Omgekeerde oudergesprekken
Is er iemand die er ervaring heeft met omgekeerde oudergesprekken op een basisschool? School van één van onze kinderen start hiermee in de komende ronde 10-minuten gesprekken. Men geeft aan hiermee de ouderbetrokkenheid te willen verhogen.
We hebben ter voorbereiding op het gesprek een enorme vragenlijst gekregen die met name ingaat op de sociaal-emotionele ontwikkeling en de sociale situatie thuis. De bedoeling is dat wij als ouders via vragenlijst en gesprek de school een (nog) completer beeld geven over onze kinderen. Er staat bij dat de leerkracht de informatie over het kind bewaart.
Iemand concrete ervaring hiermee? Mijn idee is dat het een onzinactie is en dat om meerdere redenen.
We hebben al jaren 10-minutengesprekken op de betreffende school en onze ervaring is dat daar naast de aandacht voor de cognitieve ontwikkeling van het kind ook aandacht is voor welbevinden en sociaal emotionele zaken. Het invullen van een vragenlijst voegt daar volgens mij niets aan toe.
Ook de tijd is een probleem: men geeft aan ook tijd te nemen om informatie over te dragen vanuit school. Maar de ervaring is dat de 10 minuten altijd al aan de korte kant was en nu wil men in dezelfde tijd substantieel meer dan eerder. Lijkt ons niet haalbaar.
Tenslotte is voor ons de privacy een punt. Onduidelijk is waarom (met welk doel) de informatie bewaard wordt, wat er met de informatie gebeurt, wie er toegang toe heeft en hoe lang het bewaard wordt.
We hebben onze bezwaren kenbaar gemaakt op school. De reactie is dat dat geweldig is (jjjhaa) en dat ze daar evaluatuef wat mee kunnen, achteraf dus. En of we nu maar eerst mee willen werken en het formulier in willen vullen. Op onze vragen over bewaren, privacy en de rest wordt niet in gegaan.
Mijn man, zelf werkzaam in het VO vindt dat school de zaken omkeert: school heeft informatieplicht, maar wil alsmaar meer informatie van ons. Wij vinden dat school ons allereerst moet bijpraten over het functioneren van ons kind: op het vlak van de cognitieve ontwikkeling, het functioneren (sociaal-emotioneel) in de groep en over hoe school omgaat met de extra ondersteuningsbehoefte van kind (dyslexie). En natuurlijk praten wij school bij over hoe wij ons kind zien en over alle dingen van thuis die belangrijk zijn.
Wij neigen ernaar om natuurlijk wel naar het ouderrgesprek te gaan, maar zonder het formulier in te vullen. Hoe zouden jullie hier mee omgaan?
Sophia
hier is het nadrukkelijk het eerste gesprek
2 weken na begin schooljaar en dan vind ik het wel prettig formulier nemen we niet ingevuld mee hebben we wel de leidraad maar spontaner gesprek....
even kort nu
nee, ik zou de lijsten niet invullen en net als jij zegt op de gesprekken gaan met dezelfde insteek als anders. Al die info op papier, brr
Ik zou het niet invullen
Ik zou een lijstje maken van de vragen die je zelf hebt voor de leerkracht. Zodat je meer kans hebt dat je een gesprek krijgt dat jullie helpt.
Ik zou er vooral een heel positief briefje bij doen waarom jullie de eigen vragen zo belangrijk vinden en hoe fijn je het vindt dat school tijd blijft inruimen om jullie vragen te beantwoorden.
En dat je gezien al jullie vragen geen kans ziet om ook de vragenlijst te bespreken.
1e jaar
Wel ingevuld en naar de leraar geglimlacht en gezet die gaat natuurlijk niet in haar dossier. Zijn reactie: Zou ik ook niet doen!
Mijk
Vaste prik
Ieder jaar eerste gesprek met nieuwe juf meester, ik wist niet eens dat het zo heet.
