onzeker in groep 7, even een rot gevoel..

eh...?

waarschijnlijk heb je inderdaad wat raars gezegd, want een kind dat al jaren A+ scoort, dat bovendien haar eigen leerlijn volgt, hoort zeer zeker op het VWO thuis. Meer dan VWO zelfs. Ik denk dat de leraar het bijzonder vond dat je dat blijkbaar nog niet had begrepen. Geeft niet hoor. Toen ik vroeger in groep 8 zat had ik ook nog nooit van atheneum en gymnasium gehoord, maar ik scoorde ongeveer net zo als jouw dochter. Ik kom uit een familie waar niemand een hogere opleiding heeft gehad dan MAVO/MBO, vandaar. Maar ik heb met gemak het gymnasium afgerond

Of de leraar reageerde op jouw twijfel. Hij vond het misschien apart, dat jij er nog aan twijfelt of ze wel vwo zal kunnen. En misschien denkt hij dan: 'Zou die moeder ook onzeker zijn, zal die dochter het daar van hebben?'

Maar dat is natuurlijk wel invullen voor een ander. En dat moet je eigenlijk niet doen. Je kunt het ook gewoon aan de man vragen.
Misschien is het sowieso goed om er even op terug te komen, want ik lees nog niet, wat jullie gezamenlijke plannen zijn, om je dochter te helpen met haar onzekerheid.

Op terug komen

De leerkracht kaart het onderwerp faalangst en onzekerheid aan. Jij hebt een vermoeden waar deze onzekerheid vandaan komt. Ik zou daar nog eens op terugkomen. Heeft de leerkracht gezegd dat er iets moet worden gedaan aan de faalangst en onzekerheid? Is de reden van haar onzekerheid, die jij denkt dat het is, inderdaad de reden?

dank

voor alle reacties.
Ik begrijp het echter niet. Waarom is ze onzeker? Ze heeft voor geschiedenis, natuurkunde, topo en aardrijskunde een 10 op het rapport staan. Voor begrijpend lezen een 9 en rekenen een 10.
De onzekerheid is niet zo groot dat we er iets mee moeten doen. Wel zei de leraar dat het vooral bij haar NIET nodig was. Maar snap niet zo goed waar dit vandaan komt. Het gaat toch goed met haar cijfers.

Isa

Je kunt juist vanwege onzekerheid hoge cijfers halen. Ik was zelf zo'n ergelijk type dat na een proefwerk miepte dat het vast niet goed was gegaan en dat ik vast een onvoldoende had, en dan had ik een 8 of een 9. Terwijl ik echt zeker wist dat ik er niks van had gebakken.
Doordat ik elke keer weer dacht dat het deze keer wel duidelijk moest worden dat ik het niet kon, werkte ik harder dan strikt noodzakelijk, en haalde ik vrijwel altijd hogere cijfers dan ik zelf verwachtte, en dan besloot ik dat ik goed was weggekomen en begon het verhaal van voren af aan. En dat heb ik tot op de universiteit volgehouden.
Ik zou die onzekerheid van je dochter dus wel serieus nemen.

yep

Bij mijn kinderen heb ik nog nooit een verband kunnen ontdekken tussen onzekerheid over het geleerde en hun cijfers. Of het moet een omgekeerd verband zijn. Degenen met de hoogste cijfers, zijn het onzekerst. Raar mechanisme is dat.

Volgens mij heeft het te maken met gewenning. Als je al een paar keer een dikke drie gehaald hebt, weet je, dat je het misschien nog wel op kunt halen. Een 5.6 is dan reden voor felicitaties! Of weet je, dat het hopeloos is. Dan zit je op de verkeerde opleiding en moet daar een oplossing voor gevonden worden.

Maar als je altijd hoge cijfers haalt, dan kan het alleen maar tegenvallen.

aanvulling

Maar dat wil niet zeggen, dat ik het laat gebeuren, bij de onzekere-hoge-cijfers-halende kinderen . Ik leg hun uit dat hun cijfers heel goed zijn. Dat niemand altijd een tien kan halen. En dat je heel erg ongelukkig wordt, als je niet leert om jezelf te feliciteren met een goed resultaat. Dat je soms gewoon tegen jezelf mag zeggen: het is goed zo. 'Een voldoende, heet zo, omdat het voldoende is.' Dat zeg ik altijd.

