Prettig voelen in de klas
Ik heb een 8 jarige in groep 6, heeft in het verleden groep 3 overgeslagen. Slim mannetje maar druk. ADHD. Dat weten we nu ongeveer een jaar. Hij is lief. Zal nooit andere kinderen pesten. Helpt graag maar reageert ook anders. We hebben lang gedacht dat hij gewoon jong was maar dat is het niet. Hij is ergens ' anders'. Heel zwart wit in zijn denken. Iemand doet iets vriendschap voorbij, vervelende dingen kunnen zijn dag verpesten. Qua emoties is het alles of niks bij hem. Nu gaat het al een hele tijd moeizaam in de klas en ik weet miet meer wat ik kan doen om het op te lossen . Afspreken doet hij nooit. Dit jaar tot nu toe 1 keer, hij heeft geen vrienden zegt hij zelf. Hij wordt ook nooit gevraagd. Feestjes nooit. Hij nodigt nu ook geen klasgenoten uit. We weten dat hij in het verleden gepest is, niet echt pesten pesten maar buitensluiten negeren bij groepsopdrachten zulke dingen. Daar zijn we na lange tijd achter gekomen doordat een externe hem ging observeren . We hadden een vermoeden, jongste gaf het ook aan maar op school was het moeilijk te bewijzen. Het moeilijke is dat het een kind is wat wel behoefte heeft aan andere, hij is erg sociaal maar op school lukt het gewoon niet. Juffen hebben al met de klas gesproken maar er wordt ook gewoon gezegd dat hij er niet bij past. Dat hij niet goed reageert op sociale situaties en dat de klas doorgaat en hij niet. Ik weer niet goed meer wat te doen, andere klas maar maken we het dan niet erger. Ik wil dat hij een leuke tijd heeft, met plezier naar school gaat. Vrienden heeft en niet wordt gezien als die rare. Maar hoe kan ik dat bereiken.
vraagje
Waarom zeg je dat hij erg sociaal is terwijl duidelijk is dat hij niet weet hoe om te gaan in sociale situaties? Kan dat samen? Kan hij het niet buitenschools zoeken? Het komt echt wel in elke klas voor dat er dit soort kinderen tussen zitten. Heeft niet eens met hb te maken. Heeft hij al eens een sovatraining gehad? Daar komt hij vaak wel gelijken tegen en hij leert er wat.
Reactie
Hij is sociaal in het feit dat hij graag met mensen omgaat. Hij vertelt graag, is open en totaal niet verlegen. Sociale omgang is moeilijk in het feit dat hij hoge verwachtingen heeft bij vriendschappen, hij bij ruzie niet altijd snapt wat zijn rol daarin was, hij zich laat meeslepen in stoeien en gevechten op het schoolplein en dan is het moeilijk voor hem om te weten wanneer hij moet stoppen, andere kinderen snappen dat wel. Gevolg is dat hij dan straf krijgt en hij dan weer niet snapt waarom. Hij kan dan ook in het oneerlijke daarvan blijven hangen. Iedereen zegt dat het een lief kind is, ook de juffen. Hij heeft totaal geen foute bijbedoelingen. Dingen overkomen hem omdat hij vaak gewoon niet ziet hoe het echt moet .
We hebben nagedacht over sova. Hij zou echter op school 1 op 1 begeleiding krijgen en daar gaven we even de voorkeur aan. De begeleiding is echter dor omstandigheden tijdelijk stopgezet
Negeren en buitensluiten is ook pesten
Dat is toch ook pesten? Op de school van mijn kinderen wordt dat zo wel gezien.
Ik vind het heel moeilijk om vanaf hier te zien wat het beste is, in dit geval, maar je verhaal doet mij denken aan ons eigen verhaal.
Een van onze kinderen werd ook flink gepest, ook een kind met een enorme hang naar contact, door 2, 3 kinderen. Kind ging gewenst gedrag vertonen (maw kwam niet voor zichzelf op omdat hij zich volledig geïsoleerd voelde). Het klinkt of jouw kind dat ook doet. Het werd zo erg, tot slaan en schoppen aan toe. Nu werden er in de klas meer kinderen door dit duo/trio geslagen en getreiterd. De leerkracht keek vaak de verkeerde kant op of zag het niet gebeuren, school deed er niets aan, niet eens een gesprekje. Nu verander je niets met alleen een gesprekje, natuurlijk, want voor zoiets is meer nodig maar zelfs dat wilde ze niet.
