school is handelingsverlegen

Kijk in de schoolgids

Handelingsverlegen is een "oude" term die de school onder het Passend Onderwijs eigenlijk niet meer kan gebruiken. Het wil zoiets betekenen als "geen voortgang, wij kunnen niets verzinnen/doen om dat te veranderen"

In de schoolgids van de school staat (een dee van) het Zorgplan. Vooral het Zorgprofiel.
Daar staat genoemd welke expertise de school heeft op het terrein van onderwijsondersteuning.
Dyslexie, hoogbegaafdheid, zwakbegaafdheid, dyscalculie.
Niet alles hoeft genoemd te zijn, maar natuurlijk wel dat waarin de school gespecialiseerd is.

Schrik niet: het is goed mogelijk dat de school in de gids beweert dylsexiespecialist te zijn, maar dat in de praktijk niemand dat weet.

Wat er ook in die gids moet staan is onder welk samenwerkingsverband de school valt.
Via dat samenwerkingsverband (dat heeft een eigen website) kun je op zoek naar meer informatie. Wat zijn de protocollen, welke scholen zijn er nog meer, is er een school binnen het verband dat wél specialist is mbt dyslexie?

Als je het niet kan vinden kun je het ook gewoon per mail vragen. Doe het per mail. Het is belangrijk om zoveel mogelijk op schrift te krijgen.

Maar je kunt ook zelf direct wat met het probleem doen.
zie http://www.sleeplezen.nl/

Handelingsverlegen is excuus voor

we hebben er geen zin meer in. School wil van haar af. Dat blijkt ook uit het feit dat ze speciaal onderwijs al noemen.

Ik zou denk ik zelf als de wiedeweerga op zoek gaan naar een adviesbureau of een ondersteuner die hier meer van weet ((hoog)begaafd kind met leerproblemen/dyslexie).

Probeer zelf de regie in handen te krijgen en laat het niet aan school over.

Rapport met aanbeveling?

Een hoog iq en toch uitvallen, dan is dat wel een aanwijzing dat de uitval aan het onderwijs kan liggen. Tenzij er wat anders aan de hand is, wat ik hier niet lees. Ik heb niet alles gevolgd (zoals de vorige discussie) maar ik vroeg mij af of er bij de test ook een aanbeveling is gedaan (en in welke richting dan). Is er nog een (andere) reden om te denken aan SO? Als school lange tenen heeft, dan moeten ze dit gaan weerleggen dmv een onderzoek(je) dat aantoont dat het echt aan de leerling ligt. Als ze dan grijpen naar een dyslexie-onderzoek, hebben ze waarschijnlijk niet veel andere aanknopingspunten.

Wat Mirreke zegt is waar. Voor het Passend Onderwijs (PO) z'n intrede deed, zijn er heel wat 'lastige kinderen' (lastig voor sommige basisscholen) afgeschoven naar het SO. Onze school deed daar ook aan mee. Heel triest. Dat ging natuurlijk alleen met een diagnose en dan moest het kind een traject in. Maar om dat tegen te gaan is juist PO ingevoerd.

Ik vraag mij daarom af hoe je een kind dat uitvalt, met een hoog iq, naar het SO krijgt. Alleen een dyslexie verklaring zal mi niet afdoende zijn. Dat klinkt eerder als een soort dreigement van school waar ik het mijne van zou willen weten maar niet over in discussie zou gaan met school. Daarmee ga je af waar het echt omdraait. Klinkt als een valkuil om de aandacht te weerleggen van school naar kind.

Heeft school het echt alleen over een dyslexie-onderzoek? Je komt niet zomaar in aanmerking voor een dyslexie-onderzoek en een dyslexieverklaring krijg je niet zomaar. Komt zij daarvoor wel in aanmerking? Ik zou die criteria eens opzoeken. En als zij daar wel aan voldoet, en zo'n test lijkt je geen slecht idee, informeer bij je verzekering of die het vergoeden en laat het zelf uitvoeren. Je weet dan precies wat er wel en niet wordt gedaan en jij ontvangt de uitslag van het onderzoek (en niet school). Bovendien kan je informeren of zij ook aanbevelingen kunnen doen voor dochter, voor school, in de klas, wat betreft ondersteuning ed.

