schoolkampen middelbare school
Mijn kinderen zijn niet erg te porren voor schoolkampen. Deze keer hebben we er een klappertandend van ellende moeten ophalen, erg onhandig en voor iedereen geen leuke ervaring. Bij de andere ging het nèt.
School legt nogal druk op de kinderen: die kampen zijn zo goed voor ze en iedereen moet mee. Maar mijn kinderen hebben hun echte vrienden vooral buiten hun eigen klas en zitten er dus niet zo op te wachten. Bovendien vind ik ze nog best jong en heb ik inmiddels gezien dat de leiding niet erg daadkrachtig is bij medische noodgevallen.
Man zegt dat hij vanaf nu geen toestemming meer geeft voor kampen. De kinderen zijn daar blij mee, maar ik twijfel toch een beetje. Als een kind absoluut niet wil dan gaat het niet, dat vind ik ook, maar misschien gaan ze het toch een keer leuk vinden na een beetje aanmoediging. Of zouden ze het dan zelf wel aangeven? Lastig, wat vinden jullie?
Ik verbaas me er ook wel over dat er elk jaar zoiets moet zijn, wij hadden er maar eentje in de vijfde.
Per keer bekijken
Ik zou het per keer bekijken. En uitleggen wat de bedoeling is, wat de voordelen zijn en de bijzonderheden.
Bij de scholen van mijn kinderen, regulier en speciaal, waren de kampen, met name in de bovenbouw facultatief. Hoewel men iedereen mee wilde nemen waren de kosten wel zo hoog dat niet iedereen meeging. Soms maar een derde van de klas die ging.
Mijn kinderen zijn alle keren meegeweest. Ik liet het wel aan hen over of ze mee wilden. Na uitleg. Het was soms een gemengde ervaring. Leuke dingen en lastige, soms nare dingen, of onbegrepen dingen. Maar ook fijne dingen, veel nieuwe ervaringen. Een paar van de leukste anecdotes komen van kampen. Ze hadden het toch niet willen missen.
Het kamp van groep 8 was erger. Gelukkig had dochter niet in de gaten dat ze daar veel buitengesloten werd en gepest zo was ze in haar eigen wereld in die tijd. Andere kinderen, hier ging groep 7 en 8 samen, gingen na het kamp van school vanwege pesten.
Jouw man
geeft geen toestemming meer voor kampen... Heeft hij dat overlegd met jou of is het gebruikelijk dat hij de beslissingen neemt voor iedereen in het gezin?
Niet
Er loopt ook een draadje over naar schoolfeestjes gaan. Nou is een kamp wel iets anders, maar het principe hetzelfde. Er zijn nou eenmaal kinderen die het (nog) niet leuk vinden en ik vind dat ouders die kinderen zonder problemen moeten mogen afmelden. Dat je het misschien toch leuk gaat vinden als-je-er-eenmaal-bent heeft bij mij persoonlijk nog nooit gewerkt. Het laatste schoolkamp waar mijn zoon mee is geweest, ging zijn vader mee als begeleider en dat was een hele leuke ervaring, voor allebei. Zonder dat, had mijn zoon niet meegewild. Mijn zoon heeft altijd de keus gehad in dit soort dingen en heeft dus wel eens wat gemist. Maar is ook een paar keer alleen op kamp geweest, buiten school om, naar iets wat hij zelf had uitgekozen dus ik maak me geen enkele zorgen over 'zijn zelfstandigheid' en/of gebrek aan opdoen van ervaringen die-er-nou-eenmaal-bijhoren, wat ik te horen kreeg van mensen die er anders over denken. Oma vond het zelfs zielig, dat ik kind iets onthield. Jammer dan. Ik vond feestjes en kampen vroeger verschrikkelijk en zou willen dat een van mijn ouders had gezegd dat ik niet hoefde! Dat ik serieus genomen was toen ik zei dat ik het niet leuk vond, dat stomme carnavalsfeest, etc.
