Problemen met de juf
Onze oudste dochter (7 jaar) is na de zomervakantie naar groep 4 gegaan. Normaal blijven ze de hele onderbouw tijd bij dezelfde juf maar hebben ze wel te maken met andere leerkrachten. Dit jaar hebben ze voor het eerst gewisseld van "mentor"juf.
De school is hier in het zuiden ruim 2 weken geleden weer begonnen en vanaf de 2e dag komt mijn dochter thuis dat ze straf heeft gehad. Elke dag opnieuw, soms moet ze dan ook strafregels schrijven. Ik ben een voorstander van dat ze mijn kind aanpakken als ze niet luistert maar krijg nu het idee dat dit totaal geen indruk maakt op onze dochter. Ze moet de strafregels dan ook mee naar huis nemen als ze af zijn. Als ik hier met haar zelf over praat zegt ze ja ik ben niet de enige, die en die doen dat ook. Gaat dan bijv. over het niet blijven zitten op de stoel. Maar ik vind het ook heel erg lastig om haar thuis nog aan te pakken voor iets waar ze op school dan al straf voor heeft gehad.
Dit is nu al ruim 2 weken aan de gang en ik heb het idee dat het totaal averechts werkt de manier van aanpakken op school. Vorig jaar is onze dochter getest, ze heeft ADHD met een hoog IQ, haar vorige juf wist hier precies mee op te gaan en dat leverde nooit problemen op, ze heeft een wiebelkussen voor haar aangeschaft en hierdoor kon ze zich ook beter concentreren. Dit jaar blijkt ze nog geen gebruik te (mogen) maken van het kussen want de juf vind het niet nodig.
Ik heb nu een gesprek met school aangevraagd want ik vind dit een heel lastige situatie. Enerzijds vermoed ik ook dat mijn dochter de juf een beetje uitprobeert, nieuwe juf dus dat zou best kunnen. Anderzijds twijfel ik heel erg over de aanpak van de juf. Als je al 2 weken lang iedere dag negatieve aandacht krijgt raak je er ook aan gewend denk ik. Wie heeft tips voor me?
pff
Snel een gesprek. Dochter heeft dat kussen dus duidelijk wel nodig.
Hier zelfde combi
Bij twee kinderen.
Mijn jongste heeft in de klas een kussen en een koptelefoon. Dat scheelt voor hem prikkels en dus druk gedrag. Wat ik bij hem merk is dat hij vaak net iets verder gaat dan de rest. Rest doet iets, hij doet het ook maar heeft niet de rem om net op het goede moment te stoppen waardoor hij in de problemen komt.
Voor hem frustrerend en niet eerlijk want de rest doet het toch ook.
Je bent wat dit betreft heel erg afhankelijk van de leerkracht en hoe die naar je kind kijkt. Maar het blijft dat straf geven gewoon niet werkt. Je gaat en kind dat dyslectisch is toch ook geen straf geven omdat hij niet vloeiend kan lezen, idem voor dit.
Mijn centen
Het is mij niet helemaal duidelijk of je dochter het wiebelkussen van school te leen heeft. Als dat zo is, dan zou ik er gewoon zelf eentje kopen. Ze zijn niet zo erg duur en daardoor is alle discussie van 'is het nu wel of niet nodig', verleden tijd.
En verder zou ik gesprek met de juf aan gaan. Ik zou vragen aan de juf van vorig jaar, of ze bij het gesprek kan gaan zitten, zodat jullie in een gezamenlijk gesprek oplossingen kunnen zoeken.
Mijn ervaring is, dat leerkrachten bij kinderen met adhd vaak overweldigd worden door het gedrag. Dat is natuurlijk ook wel veel. Ik word zelf ook regelmatig overweldigd door adhd. Onrust, gedoe. Het lijkt soms onwil, omdat het kind iets de ene keer wel kan en dan de volgende keer weer niet. Dat is voor sommige leerkrachten (die er echt niet veel kaas van hebben gegeten) onbegrijpelijk.
Veel mensen realiseren zich niet, dat het gedrag dat we zien bij een kind met adhd, maar een topje is van de ijsberg van de moeite die het kind heeft met functioneren. Als je dat uitlegt, dan wordt het meestal wel beter begrepen.
