plan van aanpak onvoldoendes CTP 1
Net de cijferlijst van zoonlief 5 vwo gezien voor het eerste CTP. Het is dramatisch; 3-4-5-en een enkele 6 en 7.
Vanavond ga ik met hem in gesprek over een plan van aanpak/gedragsverandering.
mijn idee;
- verplicht werken voor school twee uur per dag thuis (hij doet nauwelijks huiswerk en besteedt nu maximaal een half uur per dag aan zijn school) ten behoeve van inhalen stof en oefenen na-wi-sk etc.
- laptop/playstation van zijn kamer, en iPod/telefoon inleveren bij thuiskomst, mag hij na die twee uur weer hebben om nog even te kijken "what's going on"
- in het weekend per weekenddag maximaal 1 uur gamen, minimaal twee uur aan schoolwerk besteden.
- schoolwerk op (vrijstaande) studeerkamer doen in plaats van op eigen kamer (afleiding en in de gaten kunnen houden hoe lang hij bezig is)
Loslaten helpt niet, goede beloftes helpt niets, deze situatie duurt a vanaf de tweede klas en ik zit nu echt met mijn handen in het haar. We hebben het geprobeerd met overleg, beloftes tot verbetering, huiswerkklas, studiecoach en tijdens die begeleiding gaat het ietsje beter, maar zijn gedrag echt aanpassen is nog niet gelukt. De wil is er wel (hij zegt het te willen), maar het loopt stuk op de uitvoering.
Tips? Graag !
maar
'Loslaten helpt niet, goede beloftes helpt niets, deze situatie duurt a vanaf de tweede klas en ik zit nu echt met mijn handen in het haar.'
Hoe heeft hij het dan de afgelopen drie jaar gedaan?
Hakken over de sloot...
...lesjaar twee en drie met trekken en sleuren en vorig jaar dus een half jaar persoonlijke coaching van een studiecoach op motivatie en inzet/doorzettingsvermogen. Ik had gehoopt dat die coaching invloed zou hebben op de kloof tussen willen en doen.
Aanbieden, niet opleggen
Ik heb in het andere draadje (cito 550 slechte cijfers op het gymnasium) over mijn zoon geschreven.
Je kunt niet eeuwig aan een kind blijven trekken. Als hij zestien of zeventien is zul je de verantwoording bij hem zelf moeten leggen. Je kunt hem dit scenario aanbieden als begeleiding, maar als je hem dwingend oplegt, zal het hoogstwaarschijnlijk niets opleveren, behalve veel frustraties aan beide kanten.
Mijn zoon heeft 2vwo gedoubleerd, want volgens de docenten was hij een echt vwo-kind. Daarna haalde hij een paar jaar goede cijfers, in de vierde zakte het wat in, en in 5vwo deed hij niets meer.
Toen hebben we hem duidelijk gemaakt dat bij nog een keer doubleren het 5 havo zou worden. Ook met ons achterhoofd dat met deze werkhouding een universitaire studie op niets zou uitlopen.
Het is een havo-diploma geworden, maar de sfeer in huis knapte een stuk op en zoon leek zelf niet onder die afgang te lijden. Hij is naar een hbo-opleiding gegaan die zijn interesse heeft en gaat daar als een speer.
toch afpraken maken
Toch afspraken maken over wat hij wil, overgaan of afstromen. En op welke manier jij hem mag pushen om tot resultaten te komen.
Dat kan het inpikken van apparatuur zijn of die aparte studeerkamer of toch studiebegeleiding. Maar dan wel in overleg met hem, welke methode past het beste bij hem? Niets doen is ook een optie, maar de consequenties zijn voor hemzelf.
Je zegt dat hij wel wil maar dat het stuk loopt op de uitvoering, ik neem aan dat hij teveel wordt afgeleid door leukere zaken?
tja
Als ik een kind met trekken en sleuren heb die dan nog met de hakken over de sloot over gaat dan was die na vwo3 dus mooi naar havo4 gegaan. Sorry maar zo is het. Dan kan het halve forum wel weer gaan roepen dat er daar nog veel meer dom maakwerk gedaan moet worden (is helemaal niet zo) en dat als kind de hersens heeft het alleen maar te makkelijk is op de havo en dat dat ook niet motiveert maar trekken en sleuren is wel een oplossing?
Nu heb je een probleem wat bijna niet meer op te lossen is omdat de meeste scholen het niet toestaan om naar havo5 te gaan.
Je kunt dit aanbieden maar meer ook niet. Leg uit dat het anders mbo4 wordt en of die dat misschien wil? Of vavo-onderwijs?
Begeleiding
Ik zou meer gaan voor begeleiden dan dwingen. Als je mij twee uur in een hok stopt ben ik ook niet gemotiveerd om iets te doen en zit ik twee uur voor me uit te staren.
Oftewel hem een planning laten maken en die controleren of hem helpen.
Dwingen helpt niet meer op die leeftijd dan gaan de meeste pubers in de anti-modus.
in overleg
beslissen wat hem eventueel kan helpen lijkt me het beste. Zo heeft hij inspraak. Eventueel de afspraken na een paar weken bijstellen. Als hij zich er alsnog niet aan houdt, dan zijn de gevolgen ook voor hem.
Heeft hij overigens al enig idee welke richting hij uit wil na het vwo?
Been there
En verbieden, duwen, trekken helpt helemaal niets. Als hij zelf geen inzet laat zien, dan blijft hij zitten. Het is niet anders. Waarschijnlijk/hopelijk heeft hij dan wel de motivatie om door te pakken. Zoon had dit in 4 havo. Het voorlaatste jaar hebben veel jongeren een motivatieprobleem.
