Sterke wil, eigenwijs kind en strenge juf
Mijn 8jarige dochter is altijd al een pittig kind geweest. Inmiddels heb ik enigszins een gebruiksaanwijzing gevonden en kom de dagen prima door met soms enige irritatie, ongeloof en onbegrip rondom haar gedrag. Ik kan inmiddels de rust bewaren en kan wel sturen in de brutaliteit en houd rekening met haar wil om zelf dingen te ontdekken en te bepalen.
Van mezelf ben ik een enorme consequente moeder (heb dus al veel moeten leren...) en de grenzen zijn in huis dan ook duidelijk. Dochter weet hoe het werkt en zat op zich goed in haar vel.
Naast wat explosies van dochterlief en heus weleens uit mijn slof schiet, is het best wel in evenwicht.
Op school nooit problemen, al heeft ze maar weinig vriendinnetjes gehad. Twee vaste.
En toen kwam er een jonge strikte juf in de klas... zij zet stevige lonen uit, die bij mijn dochter meteen leiden tot een enorme machtsstrijd. De juf heeft de grenzen toen nóg beter gesteld, waardoor mijn dochter een explosief brutaal kind werd.
Uiteraard merkte ik thuis een ongelukkig kind die dacht dat ze niets kon (niemand vindt me leuk). Goed gesprek met dochter en juf leidde er toe dat ze beloningsstickers kan verdienen. Dat gaat nu 2,5 week goed. Ik heb de juf verteld dat bij mijn dochter een complimentje (knipoog bijv) goed werkt en haar af en toe verantwoordelijk maken voor iets. De juf plaatste haar naast haar bureau voor kortere lijntjes. Dat leek mij ook beter, aangezien zo ook wat dovig is, dus naast luisteren het ook niet altijd hoort.
Langzaam aan merk ik thuis weer wat ongeluk bij mijn dochter. Ze is nu in een uitzonderingspositie en kinderen uit haar klas vonden haar eerst niet belangrijk, maar nu stom. Ze maakt tekeningen en krast zichzelf door, ze zegt dat ze de juf haat en botst met 1 meisje uit de klas voorbeeldig type, lief kind, enorm.
Op de vraag of ze wel eens een knipoogje krijgt, zegt ze nee, ze stoeit echt met zichzelf en wil het graag goed doen, maar weet niet hoe.
Heeft er iemand tips voor me?
sterkte,
ik weet hoe zwaar het is. Onze dochter werd in de eindexamenklas nog uit de klas gestuurd na een ruzie om iets dat ze onrechtvaardig vond van de leerkracht. En wij maar lijmen.
Thuis heb je al een goede aanpak van "pick your battles". Wat bij ons ook hielp was dat ze een konijn kreeg om voor te zorgen, maar dat is misschien heel persoonlijk. Dat beest werd haar psycholoog, ze kroop in zijn hok en vertelde hem alles, terwijl hij haar met zijn grote ogen rustig aankeek. Hij beschouwde haar als een mede-konijn, ging systematisch haar arm likken. Maar misschien kan een andere passie ook die rol hebben. Van sport werd ze ook gelukkig, ze heeft sowieso veel beweging nodig. Zit jouw dochter op een sport?
Wat de juf betreft: toch maar in contact blijven, zoals je al doet. Maar een situatie van pesten en een juf die daarin meedoet zou ik niet te lang laten duren.Ze is 8, dus ze moet nog even. Als het uit de klauwen loopt, dan zou ik toch een andere school overwegen.
Cavia en korfbal
Ja dat helpt ook. De cavia’s en de korfbal heeft ze allebei hard nodig. Eindexamen zeg je... dat suggereert dat ik hier nog even mee te maken blijf houden 🙈
Andere school
of een andere (parallel?)klas...
Dit is inderdaad een machtsstrijd, en echt niet alleen vanuit je dochter bezien.
Inmiddels, de ervaring van vier pittige kinderen rijker, ga ik geen energie meer investeren in dit soort situaties. Als een juf niet begrijpt dat ze een dergelijk kind niet op deze manier kan behandelen, krijg jij dat toch niet veranderd. En het is ook niet zo dat je dochter qua sociale contacten in een voor haar fijne klas zit, waar ze dus op een andere manier haar voldoening en geluk kan halen. Ik kan niet anders zeggen dan, wegwezen hier, want anders gaat het enorm ten koste van je kind.
Een goede opvatting is dat kinderen altijd hun best doen en het goed willen doen. Ze hoeft niet gebroken te worden, er moet een docent voor haar zijn die haar begrijpt en op de voor haar juiste manier met haar omgaat. Deze manier is voor je dochter duidelijk niet de juiste.