Wij communiceren tegenwoordig vooral met vier hoofdstukjes. Ik heb ze hier wel vaker genoemd. Kalm blijven, Positief blijven, Georganiseerd blijven, Door blijven gaan.
Dan probeer ik in de klassensituatie voorbeelden van deze vier punten te noemen. En ik probeer daarmee door logica duidelijk te maken, hoe belangrijk het is.
Daarnaast gebruik ik in gesprekken steeds een paar handvatten:
Maak het concreet, maak het specifiek en maak het klein. Dus niet: Dit gedrag is onacceptabel. Want daar kan niemand wat mee en je kind nog wel het minste van alles.
Praat niet (of zo min mogelijk) over het gedrag, maar praat over wat er aan vooraf ging. Welk onvermogen ligt er? In welke situaties ging het mis? Wat ging eraan vooraf? Welke struikelpunten heeft het kind?
Het is makkelijker om gedrag te vervangen door ander gedrag, dan om te stoppen met gedrag. Een adhd-er die veel praat, zal niet kunnen stoppen met praten. Hij/zij zal wel iets anders kunnen doen, waardoor hij minder praat. (droodlen, friemeldingetje in de handen, wiebelen op het kussen, op de handen zitten, een idee uitwerken in het hoofd)
Fysieke reminders zijn belangrijke hulpmiddelen. Als dat blokje op je tafel op rood ligt, ben je stil.
Corrigeer niet alleen met woorden, maar ook of vooral met gebaren. (iemand die de vinger op de mond legt, heeft meer effect, dan iemand zegt: je moet NU stil zijn.)
Belonen voor wenselijk gedrag (ook al is dat voor andere kinderen heel normaal gedrag) kan helpen om nieuwe gewoonten aan te leren. Pas op dat het belonen niet eigenlijk straffen is.
Als een kind overprikkeld is (rood hoofd, handen op de oren, schreeuwen, woede, handen of armen voor gezicht, vlucht naar toilet, wegduiken in het schrift), kan het geen informatie verwerken dus dan moet je eerst zorgen dat de overprikkeling stopt. Geef het kind dan rust en ruimte, zodat het tot zichzelf kan komen.
Het heeft ons enorm geholpen om onze verwachtingen van leerkrachten enorm te verlagen. Een leerkracht doet het goed, als hij dat kan. Als een leerkracht het niet goed doet, komt dat doordat hij het niet kan. Dat helpt omdat je met die visie in staat bent om de confrontatie los te laten. Het is de truuk om niet tegenover de leerkracht te gaan staan, of nog erger tegenover je kind! Jullie hebben een gezamenlijk probleem en jullie zullen daar gezamenlijk oplossingen voor moeten gaan bedenken. Als de leerkracht vijandig is tegen jouw of je kind, zoek dan hulp bij ib-er en pak eerst dat probleem aan, want met een vijandige leerkracht gaat het niet lukken.
Stap 1 is om je in te leven in de leerkracht. Wat is er aan de hand? Laat merken dat je het ook naar vindt, dat je graag wilt helpen. Dat je snapt hoe overweldigend en lastig adhd gedrag kan zijn voor de omgeving.
Stap 2 is om begrip te kweken voor je kind. Voor je kind is het nog veel en veel naarder dan voor de mensen om hem heen. Dat zien veel mensen niet, maar dat is een waarheid als een koe.
Stap 3 is om samen oplossingen te gaan zoeken, die voor beide partijen acceptabel zijn. Dit is een belangrijk punt. Een hoop volwassenen/leerkrachten hebben de angst: 'moet dan alles wijken voor die stoornis? Een stoornis is toch geen vrijbrief om je te misdragen?' Die mensen snappen het niet. Het gaat er om dat de oplossingen voor BEIDE partijen acceptabel zijn. Dus ook voor de leerkracht.
Stap 4 is om te blijven communiceren, het plan bij te stellen waar nodig, het te benoemen als het goed gaat, veranderen als het niet goed gaat.
Afspraak staat
Bedankt voor jullie reacties!
