sot schoolondersteuningsteam

Max88 schreef op 17-12-2022 om 15:12:

[..]

Sorry hoor, twee minuten voor tijd aankomen is niet op tijd, dat is als iedereen al zit en dan wordt er nog even een kind naar binnengelopen waardoor de focus op de start weg is. Hoe moeilijk kan het zijn gelijktijdig met anderen binnen te komen door 5 minuten eerder van huis te gaan. Te laat ophalen is ook niet oké, niet in de laatste plaats voor het kind.

Dan start de school dus om 8.28. 

Weet je hoe vaak de taxi s echt meer dan te laat komen?

En ik heb ook met 120 mensen tegelijk naar binnen komen meegemaakt. Ik viel bijna flauw. Het was gewoon niet mogelijk door die deur en die gangen. Zoveel ouders en kinderen die allemaal tot 8.20 staan te wachten tot de deur eindelijk open gaat. Het was pas prettig toen kind zelf naar school kon, zonder mij. En daarvoor was ook nog prettig meerdere ingangen en 15 kinderen per klas. Maar kind met ouder(s) en brusje(s) in de kinderwagen is het niet te doen op scholen waar in 1 gang drie of vier klassen zitten met kinderen die nog gebracht worden en een ingang waar 1 persoon tegelijk doorkan. 

8.30 is 8.30 dus dan moet je niet gaan beginnen om 8.28. Maakt niet uit hoor. Heb die discussie op werk ook wel eens gehad. Mensen die kwartier of nog veel eerder er zijn, koffie halen staan een kwartier na starttijd nog te kletsen met de koffie in de hand. En ik pakte de koffie op starttijd of toevallig iets eerder en liep gelijk door naar plaats van werk en werkte dan ook. Daar had de baas weinig op terug. 

Taxivervoer is echt drama momenteel, maar aangezien het hier gaat over een reguliere school zal dat niet aan de orde zijn.
Tuurlijk moet een school niet om 8.28 beginnen met de les als 8.30 de aanvang is, maar als een kind in haar hoofd nog met 36 dingen bezig is terwijl de les begint, zou ik toch iets meer rust en ruimte inbouwen. 
Dat ouders allemaal mee naar binnen menen te moeten en dat scholen dat toestaan, zorgt voor enorme drukte en opstoppingen in de gangen en de klassen. 
Kinderen kunnen, ook als ze vier zijn, echt prima zelf met hun klas en leerkracht naar binnen lopen. Dat konden wij ook toen we klein waren. 
Hier mag het gelukkig niet (behalve de eerste dag) en echt geen enkel kind dat daar een probleem van maakt.

Maar volgens mij is dat allemaal niet het grootste probleem. Dat is dat kind niet goed mee kan komen op school en dat school in de dossiervorming er allerhande bijzaken bijhaalt, maar nog niet concreet iets heeft ondernomen om kind bij te spijkeren, terwijl de ouders dat wel gedaan hebben. Ik zou in ieder geval wel in gesprek blijven met de school over wat zij doen, wat jullie doen en wat er nodig is. Een externe, onafhankelijke professional mee laten kijken lijkt me daarbij geen stom idee.

Max88 schreef op 17-12-2022 om 15:12:

[..]

Sorry hoor, twee minuten voor tijd aankomen is niet op tijd, dat is als iedereen al zit en dan wordt er nog even een kind naar binnengelopen waardoor de focus op de start weg is. Hoe moeilijk kan het zijn gelijktijdig met anderen binnen te komen door 5 minuten eerder van huis te gaan. Te laat ophalen is ook niet oké, niet in de laatste plaats voor het kind.

Op onze school is het heel gebruikelijk om 8:28 nog binnen te komen. Dat iedereen dan al binnen zit is totaal niet van toepassing. Dus gelijktijdig met anderen binnen komen, is overal anders. 

