Stage zoeken MBO ICT

Mijn zoon moet ook stage lopen hij doet mbo 4 bol.
Wat hij zag was dat er op stagemarkt soms bbl stond.
Hij heeft die bedrijven gebeld om te vragen of hij er op kon solliteren.
Ze gaven vaak aan dat het geen probleem was. Op deze manier heeft hij uiteindelijk net voor de vakantie een plek gevonden.
Succes met de zoek toch.

Mugske schreef op 09-07-2022 om 21:03:

Zoekt hij ook bijv in de non profit zoals gemeente, zorginstellingen/ziekenhuizen, grote onderwijsinstellingen?

Dit! Ik werk in een ziekenhuis in de genoemde regio en we hebben regelmatig ICT stagiaires op de helpdesk of als floorwalker. Zelfde voor de gemeente en onderwijsinstellingen, die hebben vaak een grotere ICT afdeling. 

Verder kan je ook kijken naar vacatures en aan de hand daarvan contact opnemen met de contactpersoon. Met de tekorten van tegenwoordig is een stagiair aannemen ook een goede manier voor nieuwe instroom in het bedrijf. 

Ik zou ook kijken bij gemeenten (open sollicitatie) of bij maatschappelijk betrokken bedrijven zoals Afas. En misschien kunnen je andere kinderen helpen als het hen wel gemakkelijk af gaat?

Wanneer ik bij stagemarkt kijk zie ik zo al 81 vacatures en 1249 leerbedrijven staan in een omtrek van 25km. Zit daar dan echt helemaal niets voor 'm bij? Overigens, je kan niet bij elk willekeurig bedrijf aan de slag, het moet wel een erkend leerbedrijf zijn.

Ik geef les op het MBO. Van elke nieuwe klas eerste jaars lukt het op twee studenten na een stage te vinden. De student die geen enkele sociale vaardigheid heeft help ik op weg en soms gebruik ik daarvoor mijn netwerk om te plaatsen. Ruim voor de afloop van het eerste jaar moet iedereen aangeven of de stage door kan lopen of dat er een nieuwe stage gezocht wordt. Die ene student waarvoor ik zelf stage regelde doet meestal niets en zit in het tweede jaar met hetzelfde probleem. Een stage zoeken hoort bij jezelf ontwikkelen en is een voorbereiding op de maatschappij. Geen stage betekent onvoldoende praktijkgerichte scholing en daardoor is vervolg van de opleiding vaak niet mogelijk. Voor ondersteuning naar het zoeken van een plek hebben we een contactpersoon voor de bedrijven. Daar kunnen de studenten terecht om samen te zoeken maar wie geen plek vind verschijnt meestal ook niet op de afspraak met deze collega. Conclusie: meestal ligt de oorzaak van het niet vinden van een stageplek bij de inzet en sociale vaardigheden van de student.

'Conclusie: meestal ligt de oorzaak van het niet vinden van een stageplek bij de inzet en sociale vaardigheden van de student.' Dit is een mooie conclusie, neemt niet weg dat het nogal wat vraagt van 16-jarigen die net beginnen met de opleiding en dus nog nauwelijks enige kennis hebben van het vakgebied dat ze gaan betreden. 'Solliciteren' is zelfs voor ervaren volwassenen al een heel gedoe, met veel spanningen, keuzestress etc. Bovendien is 'inzet' iets wat deels gemodereerd wordt door noodzaak (later, als de opleiding achter de rug is is die noodzaak er sterker) en zijn sociale vaardigheden iets wat nog volop in ontwikkeling is, zeker voor 16-jarige jongens.
Eerlijk gezegd, de stages zijn ook een makkelijke manier van opleidingen om een deel van hun activiteiten te verplaatsen naar het werkveld, zeker als die stages niet of nauwelijks begeleid worden van uit de opleiding zelf (mijn ervaring en ook de ervaring van WendelmoedM zo te lezen).
Dus: maak je er niet te gemakkelijk van af als opleidingsinstituut, als hij een onderwijsvorm bedenkt die blijkbaar niet of moeizaam haalbaar is voor een bepaald percentage van de studenten.

Bizar ook die afstand, hebben we onderhand niet genoeg geleerd van corona en alle teamsmogelijkheden? Kijk of een teamsgesprek voldoende is en ga alleen op bezoek waar dát nodig is. 

Engeltje schreef op 14-07-2022 om 10:20:

[..]

Wat een oordelen spreken er uit jouw post! Het zal best dat er zo af en toe eentje tussen zit die echt niet wil, want puber en ik wil niks, alleen bankhangen. Maar er zijn er zat die het niet kunnen. Hier een zoon met ASS, maar met zo op het oog prima sociale vaardigheden. Alleen lukt(e) het hem niet zelf in de actiestand te komen en hulp vragen is voor hem (en zijn mede-ASS-ers) echt ontzettend moeilijk. Hij is nu 22, maar dat lukt nog steeds niet goed, ook al ziet hij er echt wel de noodzaak van in. Maar op zijn 16e was het echt onmogelijk voor hem en was hij echt van ons en zijn docenten afhankelijk om op eigen initiatief te helpen. En omdat op een vervolgopleiding het contact met school voor ouders een stuk minder vanzelfsprekend is, is het ook meestal niet mogelijk om op tijd bij te sturen.

