Prijzen/competitie (groep 3)
Wie kan en wil eventjes wat objectieve feedback geven..
Vanmiddag was er op de school van mijn zoontje 
een "modeshow" waar alle kinderen hun zelf ontworpen t-shirt mochten tonen. Ze hadden in de klassen geleerd over stoffen en design, hadden een tekening gemaakt en aan de hand van die tekening een wit t-shirt beplakt, beverfd, versierd etc. Alle ouders mochten komen kijken.
Vol trots liepen de jongens en meisjes in duo's voor de ouders langs en je kon zien dat iedereen er veel werk in had gestoken. Leuk dus!
Vervolgens zei de juf op het podium dat ze nog iets in petto hadden. Vantevoren niet verteld (om de kinderen niet onder druk te zetten) maar er zou een prijsuitreiking komen. Van elke klas degene met het meest kleurrijke shirt, het meest creatieve shirt en het meest op het oorspronkelijke ontwerp lijkende shirt.
Onmiddellijk zag ik verwachtingsvolle spanning op de gezichtjes komen. Ook bij mijn zoontje. Zelf voelde ik een golfje van weerzin. Waarom zo'n vrolijke show met blije trotse kinderen en dito ouders nou opzadelen met prijzen? En spanning (want ja, de ouders zijn er ook nog eens bij he)?
Het zal duidelijk zijn: zoontje viel niet in de prijzen, zijn twee vriendjes (extra pijnprikje) wel. En meneertje hield zich groot maar huilde daarna een paar dikke tranen. Hij had een heel erg leuk shirt (creatiever dan ik was op zijn leeftijd) dus ik kon naar waarheid zeggen dat het voor mij het mooiste shirt was en ook hoe top hij het geshowd had.
Natuurlijk moeten kinderen leren omgaan met competitie en teleurstellingen. Maar dit voelde gewoon slecht. Ik sprak de juf er later nog even over, die zei "dat ze nog nooit eerder klachten had gekregen van ouders". Maar wat de toegevoegde waarde van deze prijsuitreiking was is me nog steeds onduidelijk. Wat zie ik over het hoofd?
hmm
Tja, dat heb je natuurlijk altijd als er iets creatiefs beloond wordt maar ik zie niet zoveel verschillen met sport. Van mij zou het inderdaad niet hoeven maar ik vind het wel een pluspuntje dat het een verrassing was, anders hadden de afgelopen dagen heel anders geweest door de spanning dus dát puntje doen ze goed.
Wat waren de prijzen?
Sport
Een groot verschil wat mij betreft. Vanaf het eerste moment is het duidelijk bij sport waar het om gaat; prestatie en competitie zijn hier onlosmakelijk verbonden. Als ouders bij een evenement komen kijken kan daar ook geen enkel misverstand over bestaan.
De prijs was een boek trouwens.
hier jaarlijks prijzen
tijdens de techniekweek. In die week werken kinderen aan een bepaald thema (toevallig is dat ook een keer kleding geweest, met modeshow) en daar is ook een wedstrijd aan verbonden. Kinderen mogen dan thuis een werkstuk maken in het thema. Dat is bijvoorbeeld een keer een ophaalbrug geweest, maar ook dus een kledingstuk van kosteloos materiaal.
Jammer is hier alleen dat er niet erg wordt gekeken naar wie het werk gemaakt heeft (kind zelf of een van de ouders) en wordt de prijs gegeven aan een kind dat een opsteker kan gebruiken. Dat beneemt mij dan weer de lust om mee te doen.
En verder een prijsuitrijking met carnaval voor het mooiste kostuum en een verhalenwedstrijd c.q. kleurwedstrijd bij de kinderboekenweek.
Spa tie
Wat dacht je van sporten als schoonspringen op jonge leeftijd?
Maar daarnaast: iedereen doet toch even hard zijn best en als een voetbalteam een toernooi of de competitie wint is dat team gewoon te laag ingedeeld 
Dat is de grootste fout die bijna alle scholen maken
De beste cijfers, de snelste leerling, de netste schrijver, de beste voorlezer, de mooiste gedichtenmaakster, .....
Jammer maar helaas als je toevallig erg goed bent in een hondje trainen of elke dag je oude buurvrouw helpen.
Op school ben je de grote verliezer als je niet competatief mee kunt dingen naar de "beste"
Erg dom vind ik dit Spa tie
talentenjachten
Precies Jasam. Het begint al vroeg. En straks meedoen aan talentenjachten als The Voice Kids, net als bij de volwassenen, the rat race. Het is niet anders, er zullen wel scholen zijn die niet zo popi doen (vrije scholen?) maar je ontkomt er bijna niet aan.
