Succesjes dankzij zorgplicht
Een mooi succes voor een kind met Downsyndroom dankzij de zorgplicht. Hopelijk worden in de toekomst vaker klachten met dezelfde zienswijze door de LKC onder de loep genomen.
Ook heb ik met groot genoegen vernomen dat op een VO een aantal leerlingen niet hoefden af te stromen maar een kans kregen. Verder had ok een school een bijlesgroep opgericht voor leer- ondersteuning. Mooie successen!
Nu moet ik ook een kanttekening plaatsen. Hoe gaan scholen zich nu op een klacht voorbereiden? Worden de successen overschaduwd door de opkomst van de gemeentelijke jeugdarts? Ik hoop van harte dat de school de leerling via de invloed van de jeugdarts niet alsnog bij een ander plaatst.
Eerst maar genieten van dit succes.
http://www.onderwijsconsument.nl/wordpress/wp-content/uploads/106295.pdf
Hoe?
Ze gaan zich meer indekken en meer papieren en 'afspraken' produceren. Zolang scholen zichzelf afgeknepen voelen en de laatste jaren door bezuiniging nog meer resources bij school zijn weggehaald is de motivatie om zaken op te lossen in plaats van weg te regelen laag.
Ik vind het niet zo'n goede ontwikkeling.
En dan allemaal naar de klachtencommissie en naar de rechter?
Ouders
Wat natuurlijk wel goed is is dat de rechter de ouders een keer gelijk geeft en een dam opwerpt tegen het verwijderen van kinderen.
In de praktijk denk ik dat het helaas niet veel gaat helpen.
Verkeerde formulier
Mooie volledige uitspraak. Het laat aardig zien wat we van Passend Onderwijs kunnen verwachten.
AnneJ#2 ik ben het niet met je eens. Het heeft niks met geld te maken. De regelgeving vraagt steeds vaker om verantwoording. Dat is vooral een bureaucratisch ding. Dat was zo met het rugzakje en dat is in het Passend Onderwijs nog steeds zo.
- Deze school is al een tijdje bezig met deze leerling. Men heeft bepaald niet verzaakt, dat is het verwijt ook niet. Men heeft bovendien braaf en frequent aan verslaglegging gedaan zoals dat hoort bij het handelingsplan dat verplicht was bij de LGF regeling. Maar het is een experimenteerschool voor wie Passend Onderwijs al geldt. Dan moet er niet een handelingsplan komen, maar een ontwikkelingsperspectief. Het is dus een kwestie van het verkeerde formulier.
- Het ontwikkelingsperspectief moet aangeven wat de leerling kan leren de komende jaren (tot welk niveau). Daarbij kan dan een school gezocht worden die dat kan bieden. En daar is het - door het gebruik van het verkeerde formulier - ook fout gegaan. De school heeft wel 3 scholen bereid gevonden de leerling op te nemen, maar geen van die scholen heeft kunnen aangeven (het formulier ontbrak) wat ze voor de leerling (vooral ook op lange termijn) konden doen.
Dat is van belang. Deze school is al de derde voor deze leerling! Een nieuwe school moet voortaan ja zeggen voor een langere termijn.
Wat er gaat gebeuren is dat scholen met elkaar beter op die formulieren gaan letten en dan is er geen speld meer tussen te krijgen. Dan gaat die leerling naar een andere school. Logischerwijs betekent dat dat kinderen met Down (of gedragsproblemen) eerder in het speciaal onderwijs belanden. Een jaartje proberen is er niet meer bij. De school moet passen voor langere termijn (ontwikkelingsperspectief bieden).
Je kunt op je vingers natellen dat voor deze leerling het speciaal onderwijs -of zelfs een medisch dagverblijf - het meest passend is. Hij is 10 en zit in groep 4 en heeft onverwachte buien. Zijn medeklasgenoten (tot wel 3 jaar jonger) moeten het dan ontgelden. 10 jarige hengst als dolle kleuter op een 7 jarige in. Je hebt geen formulier nodig om te snappen dat dat niet houdbaar is.
De commissie doet op geen enkele manier een uitspraak waarmee de leelrling wel te handhaven is. Ik zou zeggen: zet 'm in groep 8. Die kinderen zijn ouder en kunnen wat meer hebben. Maar het formulier biedt voor die oplossing geen ruimte.