Een andere tussentijds idee kan zijn dat je via de huisarts een verwijzing naar een logopediste vraagt en daar een onderzoek naar onderwijsachterstand in spelling laat doen. Spellingskennis wordt gemeten in maanden en vergeleken met de maanden spellingsonderwijs (uitgedrukt in DLE). Ik dacht dat dat nog net kon in groep 5 en het is een kwestie van een paar keer langsgaan.

Bij een van mijn kinderen (groep 4) kwam daar een flinke achterstand uit en daar heb ik school mee geconfronteerd. Toen pas kwam de waarheid naar boven. Ze konden zich ondertussen niet meer op handelingsverlegen beroepen, dat is een heel verhaal wat ik je bespaar, maar wat hadden ze dat graag gewild. Op alle andere manier hebben ze toen wel laten blijken dat er van school niets meer te verwachten was (hun eigen afspraken consequent niet nakomen (ondersteuning toezeggen, maar steeds 'vergeten') tot aan een boom opzetten over dat zo'n achterstand thuis moest worden ingelopen, zonder materiaal en ondersteuning van thuis. En elk gesprek begon met de vraag of wij nog wel vertrouwen hadden in deze school.

Zorg

Als de zorg op die school zo mager is dat men het dyslexie traject nog niet gestart is, kan je je afvragen of het wel verstandig is om op die school te blijven. Je kind zal het nog 3 jaar moeten doen met een team dat niet bezig is je kind te begeleiden terwijl je kind erg uitvalt op spelling.

Een logopedist of een Rt-er kan helpen met het aanpakken van de spellingsachterstand. Alleen is dat maar een uur per week. Ze zal dan ook huiswerk krijgen. Het probleem zal meer voelbaar zijn in de uren op school, daar waar de leerkracht haar had moeten helpen de achterstand met spelling te verkleinen.
Maar tussen de regels door, lees ik dat het schort aan zich welkom voelen. Informeer eens bij ouders met kinderen op een andere school, hoe een team daar kinderen begeleidt die extra zorg nodig hebben.

maar

als de woorden "speciaal onderwijs" en "handelingsverlegen" eenmaal zijn gevallen, dan moet je oppassen dat er geen rare dingen in je dossier staan. Want dan kan een aanbod van een nieuwe school zomaar worden ingetrokken, zoals ik heb meegemaakt.

Ik zou eerst een nieuwe school zoeken, daarbij eerlijk uitleggen waarom, en zodra je een aanbod in de zak hebt (of eerder als de school pas een aanbod wil doen na contact met de oude school) eisen dat je het leerlingdossier mag inzien en eruit laten verwijderen wat je niet zint. Enige druk op de oudee school voor het geval dat ze je kind toch gaan belasteren bij een "warme overdracht" kan ook geen kwaad.

Maar misschien ga ik nu al te ver en wil je toch niet naar een andere school, dat kan.

overdracht ed

Ik sluit me aan bij wat de andere zeggen; deze school geeft te kennen dat ze niet meer kan (of wil).

Ga op zoek naar een andere school. Welke school dat wordt is natuurlijk belangrijk maar hoe je overstapt is ook belangrijk (ivm overdracht). Wat de oude school in de overdracht zal melden, daar kan je niet veel directe invloed op uitoefenen, behalve zorgen dat er bewijs is dat je naast hun bewijs of uitleg kan leggen met je eigen kijk er op. Daar zullen ze gevoelig voor zijn en rekening mee houden in hun overdracht. Ze willen niet voor aap staan. Scholen zijn heel gevoelig voor reputatie-afbreuk (richting ouders, andere scholen). Dus als je als ouder school een trap na wil geven, klachten in wilt dienen, heel emotioneel en verwijtend bent etc, zullen ze zich genoodzaakt zien aan te tonen dat het aan kind (en ouders) ligt. En dat moet je zien te voorkomen.