Aan de kant van de pesters, beleid van school en aan de kant van de gepeste moet wat gebeuren. Een deel heb je zelf in de hand, het andere deel is voor school en ouders met hun kinderen. Ik weet niet of je daar van op aan kan?
Wij hebben onze kinderen (ook zorgenkinderen) uiteindelijk van deze school weggehaald. Dit was niet de enige reden, het was een optelsom (oa een leerachterstand van bijna een schooljaar) van een aantal factoren. Kind gleed af en dat ging opeens heel snel.
Nu zeg ik dat we eigenlijk niet zo goed op die school pasten. Als een jas die net te krap zat, hoe je ook bewoog. Ik dacht altijd dat er genoeg klasgenootjes waren waar wel aansluiting mee was om toch een goed contact op te bouwen in de klas, op school. Maar op deze nieuwe school zijn de kinderen echt als een vis in het water. Deze school past kennelijk wel goed bij onze kinderen. Kind heeft op de nieuwe school 3 vaste vriendjes en gaat lekker om met iedereen uit zijn klas.
Voorheen moesten de kinderen na school een uur bijkomen. Op deze school niet meer.
Voor het zover was hebben we er thuis ook genoeg gesprekjes over gevoerd, kind is in therapie geweest. Plus, deze school heeft een duidelijk beleid inzake pesten. Dat betekent niet dat er niet gepest wordt maar het wordt wel aangepakt en dat is voor iedereen duidelijk. Waarmee ik wil zeggen dat alleen van school veranderen alleen, niet genoeg was geweest.
Ik had niet gedacht dat 'passen op een school' zo belangrijk kon zijn. En misschien geldt dat ook voor jullie?
pesten en buitensluiten
"Negeren en buitensluiten is ook pesten
Dat is toch ook pesten? Op de school van mijn kinderen wordt dat zo wel gezien."
Dat is niet altijd hetzelfde, vind ik. Tenminste, ik interpreteer het berichtje van Lisbeth als dat haar zoon niet wordt gekozen in groepjes enzo. Er is groepswerk in de klas en zoon heeft geen groepje kunnen vinden waar hij bij mag, of bij de gym, of bij het buitenspelen in de pauze. Komt bij dat het jongetje anders reageert, dus ik begrijp wel dat het zo gaat. Waarschijnlijk is er helemaal niet zoveel kwade wil bij de andere kinderen, die willen gewoon niet die ene die zomaar raar kan reageren erbij hebben. En als ze hem wel erbij nemen zijn ze bang dat ze 'eraan vast' zitten. Dat is natuurlijk helemaal niet fijn, maar vriendschap kun je niet dwingen, toch? Wel zou het fijn zijn als er bij de andere kinderen in de klas het besef zou zijn dat je niemand alleen moet laten staan, daar heeft de school ook een hand in. Hier op school zie je dat daar wel op wordt gelet en bij de (vooral jongere) kinderen wordt het er wel ingehamerd: Als je iemand alleen ziet spelen, vraag hem erbij. Ik kan me van vroeger herinneren op de basisschool dat de juffen en meesters op het schoolplein soms in de pauze een spelletje te voorschijn haalden waar de hele klas dan aan meedeed, als touwtje springen. Zo werden ook de buitenbeentjes erbij betrokken.
Wat Triva zegt, in elke klas zit wel zo'n kind; hier ook een meisje in de klas met diagnose die zomaar heel boos wordt en letterlijk en figuurlijk om zich heen slaat dan. Dat meisje gaat te lang door met een grapje, accepteert geen nee, etc. Ook wel sociaal in de zin van graag met andere mensen samen zijn, maar sociaal onhandig. Liesbeth, als ook de juffen zeggen dat je zoon er niet bij past, dan denk ik niet dat er hoop is op veel verbetering in deze klas. Ik heb geen ervaring met sova-trainingen, maar misschien kan hem dat helpen bewust te worden van wat hij verkeerd doet, en dan alsnog een andere klas (school) voor hem zoeken. Een frisse start wil nog wel eens helpen, een ander soort groep waar je kind beter in past en misschien is er op de andere school ook wel een kind dat nog een vriendje kan gebruiken (new kid in town, je weet wel). En verder: heeft je zoon geen buitenschoolse activiteiten waar hij vrienden kan maken? Mijn kinderen hebben op scouting ook nog vriendjes en dat zijn hele andere dan die op school, en van verschillende leeftijden bovendien (verticale groepen).