Dus heel erg eens met Temet haar eerste deel van haar post. Vaak is het geen onwil, maar onvermogen. Ook bij die jongelui waarvan jij denkt dat het onwil is, zou er zomaar iets anders achter kunnen zitten.

En ook het gebrek aan begeleiding vanuit school herken ik vanuit mijn werk (zorg). Vaak weten de jongelui niet eens wie hun stagebegeleider is. En wij ook niet. De organisatie laat flink te wensen over. Maar ik weet dat het ook anders kan. Bij dochter (horeca) is dat ontzettend goed geregeld. Zij loopt nu 9 maanden stage in het buitenland en de docenten zoeken zelfs hun leerlingen in het buitenland op. Er is ook regelmatig contact tijdens de stage. Ook tussen docent en werkgever. Vanuit school werden ook de stageadressen aangedragen. Er was, ook bij de stage in het eerste jaar, gewoon een lijst met adressen waaruit gekozen kon worden van erkende stagebedrijven. Zo weet je als school ook met wat voor bedrijven je te maken hebt. Wel zo prettig.

Studenten die het nodig hebben krijgen een begeleidingsplan. Hierin staat welke extra begeleiding ik als mentor geef. En hoeveel ik ook aan sommige studenten trek en hoeveel energie ik erin steek. Bij sommigen leidt het tot niets. Het is geen oordeel maar een weergave van de werkelijkheid. ik het MBO werk je met studenten die uiteindelijk zelfstandig in de maatschappij moeten kunnen functioneren. Girlingouders en voorgekauwde loopbaanroutes helpen daar niet bij. 

IJssel schreef op 14-07-2022 om 12:39:

[..]

Studenten die het nodig hebben krijgen een begeleidingsplan. Hierin staat welke extra begeleiding ik als mentor geef. En hoeveel ik ook aan sommige studenten trek en hoeveel energie ik erin steek. Bij sommigen leidt het tot niets. Het is geen oordeel maar een weergave van de werkelijkheid. ik het MBO werk je met studenten die uiteindelijk zelfstandig in de maatschappij moeten kunnen functioneren. Girlingouders en voorgekauwde loopbaanroutes helpen daar niet bij.

Het is curlingouder...

'ik het MBO werk je met studenten die uiteindelijk zelfstandig in de maatschappij moeten kunnen functioneren. Girlingouders en voorgekauwde loopbaanroutes helpen daar niet bij.'
En ik maar denken dat onderwijs er is om iets te leren. Taal leren doe je volgens het abcd-model: eerst informatie aanbieden, daarna in een gesloten oefening aangeboden informatie verwerken, dan in een gesloten oefening informatie zelfstandig verwerken en ten slotte de vrije oefening: zelf doen. Dit heeft niets te maken met curlingouders of voorgekauwde loopbaanroutes. Nu lijkt het alsof er begonnen wordt met het laatste: zoek maar een stageplaats. Dan is de begeleiding die je biedt, IJssel,  mooi meegenomen, maar volgens mij worden er een paar stappen overgeslagen als je hiermee in het eerste leerjaar zo begint.

Tsjor

IJssel schreef op 14-07-2022 om 12:39:

[..]

Studenten die het nodig hebben krijgen een begeleidingsplan. Hierin staat welke extra begeleiding ik als mentor geef. En hoeveel ik ook aan sommige studenten trek en hoeveel energie ik erin steek. Bij sommigen leidt het tot niets. Het is geen oordeel maar een weergave van de werkelijkheid. ik het MBO werk je met studenten die uiteindelijk zelfstandig in de maatschappij moeten kunnen functioneren. Girlingouders en voorgekauwde loopbaanroutes helpen daar niet bij.

Uiteindelijk, dat is het woord waar het hier om draait in mijn ogen. Veel MBO-ers van 16, 17 jaar zijn nog niet zelfstandig. Dat van ze verwachten is de lat te hoog leggen waardoor ze faal-ervaring krijgen in plaats van hun vak ik de praktijk te leren.

Ik weet als geen ander dat het ontzettend lastig is om te zien waar onvermogen ophoudt en onwil begint. Maar ik zou, als docent die toch als doel zou moeten hebben opleiden tot zelfstandigheid, uitgaan van het onvermogen. Dat maakt namelijk dat je naast je leerling kunt staan, in plaats van er tegenover. Je zult mij vast een curlingouder vinden, heel veel mensen vinden dat. Maar mijn kind is met zijn 22 jaar nog niet klaar met zelfstandig worden. En zijn vriendin van 20 is dat ook niet. Dus ik ondersteun nog steeds behoorlijk intensief. Deden hun docenten dat ook maar. Maar nee, ze zijn allebei aan hun lot overgelaten in de coronaperiode, onder het motto, ze moeten het in de buitenwereld ook zelf doen. Met als gevolg dat ze allebei gestopt zijn en allebei alleen maar een havo-diploma op zak hebben. En ervoor terugschrikken om weer te gaan leren, want 'dat kan ik toch niet...'. 

WendelmoedM, geen tips, die al niet gegeven zijn, om een stageplek te vinden.
Maar ik las, dat jullie ook naar Itvitea aan het kijken zijn. Mijn zoon gaat daar over twee weken beginnen (hopelijk). Dus mocht het ooit voor jullie een optie worden, vraag maar raak.

Maar ik zou inderdaad eerst proberen of het lukt om het MBO af te maken, zodat er in ieder geval een diploma is.