De nieuwe school zal benieuwd zijn naar de reden van je overstap en daarin kan je naar mijn mening het beste heel eerlijk en open in zijn. Dat betekent dat je het moet hebben over het IQ-onderzoek, de achterstand, de reden die deze school geeft voor deze achterstand én jullie idee daarover. Liefst natuurlijk gestaafd met bewijs. Nu komen die onderzoekjes ook van pas.

Je zou met de uitkomst van de testen (IQ, eventueel aangevuld met een dyslexie-onderzoek en DLE-uitkomst) kunnen uitleggen wat niet goed ging op deze school en wat wel. [Dat wil niet zeggen dat je de conclusies op papier moet overhandigen.] Dat maakt indruk. En gelijk kan je de nieuwe school uitzoeken op dat wat je dochter nodig heeft (sommige scholen besteden veel meer aandacht aan taal en spelling dan anderen). Met een specifieke vraag vergroot je de kans dat je (deels) vindt wat je dochter nodig heeft. Je mag best je verdriet en frustratie laten zien maar laat het gesprek gaan over wat je kind nodig heeft.

Dat hebben wij ook gedaan en ik heb gemerkt dat tijdens de gesprekken met de nieuwe school dit niet alleen gewaardeerd werd maar dat het kon gaan over wat kind nodig had. Niet alles was voor handen maar een deel ervan wel (soort klas, leerkracht, extra ondersteuning in spelling). Wees daar niet bang voor. Het wegwerken van de spellingsachterstand heb ik deels uitbesteed omdat het belangrijk was die zo snel mogelijk weg te werken. Dat was uiteindelijk fijn voor kind en leerkracht. Kind voelt zich ondertussen als een vis in het water op de nieuwe school en voelt zich niet meer dom.

Ondanks alle ellende die ik maar even kwam presenteren zit het met het vertrouwen tussen de nieuwe school en ons goed en heb ik het gevoel dat ik bij school terecht kan als kind wat nodig heeft. Wees daar ook niet bang voor. Bij de vorige school had ik absoluut niet. Door de openheid is de kijk op kind van de oude school niet overgenomen door de nieuwe school.

Heel eenvoudig

Fruitella "Ik vraag mij daarom af hoe je een kind dat uitvalt, met een hoog iq, naar het SO krijgt. "
Heel eenvoudig. Die scholen maken deel uit van het samenwerkingsverband. De taken die die scholen hebben zijn aangepast. Een voorheen alleen maar cluster 4 school (lastige kinderen) kan tegenwoordig ook een afdeling dyslexie hebben, of hoogbegaafdheid, of een combinatie. Die specialismen moeten vermeld staan in de schoolgids van de school en bekend zijn bij het samenwerkingsverband.

Je kunt dus ook zelf op zoek naar de school met het juiste specialisme (online) en vervolgens met school de procedure starten om daar terecht te komen.

Hier ook

Onze zoon is hb, getest en heeft automatiseringsproblemen. Lezen is zijn hobby niet, sinds hij b-boeken mag lezen op school en Stilton heeft ontdekt gaat dit beter. Maar avi-lezen is hopeloos. Spelling is echt dramatisch.
Voor hulp valt hij buiten de boot. Aan alle kanten. School zelf weet niet hoe en het bovenschoolse wijst m af, ook omdat ze niet weten hoe.
Feitelijk dus ook handelingsverlegen. En dat klopt missvhien ook wel, want hb zijn kan echt wel ingewikkeld zijn.
Wij zijn wel tevreden met school en zoon heeft er wat peers, heel belangrijk voor hem.

Dus zoeken en betalen we zelf hulp
Voor ons lastig trouwens, wij wonen in " dom" gebied. Afvoerputje van de regio wordt het hier wel eens genoemd. Er is hier dus eigenlijk niks voor hem, zelfs geen schaakclub. Dus onhandig want alles is wat verder weg.

