ook omdat achteraf bezien het Daltononderwijs misschien wel niet zo handig is i.c.m. een stoornis als ADD.
De decaan beweert echter dat dat nog erg lastig gaat worden. Volgens hem willen andere scholen meestal geen doubleurs, zodat we slechts de keus zouden hebben tussen afstromen (wat ik niet wil omdat a. kind volgens mij het niveau wel heeft maar niet met deze belemmeringen en b. dat de problemen niet oplost) of doubleren op dezelfde school.
Klopt het wat de decaan zegt? Willen andere middelbare scholen echt geen doubleurs aannemen? Gezien de ervaringen tot nog toe met deze man neem ik dit niet direct voor waar aan. Mag je hier dan ook een bemiddelende rol van de huidige school in verwachten? Zoals ik al aangaf heeft school de neiging op alles op ons bordje te leggen, maar ik zou in dit geval niet weten waar te beginnen.
Alvast dank voor de reacties!
Ik denk dat je met andere scholen moet gaan praten
Niet wachten op de resultaten van het onderzoek, maar nu al actie ondernemen. Als school het nu zo laat zitten, denk ik niet dat het heel anders wordt als je kind een diagnose krijgt (wat natuurlijk ook nog eens niet zeker is). Maak een afspraak met de brugklascoördinator of zorgcoördinator van scholen in de buurt en doe je verhaal. Vraag wat zij voor mogelijkheden zien. Ze kunnen dan gewoon uitgaan van het advies van de basisschool. Misschien kan hij dan nog voor het eind van het schooljaar naar een nieuwe school, en wel gewoon doorstromen.
Maar hoe dan ook niet (meer) wachten op school, zelf in actie komen. Ook al om aan je zoon te laten zien dat je je druk maakt om hem en dat je het beste voor hem wilt. Een school die hem zo laat vallen moet wel slecht zijn voor zijn gevoel voor eigenwaarde.
Wat is eigenlijk het advies van je zoon?
Engeltje
Engeltje
Sorry dat ik nu pas reageer, draadje was al wat naar onderen gezakt en ik heb helemaal jouw reactie gemist.
Ik denk dat ik inderdaad zelf in actie zal moeten komen, want van de school hoeven we weinig te verwachten. Dat zoon nog doorstroomt op een andere school kan ik me nauwelijks voorstellen, gezien het feit dat zijn cijfers het hele jaar al onder de maat zijn. Maar gaan praten kan geen kwaad natuurlijk.
Punt alleen is dat zoon eigenlijk liever niet naar een andere school wil; hij heeft het idee dat het al een stuk beter zou gaan in een leukere klas en als hij meer hulp/begeleiding krijgt - maar de vraag is nu juist of hij dat uberhaupt kan verwachten, want zoals jij al aangaf is het natuurlijk nog helemaal niet zeker of hij een diagnose krijgt.
Nouja, eerst maar eens de mogelijkheden verkennen. Zoon is overigens met een VMBO-t/HAVO advies van de basisschool gekomen, maar als het zo doorgaat heeft hij dus geen overgangsrapport voor
VMBO-t.
Dank voor je reactie in elk geval!
verwachtingen
Lastig dat je zoon het zo moeilijk heeft in de brugklas. Je wilt het onderzoekstraject in en kennelijk heb je hier hoge verwachtingen van. Stel hij krijgt de diagnose, wat verwacht je dan van school? Denk je dat hij het ineens veel beter gaat doen? Ik denk dat je niet teveel daarop moet inzetten, maar alvast bijles of huiswerkbegeleiding moet regelen. Ook al gaat hij niet over, je wilt ook niet dat zijn achterstand vergroot. Maar misschien ben je hier allang mee bezig.
Ik ben een beetje bang dat jij een diagnose als een soort vrijbriefje ziet, als oplossing voor zijn problemen. Dat is niet zo. Jullie zullen toch echt samen aan de bak moeten. Ik bedoel dit overigens positief hoor.
Decaan
Ik vrees dat je decaan gelijk heeft. Het is afhankelijk van welke stad. Hier in Amsterdam is dit jaar ook op vmbo-t niveau geloot. De scholen waar wel plaats is, zijn de impopulaire scholen, vaak aan de rand van de stad.
Ik ben zelfs verbaasd dat hij mag doubleren; hier moet een leerling meestal afstromen, vaak naar een andere school. Ook zitten scholen niet te wachten op een nieuwe leerling in april, dat wordt dan dus augustus. Daarnaast is een andere school geen garantie op een prettige klas.
Als je niet wilt dat je kind afstroomt, en hij niet naar een andere school wilt, kan je ervoor kiezen hem te laten doubleren en volgend jaar hem meer te begeleiden. Als je afspraken kan maken met de zorgcoördinator van een andere school, dan kan je dit ook met de zorgcoördinator van deze school.
Het is wel een moeilijke keus. Geef je hem een kans te laten zien wat hij kan of wordt het weer een verloren jaar.
Onderwijsconsulenten
http://www.onderwijsconsulenten.nl/
Ik zou advies vragen bij Onderwijsconsulenten. Je hebt een kind met een ondersteuningsbehoefte. Nog niet duidelijk is hoe. Zij kunnen je helpen met het leggen van de puzzel.
Veel sterkte gewenst.
Aan de bank
Een diagnose kan sommige deuren openen als er op wordt geklopt. De deuren moet je zelf zoeken. Deuren zijn er in de vorm van boeken of cursussen, contact met ouders met kinderen met add, event. medicijnen, huiswerkbegeleiding (met kennis van add) en structuur, oefenen aan het werkgeheugen en meer.