@livia
Zo jammer voor al die kanjers die zo hun best doen.
Soms apetrots, haast boven hun kunnen, een vette 7 scoren.
Maar nooit genoeg presteren om de beste te zijn.
Het is maar voor welke weg je kiest als school.
Vind je het unieke in een kind bijzonder en speciaal, of richt je je op een competitie waarbij alleen de beste scoort.
Ze had ze in dit geval ook allemaal op de foto kunnen zetten, i.p.v. er een prijs aan te verbinden.
@jasam
helemaal met je eens. Psychologisch vind ik het een slechte zet van deze school.
zo stom
Ik moet dan altijd denken aan een tekst van Nick Cave, die hij schreef toen hij een MTV award zou krijgen. 'I'm in competition with no-one.' http://www.nick-cave.com/mtv/mtv.shtml
Ik heb een verschrikkelijke hekel aan wedstrijden, sport, competities. Daar leen ik me niet voor. En mijn kinderen mogen wel, als ze echt willen, maar ik zal ze niet stimuleren. Alleen, dat is dan compleet vrijwillig. School, daar ga je niet vrijwillig naar toe. Daar moet je heen. Dat is een wezenlijk verschil.
Ik vind daarnaast competities bij creatieve uitingen werkelijk te zot voor woorden. Dat kán toch helemaal niet!
Ik zeg het steeds maar weer tegen mijn kinderen, van Nick Cave. 'I'm in competition with no-one' Zo te leven. Dingen doen voor jezelf, niet voor de goedkeuring van anderen. Trots zijn, als je zelf iets doet wat je moeilijk vond. Blij zijn met een vijf, als je bang was voor een drie. Niet jezelf vergelijken met een ander, maar jezelf vergelijken met jezelf.
goeie, Nachtuil!
Ik kan me erg in jouw woorden (en die van Nick Cave) vinden!
Nachtuil e.a.
Fijn die snelle reacties. En de "handen en voeten" die jullie geven aan mijn emotie.. want ik had gisteren eerlijk gezegd een brok in mijn keel.
@Jasam en @livia: een talentenjachtsfeertje inderdaad. "So you think you got some talent but the jury will tell you that most of you do not". Dit was een schóólproject. Kinderen leren iets, maken iets en mogen dat als grande finale showen aan de ouders. Voor de jury-beoordeling had niemand zich opgegeven, op kùnnen geven. En dan zeggen dat het niet vantevoren is meegedeeld om spanning bij de kinderen te voorkomen. Waarom het dan überhaupt doen, die spanning opzoeken? Waarom niet juist de gezamenlijkheid benadrukken door bijvoorbeeld een groepsfoto, zoals jasam suggereerde?
En @Nachtuil: dat is de crux. De vreugdeloze en zinloze competitie bij creatieve uitingen, van kinderen notabene! Mijn zoontje zei gisteren en vanmorgen weer "ik had die prijs voor het meest creatieve t-shirt toch verdiend mama..?" En ook nu antwoordde ik dat hij een prachtig creatief t-shirt had gemaakt, dat het voor mij de mooiste was, maar dat alle kinderen heel erg creatief waren geweest en mama die prijsuitreiking helemaal niet vond passen bij de show gisteren. En ja, die brief van Nick Cave, onder de indruk..Dank!
Spa tie
Ik vind dat je overdrijft met je eerste alinea, hoe kun je een talentenjachtsfeertje krijgen als niemand weet dat het om de beste ging. Heb je het nu over die paar minuten dat ze het wel wisten?
Wordt maar snel wakker want dit was niet de laatste keer. Alles gaat in competitie, al heb je het niet eens door. Nog geen toestanden gehad omdat X een zonnetje is en Y een maantje en Z een sterretje met lezen? Straks krijg je dat ook met rekenen, komt er een voorleeswedstrijd, een kangoeroewedstrijd, gaat het om de beste bij gym etc etc etc.
