niet kunnen wennen aan de nieuwe juf
hallo,
Zijn nu twee weekjes op de rit, en mijn zoon en ik kunnen maar niet wennen aan de nieuwe juf die net van de pabo af is.
Eerste indruk vonden we haar maar afstandelijk met haar armen over elkaar de kids begroeten.
Eerste schooldag had mn zoon er helemaal zin in en zei "mam ga maar naar huis hoor" 
vanaf de 2e schooldag tot nu ging hij steeds huilen als ik wegging. Hij zit overigens nu in groep 2. dus heeft al een jaartje achter de rug.
Hij vind de juf stom! en ik moet gaan praten met de juf volgens hem.
Ook heeft hij een keer straf gekregen zegt ie (in de 1e week) door tijdens het eten en drinken te praten waardoor hij moest wachten daarmee totdat alle kinderen weer gingen werken en spelen, toen mocht hij zijn lekkers en drinken pas weer opeten.
Ook al die regels! je werk afmaken de 2e dag, mn zoon heeft daar echt pijn in zn buik van gekregen dat er de volgende dag een werkje voor hem klaar lag.
Hij gaat met lichte tegenzin naar school, vind je juf echt niet leuk! en huilt altijd als ik wegga.
Vanmorgen zag ik een stoel staan met een naambordje "STOEL" ik vroeg aan een kindje waar die stoel voor diende?
die vertelde me dat dat de stoel is als je niet luistert, je krijgt een waarschuwing en vervolgens moet je op de STOEL! als je goed gedraagt dan krijg je er extra tijd voor. zoiets vertelde hij me.
Al die regels ik kan er maar niet aan wennen!
Een eerste indruk moet toch leuk zijn? kan het niet spelenderwijs allemaal in de kleuterklas? en komt ook afstandelijk over, zo van ik ben de juf!
ik wil het best aankijken, maar het werkt nog steeds eigenlijk niet.
wat moet ik hiermee? gaat het altijd zo als er nieuwe juffen van de pabo afkomen?
miepmiep
Eens met MarSy
De keren dat ik straf gegeven heb de laatste jaren...heel heel zelden...
uhh marsy?
" Ik ben niet tevreden, ze mag dan een startkwalificatie hebben, maar dat maakt haar nog niet perse geschikt voor deze taak."
Een startkwalificatie is een MBO2, een Havo of een VWO diploma...
hier: denkstoel
Bij ons heet de strafstoel 'denkstoel', misschien een iets positievere benaming. En voor sommige kinderen een prima manier om even tot zichzelf te komen.
Het is natuurlijk aan de leerklacht om te beoordelen bij welke kinderen zoiets wel en niet werkt.
Verder leer ik mijn kinderen dat er betere en minder goede juffen bestaan, dat mensen soms hun dag niet kunnen hebben, dat ook juffen nog dingen moeten leren en niet perfect zijn. Kan volgens mij geen kwaad als kinderen zo op jonge leeftijd al dingen leren relativeren, als ze groter worden komen ze ook niet alleen maar perfecte mensen/collega's etc tegen.
carootje
Je kinderen info geven over leerkrachten is voor sommige kinderen prima. Mijn kinderen waren daar op die leeftijd helemaal niet aan toe. Vooral oudste is wat angstig en gesloten, en klagen over leerkrachten zou hij absoluut nooit doen. Met 'lievere' leerkrachten had hij dat wellicht beter geleerd. Ik kan met kinderen niet praten over leerkrachten als ze zelf niets aangeven. Ik denk dat kinderen die klagen al bij de minder kwetsbare kinderen horen. Als kinderen niet klagen betekent dat niet dat er niets te klagen valt!
Bloem
Dat is waar, elk kind is anders, en mijn kinderen zijn wel erg gevoelig, maar ook erg open.
Bij de jongste moet ik er soms meer naar vragen, maar dan komt er meestal wel uit wat hem dwars zit.
De oudste vertelt alles tot in detail, heeft een sterk rechtvaardigheidsgevoel en kan dus ook zeer verantwaardigd zijn als de juf iemand onterecht straf heeft gegeven. Dan kan het helpen om ook eens de kant van de juf te bekijken, immers je hebt zelf ook wel eens een mindere bui en soms reageer je zelf ook niet altijd zoals het eigenlijk moet.
Ik zeg altijd wel dat ze het mag blijven vertellen als het vaker gebeurt, maar ik merk al dat ze het nu soms beter kan relativeren. (zal ook de leeftijd zijn misschien)
Wat ik wel jammer vind is dat juist kleuters vaak twee jaar dezelfde leerkracht hebben (combi groep 1-2). Als het dan niet klikt zit je daar toch je hele kleuterperiode mee opgescheept...
Startkwalificatie
Ik bedoel als beginnend beroepsbeoefenaar, dus als je net van je opleiding komt. Dan ben je gekwalificeerd voor het beroep, of je het goed kan, moet dan in de praktijk blijken.
marsy
Ik begrijp je maar het is niet handig om dan een woord te gebruiken wat duidelijk voor iets heel anders gebruikt wordt 
startbekwaam
Net afgestudeerd, heet startbekwaam. Dat is waar je naartoe werkt op de opleiding. Net zoals je rijbewijs halen, ervaring en souplesse komt meestal pas na de eerste 1000 km.