Een boek waar ik zelf veel aan heb gehad is 'Slim maar ...' van Peg Dawson ea. Er is ook een vo-versie. Daarin benoemt en behandelt zij diverse executieve vaardigheden en ze geeft voorbeelden hoe je ze kan versterken, samen. Dit boek is niet alleen handig met diagnose maar ook zonder diagnose is het een praktisch boek om mee thuis aan de slag te gaan. Ook is het handig gebleken in onze gesprekken met school bij het benoemen van vaardigheden die ondersteuning of begeleiding nodig hebben (van school of anders) en voor begrip van school.
Je kan nu wachten of er een diagnose komt in juni. Daarna is de zomervakantie al vrij snel. Meestal gebeurt er niet veel in die periode. Probeer deze tijd te gebruiken om in kaart te brengen wat je zoon, met of zonder diagnose, hulp of ondersteuning bij nodig heeft. Op welk vlak liggen zijn zwakke executieve vaardigheden. Hiermee kan je op zoek gaan naar passende hulp. Bijv huiswerkbegeleiding of bijles op de leest van je zoon waarmee je zoon en z'n huiswerk doet en werkt aan zijn zwakke planningsstrategieën. Ook de professionals hebben inzicht en aansturing nodig van jou.
Dit inzicht en het juiste jargon zal ook van pas komen in je gesprekken met andere scholen.
Op verschillende dingen inzetten
Hoi Julia,
Lastige situatie hoor. Ik snap ook wel dat je zoon het niet ziet zitten om van school te veranderen - hij is net een beetje ingeburgd hier natuurlijk. Maar ik denk dat je, of hij nou wel of niet een diagnose krijgt, moet vaststellen dat hij meer begeleiding, hulp en ondersteuning nodig heeft dan deze school hem gaat geven. Ik zou daarom als ik jou was op meerdere fronten actie ondernemen.
Ten eerste zorgen voor studiebegeleiding. Je schrijft niet waar je zoon precies op vastloopt, maar het is sowieso goed als hij leert leren en leerstrategieën aangereikt krijgt die bij hem passen. Liefst particulier, zodat hij ermee door kan blijven gaan, ook als hij van schoolt verandert.
Ten tweede toch met andere scholen in gesprek gaan. Kijken of zij je een beter gevoel geven en of zij wel bereid zijn in je zoon te investeren. Ik denk dat je best een verhaal hebt, je kind gedijt niet op het Dalton, dat zal vast vaker gebeuren. Onze zoon zagen we dat ook niet doen 
.
Ten derde op school bespreken wat zij als opties zien. Hij heeft het in deze klas zwaar zeg je. Kan hij nu bijvoorbeeld overstappen naar een andere klas voor de rest van het jaar? Mag hij doubleren op deze school? En kunnen er dan (diagnose of niet) afspraken gemaakt worden over begeleiding? Wat zou school anders (gaan) doen als hij een diagnose had? Kunnen ze dat niet nu al inzetten?
Ten vierde: pak dat boek 'Slim, maar...' erbij, ik denk dat je hem dan thuis ook al verder kunt helpen. Het kan je zoon ook al meer zelfvertrouwen geven als hij zelf ziet dat hij vooruit gaat en dat hij daar zelf invloed op kan uitoefenen.
Ten vijfde thuis (nog) meer helpen met zijn schoolwerk. Als hij kenmerken van ADD heeft zal het probleem vooral zitten in plannen. Pak iedere dag zijn agenda/Magister erbij en bekijk samen wat hij moet doen. Stel daar samen een afvinklijstje voor op. Afvinken is heerlijk motiverend, dus hak het vooral in hapklare brokken. En controleer en overhoor! Neem contact op met de docenten van de vakken waar hij het slechtst voor staat en vraag hen om hulp. Onze zoon krijgt bijvoorbeeld van aardrijkskunde en geschiedenis de aantekeningen van de docent gemaild, hij kan die niet zelf maken. Met een aantal docenten hebben we een afspraak dat hij mag herkansen in geval van zware onvoldoendes.
Ik hoop dat je hiermee een beetje uit de voeten kunt. Er ligt nog een zware weg voor jullie, sterkte en wijsheid gewenst!
Bedankt!
Bedankt iedereen voor alle reacties, ik heb er veel aan.
@ Marije; ja natuurlijk, ik realiseer me dat er kans bestaat dat er geen diagnose komt. Maar ook dan hoop ik op handvatten hoe we beter met de problemen om kunnen gaan, en dat dat niet zonder de nodige inspanningen zal lukken besef ik maar al te goed, met of zonder diagnose.
@ Flanagan; de school is ook niet dol op doubleurs, maar ze hebben al aangegeven dat ze dit niet kunnen weigeren. Hooguit advies geven dat het niet wenselijk is, maar als ouder kun je dit overrulen.
@ Dubbeldrank en Engeltje; ik heb het boek "Slim, maar..." besteld. Dank voor de tip! En Engeltje, heel fijn, heldere top-5 van acties.
Een aantal zaken doen we al, zoals op vrijdag voor de week erna een planning maken, compleet met tijdsvakken erbij (hoelang hij ergens mee bezig verwacht te zijn), overhoren, nakijken, noem het maar op. Wat dat betreft blijft het op dit moment toch vooral de school die alles op ons bordje laat.
Studiebegeleiding gaan we ook zeker inzetten, dit gaat ons niet alleen lukken.
Nogmaals veel dank voor het meedenken en de tips!