toch sova
Hier bood de gemeentelijke jeugdzorg sovatrainingen aan en daar leer je echt de dingen waar jouw zoon moeite mee heeft. Er komen kinderen die gepest worden, die zelf pesten maar ook kinderen die het moeilijk vinden om nee te zeggen of wanneer te stoppen etc. Kinderen/ouders geven vooraf aan waar er moeite mee is en dat verwerken ze dan ook in de cursus.
En ja sorry: je kunt wel sociaal zijn maar als je zo sociaal onhandig is gaat dat toch echt niet samen. Je wil wel maar je kunt het niet dus dat moet je leren. Net wat Lieverdje al zegt, de kinderen begrijpen niet goed wat ze met jouw zoon aan moeten en zo zit er echt wel in elke klas 1 of 2. Mijn zoon heeft de sova gedaan in groep 8 en nog had hij het lastig in de brugklas maar nu in de tweede wordt hij geaccepteerd, begrijpen de andere leerlingen wat ze aan hem hebben en dat was na een paar maanden brugklas absoluut nog niet het geval. Hij heeft echt moeten leren omgaan met een beetje plagen, met voor zichzelf opkomen en ja hij is echt heel sociaal maar ik zou dat niet zo gebruiken als blijkt dat hij het in een groep leeftijdsgenoten niet kan. Mijn zoon dus ook niet.
pesten
Het is niet pesten als in echt uitschelden, handtastelijk worden het echte gemene pesten. Ik denk dat het meer een houdign van de klas die gewoon geworden is. Jongste is in groep drie voor de herfst versneld, we wisten toen nog niet dat hij adhd had en ja hij was niet makkelijk. Zijn juf had het ook niet makkelijk met hem. Hij was springerig, heel verbaal, jong. Hij werd al snel als irritant gezien, kinderen gingen over hem klagen en de juf ging daarin mee door hem apart te zetten of straf te geven. Ik kwam er pas achter dat dat gebeurde toen hij in zijn eentje onder het bord met zijn rug naar de klas moest zitten. We zijn toen gaan handelen maar de houding is gebleven. We hebben lang het idee gehad van pesten, vrienden van ons zagen hem vaak alleen op het schoolplein en jongste zei het zelf maar we kregen het niet duidelijk gemaakt op school. Juf probeerde het wel met de klas erover te hebben maar de klas zei dat ze geen probleem met hem hadden. Dat is zo gebleven totdat we een half jaar geleden van een externe te horen kregen dat hij inderdaad niet geweldig behandeld wordt, bij groepsopdrachten wordt hij overgeslagen, vragen van hem worden niet beantwoord, buitenspelen doet hij alleen. Nieuwe juf is er weer mee aan de slag gegaan maar de klas blijft volhouden dat ze geen probleem met jongste hebben. Ik denk dus zelf ook dat het allemaal onbewust gebeurt. Jongste is de houding ondertussen ook zo gewend dat het voor hem normaal is, hij verwacht niks meer van de klas.
En hij is inderdaad niet heel handig in sociale omgang, we proberen hem situaties uit te leggen, school ook maar het helpt tot nu toe niet. Hij is heel meevoelend met andere kinderen, snapt ook wanneer hij andere moet helpen, doet dat ook graag, zal nooit andere kinderen opzettelijk pijn doen, gaat graag om met andere kinderen. Maar vooral groepssituaties zijn moeilijk, er is altijd ruzie en er zijn altijd tranen. Ook met buitenspelen met vriendjes in de buurt. Hij ervaart iets heel snel als pesten en is dan echt diep geraakt
Hij zit op twee sporten en dat gaat prima, heeft daar leuk contact met kinderen. Praat graag, is vrolijk en de andere mogen hem graag.
andere school
Als ik dat zo lees denk ik ook: andere school. Hier zit iedereen inmiddels behoorlijk vastgeroest in een manier van met elkaar omgaan, dat los je niet zo 1,2,3 meer op. In een andere klas krijgt hij de kans om opnieuw te beginnen. Ik zou het wel combineren met een sova training, zodat hij ook echt een goede start kan maken.