Li: je twijfelt maar ben je het in principe wel met het ferme besluit van je man eens of staan jullie echt lijnrecht tegenover elkaar? Zoals ik het lees, ben je het eigenlijk wel met hem eens, maar waar zit je twijfel? Je vindt ze zelf nog jong, weinig vertrouwen in de leiding. Wat kan er gebeuren als een kind een keer niet mee gaat? Misschien spijt achteraf? Nou, dat is dan ook een les en gaat kind de volgende keer graag mee.
ferm
Dat man ferme taal uitslaat als hij een emotionele schok heeft gehad is wel gebruikelijk ja, maar dat hij in zijn eentje de beslissingen neemt dan weer niet
. Ik ben meer van het loslaten (als ze eraan toe zijn), hij heeft ze het liefst de hele tijd om zich heen. Veel praten dus.
De kinderen wilden zelf uiteindelijk wel, maar ik twijfel over de druk die school op ze heeft gelegd. Wat ons betreft was het altijd al vrijwillig, dus ze hebben wel ja tegen ons gezegd (met twijfels). Misschien maar eens een stevig gesprek met school en de kinderen nog eens duidelijk maken dat het echt hun keus is of ze gaan.
Groep 8 kamp was bij een van de kinderen ook heel erg. Toen ik zag hoe haar klasgenoten bij de bus al met haar omgingen, moest ik me inhouden om haar niet weer mee te nemen. Vooral omdat ik geen enkel vertrouwen had in de leerkracht. Maar goed, ze wilde zelf graag. Achteraf bleek het inderdaad bepaald geen succes te zijn.
In elk geval ga ik de voorwaarde stellen dat alle kinderen een mobiel mee krijgen voor noodgevallen, ook emotionele noodgevallen. Dat mag namelijk niet van school. De leiding is niet zo gewend aan dit soort gevoelige typjes, dus ik durf er niet op te vertrouwen dat die er goed mee omgaan.
mobiel
Ik begrijp dat school die mobieltjes verplicht. Die hadden wij vroeger ook niet en het wordt over het algemeen niet beter als een kind constant naar huis kan gaan bellen. Ik zou niet door de regels gaan breken (dan wil Pietje en Keesje ook de mobiel mee) maar mijn kind thuis houden.
ligt eraan
Met schoolkampen is het m.i. belangrijk hoe je kinderen in de groep liggen. Hebben ze wel (wat) vrienden, of helemaal niet en worden ze zelfs gepest? In de laatste twee gevallen kan ik me voorstellen dat je de kinderen thuis laat. Maar als ze wel goede contacten hebben in de klas (hoeven niet persé de beste vrienden te zijn, als ze bij wijze van spreken maar iemand hebben om naast te zitten in de bus) ben ik wel voor kampen: goed voor het groepsgevoel, los van vader en moeder; wel gezond eigenlijk. Ik heb een tijdje gehad dat ik niet uit logeren wilde gaan (heimwee), grofweg van mijn 10e/11e totdat ik in de 5e een week op schoolreis ging naar Rome, toen moest ik wel. Mijn ouders zijn altijd meegegaan in dat heimwee-verhaal en daar ben ik achteraf echt niet blij mee. Ik had echt wat gemist en daar kwam ik achter met die Romereis, dat was verreweg het leukste dat ik ooit had gedaan tot dan toe!
Dat de kinderen jong zijn, tja. Er zijn zoveel zomerkampen voor kinderen in de basisschoolleeftijd... ponykamp, zeilkamp, sportkamp....Hier zitten de kinderen op scouting en dan kunnen ze al vanaf 7 jaar een week op kamp. Nu vonden wij 7 jaar wel wat te jong voor een week (kind kon bv. nog niet goed zelf z'n tanden poetsen), maar er zijn ook geregeld kleine kampjes voor 1 of 2 nachtjes, ook voor nog jongere kinderen. De kinderen hebben dat altijd helemaal geweldig gevonden. En er is altijd de regel: als je het niet meer leuk vindt, halen we je op. Bij voorkeur natuurlijk eerder dan dat ze te zitten klappertanden van ellende natuurlijk, dat is wel naar. Mocht je kind niet bellen, of dacht hij/zij dat dat niet mocht?
Aan de andere kant, als je echt niet achter het kamp-verhaal staat en de school hamert er nogal op (ik weet niet hoe vaak, en misschien is het wel erg duur ook nog?), dan kun je je misschien afvragen of dit wel de juiste school is voor je kinderen? En wat is 'niet daadkrachtig bij medische noodgevallen'? Is er een keer iets voorgevallen, en gaat altijd dezelfde leiding mee?