Vanmorgen de juf kort aangesproken, ze heeft vandaag nog een gesprekje met onze dochter en wil ook heel graag het gesprek met mij aangaan.
Het kussentje is van school, ik ben vorig jaar naar haar "oude" juf gegaan met het testrapport en heb dit met haar besproken. De instantie waar we haar hebben laten testen heeft ook tips voor school daarin vermeld.
@ Karmijn Ik begrijp je stappen heel goed! Ik vind het ook heel lastig voor de juf maar anderzijds merkte we de afgelopen 2 weken thuis ook dat onze dochter ontregeld was om het zo maar even te noemen. En als ik dan achteraf denk heb ik haar ook wel meerdere keren gestraft voor ongepast gedrag. Als ik dan terugdenk en ze heeft en op school straf en thuis dan vind ik het heel erg sneu voor onze dochter. Wij hebben maar steeds gedacht ze moet wennen aan het weer naar school gaan, ze is moe en daardoor vaker geprikkeld.
Onze dochter is een slim meisje, ligt ver voor op haar leeftijdsgenootjes en ze bieden haar nu al stof van groep 5 en 6. Ze ging met heel veel plezier altijd naar school en natuurlijk was er vorig jaar ook wel eens wat maar zoals het nu gaat vind ik het voor school en voor mijn dochter gewoon heel vervelend.
gossie
Ik vind het ook heel rot voor je dochter.
Ik hoop dat jullie een goed gesprek hebben en de zaak weer vlot kunnen trekken.
AnneJ schreef hier ergens eens: Als je vast gelopen bent, dan betekent dat de je weer los getrokken moet worden.
Dat vind ik altijd een mooie gedachte. Vastlopen is niet het einde van de wereld, maar het teken dat er werk aan de winkel is.
Ik zou het wel leuk vinden als je laat weten hoe het gesprek is gegaan.
Vandaag al beter
Vrijdag staat de afspraak, natuurlijk laat ik daarna wat weten.
De juf liet weten dat het vandaag al beter ging nadat ze vanochtend even samen hebben gebabbeld.
Zeker een mooie gedachte van AnneJ die hou ik ook in gedachte!!
Fijn gesprek
De afgelopen dagen hebben wij ons thuis vaak afgevraagd of de juf wel een overdracht heeft gehad na wisseling van de klas.
Dat heeft ze inderdaad maar ze heeft er bewust voor gekozen om de dossiers niet te lezen zodat ze er blanco in zou gaan en geen vooroordelen zou hebben.
Nadat ze woensdag toch het dossier van mijn dochter heeft gelezen gaat het beter.
Ze heeft vanmorgen eerst een gesprekje gehad met onze dochter en haar ook laten weten dat ze haar best zal doen om haar te begrijpen. Zo mag ze bijv. bepaalde klusjes voor de juf gaan doen zodat ze even de mogelijkheid krijgt om te bewegen nadat ze een werkje geconcentreerd aan tafel heeft moeten doen.
Ook heeft onze dochter aangegeven dat ze liever niet in de kring zit omdat haar dat teveel prikkels oplevert en daarom mag ze dan aan een tafeltje buiten de kring zitten om haar werk te doen. Ik ben ervan overtuigd dat ze het goed gaan aanpakken en merk vandaag al een rustiger kind 
ik ben blij!
fijn en wat een domme juf
Ik kan dat altijd zoooooo slecht begrijpen. 'ik wil blanco beginnen.'
Minachting voor de expertise en ervaringen van je collega's is dat. En het kam zorgenkinderen een heel slechte start geven. Mijn zoon kan in de eerste uren waarin hij iemamd leert kennen, al zo'n afkeer van iemamd krijgen. Het duurt maamden om dat te herstellen.
blanco beginnen
Oh, dat hoor ik zo vaak! Net als Karmijn vind ik dat altijd erg vervelend. Ondertussen weet ik dat ik gewoon aan het eind van de eerste week, of soms zelfs al nog eerder, een gesprek met de leerkracht moet hebben om even de 'gebruiksaanwijzing' door te nemen. Al die adviezen van jou in #4, top!