Ik adviseer om je te verdiepen in hb zijn. Zelfs als ze het niet is kan het een eyeopener zijn er over te lezen. Laat het avi-lezen voor wat het is en kijk eens of er bij de b_boeken wat leuks staat. Stilton wordt vaak genoemt bij moeilijke lezers.
En ga eens op zoek naar iemand die bijles geeft en dit met beelddenken doet.

En natuurlijk hoort je kind niet op bijzonder onderwijs. Wat voor onderwijs zou dat dan moeten zijn?

is ze dyslectisch? Of houdt ze niet van lezen....

want dat kan ook. Als je niet van lezen houdt, en daar bedoel ik mee, lekker een boek pakken en in het verhaal opgaan, dan is het lezen van stukken tekst vervelend en lastig, omdat je het niet geautomatiseerd hebt/krijgt. Je scant geen teksten, maar je leest woord voor woord. En als je dat ook nog eens niet leuk vindt, dan ben je daar niet goed in. Dat heeft niets met IQ te maken. Ook bijv. spelling zal dan lastiger zijn. Als voorbeeld: mijn dochter heeft een behoorlijk IQ, maar houdt absoluut niet van lezen. Dat resulteerde erin dat zij rustig op 11 jarige leeftijd gezecht schreef. Simpelweg om dat zij niet zag (door het niet lezen), dat dat woord niet bestaat. (ch en g spreek je hetzelfde uit, dus waarom bij het ene woord een ch en bij het andere een g. Uiteindelijk weet je dat alleen maar doordat je bij regelmatig lezen). Zo hield zij ook niet van aardrijkskunde en geschiedenis. Niet omdat het haar niet interesseerde of het niet begreep. Maar om de stof eigen te worden moet je die lappen tekst lezen. En dat was voor haar een worsteling. Ze had geluk als ze een leraar had die goed kon vertellen, want dan had ze een deel van de stof opgenomen.
De vraag is dus: is het gewoon een kwestie van geen zin om boeken te lezen?

Ik heb begrepen dat binnen het samenwerkingsverband het de bedoeling is dat (reguliere) scholen (BO) zich gaan specialiseren op dyslexie, dyscalculie ed.. En zich daarin bij kunnen laten staan door kennis van het SO (BO), als die ook in het samenwerkingsverband zit. Maar daarmee worden ze nog geen SO, toch? Kan Eowyn1dochter besproken worden ivm vermeende dyslexie en dan niet in beeld komen bij een school (binnen het samenwerkingsverband) gespecialiseerd in dyslexie maar gelijk verwezen wordt naar SO? Dan lijkt het erop dat je helemaal geen diagnose nodig hebt voor het SO, zoals dat wel was voor PO, want er wordt onderling geschoven.

Overigens is niet elk samenwerkingsverband een hechte, even goed of even functioneel. Zelf het voortouw nemen, kan in je voordeel zijn. Ik ben het met je eens dat het in elk geval belangrijk is om op de hoogte te zijn.

Kippenvoer

"Ik heb begrepen dat binnen het samenwerkingsverband het de bedoeling is dat (reguliere) scholen (BO) zich gaan specialiseren op dyslexie, dyscalculie ed.. "
Dat kan het beleid zijn van een samenwerkingsverband, maar een ander beleid mag ook. Ik gaf maar een voorbeeld. Hoe het werkelijk zit kun je alleen maar vinden in de informatie van het samenwerkingsverband en de daarbij horende scholen.
"Maar daarmee worden ze nog geen SO, toch?"
Dat onderscheid bestaat dus niet meer echt zo helder. De toelatingscriteria en de specialisatie tot SO worden tegenwoordig door de samenwerkingsverbanden zelf bepaald. Sommige so scholen worden door meerdere samenwerkingsverbanden gedeeld.
"Dan lijkt het erop dat je helemaal geen diagnose nodig hebt voor het SO"
Dat klopt. Niet de overheid maar het samenwerkingsverband bepaalt de toelaatbaarheid. Daar zijn wel regels voor en die komen niet per se overeen met wat de school wil.