En het is ook niet zo dat je dochter niet met regels kan omgaan. Bovendien vertel je er nog iets bij, namelijk dat je dochter wat dovig is. Is dat ook bij de dokter gebleken? Dan heeft ze echt recht op aanpassingen en op een andere benadering.
Yep
De eindexamenklas, zucht. Ze luisterde vroeger al nooit als we riepen dat ze ergens af moest blijven. Hete pannen, cactussen, alles moest zelf ondervonden worden. Ze kan gewoon niet anders.
Ik heb trouwens wel eens een kind weggehaald uit een klas waar de juf duidelijk van plan was haar te breken. Het gekke was: dat was nu net een gehoorzaam, rustig kind, met heftige klasgenoten. Dus het is maar net waar zo'n juf op aanslaat. We brachten haar naar de Vrije School en ze bloeide binnen een minuut op. Alle meisjes kwamen spontaan om haar heen staan ("eindelijk een meisje erbij!") en ze had het ene speelafspraakje na het andere. Voor jou zou misschien een school waar veel aan sport en spel gedaan wordt goed zijn. Liefst bij een ervaren juf die wel wat gewend is, hoewel ook die heel star kunnen zijn. Lastig hoor, ze moet nog zo lang he.
O ja
en laatst geloofde een docent op de universiteit niet dat een klasgenoot echt ziek was toen ze samen een presentatie moesten geven. Nou, dat heeft hij geweten, terwijl dochter's medestudenten aan haar mouw stonden te trekken om haar rustig te houden. Dus ook na de eindexamenklas kun je er nog plezier van hebben. 
Jaloezie
De kinderen in de klas reageren uit jaloezie. Je dochter krijgt persoonlijke aandacht nadat moeder met de juf heeft gesproken.
Hier ontstond ook een reactie; paar lastige kinderen kregen een beloningsstickervel voor elke dag dat ze zich gedragen hadden. Sommige kinderen werden jaloers en besloten zich ook vervelend te gedragenwant dat ‘loont’. De stickeractie is toen stop gezet.
De juf is jong. Ze kan zich laten informeren door de vorige juf; welke aanpak helpt zonder dat de klas daarop reageert.
Het naast haar aan tafel plaatsen, is vragen om problemen. Dat was vorig jaar ook niet nodig.
Van school veranderen vanwege één juf, betekent je dochter ook uit een bekende omgeving halen.
Dus stop met de uitzonderingspositie. Laat je kind weer één worden met de klas.
Breken
Zo te lezen, krijg ik niet de indruk dat de juf haar wilt breken. Ze probeert het kind te bereiken dmv kortere lijnen. Eigenlijk op aanraden van moeder. De juf is nog zoekende.
Blij met de juf
Ja de juf zoekt en heeft gewoon wat moeite met eigen grenzen die voor een kind als de mijne bedreigend zijn. Ze heeft zeker het beste met haar voor, en is heel coöperatief, ze put nog niet uit ervaring, maar het komt nog wel goed denk ik.
Mijn dochter zoekt ook nog een beetje. Het is een kwestie van elkaar vinden.
Maar als moeder lastig om te zien dat je kind niet gelukkig is. (Niet vanzelf met de juf, niet vanzelf met vriendjes en ze leert ook niet gemakkelijk).
Bedankt voor de tips
We gaan er mee aan de slag
Donsje
"Maar als moeder lastig om te zien dat je kind niet gelukkig is. (Niet vanzelf met de juf, niet vanzelf met vriendjes en ze leert ook niet gemakkelijk)."
Herkenbaar, maar realiseer je dat de 3 zaken die je noemt erg kunnen samenhangen.
Bij mijn kind speelde hetzelfde, maar de combinatie van ouder worden, veel gepuzzel en thuis de druk eraf halen, creatieve therapie, kwam hij steeds lekkerder in zijn vel te zitten.
Uiteindelijk heeft hij het nog prima naar zijn zin gekregen op de basisschool, goed contact met leerkracht gekregen, wel een paar vriendjes en een eindspurt qua leren gemaskt. (waar we eerst rekening hielden met Vmbo-t met eindcito 549 van school komen)
Dus mijn insteek zou zijn in gesprek blijven met juf, en zorgen dat thuis zo prettig mogelijk voor haar is. In ons geval was dat bvb afspraken tot een minimum beperken, we zijn een paar jaar nauwelijks ergens naar toe geweest, dat leverde de broodnodige rust op. (of opgesplitst, 1 van ons met oudste)
Succes!