Ik probeer tegenwoordig ook 'jouw' 4 punten in mijn hoofd te houden (kalm, positief, georganiseerd en doorgaan, voor mij vaak vooral de eerste twee 
) en vaak gaat het dan goed/beter.
Oh ja dat herken ik
Daarom neem ik het heft altijd in eigen handen en praat de juf altijd zelf even aan het begin van het schooljaar bij. Wij hebben aan het eind van de zomervakantie altijd een kennismakingsmiddag en dan geef ik alvast de korte samenvatting en vraag aan de leerkracht of we op korte termijn een afspraak kunnen maken.
Ben ik erg argwanend als ik denk dat het eerder gemakzucht is van de juf?
Gemakzucht of wantrouwen
Ik denk dat er ook heel vaak een wantrouwen ten opzichte van de collega's aan ten grondslag ligt. Stiekem denkt men dan: 'Dat een moeilijke klas/moeilijk kind, geef het maar eens een jaartje aan mij.'
Het soort onderwijzers dat dit uitstraalt, maakt mij als ouder altijd erg wantrouwend. Ze geloven in de mythe dat er zoiets bestaat als een 'perfecte leerkracht' en ze willen zelf dat heel graag zijn. Daardoor staan ze minder open voor kritiek en aanwijzingen, denken ze dat zij beter werken dan hun collega's en wijten ze falen altijd aan zaken die buiten hen zelf liggen. 'de kinderen van tegenwoordig', 'de achterstandswijk', 'de ouders van tegenwoordig', 'moderne media'. Want aan de figuur voor de klas, daar kan het natuurlijk niet aan liggen. Die heeft al zo veel ervaring, die is zo didactisch verantwoord.
De juf waar mijn zoon het meeste problemen mee heeft gehad, was de juf die van zichzelf zei dat ze: 'Altijd heel erg goed met dit soort kinderen om kan gaan.' Nou, dat was voor zoonlief dus.......
Het woordje 'altijd' had me al moeten alarmeren. Want dat maakt dat die zin geen helpende gedachte is.
Onbegrijpelijk
In 1e instantie vond ik het ook onbegrijpelijk dat ze dat niet had gelezen. Maar aan de andere kant zijn er ook vaak vooroordelen als je dan leest dat ze ADHD heeft en dan zou ze misschien ook negatief tegenover onze dochter staan. Dus ik vond het eigenlijk wel prettig dat ze het eerst zo heeft geprobeerd.
Van de andere kant gaat me dat niet nog een keer zo gebeuren want volgende keer trek ik eerder aan de bel. Onze dochter was vandaag heel rustig en opgeruimd toen ze uit school kwam dus ik verwacht dat het nu goed komt. Zij is namelijk wat dat betreft wel heel makkelijk nu ze het gevoel heeft begrepen te worden zal ze zich daar ook naar gedragen.
vooroordeel
'Maar aan de andere kant zijn er ook vaak vooroordelen als je dan leest dat ze ADHD heeft en dan zou ze misschien ook negatief tegenover onze dochter staan.'
Erg he, dat je als ouder van zo'n schat met adhd, zo gaat denken.
De hele anti-label campagne die nu weer speelt, maakt het er allemaal niet makkelijker op.
Ik zou zo graag willen dat adhd gewoon gezien werd als een karakter trek.
Dat een leerkracht die hoort: 'Dat kind heeft adhd.' Denkt: 'oh ja, adhd, dan moet ik dus letten op: komt mijn boodschap aan, kan het kind zich wel concentreren, is het kind niet overprikkeld, slaagt het kind erin zijn emoties te reguleren, kan het kind zijn onrust kwijt, slaagt het kind erin om zich sociaal adequaat te gedragen?'
Ik zou zo graag willen dat een leerkracht die een kind ziet met adhd kenmerken, niet gelijk een diagnose nodig heeft, om te kunnen handelen, maar dat die in zijn hoofd een aantekening maakt en dan zich bezig houdt met de bovengenoemde vragen.
En niet gelijk in allerlei negatieve vooroordelen stappen. Bah.
Heel erg
Ja Karmijn, heel erg dat je zo moet denken....