Brrr
Zou ik zeker niet doen. Oudergesprek is m.i. om ouders allereerts te informeren over cognitieve ontwikkeling en indien er bijzonderheden zijn over sociaal-emotionele ontwikkeling. Kom nou, het is Jeugdzorg niet!
ervaring
Ik heb nu 2 van dit soort gesprekken gehad. Wat er gebeurd : de vragenlijst wordt in het dossier bewaard. Dus uitkijken wat je opschrijft. Jij moet gaan praten en de leerkracht leunt achterover. Dus je kunt de interesses van je kind aangeven, waar ze hem het beste mee helpen met bv. beter opletten. Waar je kind blij van wordt etc.. Bij het 10-minuten gesprek moet jij aanhoren hoe je kind het op school doet, maar nu zijn de rollen dus omgedraaid.
Niet handig
Daarmee krijgen scholen meer mogelijkheden om hun eigen falen te verbloemen door naar jou kind te wijzen. Dat kan 'jeugdzorg' worden of een andere nutteloze of schadelijke actie.
Bij het achterblijven van de klassikale resultaten bij Duits wilden beide mentoren van de kinderen de verantwoordelijkheid daarvoor bij de kinderen leggen, bij een door mogelijk drugsgebruik?
Jaren later kun je dan nog achtervolgd worden door een bezorgde opmerking die al lang niet meer aan de orde is of nooit aan de orde is geweest.
Laat ze zich vooral beperken tot het schoolprogramma en hoe het je kind lukt om dat al dan niet te volgen en wat je dan zou kunnen doen.
En als er zich zaken voordoen dan kun je dat op een redelijke manier aan de orde stellen. Niet eerder.
Dan kunnen ze laten zien wat ze waard zijn.
Ook gekregen
Omdat de niet zo zelfdenkende juf van onze jongste erop stond dat ik het invulde, heb ik de lijst onder haar neus ingevuld en bij elke vraag de keuzemogelijkheden genegeerd en erbij geschreven: dat gaat je niks aan, dat regel ik zelf wel, jullie zijn er om de kinderen te leren ..... en dan varieerde ik wat, jullie zijn geen psychologen enzovoort.
Ineens viel bij haar het kwartje geloof ik.
Wat AnneJ in haar eerste alinea zegt is waar. Als je dit soort lijsten, net als die 'verplichte' van de GGD eerlijk zou invullen geef je ze te veel munitie die ze in een slechte situatie tegen je kunnen gebruiken.
korte lijst
Hier waren het maar een paar vragen. Ik heb ze ook niet allemaal ingevuld. Omdat ze een paar jaar geleden vanuit school aanstuurden op extra onderzoek en zo, heb ik alle dingen die mogelijk als enigszins afwijkend opgevat kunnen worden niet opgeschreven. En natuurlijk vooral het sociaal-emotionele gelinkt aan voldoende uitdaging.
Video Omgekeerde Oudergesprekken
https://www.leraar24.nl/video/3488/omgekeerde-oudergesprekken#tab=0
Met een reactie van Mieke van Stigt:
"Mieke van Stigt
Het blijft bizar dat scholen de betrokkenheid van ouders willen vergroten. Ouders zijn per definitie betrokken. Het gaat om het verbeteren van de communicatie. Het uitgangspunt dat ouders niet, of niet genoeg betrokken zouden zijn, vind ik daarbij al schadelijk. Iets anders is, dat veel ouders nog niet gewend zijn op die manier met hun kind te communiceren. Zij hebben niet dezelfde opleiding als de docenten, dus onderwijsinhoudelijk is er een verschil in kennis. Maar in kennis over het kind zelf, hebben ouders een duidelijke voorsprong. Het is heel goed dat scholen daar beter met ouders over willen communiceren. Daarbij vind ik het heel belangrijk, dat er sprake is van veiligheid: dat er zorgvuldig omgegaan wordt met wat ouders zeggen."
Uiteindelijk gaat het natuurlijk om de samenwerking of je van elkaar ideeën kunt opdoen waar een kind verder meekomt.
Dank
voor jullie reacties.
We hebben besloten in ieder geval het formulier (4 A-4tjes!) niet in te vullen. School laten we weten dat we dat niet doen. We geven natuurlijk ook aan dat we naast het gesprek over de cognitieve ontwikkeling an ons kind ook best over de sociaal emotionele kant willen spreken. En dat we dat ook wel aan de hand van dat formulier willen doen, mocht daar nog tijd voor zijn.
