Rekenprobleem?

dyscalculie?

Of kan dat niet?

2 problemen, herkenning

K herken mn zoon wel in je verhaal. Sociaal gezien ging hij wel goed,had veel vriendjes die met hem af wilde spreken en toch had hij vaak t gevoel t niet goed te doen.Onzekerheid en t gevoel hebben niet begrepen te worden. Voor het sociaal gedoe zoals je t noemt zou ik t Leefboek voor kinderen van Theo Legters een halen bij de bieb. Hier gaf t zoon redelijk wat handvaten, het is een praktijkboek.dat vond ik zelf erg fijn.
Samen hebben we t toen door gelopen en hij heeft er heel wat aan gehad

Taakaanpak kun je oefenen door dingen in stukjes te hakken. Heeft hij t met andere dingen ook dat hij lastig kan plannen?
Als je naar een therapeut wil gaan, benoem dan dat je dat wil proberen je zijn leven fijner wil maken. Dat je ziet dat hij met sommige dingen moeite heeft en dat lastig vindt. Dat wie weet iemand daar bij kan helpen. Niet dat t niet goed gaat op school.

Rekenproblemen

Ik zou laten uitzoeken door een rekenspecialist wat het probleem met rekenen is. Ga niet zomaar uit van een "zwakke werkhouding", zoals de leerkracht het noemt. Daar zit altijd iets achter wat een leerkracht niet ziet. Als je weet wat er aan de hand is kan je hem helpen. Als er iets aan de hand is kan je dat een kind heel goed uitleggen. Daar heeft hij meer aan dan alleen maar het gevoel anders te zijn zonder te weten waarom.

Zou echt het rekenen aanpakken

Ik zou eerst laten onderzoeken wat het probleem is op rekengebied. Als er bijvoorbeeld dyscalculie uitkomt dan kan je je zoon uitleggen dat hij dat heeft en daardoor minder goed kan rekenen. En dat dat dus niets te maken heeft met dom zijn. Vaak kunnen onderzoekers dat ook heel goed uitleggen, hetzelfde als bij dyslexie.
Als er dan nog iets moet met zijn zelfvertrouwen dan kan dat altijd nog.
Ik vind het bijzonder dat school hem maar aan laat modderen met het rekenen. Ze zien toch ook dat alleen dat erg achter blijft?
Er zijn diverse instanties die op dyscalculie kunnen onderzoeken. Bijvoorbeeld OnderwijsAdvies.

Kip of het ei: rekenen

Ha Maman van twee. Je zoon zit nu eind groep 6 neem ik aan? Dus volgend jaar naar groep 7. Dat zijn de jaren waarin het schooladvies gevormd gaat worden maar nog belangrijker: dat je zoon zich bewust gaat worden waar hij wel en niet goed in is wat bepalend kan zijn voor zijn zelfbeeld.

Mijn zoon heeft ook rekenproblematiek en scoorde jarenlang op laag vmbo nivo terwijl zijn talen op havo en uiteindelijk vwo nivo uitkwamen.

Het niet kunnen toepassen van een rekenstrategie, van de stress gaan blokkeren en zich dom voelen -want uiteraard zelf haarfijn doorhebben dan hij iets niet snapt wat voor anderen doodeenvoudig is:- dat is exact mijn zoon.

Het heeft mi. geen zin om een cursus faalangst of zelfvertrouwen te gaan doen als je de oorzaak van dat gevoel laat liggen. Ik snap ook niet waarom school nu in groep 6 zelf niet het initiatief neemt om te onderzoeken waarom zijn rekenen zo achterblijf.

Daarom mijn advies: maak een afspraak met de IB-er, en vraag of zij een PDO, een pedagogisch, diagnostisch onderzoek willen afnemen op zijn rekenachterstand. Dat moeten zij dan bij een extern buro aanvragen en dat kan gewoon gefinancierd worden vanuit school. Je zoon zal dan een of 2 ochtenden getest worden bv.

Daaruit zal blijken waarom je zoon en op welke punten hij specifiek achterblijft op rekenvlak. En of er sprake is van dyscalculi (maar dan moet je ook een IQ test laten afnemen en moet je zoon echt meerdere keren een E score hebben op de rekenctito's) Met die kennis en inzicht kan school eventueel een remedial teacher inhuren die hem kan gaan ondersteunen en begeleiden. Als school dat niet wil financieren met een PO, een persoon gebonden budget, dan kan je ofwel zelf iemand gaan inhuren en die zelf betalen helaas, of de bijlessen zelf gaan geven in goed overleg met zijn leerkracht.
Als je dat nu nog inzet, dan kan hij met een beetje mazzel daar volgend jaar in groep 7 profijt van gaan hebben. Het duurt vaak lang voordat dit allemaal in werking is gezet dus ik zou hier echt haast mee maken.

Voorop staat dat helder moet worden wat je zoon nodig heeft om ook met rekenen op het nivo te komen dat hij met andere vakken prima kan halen. Als hij daarin gekend en gesteund wordt, zal dat niet alleen zijn rekenvaardigheden vergroten maar ook zijn zelfvertrouwen verbeteren.

Althans, dat was bij mijn zoon het beeld. Mijn zoon gaat nu dit jaar met een mooi havo/vwo advies groep 8 verlaten.

Moet wel nu gaan gebeuren

Nu nog groep 6, maar binnenkort groep 7.
Ik geef bijlessen rekenen. Voor mij maakt het niet uit of er een label aan hangt.
Wat voor mij belangrijk is is dat ik wil horen wat er gebeurt in het hoofd. Hoe reken je?
Daar steek ik op in.
Mijn ervaring is dat met een stevige basis je verder kan komen. Die basis is om de 1 of andere reden niet stevig genoeg.
Kinderen komen wekelijks een uur bij me, dan hebben ze 1 op 1 les. Ervaring leert dat alle kinderen vooruit gaan. En dat dat ook bevordelijk is voor het zelfvertrouwen.
Het is niet altijd zo, of eigenlijk, nooit zo, dat school van alles heeft laten liggen. 1 op 1 komt bijna iedereen verder, dat kan school nooit bieden. En welke reden er onder ligt dat de basis niet oké is is ook niet relevant. We moeten gaan bouwen.
In groep 7 kan dat nog, het merendeel van de kinderen komt in groep 6. Als je eerst in gesprek moet over testen dan ben je zo een half jaar verder voor er iets gebeurt.
Kijk wat je mogelijkheden zijn!

Mamavantwee

Ik zou me niet met diagnoses inlaten. Zoek een leuke student(e) om hem wekelijks 3 kwartier thuis prive-bijles te geven. Bij onze zoon (zelfde leefijd) werkt dat erg goed. Maak het leeftijdsverschil niet te groot, onze studente is 22 of zo.

Als wij het doen is het al snel conflict en neemt hij niets van ons aan. In de klas krijgt hij onvoldoende persoonlijke aandacht. Dit vindt hij zelfs leuk, het hele rekenen komt ermee in een positiever daglicht te staan.

Mandy:
"Kinderen komen wekelijks een uur bij me, dan hebben ze 1 op 1 les. Ervaring leert dat alle kinderen vooruit gaan. En dat dat ook bevordelijk is voor het zelfvertrouwen.
Het is niet altijd zo, of eigenlijk, nooit zo, dat school van alles heeft laten liggen. 1 op 1 komt bijna iedereen verder, dat kan school nooit bieden."

Dat kan ik volledig bevestigen.