Regels tijdens de gymlessen / in spelletjes
Vandaag gebeurde al voor de zoveelste keer dat dochter (VWO 3) boos / kwaad / woest uit school naar huis kwam.
Mijn dochter hangt enorm aan regels. Dat weet ik, dat weet zij, en wij weten ook dat het heel moeilijk is dat zij niet zo flexibel is.
Als er voor een wedstrijd, laten wij zeggen met korfbal, de spelregels worden uitgelegd, en anderen houden zich hier niet aan (bijvoorbeeld bal uit de handen slaan bij iemand, wat dus niet mag bij korfbal), dan kan zij zich hier echt enorm druk over maken.
Vandaag werd niet gezien dat de bal bij haar uit de handen werd geslagen; dochter pakt de arm van het meisje vast (dochter heeft nogal lange nagels...) en het was dus op het laatst zo dat zij de kwaaie haan was, want zij had het meisje open gekrabt. Dat het meisje niet volgens de regels speelde, daar werd niet over gepraat. Dochter is dus boos uit de les gelopen.
De juf zei dat zij zich maar eens minder aan de regels moest houden (.......) en dat zij kinderachtig bezig was.
En nu?
Vragen aan mijn dochter of zij zich aub niet, never nooit meer aan enige regel houdt?
Ik heb gezegd dat zij zich wellicht flexibeler moet gaan opstellen in de toekomst, maar wat is flexibel? De regels negeren als het jou uitkomt, dan krijg ik de vraag terug: ja maar mam, waarom zijn er dan regels als iedereen ze negeert als het ze uitkomt?
Iemand enig idee hoe dit aan te pakken. Toch maar een keer naar de juf op school mailen?
nou nou
Het is geen sportwedstrijd tussen twee echte sportclubs met een scheidsrechter en zelfs daar gebeuren wel eens dingen die niet mogen en niet gezien worden maar ook daar word je geleerd rustig te blijven, even af te koelen en gewoon weer verder te gaan.
Hier gaat het om een gymles met leerlingen die de sport niet kennen, die net de regels hebben geleerd en die zich soms ook even moeten uitleven. Jouw dochter raakt het andere kind aan (dat mag ook niet bij korfbal) en doet het kind pijn en ja dat zou ik erger vinden dus jouw dochter zit fout. Dat de regels niet gehanteerd worden is vervelend maar zoals ik al zei, dat komt ook voor bij echte sportwedstrijden, en als ik zo iemand in mijn team zou hebben mag die de rest van de wedstrijd op de bank zitten.
Ik vind dus dat jouw dochter moet veranderen en daar ga ik echt geen juf voor mailen. In de derde klas mag ze dat zelf oplossen en ik zou haar adviseren zich daar niet zo druk om te maken.
Ja, ik weet dat er veel kinderen een etiketje hebben waardoor ze er niet tegen kunnen als de rest zich niet aan de regels houdt. Mijn oudste heeft geen etiketje maar kon daar van jongs af aan ook niet tegen maar dat had hij wel allang afgeleerd in de derde. Je maakt je daar namelijk niet zo populair mee. Etiketje of niet: ze doet mee aan de gymles dus zij moet zich ook aan de regels houden en verder moet ze de ander negeren, maar dat is dus mijn mening.
sja
Ze is 15 ofzo? ik zou zeggen (zeggen nu al tegen mijn kinderen): het leven is niet eerlijk. Get used to it.
Er zijn altijd mensen die oneerlijk spelen en de regels buigen. Dat betekent niet dat je dat zelf moet doen, dat betekent ook niet dat je je daar enorm over op moet gaan winden en het betekent ook niet dat je er niks van moet zeggen. Dus ik zou haar aanraden er zeker altijd iets van te zeggen en het dan los te laten. Dit gaat natuurlijk veel vaker gebeuren met allerlei dingen zoals sporten, werken en vriendjes. Het leven gaat niet volgens de regels en afspraken. Zie andere draadjes. Ik ben ook echt erg van de regels en afspraken en kan me dus ook irriteren aan mensen die dat niet doen (zie sint draadje over budgetten enzo) dat heeft hier ook mee te maken. Maar ja wat wil je eraan doen?
Ik zou echt zeker niet gaan mailen. Want houdt jouw kind zich ALTIJD aan alle regels? ze komt nooit te laat? ze rijdt nooit dor rood? doet altijd het licht aan op haar fiets? kijkt nooit af?
heee....
"En nu?
Vragen aan mijn dochter of zij zich aub niet, never nooit meer aan enige regel houdt?"
Daar komt het slachtofferige gedrag voorbij uit een ander draadje.
Maar verder, daar moet je verder niks mee. Ik vrees dat je dochter nogal inflexibel is (en jijzelf ook een beetje, zo te lezen) en dat ze maar moet leren omgaan met dit soort dingen. De gymles niet te serieus nemen, en oppassen met haar lange nagels. En toch proberen zich te beheersen en niet kwaad weg te lopen. Het is maar gymles.