Triva en Lieverdje
Dat is juist het punt: ik vertrouw er niet op dat de leiding de juiste beslissingen neemt. Nou kan het volgend jaar weer iemand anders zijn, misschien moet ik daar maar naar kijken. En het even doorspreken met die persoon. Zonder mobieltjes zijn ze erg afhankelijk van de leiding, die het misschien helemaal geen noodgeval vindt. Ik heb graag dat mijn kinderen dat zelf kunnen beslissen. Maar ik doe niets stiekem, als het niet mag dan gaan ze gewoon niet mee.
Lieverdje: het is inderdaad duur! Voor drie kinderen samen ben je zomaar 700 euro kwijt, dat is nogal veel gezien alle bijlessen en andere begeleiding. Als ze nou stonden te trappelen,stond ik daar ook weer anders in. Ze hebben allemaal wel goede contacten in de klas, dat wel. Maar het zijn heel gevoelige typjes. En dat klappertanden van ellende kan erg snel gebeuren als je klasgenoot voor je neus een vervelend ongelukje krijgt waarvoor ze niet naar de dokter mag. Als mijn kind niet stiekem een mobieltje had meegesmokkeld, had de leiding haar vast niet naar huis laten bellen.
mobiel mee
Hier ook een slechte kampervaring in groep 8. Ik vond het zo sneu! Ik had het van te voren nog met de leerkracht overlegd, dat kind er tegenop zag en dat het wat mij betreft naar huis mocht als het niet ging, dat ze altijd mochten bellen, etc. Ik dacht dat we het er over eens waren dat het de bedoeling was dat kamp een leuke ervaring zou zijn, niet iets wat koste wat het kost moest. Wat bleek achteraf: het ging niet, kind wilde bellen, maar leerkracht vond dat het nog niet erg genoeg niet ging en dat het niet nodig was om ons te bellen. Ik vond dat heel naar, en heb toen ook met kind afgesproken dat het met volgende kampen gewoon een mobiel meeneemt (ook als leiding zegt dat het niet mag). Tot nu toe gaat dat prima, 2 keer op kamp geweest met sport inmiddels, en 1 keer op middelbare school. Nooit hoeven bellen, maar het idee dat het wel kan, en dat je daar zelf de controle over hebt, geeft al een boel rust.
sja die schoolkampen
al die verplichte overnachtingsdingen kunnen vervelend zijn, op de middelbare school maar ook als er vervolgens introductiekampen zijn op de vervolgopleiding. Het hangt van je personlijkheid af hoe zeer je daar tegenop zit en hoe lastig is het is.
Toch kun je niet altijd alle lastige dingen opzij schuiven. De hele kwestie 'mobiel mee' maakt het anders. Kinderen kunnen bellen zodra ze zich niet happy voelen, en maken dan niet de tijd door van 'wie weet lukt het me toch' omdat ze dan hun ouders al hebben gebeld en wellicht zijn opgehaald. Het voelt hard, maar het kan ook een gevoel van overwinning geven als je iets moeilijks toch hebt volgehouden.
eigen ervaring
Onze dochter is als 15-jarige op talenkamp geweest in het buitenland, omdat ze ontzettend moeite had met Engels. De eerste week had ze ongelooflijk heimwee (en zou dan volgens de huidige gewoonten zijn opgehaald, ware het niet dat ze oversee zat), de tweede week was zozo en de derde week heeft ze ontzettend genoten. Als ze in week 1 naar huis was teruggekeerd, was haar herinnering aan die periode heel anders geweest.
Hier de afspraak dat er elke dag gebeld zou worden
Groep 8 kamp was iets dat mijn dochter wel graag wilde maar ze werd ook gepest op school. En dat kan zo'n kamp heel vervelend maken. Het had niets te maken met te verwachten heimwee of niet zonder ouders kunnen.
Wij hebben met de begeleiding afgesproken dat ze elke dag naar huis zou bellen rond etenstijd. Op die manier waren wij niet afhankelijk van de beoordeling van de leerkracht. Dat gaf ons en haar rust.
Bellen
Bij ons mocht zoon ook iedere dag even bellen met de mobiel van de leraar. Was aanbod van de leraar, omdat hij in de klas had gemerkt dat onze zoon zo stil werd als er over het kamp gesproken werd. Hij vond het gewoon heel spannend. Was in groep 8. Door dat aanbod werd het een stuk minder spannend.
Eerste 2 avonden belde hij rond etenstijd. Avond 3 en 4 hoorden we niets. Goed teken.