Het leest alsof de school het gevoel heeft dat het ze niet lukt om jullie duidelijk te maken dat ze zich zorgen maken om je dochter. Vandaar dat vroege gesprek met de juf, vandaar dat ze opschrijven dat pa lacht als er een voorbeeld wordt gegeven. En het zou me niet verbazen dat ze daarom ook vallen over het Just In Time binnenkomen; dat ze zien dat je dochter tijd nodig heeft om te acclimatiseren en dat niet krijgt als ze zo laat en zo gehaast binnenkomt. Ze krijgen die zorg alleen niet goed overgebracht. 

Daarnaast lees ik ouders die geen stempel willen, maar dat wel alles wordt aangepast op hun dochter. Die al heel snel het proces aanvallen, door dossiers op te vragen, maar die gelijktijdig wel bijles geven omdat ze het gemis aan kennis ook zien en echt het beste voor hun dochter willen. 

Het nare is dat dit wederzijds onbegrip niet helpt. Want school vindt dat jullie niet luisteren en jullie vinden dat school niet het juiste doet. Voeg daar de hele verdrietige voorbeelden in dit topic bij en je ziet het gedoe alleen maar toenemen.
 
Terwijl er ook iets is dat je met school deelt, nl de wens dat het je dochter goed gaat. Daar zijn veel dingen voor mogelijk. als je  sámen gaat werken. Dus in plaats van je commentaar en heil zoeken in het proces (wat is het sot, mag dat wel, willen ze van mijn dochter af), gaan meedenken.  Wat maakt dat jullie dit team erbij willen hebben. Welk gedrag oid dat wij niet zien, baart jullie zorgen. Of; dit doen wij thuis aan dit gedrag, zou dat hier ook kunnen. Het zou zomaar kunnen dat school zich daarop ook gaat aanpassen, van zoeken naar manieren om jullie te overtuigen van de ernst naar zoeken naar manieren om kind te helpen.

Misschien is de uitkomst dat ze toch een onderzoek naar een stempel adviseren. Probeer dat stempel dan niet te zien als een levenslange veroordeling, maar als een nieuw hoofdstuk van haar handleiding, die het leven voor haar makkelijker maakt omdat mensen dan beter weten hoe ze haar kunnen helpen. 
Want uiteindelijk is dat wat je volgens mij wil; dat je dochter een fijne (school)tijd heeft. 

je kan geen label willen, maar blijkbaar valt je kind toch op in de klas. Dat geeft dus reden tot het voeren van gesprekken en het inschakelen van het SOT. Ik zou het maar met beide handen aanpakken. Het gedrag wat je beschrijft is namelijk niet standaard. Dromerig, 1 invullen als je geen en zin hebt. Bijles voor een kind in groep 4 en dan red ze het net? Waarom? Hoelang ga jij en je kind dit volhouden?  Helaas is het zo nadat niet elk kind in het huidige systeem pas. Dat wil je als ouder niet horen, wie weet gaat er met een bak geld/ label deuren open die anders gesloten zouden blijven.
Wat denk je dat het met het zelfvertrouwen van en dochter doet als ze keer op keer keer dat ze enet niet goed genoeg is, dat zeeën dromer is etc etc en dat mama en papa het weglachen en het zo zo vinden. Het ligt aan school ook en niet aan haar.

 Dan ben je volwassen en kom je tot de ontdekking dat je ouders je op handen hebben gedragen en dat de 'echte' wereld die niet doet 
Leuk als je een baan hebt en je denkt. Ik doe waar ik zelf zin in heb. De rest van de wereld kan mij niet schelen/ krijg ik niet mee. Is dat praktisch denk je?

Heeft school alles op orde? Vast niet, maar er iets iets dat wèl zorgt dat ze zich zorgen maken

Oftwel. Ga gesprek aan, luister en zie het als iets 'goeds' voor je dichter. Je helpt haar ermee.