Zo weten bepaalde familieleden ook niet dat ze ADHD heeft, we hebben dat bewust niet gezegd omdat ze haar dan anders zullen behandelen. Zij weten alleen van het hoge IQ 
Wij wisten het al toen ze 4 maanden oud was en hebben heel lang getwijfeld haar te laten testen. Vorig jaar toch gedaan omdat ik dacht dat we haar dan beter konden helpen als we het zeker wisten en misschien ook tips kregen om haar te ondersteunen. Ik heb al meerdere keren getwijfeld of we er wel goed aan hebben gedaan....
Het is inderdaad een lief meisje, heel behulpzaam maar sommige mensen kunnen er niet doorheen kijken en zien alleen een druk meisje wat eigenlijk heel erg met zichzelf in de knoei zit. En hoe hoe jong ze ook is, ze weet/voelt dit zelf ook en vind zichzelf daarom ook maar vervelend en lastig. Ze heeft een heel negatief zelfbeeld en kan dus ook heel slecht omgaan met complimentjes.
staartje
Nou mijn verhaal heeft nog een staartje gekregen. Ik lig er gewoon al een aantal nachten wakker van dus wil het even van me afschrijven.
In eerste instantie leek het positief benaderen goed te werken maar afgelopen weekend vertelde mijn dochter dat de directeur van school al 2 dagdelen in de klas is geweest om haar en nog een kind te observeren.
Gisteren ben ik dus op het matje geroepen, onze dochter had de juf "geslagen" , een tik tegen haar billen. Op de vraag waarom ze dit had gedaan... om uit te proberen was haar antwoord. Ik keur dit absoluut niet goed maar in mijn ogen heeft mijn dochter dit niet gedaan met kwade bedoelingen.
Het strafregels schrijven is omgezet in binnenblijven in de pauze als ze ongewenst gedrag vertoond in de klas. Dus al met al ben ik er nog niks mee opgeschoten. De juf gaf aan dat de directeur inderdaad die 2 kinderen observeerde maar ook keek hoe zijzelf functioneerde in de groep.
Haar oude juf gaf vanochtend ook aan er niets van te begrijpen, ze vind onze dochter een heel lief kind en geeft aan totaal geen moeite met haar te hebben, zolang je maar duidelijk bent is er niets aan de hand.
Ik weet gewoon niet wat ik hiermee aan moet, het lijkt erop dat mijn dochter kickt op het krijgen van negatieve aandacht van de juf. Wat ze dus ook al 7 weken voor elkaar heeft gekregen. En de juf zit op haar beurt natuurlijk ook in een negatieve spiraal waar ze niet meer uitkomt op deze manier.
Ik begrijp er gewoon helemaal niets van, ze is bijna 8 jaar nu en een hartstikke slim meisje. Ik weet ook niet hoe ik tot haar door kan dringen en op vragen als waarom of is er iets gebeurd of zit je iets dwars krijg ik geen antwoord en gaat ze zitten giechelen of zegt ze ja maar die deed dit of ik was niet de enige.
waarom-vraag
Los van eventueel andere problematiek: volgens mij kan een kind van 8 zo'n waarom vraag eigenlijk nooit beantwoorden. En is ook niet zo relevant. Ze heeft zich niet kunnen beheersen. En dat hebben kinderen (van 8) soms gewoon, moeten ze nog leren. En in het geval van jouw dochter duurt dat ivm ADHD langer of is het moeilijker. Misschien.
Dus als jij vraagt: waarom heb je dat gedaan? Heeft zij er geen antwoord op omdat de vraag eigenlijk is: waarom heb jij ADHD? Of jij bent toch zo slim? Dat weet ze natuurlijk (ook) niet, sterker nog: het klinkt meer als een verwijt.
En ik denk dat de juf het misschien ook zo doet: de juf legt de lat voor jouw 8-jarige wellicht te hoog omdat ze vindt dat ze dat mag verwachten van een 8-jarige (met hoog IQ). Dat op zich is al dubieus omdat ook kinderen met een hoog IQ dingen fout doen. En dan heeft jouw 8-jarige ADHD waardoor zij zich 'anders' gedraagt en daarmee misschien meer dingen. Kortom: jouw 8-jarige doet misschien heel erg hard haar best, loopt voortdurend op haar tenen en hoort vervolgens alleen maar direct of indirect dat ze het niet goed doet!
