Opgejaagd - Cijferdrift
https://www.vpro.nl/programmas/opgejaagd/aflevering-6.html
"Wat doen toetsen en prestatiedruk met leerlingen en leerkrachten? Jennifer bezoekt een klas met 6-jarigen die getoetst worden door een leraar die zelf tegenstander is van het systeem.
Ze kijkt naar de zin en onzin van het vroege toetsen en vraagt zich af waar de druk om te presteren vandaan komt. Ook onderzoekt ze of kansarme kinderen juist baat hebben bij een objectieve Cito-toets."
Je zou toch wensen dat er een Maagdenhuisbezetting van de kleuterschool komt tegen het rendementsdenken.
Er is ook bij scholen, besturen en inspectie soms wel wat meer bewustzijn, maar moeilijk om te veranderen. Kinderen krijgen de hele basisschooltijd ruim 300 toetsen, zo'n veertig per jaar.
Heb je de andere ook gehoord?
Anne, heb je afl 3 al gehoord? Ik moest ervan huilen en ben (egoistisch) heel blij dat mijn kinderen op de middelbare school zitten.
Voor iedereen: echt een heel goede podcast
Boze juf
Dochter kreeg in groep 7 en 8 ook zo'n boze 'duidelijke' juf. Ze was eind groep 5 ingestroomd in deze kleine school, met een klein klasje en een lieve juf die ze had tot en met groep 6. Ik zag de bui al hangen en mijn hart zonk in mijn schoenen toen ik hoorde welke juf dochter in groep 7 zou krijgen. Maar ze was al een keer van school veranderd en zo makkelijk ging het allemaal nog steeds niet.
Het was dus een drama. Tot juf tegen dochter vertelde dat die boosheid nooit voor dochter bedoeld was. Dat scheelde wel iets omdat dochter toch alles letterlijk neemt.
De juf in deze podcast was ooit gestart in het speciaal onderwijs. Waar ze het niet erg naar haar zin had gehad.
Ik was zo blij dat dochter uiteindelijk in 3HAVO naar het speciaal onderwijs ging. Nog steeds geen rozegeur maar de leerkrachten zijn tot nu toe stuk voor stuk veel rustiger en adekwater. En echt een hele steun.
En je bent voortdurend bezig om je kind weerbaar te maken tegen de prestatiedruk op school. Maar ook daar valt op school over te praten. Faalangst, ook in de podcast nummer 6, komt veel voor tegenwoordig.
Ik vond het dapper hoe Jennifer Patterson de juf aanhoorde over haar (ouderwetse, tirannieke) manier van opvoeden. En beleefd bleef. En zelfs tegenwerpingen maakte.
school
Mijn dochter kwam als 4jarige op een school met ervaringsonderwijs. Als ik wist wat haar leerproblemen zouden zijn had ik dat nooit gedaan. Het was een "creatieve" school met weinig aandacht voor cognitie. Ze bleek in groep 4 zwaar dyslectisch. Met veel bijles en hulp thuis heeft ze het gered. Maar het maakte niet uit: de hele school had bijles omdat er gewoon verschrikkelijk slecht onderwijs werd gegeven. Het was zelfs zo erg dat de school na schooltijd bijles aanbood voor wie dat zelf niet kon betalen, hoe ironisch 
Maar wel roepen dat ze zich niet gek laten maken door de toetsdruk en dat creativiteit voorop staat. Er waren klassen waar meer dan de helft van de lln een dyslexieverklaring had. Directrice beweerde met droge ogen dat dat vaak voorkomt bij kunstenaars en dat deze kinderen nou eenmaal behept zijn met creatieve ouders
Ik moest ook bijna huiken van deze docu. Wat bij mij blijft hangen is de leerkracht die alles alleen moet doen, ook voor de leerlingen die aan de bovenkant uitvallen. Het moet iets zijn van het hele team, de ib'er, de directie, het bestuur en de politiek.
Dochter gaat nu goed, floreert op mbo4. Taal blijft problematksch. Haar herinnering aan de laatste 2 jaar basisonderwijs: ik moest vaak op de gang met een paar anderen lezen en rekenen terwijl de rest les kreeg en ik heb nog zo mijn best gedaan om te zorgen dat ook zíj instructie kreeg. Ze is daar gebleven omdat ze goed met andere leerlingen omging en zij met haar. Achteraf viel ook dat tegen.