Herkenbaar
Pas ruim in de brugklas kwamen er bij mijn kind mondjesmaat opmerkingen los over hoe het was op de basisschool. Dat het niet geweldig was, wisten wij maar zo erg echt niet. Ik kan mij er nog schuldig over voelen.
ach jee
dan werkt de school ook echt niet mee en zo te horen zijn de kinderen toch niet zo aardig. Een andere school lijkt me dan echt het beste. Ook al zou je zoon sociaal vaardiger worden, waarschijnlijk blijft hij de 'rare' in de klas. En het kan dus wel, op de sportclubjes gaat het wel goed!
En toch
En toch vind ik het vallen onder pesten, misschien nog wel erger dan eens uitgescholden worden. Bij de Amish kennen ze een straf waarbij je vermeden wordt. Dat is toch niet omdat het niet zo erg is?
Een van de regels op de huidige school (en op de speelplaats tussen school en thuis ook) is dat iedereen mee doet. Dat betekent niet dat je alle kinderen uit je klas moet uitnodigen op je partijtje. Er loopt een grens die lastig is uit te leggen maar die duidelijk voelbaar is op de huidige school (en waar naar gehandeld wordt). Kinderen die dat niet doen, worden door andere kinderen daarop aangesproken. Een andere regels is dat als je niets fijns te zeggen hebt over iemand, je dan maar niets zegt. Dat wil niet zeggen dat het niet gebeurt maar als je het doet, word je er wel op aangesproken, ook door kinderen die je niet (goed) kent.
Poeh
Ik denk dat negeren schadelijker is dan actief pesten.
Tegelijkertijd moeilijker aan te pakken. Je kunt contact echt lastig afdwingen.
Heeft hij peers? Plusklas oid?
Is versnellen een optie? Past hij beter in hogere klas?
Hb onderwijs?
nieuwe school
is iets waar jongste niet echt open voor staat, nieuwe klas wil hij wel graag. ik vraag me echter af in hoeverre zoiets nog helpt. Ik heb zelf wel over een andere school nagedacht, ik vind deze school goed, ze doen qua niveau echt heel veel voor hem. maar ik vraag me echt af in hoeverre dit nog gecorrigeerd kan worden. Ik verwijt zijn klas niks, het zijn gewoon kinderen. De houding richting jongste is nou eenmaal zo.
peers, moeilijk, hij stijgt qua niveau echt erboven uit. hij is al een jaar versneld maar zit echt weer in de top van zijn klas. wordt ij alle vakken compact en verrijkt, krijgt engels en wiskunde extra. school en wij proberen hem de komende 2 jaar zo goed mogelijk bezig te houden. nog een jaar versnellen zie ik niet zitten, cognitief zou hij het aankunnen maar ik zie hem over 1,5 jaar nog niet het werk van een brugklas doen. Goed HB onderwijs is hier niet, daar heb ik bij oudste ook al eens voor gekeken.
accepteren, ouder worden
Mijn ervaring na twee die ook anders zijn is dat het inderdaad niet leuk is, ongrijpbaar is in de zin dat je er weinig aan doet. Wat ik heb gezien is dat vanaf begin (kleuterklas, groep 3) af aan vaak de verhoudingen toch al behoorlijk bepaald zijn in een klas, dat een kind vaak al een soort van stempel heeft en daar moeilijk vanaf komt. Ook heb ik meegemaakt dat er nieuwe kinderen in de klas komen en dat het lang duurt voordat die kinderen echt geaccepteerd worden, zeker als ze wat anders zijn. Mijn oudste heeft daarom een lastige basisschool gehad, we hebben van alles geprobeerd, SOVA ed, uiteindelijk ging het op de middelbare school ook niet lekker. En nu ze dit jaar is blijven zitten (omdat ze vorig jaar niks geleerd had wegens omstandigheden in de klas) gaat het stukken beter met haar. Waarom, omdat ze zelf sterker is geworden, omdat ze iets meer gaat inzien wat haar eigen rol erin is (niet alleen maar meer slachtoffer zijn). En omdat als ze buitengesloten wordt zelf een andere oplossing zoekt zodat ze in ieder geval het voor haarzelf toch nog goed regelt.