Valkje,
Ligt het antwoord over haar gedrag niet in het hokje "verveling"? Ze zit in groep 4 maar krijgt ook stof groep 5 en 6. Een kind, die een juf de rest van de klas hoort uitleggen over stof van groep 4, kan over gaan tot verveling omdat de juf haar niets te bieden heeft. Haar 'storende' gedrag lijkt meer op een behoefte aan aandacht.
Het ziet er naar uit dat de samenwerking tussen juf en kind broos is. De juf is een mentor- juf, dus geen groentje, en de directeur heeft, zonder vooraf de ouders op de hoogte ste stellen, de dochter geobserveerd. Je dochter is niet gek, die gelooft de juf niet als die zegt dat de directeur ook de leerkracht observeerde.
Ik denk dat na die actie, je dochter de juf niet meer zal vertrouwen, wat haar moeder ook zegt, ( soms horen kinderen hun ouders onderling op een heel andere manier over de juf praten dan wat de ouder tegen het kind zegt, niet wetende dat kind de ouderlijke gesprekken gehoord heeft.)
Is plaatsing in een parallelklas een optie, of zelfs plaatsing in groep 5? Misschien ligt dit type onderwijs haar niet en heeft ze meer baat aan een type onderwijs zoals het montessori-onderwijs. Ze heeft een ADHD-diagnose, jullie hebben dus contact met een orthopedagoog of iets dergelijks. Bespreek met haar de situatie in de klas en de opties zoals versnellen of ander onderwijs.
Misschien adviseert de 'goog' wel om haar aan te melden bij een toneelvereniging of iets dergelijks. Zo kan ze haar energie kwijt en gaat het jaar voorbij tot ze volgend jaar een leerkracht krijgt die de materie beter kan handelen.
Buiten spelen
Niet buiten mogen spelen vind ik altijd een zeer verkeerde straf voor kinderen. En al helemaal voor kinderen met ADHD, die dat kwartiertje buiten spelen juist zo hard nodig hebben om hun energie kwijt te kunnen. Deze kinderen binnen houden verergert naar mijn idee het probleem alleen maar.
Ik zou zeker kijken of je met deze juf uit deze vicieuze cirkel kan komen. Misschien een gesprek plannen met de oude juf erbij en je dochter, om duidelijk te maken hoe het in de vorige klas ging en waarom het daar wel goed ging. Het zijn vaak hele kleine dingetjes die net anders zijn.
En verveling lijkt me ook een mogelijke oorzaak. Bekijk dus samen wat je dochter kan doen als juf de uitleg geeft aan de andere groep 4 kinderen.
toch veel voorkomende straf
niet mogen buiten spelen komt volgens mij toch veel voor als straf. Dat werd op de vorige school van mijn kinderen ook veel toegepast. Ik sprak laatst iemand in het speciaal onderwijs en het speelkwartier afpakken doen ze vaak (daar op school tenminste) met kinderen die zich erg slecht gedragen. Net als kinderen in een andere groep zetten (ipv op de gang)
Valkje
Ik begrijp niet helemaal bij wie je op het matje bent gekomen. Was dat bij de juf, of bij de directeur?
Ik weet niet hoe het gaat op de school, maar bij ons op school, zou ik in gesprek gaan met de directeur. En daar zou ik hulp bij gaan vragen.
Ik proef in jouw posts een beetje een gevoel, wat ik vroeger ook had over mijn zoon. Een soort van plaatsvervangende schaamte. Mijn kind is stout en ik heb hem niet zo opgevoed. O jee, logisch dat ze hem straffen, want stout zijn, dat mag niet. Dat haal ik bijvoorbeeld uit de woorden 'op het matje'. Herken je dat gevoel?
Als dat zo is, als je dat zo voelt, dan zou ik daar over na gaan denken, want het is bij kinderen met adhd absoluut geen helpende manier om erover te denken en te praten met andere volwassenen.
