Plan voor schoolzieke zoon (groep 5)
Ik heb echt even advies nodig, en van school krijg ik het niet.
Mijn zoon, vorige week 9 geworden, baalt al van school sinds groep 3. Ik heb al eens eerder over hem geschreven; hij heeft een zeer slechte schrijfmotoriek en het kost hem erg veel moeite om leesbaar te schrijven. Tekenen en knutselen zijn ook niet echt aan hem besteed. Vreemd genoeg kan hij wel prima bouwen met lego, schroefjes indraaien, kraaltjes rijgen enzovoorts.
Hij is zeer gevoelig voor geluid en heeft eigenlijk sowieso een gevoelige inborst, is zeer sociaal en heeft een bijna volwassen humor. Is op school erg braaf en doet zijn best, niemand heeft last van hem. Dus ook de juffen niet, hij maakt een rustige en vrolijke indruk zeggen ze. Prima voor hem, maar als hij thuiskomt begint het verdriet. Hij vindt het op school te druk, te saai, te vermoeiend, te moeilijk. Wil het liefst thuisonderwijs. Heeft wel vriendjes, maar meer omdat het "moet" om goed in de groep te blijven liggen, dan dat hij er echt een klik mee heeft. Kortom, hij weet dat hij naar school moet en er is dan ook geen discussie over, maar hij gaat ongelukkig weg en komt ongelukkig terug en probeert ook regelmatig schoolziekte te veinzen. Huilt vaak als hij tussen de middag weer naar school moet (terwijl hij geen huilebalk is).
Via de huisarts hebben we een orthopedagoog ingeschakeld, die zoon heeft laten testen en wat gesprekken met hem heeft gehad. Hij bleek faalangstig met een enorme verbaal/performaal kloof van 45 punten, verbaal zeer hoogbegaafd, performaal iets boven gemiddeld.
Mooi, dachten wij, daar kunnen ze op school vast iets mee, maar er gebeurd helemaal niets. IB-er heeft voor de zomer geen tijd meer, juf heeft in 25 jaar nog nooit zoiets bij de hand gehad en weet het ook niet. We hebben overigens prima contact met de juf, ze vindt het ook heel sneu allemaal, biedt wat extra werk maarja, het is druk en egr zijn dingen waar hij niet goed in is (schrijven, tafels automatiseren) en die moeten wel verbeteren..
De orthopedagoog is bezig met ondersteuning van de motorische problemen met schrijven maar iedereen heeft het druk en het duurt allemaal erg lang.
We zijn nu al 3 jaar bezig het wat minder vervelend voor zoon te maken, maar het schiet gewoon niet op. Zoon wordt steeds faalangstiger en onzekerder, krijgt steeds meer een hekel aan school.
Wat kan ik van de school vragen, is een ander schooltype misschien aan te raden (hij zit nu regulier), is er misschien herkenning op het forum, hebben jullie tips..
(Ivm de leesbaarheid heb ik het allemaal geprobeerd kort samen te vatten, het kan zijn dat ik belangrijke dingen vergeten ben hierbij)
Ondertussen..
Is er het een en ander besproken. De juf is van goede wil maar geeft zelf aan hiervan geen kaas te hebben gegeten. Ze geeft zoon nu extra uitdaging in de vorm van rekentijgers en een soort aardrijkskundig boek (?) maar heeft geen tijd hem hiermee te begeleiden en heeft zich ook niet verdiept in de materie.
We zijn ondertussen ook via een psychiater verwezen naar een revaliedatiecentrum voor zijn fijne motoriek. Hier is veel expertise aanwezig dus zij kunnen hem daarin misschien verder helpen en de school begeleiden in zijn beperkingen. Hij krijgt ook dramatherapie voor zijn faalangst. Gelukkig voor hem allemaal onder schooltijd.
Tsja, die kloof, hij IS er gewoon. Ik geloof meteen dat je met een omgekeerde kloof succesvol kunt functioneren. Ik herken zoon helemaal niet in het gesprek met leerling van K. Heksevet (wel schattig trouwen
...
En hij liep weer vast..
Nou ja, komt er op neer dat zoon weer hard aan de slag moet terwijl ik het gevoel heb dat de school het af laat weten. Volgend jaar krijgen ze een cursus " herken de HB-er" of iets van dien aard. Maar ik ben wel blij met de hulp die we van de GGZ krijgen. Opeens gaat dat heel hard..
Schijn
"=. Maar welke van de twee het meest het uiteindelijke niveau bepaalt, dat valt niet op basis van de getalletjes te zeggen. En dat was mijn boodschap."
Dát ben ik geheel met je eens. Maar dat was nou ook mijn punt, een laag PIQ betekent niet automatisch dat de vlotte babbel maar schijn is.
Hier
is zoon ook vastgelopen in regulier onderwijs. Het schrijven vertaalt zich in heel veel taken die ze moeten doen waardoor hij niet meekon met simpele dingen als de agenda invullen, schrijfoefeningen of rekensommen maken. Hij werd er depressief van en sprak van doodgaan.
In het bijzonder onderwijs waar zoon nu zit heb ik geleerd in de eerste plaats in te pikken op de zaken die voor het kind moeilijk gaan: beter schrijven kan een waterval veroorzaken bij de rest: vlotter schrijven is ook vlotter taken afwerken enz. Dus het centrum waar je van spreekt lijkt me een heel goede stap!
Verder zou ik uitkijken naar een andere school, een kind huilend moeten laten vertrekken is niet gezond en mag zeker geen maanden meer duren.