Bijvoorbeeld: De stakende leerkrachten beweren dat Passend onderwijs hen met meer moeilijke kinderen heeft opgezadeld. Dat is niet waar (zie de statistieken) maar het kan wel nóg moeilijker zijn geworden voor scholen om een leerling te verschuiven binnen een samenwerkingsverband. Dan is het aantal negatieve ervaringen met gewenste verwijzingen toegenomen. Niet het aantal kinderen met problemen.

Wat zeker ook is toegenomen is het gebruik van de term 'handelingsverlegen'. Vroeger kwam die term alleen in de rechtszaal voor als een school een kind echt niet meer wilde hebben. Tegenwoordig lijkt men ermee te strooien alsof het kippenvoer is.

Eowyn heeft al een kind op een SO. Best mogelijk dat school met het idee leeft dat Eowyn minder moeite heeft met plaatsing van dit kind op een SO omdat ze al bekend in met SO. Dat ze gemakkelijker mee gaat in die route.
Drempel minder hoog.

Het is natuurlijk lastig drie kinderen op drie scholen te hebben, maar hoe lang moeten ze nog door hun ouder naar school gebracht worden. Vanaf groep 5 gaan heel veel kinderen zelfstandig. Nu weet ik niet hoe oud je drie kinderen zijn. Maar als eentje zich op een school niet welkom voelt, kan dit veel schade aanrichten.

Mijn kind had verbaal 110 perverbaal 130, maar ook dyslexie en een sterke gevoel niet welkom te zijn. Dat begon al in groep 6. We hebben heel wat afgepraat en tijd getrokken zodat kind de progressie met een rt-er kon omzetten in vooruitgang. Maar de onwil vanuit school was te groot, het was in de tijd van de rugzakjes en daar viel kind buiten. Uiteindelijk naar een andere school, wel eentje uit het samenwerkingsverband. De wissel was een verademing, weg uit die angstcultuur die de eerste school rijk was. En een leerkracht die wist hoe kinderen te motiveren. Dit hadden we eerder moeten doen maar we hadden verwacht dat een bs wel genegen was met ons en de rt-er samen te werken, in belang van kind. Verkeerd verwacht.

Het klopt dat een bs verplicht is voor een oplossing te zoeken en wanneer de ouders dat zelf doen, de bs kan aangeven hun handen van die verplichting af te trekken omdat de ouders het zelf wensen te organiseren. Maar dan ben je als ouder wel afhankelijk van het tempo van die bs. Hoe langer dat proces op zich laat wachten, hoe groter de achterstand. Daarom ben je als ouder aan je kind wel verplicht om niet op de daadkracht van een onderwijsteam te zitten wachten.

Maar daadkracht van ouders geldt ook voor een dyslexie-proces. De dyslexiecentra onderzoeken ook kinderen buiten scholen om. Zoek maar op regionale dyslexie centrum. Miischien hoeft je kind niet van de bs, als de begeleiding van een rdc zodanig aanslaat dat er geen wissel nodig is!

tja

Onze zoon zou geen dyslexie hebben (begin groep 5). Zelf hulp gezocht bij logopedist gespecialiseerd in spelling etc en na een paar keer wist ze 100% zeker dat hij het wel had. Half jaar later ook echt aangetoond. Ik zou daar met zulke lage citoscores nu zeker op aansturen.

Lavell

"Maar daarmee worden ze nog geen SO, toch?"
Dat onderscheid bestaat dus niet meer echt zo helder. De toelatingscriteria en de specialisatie tot SO worden tegenwoordig door de samenwerkingsverbanden zelf bepaald. Sommige so scholen worden door meerdere samenwerkingsverbanden gedeeld.
"Dan lijkt het erop dat je helemaal geen diagnose nodig hebt voor het SO"
Dat klopt. Niet de overheid maar het samenwerkingsverband bepaalt de toelaatbaarheid. Daar zijn wel regels voor en die komen niet per se overeen met wat de school wil.