Bij de jongste gaat het nu op de basisschool iets beter. Dat is een jongen, en die vindt nu z'n klasgenoten door online te minecraften (waar hij ook wel goed in is). En hij leert daar dingen van qua onderhandelen, ruzien en goedmaken die hij bij al die SOVA activiteiten gewoon niet oppikte. En nog blijft het een wankel evenwicht.
Natuurlijk had ik gewild dat ze een leuke basisschool zouden hebben maar dat zat er niet in. Het leven is niet perfect en dat is misschien ook wel de les die ze moeten leren. Wat wel mi belangrijk is om ze thuis een veilige haven te bieden, gezelligheid, meer kun je bijna niet.
Kaatje
ps. en ja buitensluiten vind ik ook pesten maar dat is ongrijpbaar en moeilijk aan te pakken.
rare is
dat ik het bij oudste veel meer kon loslaten. Maar zij kon ook zelf heel duidelijk aangeven dat ze geen behoefte aan die contacten in de klas had. ze werd ook niet genegeerd, kon samenwerken maar afspreken etc hoefde van haar niet.Jongste is daar anders in, heeft ergens meer behoefte aan die contacten.
oudste nu
in de brugklas gymnasium.heeft nog niet veel contact met de rest van de klas. ze vind ze redelijk aardig, klas vind haar redelijk aardig en dat is het. Mentor had ook al met haar besproken dat het misschien verstandig was wat meer vrienden te maken maar het hoeft niet van haar. Dat is haar keuze en ik heb geleerd dat los te laten.
Andere klas
Een andere klas, is dat mogelijk op de huidige school? Dan zou je dat kunnen proberen, zeker omdat je zoon hier ook naar vraagt. En dan in combinatie met SOVA training. Ik hoor ook veel goede dingen over Rots en Water training. Kan bij kinderen met bijv. ADHD of autisme heel goed aan slaan.
Mooi dat je ook nog iets laat horen over je oudste. Fijn dat ze het goed doet op het gymnasium. Knap dat ze zo goed kan aangeven wat ze zelf prettig vindt en ook heel knap dat jij het los kan laten. Bij je jongste ligt het anders. Die heeft hier zelf last van, kan elders wel leuke contacten hebben, daar moet dus wel iets mee.
tango
oudste is op haar manier gelukkig. ze heeft geen behoefte aan heel veel vriendinnen. Is geen standaard puber. school is school thuis is thuis voor haar. Ik vind het al heel wat dat ze tegenwoordig appt, je lijkt net een echte puber zeggen we dan. 
kan toch veel uitmaken
"nieuwe school is iets waar jongste niet echt open voor staat, nieuwe klas wil hij wel graag. ik vraag me echter af in hoeverre zoiets nog helpt. Ik heb zelf wel over een andere school nagedacht, ik vind deze school goed, ze doen qua niveau echt heel veel voor hem. maar ik vraag me echt af in hoeverre dit nog gecorrigeerd kan worden. Ik verwijt zijn klas niks, het zijn gewoon kinderen. De houding richting jongste is nou eenmaal zo."
Ik denk dat maar heel weinig kinderen van school willen veranderen, ook al hebben ze het er niet echt leuk. Angst voor het onbekende zal het wel zijn. Ik ken een aantal mensen die met de kinderen van school zijn veranderd (waaronder wij zelf) en al die kinderen wilden niet, maar waren achteraf veel gelukkiger met de nieuwe school. Met een nieuwe start kan er vast veel gecorrigeerd worden (ik weet eigenlijk niet helemaal zeker of je hiermee het gedrag van jouw zoon of de houding van de klas bedoelt, maar het geldt voor beide, denk ik)
Maar goed, je moet zelf maar kijken wat je belangrijker vindt: een kans op meer sociaal welbevinden, of het cognitieve deel wat nu (redelijk) goed zit. Dat is natuurlijk ook heel wat waard. Maar weet je zeker wat ze op deze school voor hem doen, niet op een andere school mogelijk is? Of vind het lullig om als 'ontevreden ouder' van school te veranderen omdat ze hier zo hun best doen voor een aangepast programma?