De reactie van de leerkracht is - zoals je dat hier opschrijft - had wel anders gekund, als ze tenminste letterlijk die woorden heeft gebruikt. Heeft je dochter een diagnose dat ze zo reageert, en weet de gymjuf ervan?
Ze moet nog wat leren
Je dochter moet duidelijk nog wat leren. Maar m.i. moet dat niet zijn dat je je niet aan de regels hoeft te houden maar wel dat er naast de formele regels ook nog sociale regels zijn. En dat die soms zeggen dat proberen een beetje van de regels af te wijken mag.
De scheidsrechter/ juf is de gene die het eindoordeel heeft. Daar mag u een je melden. Eigen scheidsrechter spelen mag nl nooit. Dat is ook een belangrijke regel.
help 3 VWO
Ik had het eerst vluchtig gelezen en dacht dat het over een basisschool kind ging. Een 3 VWO moet begrijpen dat je niet fysiek mag worden, dat dat altijd onterecht gevonden zal worden door de leerkracht.
Op dat moment heeft het inderdaad geen zin meer dat ze de spelregels aan de orde stelt, dat recht heeft ze dan verspeeld.
laten wijzen op regels en verderspelen
Ik zou haar adviseren om nooit fysiek contact te zoeken, houdt een medeleerling zich niet aan de regels dan zou ik haar leren om de medeleerling te zeggen "he de regels zeggen dat dat niet mag." en dat daarmee dan gewoon de kous af is.
zeg haar
Dat de beste manier om anderen regels te leren of te leren zich aan die regels te houden is, om zelf altijd het goede voorbeeld te geven. Daar is ze in dit geval helaas in tekort geschoten, volgende keer beter.
eens met de andere reacties
Los van het feit dat je dochter lange nagels heeft en dus een ander kan bezeren, is er geen enkele reden dat zij een ander fysiek beet pakt. Ook al houdt diegene zich niet aan de spelregels. Die fout is groter dan de 'spelregel' fout m.i. (eigenlijk net zoiets als dat een ander bij je afkijkt (wat niet mag....) je die ander een stoot geeft. Je zegt het, of je houdt je arm over je blaadje, maar je blijft van de ander af.
Verder zou ik tegen je dochter zeggen, dat als ze sport (of het nu gym op school is een e.o.a. teamsport privé), dat lange nagels dan niet kunnen........
Juf had gelijk
Je zo opwinden over andermans overtredingen is ook echt gedrag dat meer bij de kleuterleeftijd past. Op die leeftijd hebben kinderen vaak nog zoveel moeite zich aan de regels te houden, dat ze het niet kunnen verdragen als een ander daarvan afwijkt. Van een tiener mag je iets meer relativeringsvermogen verwachten: dat ze weet wanneer het belangrijk is de regels strikt toe te passen, en wanneer je daar iets flexibeler mee om kunt gaan.
Je dochter windt zich zo op over een futiliteit dat ze handtastelijk wordt, en ook nog uren later briesend thuis komt. Dat is gedrag waar zij, of jij als opvoeder iets mee moet. Niet waar haar omgeving mee moet leren omgaan.
doet me erg denken aan
voorval op feestje van dochter, waarbij tijdens een spellenparcours er volgens een vriendin van dochter ook een regeltje werd overtreden. (was niet gezien door 'scheidsrechters') Ze kreeg een mega driftaanval en wilde met hele feest niet meer meedoen. (meisje was 12)
Ik vond het erg jammer dat heel toevallig net haar moeder erbij was om te helpen, die mi wel heel veel begrip had voor de emoties van het meisje. (Ja, ze is zo voor rechtvaardigheid he! Ja, maar leuk voor het feestje was het niet!) Ik zou het meisje fijn hebben laten afkoelen. (En mee zijn gegaan in haar wens het feestje niet meer verder bij te wonen)
Evengoed heb ik zelf weer een zoon die ook zo moeilijk van regels af kan wijken...vind het erg lastig door te dringen. Hij uit dat niet naar anderen, sluit zich dan meer op in zichzelf, maar even goed is het probleem aanwezig. Lastig hoor.
(Ik kan hem dus niet overtuigen met een verhaal dat je ongeacht wat de ander doet je je zelf toch aan bepaalde regels dient te houden, want dat doet hij sowieso wel, hij heeft er vooral zelf last van.
Nooit meppen
"zij had het meisje open gekrabt. Dat het meisje niet volgens de regels speelde, daar werd niet over gepraat."
Als je dochter het gewoon tegen de gymdocent had gezegd was er vast wél over gepraat. Maar nu moest alle aandacht uitgaan aan het onterecht fysiek ingrijpen door jouw dochter, wie het misschien wel makkelijk uitkwam dat ze lange nagels heeft en 'per ongeluk' haar klasgenootje open gekrabd heeft, want dat gebeurt niet zomaar bij iemand vastpakken.
