Slechte school

herkenbaar

Het is geen handige move van de leerkracht. Misschien zit ze wel op de rand van een overspanning. Dat geschreeuw in een klas vol pubers is nou niet echt didaktisch verantwoord. Het is echter ook niet de taak van je zoon om daar fel tegen in te gaan.
Het is handiger om je zoon te leren dat overspannen mensen even moeten uitrazen en dat je dat even geduldig afwacht. En als je dat dan ter discussie wilt stellen, praten lost niet alles op, dat je dat dan op een moment een op een doet.
Je bent niet op school om conflicten aan te gaan met de leerkrachten. Die hebben namelijk nogal eens de neiging om conflicten te winnen. Je bent op school om je vakken te volgen en je diploma te halen.
Onredelijk gedrag van anderen is geen vrijbrief voor jezelf om los te gaan.
Het is een waardevolle les als je dat je kind kunt leren.
En ja, soms krijg je onredelijk straf. Dat zit je uit en indien nuttig, het is niet altijd nuttig om zaken uit te praten, bespreek je dat op een rustiger moment.
Je weet ook verder zelf niets over de kant van de leerkracht, dus het is ook handig om even aan te horen hoe de leerkracht de situatie heeft beoordeeld. Van je kind krijg je ook maar een eenzijdig verhaal zoals die het beleeft heeft.
Ik zou een gesprek aangaan over een onterechte straf.

Ophalen?

Ik zou nooit mijn zoon ophalen van school als hij straf heeft gekregen. Daar loopt hij geen trauma van op. Ook niet als de straf onterecht is. Erover praten kan op een ander moment. Ik vind het respectloos naar de leerkracht en daarmee ook een slecht voorbeeld naar zoon. En ook: "zoon goodie van alles en nog wat en gooit de deur keihard dicht" vind ik niet kunnen. Wat mede-leerlingen ervan vinden doet m.i. ook niet ter zake. Leerkrachten zijn net mensen die soms (heel) slecht functioneren. Daar moet je mee om leren gaan. Handig voor de rest van je leven, want mensen ga je je hele leven tegenkomen!
De houding: 'iemand doet dit mij aan' die hier volgens mij uit spreekt in plaats van 'iemand maakt een fout / begaat een vergissing / functioneert slecht' vind ik een slechte manier om in het leven te staan.

Excuus

Lijkt mij verstandig dat je zoon zo snel mogelijk zijn excuus maakt ( inclusief een doos bonbons). Met deze houding is de kans groot dat hij in de inhaalweek terug kan komen voor strafwerk of een herkansing.

Ophalen na straf is ondermijning van het gezag

"Ik was het daar niet mee eens en ik ging gewoon naar school toe en ging zoon ophalen maar de juf zij toen dat het niet mag en toch dee ik het waarbij zoon op de volgende dag niet meer de les in mocht totdat hem vader (ik dus) zal komen voor een gesprek."

Ik ben het met de vorige posters eens. Je hoort maar een kant van het verhaal en dat is dat van jouw zoon. Hij vertelt het in zijn voordeel. Je hebt het verhaal van de leerkracht niet gehoord. Als je dat hoort (en accepteert) dan zal je het hele verhaal begrijpen.

De juf heeft gelijk om zoon niet meer in haar klas toe te laten als jullie niet met haar in gesprek gaan.

Waarom is die school slecht? Doordat jouw zoon problemen heeft met deze leerkracht?

Je vroeg of dit herkenbaar is. Bij ons is het ook herkenbaar, dochter (nu 17) was ook niet heel erg makkelijk in de klas. Maar bemoeide nooit bemoeid met straffen. Achteraf heeft ze het vaak wel verdiend. Ik luister in eerste instantie naar haar verhaal en dan naar dat van de leerkracht. Die verhalen kunnen behoorlijk van elkaar verschillen. Het blijkt dan dat dochter maar een gedeelte van het verhaal heeft verteld (meestal is het in haar eigen voordeel). En dan hoor ik hoe het werkelijk in elkaar zit en kunnen wij tot afspraken komen.

Mark74: "Het is een les die iedereen vroeg of laat moet leren dat het leven nou eenmaal niet altijd 100% eerlijk is en dat je soms iets moet incasseren en dat er een volwassen manier is om met onterechte kritiek om te gaan."

Daar ben ik het helemaal mee eens. Stel, hij doet hetzelfde bij zijn werkgever als hij feedback krijgt van zijn leidinggevende. Met dingen en met de deur smijten? Het ontslagbriefje wordt hem nagestuurd en hoeft dus niet meer door diezelfde deur terug te komen.

Ooggetuige?

Je vertelt het verhaal alsof je erbij was. Ik neem aan dat dat niet het geval was? En dat je dus het verhaal van je zoon hebt? Eerst even de andere kant van het verhaal horen zou ik zeggen.
En wat er ook gebeurd is: voor met dingen gooien krijg je altijd (terecht) straf.

Loes

ophalen is ondermijning van gezag....