Het is heel belangrijk dat er gedacht, gepraat en gehandeld gaat worden met de gedachte: zij heeft hulp nodig bij het leren van wenselijk gedrag. Wij gaan haar dat leren. Ik weet misschien nog niet hoe, maar we gaan dat doen. We moeten alleen nog de juiste aanpak vinden.
Deze juf weet duidelijk niet hoe het werkt met adhd. Dat is heel jammer, maar komt vaak voor. De meeste leerkrachten hebben erg beperkt les gekregen over adhd. Hun kennis is samen te vatten met een bladzijde uit de libelle.
Juf heeft dus begeleiding nodig.
Bij kinderen met adhd werkt het naar mijn ervaring niet om te willen dat ze ergens mee stoppen. Dat hele Stop, denk, doe, daar moeten wij hier altijd hartelijk om lachen.
Stoppen, ophouden, kappen, dat gaat gewoon niet. Want ze zijn nu eenmaal lekker aan het klieren/narren/wiebelen/praten/tikken/lachen/springen/dansen en dat is als een flow. Het gaat niet om daar mee te stoppen. Het gaat wel om wat ánders te gaan doen. Dus als een kind kliert, dan zeg ik: 'Ga maar even....' Als een kind heel hard praat, zeg ik: 'kun je ook zachtjes praten?' Als mijn zoon te lang achter de computer zit, zeg ik: 'Ga je even wat anders doen?'
Dat werkt beter. Want 'stop hou op', dat komt niet in de hersens aan. Dan zien ze een soort van lege droge vlakte, waar ze niet willen zijn.
Ik denk dat deze juf hulp nodig heeft, om strategien te vinden, waarmee ze jouw dochter kan helpen om zich wenselijk te gedragen. De strategieen die ze gebruik zijn onwenselijk en zelf contra-productief. Een kind met adhd in de pauze binnen houden, is gekkenwerk. Daar bereik je precies het verkeerde mee. En het is ook nog schadelijk voor de sociale vorming van het kind. Buitenspelen is daar een heel belangrijk aspect van.
Straffen is sowieso contra-productief. Kinderen met adhd leren namelijk erg slecht van straffen en beloningen. Dat komt doordat ze in hun hoofd de link tussen het gedrag en de straf moeilijk kunnen leggen. Ze zien het verband niet. En omdat ze als ze het gedrag vertonen, niet eraan kunnen denken dat ze er straf voor zullen krijgen.
Belonen werkt een beetje beter, maar dan moet je de boel de hele tijd aanzwengelen. Gelijk op het gewenste gedrag belonen, niet pas aan het einde van de dag bijvoorbeeld. Belonen werkt het beste met complimentjes en positieve benaderingen. Dus niet met tastbare dingen of computertijd.
In jouw geval zou ik nu eerst naar de directie (of ib) van de school gaan. Daar je zorg uiten, want dit gaat mis lopen, dat kun je op je klompen aanvoelen. Vertel maar dat je er wakker van ligt. En de directie dan vragen of ze jouw kunnen helpen om de juf te leren hoe ze je dochter kan helpen.
Als je geen gehoor krijgt, zou ik er persoonlijk weinig vertrouwen in hebben en een andere school gaan zoeken. Als de directie het wel hoort, maar het niet lijkt te begrijpen, zou ik met de behandelaar van je dochter naar school gaan.
Nou ja, het zit onder je huid he? Sterkte ermee.
creabea
Ik weet dat het vaak als straf wordt ingezet, niet buiten mogen spelen. Maar het is gewoon belachelijk stom.
Zo blijkt maar weer, dat er een hoop mensen in het onderwijs rondlopen, zelfs op speciaal onderwijs, die niet zo verstandig zijn.
ik snap het ook niet
maar dat vond ik zo opvallend. Ik zou ook denken dat je heel drukke kinderen juist even moet laten uitwaaien, maar ja. Aan de andere kant, die leerkracht in het so die ik erover sprak, zei dat de straf zo goed werkte dat ze hem bijna nooit hoefde uit te delen. Ermee dreigen dat je niet mag buiten spelen was blijkbaar al voldoende...?
Valkje
Hoe gaat het nu?
Loes