Sommige leraren snappen zó goed wat een kind nodig heeft. Kleine moeite, groot plezier.
telefoon mee of thuishouden
Ik ben zelf ook van het doorzetten. Wel een goed gesprek met de leerkracht met afspraken, en in een enkel geval ook toestemming om thuis te blijven (was een goede reden voor en dit werd begrepen).
In geval van twijfel een oude Nokia-koelkast onderin de tas met een volle batterij en een goedkoop simkaartje met de mededeling dat je niet om elke scheet die scheef zit gebeld wil worden, maar echt alleen als het écht, écht, écht niet meer lukt. Ik kende een moeder van een kind, dat altijd wat drama in zich had, als kamper weer aan kwam. Ze gaf zo'n telefoon mee maar zei er wel bij: "Onterechte telefoontjes betaal je achteraf terug van je zakgeld", werkte prima! Ze is nooit gebeld, dat kind voelde zich blijkbaar prettiger met die escape-mogelijkheid onderin de tas en eventuele dramatelefoontjes werden in de kiem gesmoord want het zou hem zakgeld kosten.
In het geval van Li, met klappertandende kinderen en kinderen die zich op hun tandvlees door kamp hebben heengesleept, zou ik ook geen toestemming meer geven. Het is immers al bewezen mis gegaan. Een beetje goede school begrijpt na zo'n ervaring echt wel dat dit kind beter af is zonder kamp. En als school het toch wil dwingen? Dan heeft mijn kind op de dag van vertrek opeens zó'n verschrikkelijke buikgriep, joh, de hele nacht op de wc gezeten met een teiltje op schoot.
Hier ook
Allereerst was ik zelf een kind dat liever niet ergens logeerde en kamp was helemaal een gruwel, tot ik er een paar dagen was, dan was het toch leuk en een ervaring om niet te vergeten.
Ik zag dat bij 1 van mijn kinderen ook aankomen en heb het toen (op de basisschool groep 8) besproken met de leerkracht. Meester heeft kind toen bij de voorbereidingen betrokken (al voor vertrek, samen met een ander kind dat het wat moeilijk zou kunnen hebben). Er is een groot spel gespeeld en daar heeft kind een belangrijke rol gespeeld, bij uitwerking, uitleg, afronding. Top geregeld en super leuk! Heerlijk zo'n leerkracht die meedenkt en meewerkt.
In de brugklas, door de groep 8 ervaring, verwachtte ik eigenlijk geen problemen, maar toch even de mentor ingelicht. Die heeft het op dezelfde manier aangepakt. Volop betrekken, maar niet openlijk zichtbaar voor de rest van de klas. Wederom een gouden greep. Vanaf toen geen problmen meer met wat voor kampen dan ook.
En dat terwijl 1 van mijn andere kinderen al vanaf 8 jaar oud helemaal alleen een week op zeilkamp gaat, zonder telefoon. Nu 17 en zelf instructeur op dezelfde zeilschool, met een 'open mind' voor heimweekindjes 
Kamp wel
Op kamp gaan vinden ze hier eigenlijk wel leuk. Dochter ging vanaf groep 7 op kamp met school. Eerst prehistorisch kamp. Vond ze minder geslaagd, vooral omdat er geen echte wc's waren. Dit vond ze vreselijk vies waardoor ze het zo lang mogelijk ophield. Groep 8 en middelbare schoolkampen vond ze erg leuk.
Zoon ging met 7 jaar mee met scoutingkamp. Begon met 1 nachtje. Een jaar later mocht hij een week op kamp. Dat vond hij te lang. Hij ging toen een weekend mee, was geen probleem. Hij mocht langer blijven maar vond het prima om naar huis te gaan terwijl de rest bleef. Daarna nog 3 keer mee geweest op voetbalkamp. Dit waren weekenden dus ook geen punt. Prehistorisch kamp heeft hij inmiddels ook gehad. Als hij ook een meisje was geweest had ik er wel even over nagedacht vanwege de ervaring van dochter. Maar voor zoon lag dat anders.
Het enige dat dochter hier absoluut niet meer hoeft te doen is Poldersporten. Daar is ze twee keer verkleumd van de kou van terug gekomen en ze vond er ook echt helemaal niets aan. Een derde keer mag ze van mij dus overslaan als die komt.
