onderpresteren, versnellen, verkeerde VO school?

Playstation?

Heeft hij misschien een playstation? Dit komt me allemaal bekend voor. Samen plannen, beloftes doen, maar er komt niks van. Mijn zoon had dat vorig jaar ook, hij meende het ook echt, maar die playstation is nou eenmaal sterker. Dan is er maar 1 remedie, playstation weg tot de tekorten zijn weg gewerkt. Mijn zoon heeft nu zelf gevraagd of ik hem weer even weg haal, want er komt weer een toetsweek aan.

Meer begeleiden

Je schrijft dat je helt met plannen, maar dat dat niet voldoende is. Kennelijk heeft hij nog meer begeleiding (controle) nodig. Niet elk kind leert dat zo snel dat hij dat alleen kan.

Werken jullie beiden, dat je het niet zelf kunt doen en het over huiswerkbegeleiding hebt? Kunnen jullie niet iets regelen met je werk dat jullie toch ( tijdelijk) vroeger thuis zijn en hem echt gaan begeleiden bij het maken/leren van huiswerk?

Bij ons op school heb je ook oudere leerlingen die huiswerkbegeleiding geven voor maar Eur 7,50 per uur. Maar in jullie situatie denk ik dat voor teveel vakken geldt en dat je het breder moet aanpakken. Dus of zelf of goed huiswerkinstituut. Tenzij het inderdaad alleen aan de Playstation ligt....

Getest?

Is je zoon getest op hoogbegaafdheid? Wij waren er eerst op tegen maar mijn oudste is getest door een psycholoog en daar kwamen behalve zijn hoogbegaafdheid ook nog wat andere dingen uit waardoor we hem beter begrijpen. Misschien had hij niet in een combiklas moeten zitten maar alleen VWO. Ik weet het niet zeker hoor. Maar juist ook dat ADHD erbij. Ik vind het moeilijk maar als je geen hulp van school krijgt toch een andere school overwegen.
Mocht je hem willen laten testen dan kan je het vergoed krijgen omdat er andere problemen spelen die misschien met zijn iq te maken hebben. Dat was bij mijn zoon ook het geval. Gewoon uit de basisverzekering.

wat is er veranderd?

Hij zit in de 2e klas, blijkbaar is het vorig jaar wel goed gegaan? Wat gaat er nu anders dan vorig jaar?

Hier hebben we juist in de brugklas er boven op gezeten. Echt alles aan het handje in het begin: plannen, hoe te leren, hoe verslagen te maken enz.enz. En langzamerhand steeds een stapje verder los gelaten. Misschien moet je even 'terug' naar zo'n situatie. Dat is natuurlijk heel intensief voor jezelf, maar als het alternatief afstromen is, is het die moeite wel waard.

zo herkenbaar....

Onze zoon zit inmiddels in de derde van het vwo en het gaat nog net zo. Alleen neemt hij intussen wel steeds meer verantwoordelijkheid voor zijn eigen werk. Maar hij schat zijn eigen kennis over een toets of zo, standaard te hoog in. En het huiswerk maken duurt altijd langer dan hij denkt. Zelfs als hij denkt: het zal wel langer duren dan ik denk.

Wat helpt is:
dat hij zelf heel graag dit niveau wil doen. De wil is er wel.
dat wij trachten om kalm, positief, georganiseerd en volhardend te blijven.
dat wij hem niet alleen helpen met plannen, maar ook met het uitvoeren van zijn huiswerk. (hij heeft een dis harmonisch intelligentieprofiel. Sommige dingen snapt hij in een oogopslag, van andere dingen kan hij na weken staren nog geen chocolade maken)
dat hij (gelukkig, gelukkig, gelukkig) op een school zit, waar ze met een flexibele, positieve blik naar kinderen proberen te kijken. Niet alleen vanuit de leraren, maar vooral ook vanuit de leidinggevenden.
dat wij helder en effectief met de school kunnen communiceren.

Bij ons op school is trouwens een gratis huiswerk klas. Ook in het buurthuis in onze woonplaats (middelgroot dorp), is een huiswerkklas. Ook kent de school nog een bijlessysteem, waarin hogere jaars, jongere jaars bijles geven. Zoon maakt trouwens van al deze mogelijkheden geen gebruik. Maar het kan dus wel, dat er gratis begeleiding is.

En ik peins er niet over om dat huiswerk en die cijfers tussen zoon en de pc te plaatsen. Dan is er oorlog hier en daar gaat hij geen betere cijfers van halen, van oorlog. Maar misschien werkt dat bij jullie kinderen wel hoor. Onze zoon denkt dat de pc een van de grootste levensprioriteiten is. Het ding is in ieder geval wel zijn hoop en troost in bange dagen. Dat wil ik hem niet afnemen.