Ik kan het niet laten om toch terug te komen op de bak "*&%#$^" die ik hier eens over me heen kreeg toen ik een aanvaring met school had over het onterecht straffen van mijn kind. De wereld was nou eenmaal hard en niet eerlijk en kind had dit maar te slikken...

Bij een volgende straf waarbij kind zijn daden voor ouderlijke ondertekening op papier moest zetten, zag juf dat het toch niet terecht was en kreeg kind de brief mee met excuses. Deze juf heeft nu gezag over mijn kind!!

Duidelijk: Dit gaat niet over de kwestie van Henk.

aansluitend op vorige berichtje

Ja, het is m.i. beter om het 'positief' te bekijken. Kind zal wel meer in zijn leven onheus bejegend worden of zich zo voelen en hoe kan hij daar het beste mee omgaan? Het lijkt me een goed plan om het daar met hem over te hebben.
Niet door een grote mond of geweld in ieder geval. Dan vang je overal bot.

even niet

@ Evennniet, ik ken de discussie van toen niet, maar tussen 'alles slikken' en 'gezag ondermijnen' zitten nog een paar stappen.

Je kind gaat naar school en juf/de school heeft daarmee de autoriteit gekregen om kinderen straf te geven voor dingen die tijdens schooltijd gebeuren. Als je het daar mee eens bent mag je protesteren, bezwaar aantekenen, op hoge poten naar de juf/directie/schoolbestuur gaan en wat al niet meer.

Maar, je kan (en mag) niet zelfstandig beslissen dat de gegeven straf niet terecht is en de straf eigenhandig weer ongedaan maken.

Als ik één van mijn kinderen straf geef vind ik het op zijn minst erg onprettig als mijn partner deze straf gewoon weer ongedaan maakt. Hij mag het verhaal van het kind aanhoren hij kan bij mij aangeven dat hij het er niet mee eens is, hij kan het kind helpen te formuleren waarom de straf niet terecht is, maar als de straf onterecht is ben ik de gene die de straf aan moet passen.

Als je niet op die manier te werk gaat zaag je m.i. de poten onder iemands stoel vandaan.

In die zin is het handig om je kind te leren dat je de wereld hard en soms niet eerlijk is en dat je moet kijken wanneer je het maar gewoon slikt en wanneer je protest aantekent.

(uitzondering is uiteraard situaties waarbij sprake is van fysiek danwel mentaal geweld/misbruik)

Verandering

Wat kan er in 50 jaar tijd veel veranderen.
Als ik in mijn jeugd thuiskwam met de mededeling, ik heb straf (werk)...maar...
hoefde ik mijn zin niet eens meer af te maken en had ik al een draai om mijn oren te pakken, omdat ik straf had gekregen.
Je zult het wel verdiend hebben, was de reactie van pa en moe.
Erger nog, als school naar huis belde....

Ik liet het wel uit mijn hoofd om verhaal te halen thuis. Onderging de straf en keek in het vervolg wel beter uit.

Tegenwoordig zijn de leerkrachten bang om ook maar iets aan de kinderen op te leggen, want dan staan pa en moe met gebalde vuist in school te razen waar meester/juf het recht vandaan haalt hun kind te berispen.

Beide manieren vind ik extremistisch en weinig communicatief.

bukken

Goh, sneu voor je Jasam. Maar je vergist je. Het gedrag van jouw ouders stond helemaal niet model voor de verhoudingen ouders en school uit die tijd. Je romantiseert. Ja, die situatie kwam voor en komt nog steeds voor.
De situatie die Henk beschrijft kwam toen ook al voor (en ver daarvoor ook al, lees Pietje Bel) en staat allerminst model voor de verhoudingen tussen ouders en school nu.

Vooropgesteld dat Henk bestaat en niet het digitale fantasiefiguur is van een journalist of schrijver die inspiratie voor een stukkie zoekt.

Henk, ga naar school en bied je excuses aan.
Het heeft geen zin om op je strepen te staan.
Wat kan helpen is een excuus brief waarin jouw standpunt en het standpunt van je zoon ook aan bod komt. Maar dat helpt weer niet als je taalvaardigheid onvoldoende is. Dan werkt elke tekst tegen je.
Overigens zit daar ook precies de herkenbaarheid.
Er zijn nog steeds hordes mensen, vooral ook leerkrachten, die doen alsof een matige taalvaardigheid een karaktertrek is. Slecht luisteren, ongehoorzaam zijn, etc. In feite krijg jij in #4 precies het soort standje dat je zoon ook steeds krijgt.

Ja, het bestaat. Kop houden, bukken en leerplicht uitzitten. Dat is echt de makkelijkste weg.

Valt mee hoor M.

Je leert bijzonder snel je eigen grenzen te handhaven en bewaken.
Hoe je om moet gaan met leerkrachten en tot hoever je kunt gaan.

Geen advies

Jasam, ik zou er geen opvoedadvies van maken.
Er zijn ook kinderen die van een dergelijke opvoeding flink in de knoop raken.
Niks grenzen bewaken en weten hoe ver je kunt gaan.
Kennelijk zat het jouw talenten niet in de weg.