Overigens vermijd ik, als leerkracht, zelfs het woordje 'niet'. Nietjes horen in een nietmachine 
Dat betekent vooral dat ik altijd vertel wat ze wél mogen doen. Daarvoor hoef je het negatieve gedrag niet eens te benoemen. Het schooljaar is nu natuurlijk nog maar net op gang, maar straf heb ik nog niet ingezet. Ook al kom ik ook een jaartje geleden pas van de opleiding gerold en ben ik ook zgn. zo'n onzeker juffertje. Ahum.
wat doe je eigenlijk als je niet straft?
Ik moet zeggen dat ik heel benieuwd ben hoe je een kind zou aanpakken dat met stoelen door de klas smijt.
Mammahippie
Ik ben geen juf hoor, maar onze zoon kan je niet straffen. Hij heeft adhd en een dysthyme stoornis (somberheid/depressie). Als je hem straft verergert zijn wangedrag alleen maar.
Als hij dus zeg maar, met stoelen door de klas gaat smijten (doet-ie gelukkig niet meer, want hij is nu 180cm en sterk) en je gaat hem straffen, wordt het geweld erger. Precies wat je niet wilt, gebeurt dan. En dat kan ijzingwekkend snel uit de hand lopen.
Daar is hij niet uniek in. Sommige kinderen hebben geluk, die hebben het vermogen om hun gedrag aan te passen, als ze straf krijgen. Maar juist de kinderen die gedragsproblemen hebben, zijn de kinderen die dat geluk niet hebben. Die niet leren van straf. Want anders hadden ze het allang geleerd.
Wat helpt: Als een kind zich ernstig misdraagt, komt dat bijna altijd doordat er verwachtingen ten opzichte van dat kind zijn, die dat kind niet aankan. Het kind wordt overprikkeld/overvraagd. De agressie verdwijnt bijna altijd, als je de verwachtingen weghaalt. Niet autoritair richting geven, maar een stap terug doen en ruimte geven. Zodat de persoon kan ademhalen en zich kan hervatten.
Je straft het kind dus niet voor het gedrag, maar je zorgt dat het gedrag ophoudt en in de toekomst voorkomen wordt.
Toen onze zoon nog klein was, en ik dat las/hoorde, vond ik dit een idealistisch, ongeloofwaardige theorie. 'Ja hoor, moet ik hem dan zijn zin gaan geven, als hij zich misdraagt?!' Tot ik merkte dat het werkt. Eerst geef je het kind zijn zin, haal je het conflict weg, dan ga je sleutelen aan een oplossing voor de situatie. Je moet wel allebei doen, niet vergeten om later oplossingen te gaan bedenken, anders komt het kind niet verder.
Als ik juf zou zijn en er een kind een stoel door de klas smijt, of dreigt te smijten, dan zou ik, geloof ik, erheen lopen, de stoel pakken en buiten het bereik van het kind zetten. En dan vragen: 'Wat is er aan de hand?' en het kind bijvoorbeeld kalm vertellen naar een andere ruimte te gaan met mij? Vervolgens zou ik niet rusten, tot ik erachter snapte, waarom het kind in deze specifieke situatie, zich gedreven voelde tot geweld. En dan zou ik daar wat aan proberen te doen, samen met het kind. Maar ik zou nog liever, goed observeren en kinderen met mogelijk probleem gedrag, goed in de gaten houden, zodat ik zou weten wanneer een situatie uit de hand zou kunnen lopen. En die situaties pro-actief voorkomen.
Onze zoon had een klasgenoot, waar hij steeds ruzie mee kreeg, het liep steeds uit de hand met hem. Toch zette de juf, die twee jongens, steeds bij elkaar met gym (in hetzelfde groepje). Iedere week opnieuw. En iedere week kregen die jongens ruzie. En iedere week kreeg zoon straf. En iedere week liep het uit de hand.
Straf
Ik straf eigenlijk nooit meer, maar vind het geen zwaktebod. In mijn lokaal moeten alle leerlingen zich aan mijn regels houden, doen ze dat niet dan krijgen ze straf. Ik ben uiteindelijk verantwoordelijk voor een goed en veilig leerklimaat en daar kan je bij een docent waar stoelen door de klas vliegen (?) niet bepaald van spreken. Het handhaven van grenzen vind ik dan ook iets positiefs. En dat vinden mijn leerlingen, gezien de positieve resultaten van de leerlingenquetes, ook.
Karmijn
Je beschrijft precies hoe ik het aanpak met mijn jongste (die geen stoornis heeft, maar wel heel boos kan worden). Mijn omgeving vind dat ik veel te lief ben voor haar. Als ze ontploft en gaat schoppen en slaan, neem ik haar mee de kamer uit en zeg iets als 'kom me even helpen de was ophangen'. Dan praten we erover, en dan gaat de boze bui weer over. Als ik haar met geweld zou meesleuren en straf zou geven, zou ze een uur later compleet uitgeput huilend op de vloer liggen. Ik bemerk gelukkig wel een stijgende lijn in de zin dat de boze buien minder worden naarmate ze ouder wordt (van 3x per week naar 1x per maand).
Straffen
Straffen vind ik trouwens niet verkeerd (al doe ik het zelden), maar dan in een concrete situatie waar een kind willens en wetens iets doet wat niet mag. Dus niet als er in een boze bui met een stoel wordt gesmeten, want dat doet een kind niet 'expres'.
Zoals Karmijn
Ik had 8 van zulke kinderen inde klas dus ja dan ging er wel eens een stoel door de lucht. En ja dan haalde ik het kind uit de situatie.
Inmiddels werk ik op een roc en gebeurd dat dus niet meer. Maar wangedrag behandel ik nog altijd op dezelfde manier