Inderdaad

Hier gaan we nog steeds na het eten huiswerk maken. Minimaal even kijken wat er voor huiswerk is. Op zondagavond kijken we wat er nog ligt en of er proefwerken zijn en dan plannen wanneer die (na het eten) geleerd gaan worden of huiswerk gemaakt.
In de brugklas zijn beiden begonnen met het direct maken van huiswerk, zodra het die dag opgegeven was.
Ik bleef erbij zitten en we gingen samen aan de slag. Soms omdebeurt een alinea lezen. Daar was ik op de basisschool al mee begonnen omdat ze daar ook al huiswerk kregen.
Pas later kon ik het wat loslaten. Kinderen maken hun werk in de keuken of de kamer zodat ik er snel bij ben. Nu kan ik ondertussen de afwas doen of andere huishoudelijke klusjes, maar als er een vraag is ben ik er bij. Geen irritatie, gewoon even rustig samen werken.
Inmiddels doen ze het meeste zelf maar nog steeds vraag ik na het eten wat er voor huiswerk is. En ik spreek af met zoon wanneer ik weer even samen naar zijn profielwerkstuk kijk. En met dochter wanneer ze haar Nederlands boek gaat lezen en beginnen aan het verslag waar ik vaak nog even mee moet helpen nadenken.
Ik heb me rond de overgang naar het voortgezet onderwijs ook rot gezocht naar goede studiebegeleiding, met name omdat de kinderen in een groep niet functioneren. Ze hebben echt persoonlijke begeleiding nodig en iemand die controleert of het ze ook lukt en die helpt om aan de gang te gaan en te blijven, en niet blijven haken bij kleine dingetjes. Het is me helaas niet gelukt en elke avond particuliere begeleiding is te duur.
Ik heb toch wel de indruk dat steeds meer ouders met huiswerk helpen op het voortgezet onderwijs, met name bij de overgang naar de brugklas.
Ook is het zaak om te letten op de organisatie van school.
Hier duurde het vaak veel te lang voor het huiswerk op de leeromgeving stond, dat is voor zoon nu beter, maar voor dochter klopt het nog niet helemaal. Het werd in een klasseboek gezet dat op een gegeven moment weg was, dan heb je echt wel een probleem.
En met name speciale kinderen hebben daar vaak last van. Wordt er iets uitgedeeld en er zijn niet genoeg kopien dan trof dochter dat. En dan roept er iemand dat er maar overgeschreven moet worden of gekopieerd en dan kon dochter dat niet organiseren zodat ik dan maar weer naar school ging.
De eerste 14 dagen haalde en bracht ik de kinderen sowieso, zodat ze met minder stress de route konden inprenten en zodat ik direct weer met ze terug de school in kon als er iets niet goed gegaan was en even geregeld moest worden.

afraffelen

Anne, Ik denk (weet eigenlijk wel zeker) dat die zelfoverschatting en dat afraffelen typisch adhd dingen zijn. Het gaat om aandacht.

Adhd-ers leven in het NU. En dat is dus: deze vier seconden. Dan is de vervoeging van het werkwoord Connaitre echt absoluut niet relevant te noemen. In geen enkel opzicht.

Dus het gaat er (bij onze zoon) om, hoe krijgen we hem in vredesnaam, zo ver, dat hij zijn aandacht gaat richten op die nutteloze dingen als Franse werkwoordvervoegingen. Dat is iedere dag weer opnieuw een uitdaging.

En het werkt niet om daar 'de aanpak' voor te bedenken. Want het is ook een adhd-dingetje volgens mij, dat wat vandaag werkt, morgen zinloos kan zijn. Wij moeten dus iedere dag weer een andere ingang, een andere benadering kiezen. Als het te voorspelbaar is, dan wordt het saaaaaaaai. En dan lukt het niet.

Nou ja, het is een uitdaging. Dat wel.

Het helpt om het uit te spreken: 'Tjonge jonge Pipo. Je zit nu in VWO3, ik ben wel heel benieuwd of het je lukt om over te gaan naar VWO4.' Het helpt ook om duidelijk te maken dat er nog honderden andere mogelijkheden zijn dan VWO4 op deze school. Die verzekering heeft hij ook nodig. Het zou mooi zijn, als hij het haalt, maar zo niet, dan is er geen man overboord, dan gaan we gewoon onderzoeken wat dan de meest passende oplossing is.

inderdaad Karmijn

Je kunt het weer een stuk duidelijker uitleggen dan ik.
Voor mijn kinderen is routine alles, voor jou kind is dat saai.
Ik ben het helemaal met je eens, goed om dat ook eens zo op te schrijven, dat het vooraal ook om de keuze en de keuzemogelijkheid gaat van je kind en diens motivatie. Zoon hier zit in 5HAVO en doet heel goed zijn best om het te halen. Dat sluit niet uit dat hij het ook weleens niet kan halen. Dat is geen bedreiging waard, denk erom dat je het haalt, maar we bespreken zijn opties. Of hij doet dat jaar nog een keer over, hij mag nog een keer blijven zitten in de bovenbouw, of hij gaat naar een MBO-opleiding. Tot nu toe is hij gemotiveerd om door te gaan, hij wil via het HBO naar de universiteit, maar als het een MBO opleiding wordt is het ook goed. We bespreken dat weleens wat dat dan zou kunnen zijn. Onder druk zetten is hier ook de achterdeur uit.