Ommezwaai
Alhoewel het praktijkgeval/link in dit draadje een leerling is met een etiket en dit draadje mogelijk meer respons zou krijgen in rubriek zorgenkinderen, gaat het mij toch echt om de ommezwaai in het onderwijs op zich, door de opgelegde zorgplicht.
Ik vind het heerlijk om te lezen als andere ouders mogen ervaren hoe de scholen nu hun best doen hun kinderen te begeleiden. Dit voorkomt 'burn-outs' en geeft een leerling de kracht/moed te laten zien wat het kan. Want er zijn al genoeg leerlingen die vastlopen en afstromen terwijl ze vroeger mochten doubleren. Steeds vaker zag ik dergelijke draadjes voorbij komen.
Positieve ervaringen zijn hoopvol voor de ouders in dergelijke draadjes.
Mijn kanttekening is gericht op de ervaringen van anderen die kunnen bevestigen dat de geboden zorg blijvend en allesbepalend heeft mogen wezen in de opleiding van hun kind. Ervaringen die andere ouders hoop biedt en hen kan helpen in besprekingen over geleverde zorg.
Nu is het misschien te kort tijd om het positieve effect te kunnen toetsen op permanente ondersteuning, maar bijles of onderwijskundige ondersteuning om bij te blijven in plaats van afhaken is een groot goed voor elk kind ( ook voor die zonder etiket).
Herkent iemand die ommezwaai?
Het zal mij benieuwen
Ik denk dat er best scholen zullen zijn die hun vaardigheden op dit gebied gaan vergroten.
http://www.trouw.nl/tr/nl/4556/Onderwijs/article/detail/3622694/2014/03/26/Probleemleerlingen-aandacht-werkt-beter-dan-strafwerk.dhtml
Maar er zijn vast ook scholen waar de interne spanning op gaat lopen en waar het heel moeilijk wordt voor kinderen.
http://www.trouw.nl/tr/nl/4492/Nederland/article/detail/3723738/2014/08/23/School-kan-geen-kant-op-met-een-probleemleerling.dhtml
AnneJ
Tot een derde van dat artikel dacht ik: hij heeft gelijk, de keerkracht moet zich wanhopig en eenzaam hebben gevoeld, hoewel er natuurlijk ook in zijn privé-leven dingen aan de hand kunnen zijn geweest. De schoolleiding moet dus niet de andere kant opkijken, het team moet elkaar steunen, er samen voor staan. Wie kan daar tegen zijn?
Maar toen kwam de aap uit de mouw: het was allemaal de schuld van de leerling! Die moest geschorst, gestraft, verwijderd worden, want hij liep nog "vrolijk door de school". De beuk erin! Tja, daarmee gaan we niet veel problemen oplossen. Zolang er nog mensen in het onderwijs zo denken, maakt het niet uit hoeveel geld je erin stopt, de problemen zullen blijven.
Inderdaad Evanlyn
Maar van het eerste artikel wordt ik ook niet echt vrolijk. Hoewel er meer bereidheid is om even te luisteren naar kinderen en geduldig en oplossend te handelen.
"Kinderen met hechtingsproblematiek en trauma's worden volgens de schrijvers vaak niet herkend. Of het wordt voor ADHD, autisme of faalangst aangezien"
Een aangeboren afwijkend karakter bestaat niet, ADHD, autisme, angststoornissen, bestaan niet. Het komt door kindermishandeling.
Door de ouders.
ADHD en autisme niet ontkend
De schrijvers hebben het later in het stuk ook over ADHD en autisme. Volgens mij bedoelen ze in de passage die AnneJ aangeeft alleen maar te zeggen dat leerlingen soms verkeerd ingeschat worden door docenten.
Ontwrichte kinderen
Het blijft natuurlijk wat achter de feiten aanlopen. Zo werkt het nu eenmaal in het onderwijs. Je krijgt hulp als je al op je gezicht gegaan bent, en niet omdat je nou eenmaal anders in elkaar steekt. Dus ook kinderen met autisme en adhd zijn 'ontwrichte' kinderen. Dat blijft een moeilijke houding, want zolang jou kind nog zo stoicijns blijft kijken en dan thuis de tent afbreekt en niet naar school wil, krijg je bij deze mensen ook geen voet aan de grond, denk ik dan.