Dat vind ik dus behoorlijk eng. Ik ben van mening dat school niet alleen weet wat het beste is voor een kind. En als school een kind als vervelend beschouwt, weet ik niet of ze 'het geval' zo objectief kunnen vertellen binnen het samenwerkingsverband zodat het écht gaat over wat kind nodig heeft. En ouders zitten niet aan tafel tijdens dat gesprek vzviw.

School kan natuurlijk niet de (enige) woordvoerder zijn voor een kind op school, vind ik. Dat is ook logisch want school moet aan alle kinderen denken (en het gebouw, personeel, en het geld ed). Met alle onvolkomenheden en fouten die mensen in hun werk maken, komt daar een bepaald gemiddelde uit dat school voert. Toen de directeur ooit heilig verklaarde dat hij het beste met mijn kind voor had, beet ik hem toe dat ik dat nog altijd uitmaak, niet hij.

En dan nu het PO. Het PO leek mij al te mooi om waar te zijn (moet zeggen dat ik e rin de praktijk ook niets aan extra's voor kind aan heb gemerkt, maar goed) en ik blij was dat vóór de invoering ervan, een schoolwissel heb kunnen regelen. Dat met de invoering van PO, ouders nog minder over hun kind binnen school hebben te zeggen, dat bleef lang wat vaagjes, maar had ik een vermoeden van. Maar dat het zó bont kon, had ik niet durven denken.

Hoe kan het onderwijs nu beter worden zonder de afnemers (kinderen, ouders) een stem te geven?

Ander perspectief

" Ik ben van mening dat school niet alleen weet wat het beste is voor een kind."

Het gaat niet over het kind. Het gaat over het onderwijs.
Over dat wat naar het oordeel van de mensen in de praktijk, die school, dat samenwerkingsverband, te organiseren is binnen het budget.

Daar komt natuurlijk nooit iets uit wat 'het beste voor dat kind' is.

Passend onderwijs gaat niet meer over ziek zijn, maar over klassenindeling. De indeling van de klas (bij wie komt de leerling) is altijd een kwestie geweest waar alleen de school over beslist.
De school kiest voortaan (samen met het samenwerkingsverband) de beste klas binnen de poule van scholen die het samenwerkingsverband groot is.

Ik snap dat je het daar niet mee eens bent, maar het heeft niet zoveel zin om je er tegen te verzetten. De beste resultaten voor je kind krijg je als je je goed informeert en meewerkt.
Want scholen en samenwerkingsverbanden gebruiken nog wel steeds wollige en zalvende taal die mooie beloftes doet. Je kunt de school en het samenwerkingsverband aan die beloftes houden.

Handelingsverlegen

Handelingsverlegen kan net zo goed betekenen dat de leerkracht/intern begeleider/directie niet weet hoe ze de problematiek van dochter aan moeten pakken of niet goed inzicht heeft in de problematiek.

Als je dat niet weet, is iemand inschakelen die het wel weet ook een optie.

Het betekent niet automatisch dat een school van het kind af wil.

Topic starter geeft aan dat school hulp van buitenaf wil in schakelen.
Prima toch?

Ik zou Eowyn1 aanraden zich goed uit te laten leggen wat er nu precies bedoeld wordt.
Wellicht geeft dat inzicht, zonder direct 'het ergste' te hoeven vrezen..

ter aanvulling

@Eowyn1; vragen die je mee kunt nemen om een helder beeld te krijgen (en nee, je hoeft van mij niet met details op het forum, het is bedoeld als richtlijn om aan te geven welke vragen eerst beantwoord moeten worden voordat je een conclusie kunt trekken) ;

iq onderzoek:
- er is sprake van hoogbegaafdheid. Is het iq harmonisch of disharmonisch? Is er sprake van een verbaal- perfomaal kloof?
- zijn er andere opvallende factoren (als snelheid informatieverwerking, automatisering) die uit vallen?
- kan er door de uitkomst van het iq onderzoek een mogelijke verklaring worden gevonden voor de uitval in lezen en spelling?

lezen en spelling;
- is er didactisch onderzoek gedaan om het exacte niveau te bepalen?
- is er een onderzoek naar deelvaardigheden gedaan? ( is de leeshandeling geautomatiseerd en zo nee, wat is de oorzaak, worden de spellingsregels actief beheerst, kent dochterlief ze, kan ze ze toe passen?)

dyslexie onderzoek;
- als dochter niet in aanmerking komt voor dyslexie onderzoek omdat er niet 3x een V score is gehaald, kun je eromheen door de hulpvraag te stellen welke andere factoren mogelijk een rol kunnen spelen bij het tot stand komen van de achterstand.