Nogmaals: ik ben het met je eens dat het allemaal niet had gehoeven maar overdrijf niet zo. Het was geen competitie want niemand wist het. Maak je kind weerbaar, hij is niet de enige die verloren heeft en je moet er niet zo in blijven hangen met hem, dit gaat nog veel vaker gebeuren.
wedstrijd vanuit ander perspectief
Mijn eerste beeld is eigenlijk ook wel een beetje dat je zoon wel snel huilt in zo'n geval. Kan hij misschien ook niet tegen zijn verlies met spelletjes? Of jij zelf misschien ook niet (je vindt namelijk wel dat je zoon had moeten winnen, of niet?). In dat geval zou ik daar maar eens aan gaan werken. Veel bordspelletjes doen en eerlijk spelen, je kind niet laten winnen.
Je kunt een wedstrijd ook zien als iets waarbij je wat kunt winnen, zoals bijvoorbeeld bij een kleurwedstrijd of een prijsvraag. Dat is toch leuk? En niet dat je persé de beste moet zijn, maar een wedstrijd heeft wel het voordeel dat je je ergens voor inzet, wat je anders misschien niet of minder zou hebben gedaan.
Treffers en missers
Er blijven nu eenmaal altijd kinderen die niet kunnen schaatsen, maar wel mee moeten doen met de jaarlijkse schaatswedstrijd, dan maar op hun laarzen, met de wetenschap, voordat ze eraan beginnen al de grote verliezer te zijn, alleen al op het gebied van "het niet kunnen".
Kinderen die op de sportdag mee moeten doen, terwijl hun motoriek hen nooit een "eerste plaats" zal brengen.
Kinderen die liever achter de coulisse hun talent geven, dan op een podium gaan staan.
Kinderen die in dit schoolsysteem altijd met "de beste scores" geconfronteerd worden.
Laat een kind wat niet kan schaatsen de finishlijn beheren, zet de kinderen die op de achtergrond hebben meegewerkt aan de opbouw van een stuk eens op het podium voor een geweldig applaus. Laat een goede voordrachtlezer het prachtige gedicht lezen van het kind wat het geschreven heeft maar dit zelf niet durft.
Geef ieder kind de waardering die het toekomt.
Ik, persoonlijk, zie zoveel mogelijkheden om het beste uit elk kind te halen en zie, daarintegen, ook zoveel missers van leerkrachten op scholen.
Ik zie het probleem niet zo
Ik ben wel met jullie eens dat in dit geval een wedstrijdelement niet nodig was geweest, maar verder vind ik wel dat jullie een beetje overdreven reageren. Het hele leven bestaat uit competitie, dus dan kun je maar beter als kind al leren hoe je met verliezen en teleurstelling omgaat.
Andere kant
Ik snap het ook wel hoor. Ik hou er ook niet zo van, maar als je kind wel had gewonnen was je waarschijnlijk harstikke trots geweest (nu ook wel, snap ik wel maar toch). Mijn jongste is op school 1x tweede geworden bij een tekenwedstrijd (volledig anoniem, dus zonder naam op de tekening). Hij heeft dyslexie en school is dus niet altijd makkelijk voor hem. En nog steeds is hij zo trots dat hij tweede werd. Hij was ook ergens goed in. Ik bedoel maar ieder nadeel heeft zijn voordeel (of was het nu andersom ).
Overdrijven en visie op competitie
Oh natuurlijk overdrijf ik in mijn laatste reactie. Het ging me ook al niet meer om dat ene incident van gisteren, ik wind me inmiddels op over de (on)zin van een dergelijke competitie. "Wen er maar aan"? Eh nou nee.
Ik ben eigenlijk een ouder die zich weinig roert op school, ik vertrouw gewoon op de kennis en kunde van de leerkrachten. Erger me zelfs aan de dagelijks juf of meester-claimende moeders. Maar dit voelde onmiddellijk verkeerd. Nee, niet door de tranen van mijn zoontje. Maar, zoals ik ook in mijn eerste post schreef, door een blije trotse groep kinderen en ouders met iets totaal overbodigs te confronteren. Alsof je met zijn allen in een groot bad zit en iemand besluit de stop eruit te trekken. En vervolgens maar aan sommigen een handdoek te geven, haha.
Je mag mij best overgevoelig noemen. Toch heb ik nog niemand over de meerwaarde van zo'n prijsuitreiking gehoord. Wel over de nadelen. Intussen vond ik daar ook een interessant artikel over: http://www.alfiekohn.org/parenting/tcac.htm
Ik heb vandaag de juf gesproken en verteld waar mijn vraag/zorg vandaan komt. Ze begreep het eigenlijk heel goed en gaf toe dat er niet echt over nagedacht was. Ik heb haar het artikel van Alfie Kohn beloofd en ze zou dat met haar collega's gaan bespreken. Mooi toch?