Het gaat er maar net om, wat ze opvalt. Als ouders dat ook zien heb je elkaar toch allang gevonden. Dan moet het gaan om wat school inzet, wat vragen ze van ouders en of kind daar genoeg aan heeft. 
Op school en thuis wil ook nog wel eens verschillen. En wat kind laat zien. En niet iedereen is hetzelfde. Het is geven en nemen. Dus dat anders wordt verwacht dat zal. Misschien verwacht kind ook wat anders van school. Het is niet duidelijk dat er bij een Cito gescoord moet worden. 
Het is jammer dat er veel moet maar tijdig ouders in het proces mee krijgen of alleen maar horen dat je niet goed genoeg bent is denk het passend bij dat tempo waarin gewerkt wordt. Als het niet direct goed loopt kun je daar extra aandacht op leggen. Extra oefening en extra uitleg. Je moet bijna altijd eerst een stempel krijgen voor verlengde uitleg. Die zit blijkbaar niet meer in het standaard pakket. Als ouder krijg je ook alleen maar te horen dat het niet goed gaat, niet kan en kind opvalt. De stappen die school zet, heldere uitleg en waarom nu deze stap.
Dat zijn precies welke vragen ik hier zie opborrelen. En als je dan in dossier van alles ziet langskomen wat nooit is gezegd. Ja dat vind ik toch gemiste kansen. Had men het besproken ipv genoteerd dan was misschien allang een goed gesprek geweest waarin men daar elkaar heeft gevonden en was het niet nodig dat te noteren. Of dat erover is gesproken en dit is de uitkomst. 
Ik heb hele gekke sprongen gezien op basisscholen. Juist om die kleine dingen die zo makkelijk uitgesproken kunnen worden. Kreeg ook een raar beeld over hoe men denkt en het ziet. En andersom is het niet de school die toegeeft dat het apart was. Nee ineens was iets onzin en werd het van tafel geveegd. Toen dacht ik helemaal waarom eerst dan met zoveel druk wel? 

Het lijkt er op dat school groep 3 helemaal niets heeft vastgelegd en dat de leerkracht van groep 4 de alarmbel heeft doen luiden. Groep 3 is een pittig jaar voor leerkracht en leerlingen, wat de reden kan zijn van een leeg dossier in groep 3. 

Het lijkt of jullie (onbedoeld) enorm op de irritatieknop zitten van de leerkracht van groep 4: ze vindt dat kind vaak te laat is, jullie werken niet lekker mee, jullie reageren raar, misschien vindt ze ook het leren van je kind iets waar zij moeite mee heeft, misschien heeft ze al heel veel leerlingen waar aan bijgespijkerd moet worden, is de klas te groot, te druk, heeft je dochter iets nodig dat deze school niet in huis heeft. Dat kan terecht zijn of onterecht, maar dat zij dat beeld heeft, daar verander je niet snel iets aan in een gesprek. 

Je kan er een ander beeld naast zetten door bijvoorbeeld vaker ruim op tijd in de klas te komen of te vertellen waarom je vaak op het laatste nippertje aankomt. Misschien treuzelt je dochter de hele ochtend omdat ze niet graag naar school gaat. Als dat zo is, vertel dat. Dan ziet de leerkracht dat het niet makkelijk is maar jullie je best doen. Vraag anders om advies, zo betrek je haar meer bij de kwestie van uit jullie gezichtspunt.
 
School en leerkracht (die het aanzwengelt) moeten wat milder worden doordat ze voelen dat jullie luisteren en heus in een meewerkmodus willen zitten, door uitleg van jullie dat er begrip voor jullie situatie komt. 

En dan moet je nog wat met het dossier want dat kan een eigen leven gaan leiden. 