Het voelt niet goed, al die informatie die ze willen, het terugleggen bij de ouders, het verleggen van de aandacht van dat waar het op school over gaat (leren) naar het sociaal-emotionele aspect.
Sophia
heb ik ook
"Het voelt niet goed, al die informatie die ze willen, het terugleggen bij de ouders, het verleggen van de aandacht van dat waar het op school over gaat (leren) naar het sociaal-emotionele aspect."
Ik krijg daar ook altijd zo'n raar gevoel bij, alsof ze zeggen "hoezo wil jij werk op het niveau van je kind, zorg eerst maar eens dat hij speelafspraakjes heeft" of "leuk dat hij al kan lezen (al geloven we je natuurlijk niet zomaar), maar voordat hij iets durft te zeggen in de klas krijgt hij geen boek".
Je zou bijna denken dat dingen leren maar bijzaak is.
Uitgebreid
Als 'omgekeerd' betekent dat de schol niet meer aan het woord komt, dan is het wel een heel rare ontwikkeling. Ik had er al moeite mee toen de school terugging naar twee rapporten per jaar, een halverwege en een aan het einde. Daardoor kon je als ouder helemaal niet meer zien hoe het met je kind ging. De oplossing van school: dan vraag je dat aan de leerkracht. eigenlijk hadden alle ouders van die klas dat moeten doen, met regelmaat, minstens één keer per maand bij de leerkracht op de stoep staan, totdat die groen en geel zag van ergernis over zo veel tijdverlies.
Dus de school gaat minder informatie geven en de ouders moeten veel meer informatie gaan geven; een zieke ontwikkeling, tenzij de school dan ook echt de verantwoordelijkheid voor het kind op zich neemt, dus ook als het 's avonds niet durft te slapen (kom maar een didaktisch verantwoord verhaaltje voorlezen), of als het kind niet wil eten( kom maar een lesje gezone voedingsstoffen aan het kind geven). Dat zal niet gebeuren, want de school Kán geen verantwoordelijkheid nemen voor de ontwikkeling van een individueel kind.
De school is wel verantwoordelijk voor de onderwijskundige kant van het kind. Dat ouders daar minder kennis over hebben is slechts gedeeltelijk waar, er zijn ook ouders die opgeleid zijn in een of ander raakvlak. Maar laten we de minstontwikkelde ouder nemen, dan is het waar. Alleen is het nu net een mooie mogelijkheid en kans voor de school, om dergelijke informatie aan ouders door te geven. Dat hoeft dan niet individueel, maar dat kan op algemene ouderavonden: wat is de achtergrond van de gekozen rekenmethodiek, hoe zit de opbouw in elkaar, welke vaardigheden worden voorondersteld etc. Ik heb veel ouderavonden bezocht en helaas bijzonder weinig informatie van dit soort gekregen. Terwijl die onderwijskundige informatie toch gemakkelijk te delen is: lees de handleiding voor de leerkracht, maar daar een goede samenvatting van, zet het op de powerpoint en je bent klaar. Zorg wel dat er daarna iets gezelligs op het programma staat, anders komen de ouders niet meer terug. Het interesseert namelijk niet iedereen. En maak ruimte voor de ouders die daarover in discussie willen gaan, omdat ze vraagtekens zetten bij de gekozen uitgangspunten. dus groepjes daarna, koffie in de wisselpauze, klaar.
Bij dergelijke formulieren is de nvt.oplossing prima.
Tsjo
Emotionele ontwikkeling, een weeffout
Wat betreft de emotionele ontwikkeling etc. er is constant een weeffout in het inzicht, dat scholen er ook zijn voor de emotionele ontwikkeling van het kind. Op zich komt die notie overigens vooral van ouders, die alleen aandacht voor het cognitieve te weinig vonden. Maar het wordt tijd dat er een onderscheid gemaakt wordt tussen de emotionele ontwikkeling van het individuele kind, met een eigen karakter, familiegeschiedenis, erfelijke belasting, sociaal kader etc. Dat is de individuele emotionele ontwikkeling en die vindt thuis plaats. Altijd, wat voor huis het ook is.