Ik stimuleer de zesjes-cultuur hier dus.

Bij mijn zus is er ook zo'n strebertje in huis. Er werden daar dik grappen over gemaakt. Kwam ze thuis met een negen, dan zei haar vader: 'Oh, een negen!? Wat had je fout?' (hihihi)

voetstuk

Trouwens, zij heeft misschien ook wel ideeen over het gymnasium die niet kloppen. Toen ik 12 was, had ik echt geen idee. Als ze me vroegen waar ik naar toe wilde zei ik havo, net als mijn broer. Nee, zeiden mijn ouders dan; gymnasium. Ik wist alleen dat ik niet naar de huishoudschool wilde, daar waren we op een open dag geweest met school. En naar de plaatselijke mavo wilde ik ook niet omdat daar het gros van de klas naar toe wilde.
Ik had geen idee van niveauverschil. Nu is dat m.i. anders, volgens mij zijn ouders daar erg veel mee bezig en daar reageerde de leerkracht volgens mij op.. En nu sta je onbedoeld te boek als pushende ouder
Maar misschien heeft je dochter gymnastium teveel op een voetstuk?

Rafelkap

Hmm niet alleen de ouders zijn er anders mee bezig maar vergeet de kinderen niet op de basisschool. Degene met oudere broers en zussen zetten dat natuurlijk in maar dat wordt steeds vroeger hoor! Ik merkte het aan mijn jongste die vanaf eind groep 6 met vragen over niveau's kwam. Daar was ik toen met hem absoluut niet mee bezig.

Hoge verwachtingen

Bij hoge cijfers passen ook hoge verwachtingen. Van jezelf, van de mensen in je omgeving. Zelfs als ouder geef je bewust/onbewust deze signalen af. "Dit kind kan goed leren en haalt overal hoge cijfers voor." Het is niet de bedoeling en niet nodig, maar toch kan je daar als kind erg onzeker en faalangstig van worden.

Wat Wil zegt

Dat hebben wij met jongste meegemaakt. In groep 3 (ja gut, waar hebben we het over) was ze de beste van de klas met rekenen. In groep 4 kregen ze ineens wat onderwerpen die ze niet direct snapte en het was haar eer te na om met een getallenlijn of ander hulpmiddel te werken want zij was toch een goede rekenaar. Gevolg was een heel rapport vol met zesjes want de onzekerheid had zijn weerslag op alle vakken. Ik vertel de kinderen juist regelmatig dat ze heus niet overal tienen voor hoeven te halen (bij de oudste vooral, want op het v.o. zijn die nog maar heel incidenteel

te makkelijk?

Dochter geeft aan dat de stof zelf niet TE makkelijk is maar wel dat alles zooooo tergend langzaam gaat. Ze kan zich enorm ergeren aan het langzame tempo. Ze uit het niet op school, maar thuis zegt ze het wel.
Ze leert nu spaans als extra vak maar daar moet ze de hele tijd alleen voor op de gang zitten. Is natuurlijk ook niet leuk
Ze is inderdaad wel enorm perfectionistisch. Ze kan bij een 9,7 balen en precies nakijken waar die fout dan zit. Als de leraar pech heeft, gaat ze ook de discussie met hem aan

Leukere oplossingen

Je dochter zit op de gang met haar boek Spaans. Hier ging dat iets anders. In iedere klas zitten wel kinderen die wat extra uitdaging kunnen gebruiken en die werden een paar keer per week bij elkaar gezet in een aparte ruimte. Is een stuk gezelliger en ze konden ook samen werken aan een project.
Een laag tempo is weinig aan te doen op de basisschool. Tenslotte zitten niet alle kinderen op hetzelfde niveau en voor iedereen moet tijd en aandacht zijn. Dat probleem lost zich vanzelf op als je dochter op het VO zit, op het niveau dat bij haar past. Dan went ze er ook wel aan dat er nog weinig tienen gehaald worden.