Je zou wensen dat er ook meer bekendheid is over wat er dan in de hoofden van die kinderen om kan gaan, maar ik denk dat dat vooralsnog een illusie is. Eerst moet er een probleem ontstaan en als dat erg genoeg is dan gaan we kijken of er sprake is van mishandeling of een stoornis, of beiden (hoewel men het verband meestal niet kan beredeneren) en dan lossen we het 'probleem' wel op.
Het 'brandjesblussen' is dan de kunst, dat is geen echt begrip van kinderen.
Maar zo heet het boekje dan ook waar het over gaat. Komt je kind op school met diagnose dan is het een 'ontwricht' kind.
die leerkracht in Trouw
zag die jongen met ADHD duidelijk als slecht, en de leerkracht als slachtoffer. Dan sla je de plank minstens zo erg mis als met "het kind is ontwricht en de ouders zullen het wel gedaan hebben".
Aan die man valt niets meer te redden. Aan het kind hopelijk nog wel. Dit lijkt me geen positieve ervaring voor hem, zeker niet met de hele nasleep en allerlei mensen die "voor" of "tegen" hem zijn.
optimistisch
Misschien is het wel veel handiger om er optimistisch over te zijn. Misschien helpt dat wel in de kontakten met school.
Zelf ben ik redelijk pessimistisch. Veel leerkrachten zijn het afgelopen jaar bijgeschoold. Daar heb ik al 2 problemen mee. Bijgeschoold in 'signalering'. Dat gaat weer een hoop jeugdzorgbemoeienis en rechtzaken opleveren. De gemeente heeft er namelijk geen invloed op hoeveel er gemeld wordt en het vervolgtraject wordt verplicht opgelegd aan alle gemeenten, AMK/HG of hoe het ook heten mag, dat kan doorleiden naar de kinderbescherming en naar rechtzaken.
Bijscholing van leerkrachten op het gebied van leer- en ontwikkelingsproblemen was er vast ook. Mijn ervaring is dat veel leerkrachten dat verwerken als 'dat weten we dan weer' zonder daar hun gedrag op aan te passen. Tenzij er gedreven mensen hoog in de boom zitten die de rest meenemen. Of tenzij je in een speciaal onderwijs omgeving bent waar mensen kiezen voor deze categorie leerlingen.
En als het dan allemaal niet lukt is een zorgmelding makkelijk.
Maar ik hoor het graag als het anders is. Ik ben zeer benieuwd. Er zullen vast veel en diverse ervaringen zijn, maar of het ook verbeteringen zijn, ik ben benieuwd.
Team
Het wel of niet afstromen is niet een beslissing van één docent maar van een team. Als het team veranderingen toepast, kan een docent hier makkelijker op in springen dat het zich gehoord/begrepen voelt door de werkgever.
Een cursus kan iemands visie veranderen; In het draadje '10% psychische klachten' was een juf anders gaan denken na de info van iemand. Maar ruimdenkender onderwijzen bereik je pas als de docent hiervoor die zorgplicht kan delen met een team.. Als een docent ervaart dat een team die zorg draagt, zal hij ook sneller een steentje bij dragen. Om zo te laten zien dat die docent de leerling in de smiezen heeft.
Het benoemen van positieve ervaringen, geeft anderen gereedschap om in een bespreking de zorgtaak aan te kaarten." Als andere reguliere scholen bijlessen kunnen regelen, waarom de school van jouw kind dan niet?" Als er één schaap over de dam gaat, volgen er meer. De zorgplicht maakt de positie van de ouders (als het om onderwijs gaat) sterker.
Zelf ervaar ik dit als ' minder verharding vanuit een schoolteam'. Mijn kinderen zijn ook blij; paar klasgenoten hoefden niet weg; de hete adem uit hun nek, zowel bij hen als bij hun klasgenoten. Geen zwaar juk meer op je nek zodat je op school kan doen waarvoor je gekomen bent; luisteren en toepassen. Geen draadjes meer zoals van ' 2 havo naar 3 mavo' of ' van gym naar vmbo- t' wanneer een hb- leerling nooit heeft leren leren. Gewoon omdat een schoolteam ziet wanneer een leerling hun nodig heeft en de leerling op de docent durft toe te stappen zonder bang te zijn van niveau te moeten veranderen.