Tegen mijn kinderen of de overblijfkinderen zeg ik altijd dat ze niet moeten gaan slaan of schoppen, omdat ik dat zeker zie en daar tijd aan moet besteden en zij daar dan op aangesproken worden waardoor wat die ander dan heeft gedaan pas later aan de orde komt maar meestal te laat naar de smaak van de mepper/schopper.
skik
voor de duidelijkheid
Bal uit handen slaan mag niet (tenzij bal in 1 hand wordt vastgehouden) maar iemand aanraken (dus vastpakken en per ongeluk expres krabben) mag ook niet. Ik begrijp dus vooral niet waarom ze dat meisje ging aanraken, vastpakken. Dat is net zo goed tegen de regels. Ze had dan inderdaad beter kunnen gaan roepen naar de scheids dat dat niet mag. Duidelijk en hard zeggen: bal uit handen slaan mag niet. Als er dan geen reactie komt van de gymleraar is het een gevalletje pech voor jou en geluk voor de ander.
Als je getackeld wordt bij voetbal pak je toch ook niet snel met je handen even de enkels van de ander en wijs je naar het tackelen?
ik zou
tegen mijn dochter zeggen dat als ze weer iets ziet wat tegen de regels is, dat ze dan maar hard: "scheids!!!!" moet roepen 
En verder niks. Je kan er verder niks mee. De juf heeft gelijk vind ik en je mag niet een ander aanraken bij deze sport, dus pech, lieve schat, volgende keer beter. Punt.
Herkenbaar
Hoi tante Pollewop
Ik herken het. Hier een heel gezin die zich graag aan spelregels houdt. Allemaal sporters, wij ook. Mijn hele leven speel ik al een teamsport en ook ik heb er een gruwelijke hekel aan als men zich niet aan de spelregels houdt. Maar gelukkig heb ik een hoop geleerd in mijn sportleven. Ik kan het laten gaan als iets niet eerlijk is. En accepteer dat een scheidsrechter ook niet alles kan zien (ben zelf scheidsrechter en zie veel maar niet alles). En wat doe ik als het niet eerlijk is: schouders ophalen en extra hard werken om te compenseren. Teamsporten op school vond ik verschrikkelijk met al die onkunde. Mijn zonen hebben hetzelfde en wij hebben ook gesprekken over wat je dan moet doen. Gewoon erboven staan en schouders ophalen. Dat heb je niet in een dag geleerd helaas. Moet zeggen dat mijn zonen er best goed in zijn. Volgens mij had ik er vroeger meer moeite mee.
Dus laat gaan, daar ga je geen juf over mailen. Het is haar leerproces en niet die van de juf. En dan nog wat: knip die nagels wat korter. zo kun je zomaar iemand verwonden.
Regels en robotten
Ik ben het eens met de anderen.
Klasgenootje hield zich niet aan de regel (sloeg de bal uit de handen), maar je dochter hield zich ook niet aan een regel (niet anderen aanraken/pijn doen).
De 2e fout was veel erger dan de eerste, want fysiek worden wordt niet snel geaccepteerd hier (uitzonderingen daargelaten, m.n. als je fysiek aangevallen wordt). Dus dat moet je sowieso laten.
Ander punt wat je kan meegeven aan je dochter is: nobody is perfect. Mensen zijn geen robotten (zegt AnneJ altijd, en heeft ze gelijk in), dus mensen maken fouten.
Dat kan bij het sporten, maar ook daarbuiten.
Mensen maken fouten doordat ze de regels vergeten zijn, niet goed begrepen hebben, even vergeten in het heetst van de strijd, even geen zin hebben zich aan de regels te houden en soms trouwens ook, omdat het in een bepaalde situatie beter is je niet aan een regel te houden (bijv. voor de veiligheid).
Dus: als je dat weet, hoef je er ook niet zo boos over te worden. Het hoort erbij en ook je dochter maakt zich er zelf af en toe schuldig aan, zoals nu in de gymles.
Uitgangspunt blijft: hou je aan de regels. Maar accepteer het van anderen en jezelf dat dat soms niet gebeurt. Een beetje mildheid naar anderen en jezelf maakt het leven een stuk fijner.
En als een ander zich niet aan de regel houdt, dan dus in elk geval niet fysiek reageren!
gelijk hebben en gelijk krijgen
Ik herken dit wel. Aan de ene kant snap ik het kind, want regels zijn regels. Aan de andere kant: dit soort dingen gebeuren nou eenmaal. En dan kun je kwaad worden en op je kop gaan staan (of je nagels gebruiken 
) maar vaak keert dat juist tegen je.
Ik herken het zowel bij mezelf als bij één van mijn kinderen. Ik heb geleerd dat er in de praktijk helaas wel eens verschil is tussen gelijk hebben en gelijk krijgen, en dat het, hoe onrechtvaardig ook, in je nadeel kan uitpakken als je probeert dat gelijk toch te krijgen, omdat mensen dat nou eenmaal niet altijd prettig vinden.
En zéker niet fysiek worden (of gaan schreeuwen), want dan heb je automatisch ongelijk, ook al had je eerst wél gelijk
Je kunt een ander nou eenmaal niet dwingen te denken zoals jij. Het is zonde van je energie om dat toch te proberen en boos te worden.
Dat heb ik ook geleerd aan mijn kinderen. Maar het blijft lastig.