Nogmaals; hulp van buitenaf kan evengoed betekenen dat school antwoord op bovenstaande vragen bij experts zoekt. Een zorgcoördinator noch leerkracht kan of mag diagnoses stellen. Experts van buitenaf (ambulant begeleiders; orthopedagogen) kunnen beter antwoord geven op sommige vragen.

Het hoeft niet te betekenen dat school van je kind af wil, het kan simpelweg gewoon zijn dat de problematiek te complex is om hier intern een oplossing voor te vinden.
Alleen maar goed toch als expertise van buitenaf wordt ingeschakeld?

Wat ik wel ervaar; blijf als ouders gewoon herhaaldelijk vragen om gedegen uitleg, net zo lang tot het jullie duidelijk is wat nu precies het probleem is.
Hoe beter je begrijpt, hoe beter je kunt helpen zoeken naar een oplossing...

dyslexie onderzoek

Die drie keer een V is alleen van belang voor het wel of niet vergoeden van het dyslexieonderzoek (wat overigens niet meer door de ziektenkostenverzekering gebeurd, maar door de gemeente, dyslexie valt tegenwoordig onder jeugdzorg). Als je het zelf betaald kun je ook onderzoek laten doen als er beter gescoord is op de citotoetsen.

Dyslexieonderzoek

Kun je inderdaad ook zelf betalen. Veel slimme kinderen voldoen niet aan die drie keer V regel. Is ook eigenlijk raar. Voor een hb kind is een III of IV even slecht als voor een gemiddelde leerling een V.
Oudste hier heeft nig jaren externe hulp gehad bij spelling, op eigen kosten. Ze scoorde net te goed bij het dyslexie onderzoek. Alle leesonderdelen waren goed maar wel twee jaar achterstand bij de spellingsonderdelen.

Volg de structuur op school

"Didactisch onderzoek is dus nog niet gedaan maar gaan wij zelf financieren. We willen namelijk dat dit zo snel mogelijk gebeurd."
Dat heeft niet zo heel veel zin.
Onderzoeken zijn alleen maar bruikbaar op school als ze op de door de school/het samenwerkingsverband voorgeschreven manier zijn gedaan. Even snel een extern bureau de pas af laten snijden, helpt niet. Hou dat geld in je zak.

Kijk hier https://swv.passendonderwijs.nl/
Zoek je samenwerkingsverband en zoek op de website naar het zorgplan.
Daar vind je ook de voorschriften voor dyslexie.

tja

Dat hangt toch echt van de school af. Hier gelukkig een school die wel serieus werk maakte van extern didactisch onderzoek wat wij hadden laten uitvoeren. Zeker bij een kind dat op school al zo lang niet presteert kan het heel zinvol zijn om dergelijk onderzoek juist buiten de school te doen.

Hier ook andere ervaring dan wat M Lavell schrijft

School was blij dat wij extern onderzoek hadden laten doen. Zo konden zij makkelijk de volgende stap maken zonder extra kosten en tijdsinvestering.
Er was geen enkele twijfel over de bruikbaarheid van de resultaten. En op deze manier ging het veel sneller en zonder discussie over de financiën. Beide kanten blij.

Overigens herkenning

Kind dat hier uiteindelijk pas in de tweede klas VO de diagnose dyslexie kreeg. Ook zij scoorde in groep 4 op verwerkingssnelheid bij de IQ test significant lager dan op de andere onderdelen. Bij de hernieuwde IQ test voor het dyslexieonderzoek bleek dat verschil nog te zijn toegenomen.