Ik zou het volgende gesprek met school gebruiken om te luisteren waar hun zorgen uit bestaan en wat zij voorstellen. Geef aan dat je het een moeilijk gesprek vindt, dat je pijnlijke zaken te horen krijgt en niet goed weet hoe je daarop moet reageren. En je man helemaal want die lacht van de zenuwen vaak iets weg. Vraag meteen om een tweede gesprek (spreek gelijk de datum af) zodat je alles kan laten bezinken en kan reageren. Schrijf een gespreksverslag of een brief over het gesprek met de bedoeling dat die uiteindelijk het dossier haalt. [Onze school hield helemaal geen dossiers bij waar ouders in konden kijken (dat mag eigenlijk helemaal niet) dus ik weet niet goed hoe zo'n brief er in komt. Correspondentie met de leerkracht lijkt me niet perse het dossier te halen, die met de ib-er, directeur wel? Of je bent heel brutaal en doet 'm er zelf in.] Hoe dan ook het dossier heeft een brief nodig met mildheid, met de wens het beste voor dochter, wat je hebt gehoord over dochter is jullie niet in de koude kleren gaan zitten, wens om samen te werken met school, dat je geschrokken bent van het beeld dat van jullie ontstaan is. Hiermee geef je dus niet perse aan dat je het eens bent of zal zijn met wat school als oplossing voor jullie dochter ziet. 

Blijft school op dezelfde manier reageren, overweeg dan de onderwijsconsulenten (OC) in te schakelen. Ik heb daar ook goede ervaringen mee. Die kijken mee voor het kind, niet voor jullie. Hulp of steun voor ouders is er niet bij mijn weten. OC is wel heel druk, met name aan het eind van het schooljaar en neemt niet alles aan, er is een lange wachttijd, dus schrijf je zo snel mogelijk in. In ons geval, was het OC een succes voor kind maar de betrokkenheid van OC werd ons kwalijk genomen. Dat is niet meer goed gekomen (en wij hebben een andere, hele fijne, school gevonden).

School is ook waar je vertrouwen in moet hebben. Als dingen raar gaan, is dat aan twee kanten in dit geval. Misschien elkaar verkeerd begrepen, dat kan. Toch vind ik dat je als leek soms ook niet weet waar je het dan zoeken moet. 
Ik weet dat inmiddels omdat er zoveel mis kan gaan en ook gaat. Tuurlijk wil je dat voorkomen. Maar je staat wel gelijk ver achter als men te laat aan de bel trekt. Zijn er nog veel gevallen die extra aandacht vragen, dan is het wel jammer dat je niet eerder iets kon doen. 
Nogmaals ik vind het niet oké als er van alles zonder je medeweten wordt opgeschreven. Dan kun je ook brieven aan juf schrijven en die toevoegen aan het dossier. Juf signaleert dit te laat en dan gewoon vragen om en wat nu? 
Het heeft gewoon geen zin om op een lullige manier te beginnen. En als school vind ik dat echt hele slechte beurt. Ga er vanuit dat elk kind even veel waard is, ook al lukt het ze even niet. Handel dan zo dat kind wel eerlijke kans krijgt. Maargoed daar heb je dus onderwijsconsulent bij nodig indien het ver gaat. Ze hebben het druk omdat ik toevallig nog even contact zocht weet ik dat. Na mijn kind zijn er nog veel gevallen bij gekomen, hoorde ik ook van het wijkteam. Allemaal dezelfde school. Ze kunnen gewoon niet waarmaken. En die kinderen worden heel lelijk uitgespuugd. 

Ik zou wel open en neutraal met school het gesprek in gaan. En anders het bestuur aanspreken op zaken die nu niet lekker zijn verlopen. Stel zoveel mogelijk vragend. 
De onderwijsconsulent snapte mij helemaal en erkende dat ik terechte vragen stelde. De antwoorden bleven ze alleen schuldig of het was niet hetgeen wat het hoorde te zijn. Dan kun je ook terecht zeggen dit had anders gemoeten. Het gaat erom dat je weer verder kunt. En school handvaten heeft.