Op school vindt een andere emotionele ontwikkeling plaats, namelijk een sociale emotionele ontwikkeling: hoe handhaaf je je in een groep van leeftijdgenootjes, loop je mee, pas je je aan, durf je je eigen weg te gaan etc. Daarin speelt eigen karakter wel een rol, maar het is niet het onderwerp voor de school. De school moet zorgen dat een kind zich veilig kan ontplooien binnen de groep. De focus moet daarbij dus liggen op groepsprocessen en niet op individuele handelingen. Je moet die groepsprocessen kunnen aansturen en ouders eventueel informeren over hoe het kind daarbinnen functioneert. Dat weten ouders namelijk niet, omdat hun kind nooit in een grote groep leeftijdsgenootjes zien functioneren. daarnaast is de informatie over cognitieve ontwikkelingen natuurlijk van belang. Informatie over functioneren binnen de groep kun je ook krijgen van de voetbalclub of de scouting/Jong Nederland. School moet zich wel realiseren dat ze haar eigen positie binnen het leven van een kind helder moet houden. Er gaat genoeg geld naartoe.
Tsjor
Hier ook
Wij voeren deze gesprekken al in de 2e week. Ouders krijgen waarschijnlijk hetzelfde formulier, maar is een leidraad. Ik, maar ook mijn collega's, laat het formulier weer met ouders mee naar huis gaan. Het is ook duidelijk dat we niet alles doornemen, maar als er bijzonderheden zijn willen we ze graag weten. Ouders zijn de deskundigen over hun kind.
Zelf vind ik het erg prettig om ouders al eens te spreken. Het gaat dan echt over de kinderen, waar ligt een aandachtspunt? Wat kunnen wij hierin betekenen? Is er behoefte aan meer contact?
Persoonlijk vind ik dit prettiger dan een woeste ouder aan de telefoon omdat prins niet naast vriend in de klas zit. ( noem maar een voorbeeld )
Als ouder op gesprek was gekomen hadden we misschien kunnen weten waarom dit zo vreselijk belangrijk was.
kennismaking
Bij ons zijn dit soort gesprekken ook in de 2e week van het schooljaar. Je kan als ouders wat vertellen over de eigenaardigheden/bijzonderheden van je kind. Ik vond dat heel prettig. Het gaat m.i. niet alleen om schoolse zaken maar ook om zaken die het welbevinden/functioneren van je kind kunnen bevorderen.
als het aan het begin van het schooljaar zou zijn en het zou de bedoeling zijn dat ouders hun kind als het ware presenteren aan een nieuwe juf/meester met het oog op het nieuwe schooljaar, dan zou ik de functie nog enigszins kunnen begrijpen.
Maar dan nog vind ik dat een dergelijk het meest zou moeten gaan over de onderwijsbehoefte van het kind, eventueel gecombineerd met belangrijke karakterologische dingen die het leerproces zou kunnen beïnvloeden. Dan denk ik aan zaken als faalangst, ambitieus zijn, onzekerheid, pestgevoeligheid en dat soort dingen. En ook denk ik dat voor dat soort dingen een goede overdracht belangrijk is.
En al helemaal vind ik niet dat ouders voor zoiets formulieren voor het dossier zouden moeten invullen.
Ik vind ook dat een school allereerst gericht moet zijn op het kind te leren wat het moet weten en kunnen. Prima dat school ook aandacht heeft voor andere zaken dan het leerproces (ik kan me voorstellen dat een kind dat andere problemen heeft ook niet gijn leert), maar dat is geen hoofddoel.
Maar dan onze situatie: de school is al zo'n tweeënhalve maand bezig, de kennismakingsperiode lijkt me ruimschoots voorbij, beetje mosterd na de maaltijd. Nu wil ik vooral weren hoe mijn kind zich verhoudt tot de leerstof, wat school doet in het kader van ondersteuning bij specifieke leerproblematiek en hoe men kind ziet functioneren in de klas. Als ik daarvoor moet wachten tot de volgende ronde gesprekken over ruim drie maanden, dan lijkt me dat rijkelijk laat.
Sophia
gesprek aanvragen
Ik heb elke 2 maanden een gesprek met IB en leerkracht. Misschien kun je die zelf nu aanvragen?