Minder hoge cijfers op het VO

Inderdaad, op het VO zal ze waarschijnlijk niet meer alleen maar hoge cijfers halen. Op de open dag van het VWO waar mijn zoon naartoe wilde werd gevraagd aan een zaal vol toekomstige bruggers: Wie van jullie is de beste in jullie klas? En er gingen vele vingers de lucht in. Ja, en niet iedere kan de beste in de klas zijn als je dan straks allemaal bij elkaar zit. Mijn zoon zit nu in 2VWO en heeft 6 talen (Ned. Eng. Fr. Du. Sp. en Latijn) en het is nu eenmaal geen talenkind. Hier voor vallen dus veel lagere cijfers. Meestal wel net boven de 6 maar zo nu en dan ook wel een 4,5.
Op de basisschool fietste hij overal doorheen, hij kreeg geen extra werk omdat hij te langzaam werkte (grrrr). Maar goed dat is weer een ander verhaal. Zoon 2 zit nu in groep 8 en het laatste gesprek vorig jaar gaven wij ook al aan dat hij bij zijn broer op school wil. Leraar zei toen ook niet veel. Ik ga er vanuit dat hij ook gewoon naar het VWO gaat. Maar ben toch benieuwd naar z'n rapport vanmiddag want daar staat een voorlopig schooladvies in. Zoonlief heeft wat andere problemen gehad op school. En leraar en wij waren het niet altijd met elkaar eens.

update

Even een update.

Het lijkt er steeds meer op dat dochter toch aan het vastlopen is.

Gisteren hebben we een gesprek gehad met haar leraar en deze heeft gezegd dat ze baalt als ze weer een 10 heeft op een "van te voren toets" waardoor ze niet mee hoeft te doen met de lessen. Het lijkt er op dat ze het steeds vreselijker gaat vinden om alleen te werken aan haar levelwerk. De zaakvakken zijn bovendien te makkelijk. Ze haalt echt altijd een 10. Nooit lager.

Ze ligt goed in de groep verder sociaal en ze wil er bij horen!! Ze wil liever samen studeren i.p.v. alleen. Er zijn 4 andere kinderen die ook goed zijn maar die hebben weleens hier en daar een foutje waardoor ze wel aan de lessen mee moeten doen.
Nu heb ik al tegen dochter gezegd dat ze gewoon met de lessen mag mee doen als ze dat wil. Maar dan? 10 lessen iets doen wat je al kan? Ik weet het niet meer. Ik heb gisteren letterlijk gevraagd of het levelwerk wellicht toch niet voldoende is en de leraar knikte een beetje van jah.. Wat nu want we weten het niet meer.

versnellen?

Is versnellen geen optie?

meedoen

Als zij met de klas mee wil doen, zou ik dat haar gewoon laten doen.
Ik heb een groot gedeelte van mijn schooltijd, vooral op de lagere school lessen gevolgd met dingen die ik allang kon en snapte.
Mijn oudste twee kinderen ook.
Dat is helemaal niet erg. Ik doe op mijn werk ook vaak dingen die ik allang ken en snap.

Uitdaging is leuk en zinnig, maar als zij het als een straf/opgave ervaart, dan ben je volgens mij achteruit aan het fietsen.

Als ze nu zo duidelijk laat merken dat ze dat zelf wil, dan zou ik dat waarderen, zodat ze het gevoel krijgt, dat zij degene is, die haar eigen omgeving bepaalt. Ik zou haar een stuk autonomie geven. Daar is namelijk goed voor het zelfvertrouwen.

Precies, niet gezellig

Er bij horen is op deze leeftijd belangrijker dan de uitdaging die toch geen uitdaging is. Ik herken het zoals ik al schreef. Met een boek Spaans alleen op de gang zitten is toch ook niets aan? Versnellen in groep 7 lijkt me ook niets. Zit je ineens tussen de schoolverlaters en cito toetsen. Ze is ook oud genoeg om zelf aan te geven wat ze graag wil, ik zou haar wens respecteren.