Neefje glijdt af
Met mijn neefje, 14 jaar, gaat het niet goed op school.
Ik zou zo graag iets, ook maar *iets* doen, maar helaas kan ik weinig, voor mijn gevoel. Ik heb nl geen contact met zijn ouders, gescheiden, maar beide nieuwe ouderparen willen geen contact met mij.
Zou ook lastig zijn omdat we elkaars taal maar lastig begrijpen, allemaal nederlands maar forse cultuur kloof.
Met broertje van neef gaat het ook niet geweldig. Maar dat is een ander kind, veel stabieler, sterk karakter, maak ik me niet zo druk om.
Betreffend neefje is heel kwetsbaar.
Enige ingang die ik zie is via mijn ouders, neefje komt daar veel. Via hen krijg ik ook de info. En heel soms zie ik hem zelf daar, maar ben er niet zo vaak.
Mijn vader gaat heel vaak, voor mijn gevoel en op nogal sneaky wijze, strijd met mij aan. Heel verhaal maar probeer het summier te houden.
Mijn interpretatie van wat afgelopen maanden gebeurd is; ik heb geprobeerd mijn ouders ervan te overtuigen dat het om kwetsbaar kind gaat dat veel meer hulp nodig heeft. Nu is mijn vader weer de andere kant opgeslagen, misschien juist wel als reactie op mijn 'missie', en praat weer vrij vervelend over neef; hij moet het allemaal maar zelf uitzoeken, is gewoon harstikke lui, voert niks uit, misdraagt zich enz enz.
Ik snap ergens wel dat ik overkom als betweter en dat dat erg irritant kan zijn. Mijn hart breekt als ik hem zo hoor praten.
Ik vraag me af of het uiteindelijk niet juist beter is voor neef als ik mijn missie staak en gewoon met ze mee ga praten. Invloed heb ik niet op mijn vader, en helaas krijgt neef bij mijn ouders meer dan thuis, hij komt vast ook anders niet dagelijks langs.
Ik vind dit echt lastig.
Iemand tips?
Geen idee
Uit jouw verhaal kan ik totaal niet opmaken waar het nou precies om gaat en waar je je precies zorgen om maakt. Je hebt het er over dat het niet goed gaat op school. Dat is een ruim begrip.....
Verder is hij blijkbaar veel bij je ouders. Maar wat is nu precies het punt? En wat zie jij als jouw missie?
problemen
Ja, snap dat mijn info summier is. Wilde er niet een al te lang verhaal van maken.
De info die ik zelf heb is ook nogal summier, komt dus allemaal van mijn ouders.
Vraag is eerder welk probleem er niet speelt bij neef mbt school. Bijna alles wat mis kan gaan gaat mis.
Gedragsproblemen, maar nu ook voor de tweede keer afstromen.
Ik zie het alleen maar slechter worden allemaal.
Punt is dat ik hoe dan ook een kind zie dat meer hulp nodig heeft. Hij redt het niet en gaat het zo niet redden.
In zijn omgeving wordt vooral veel van hem verwacht, ipv dat er hulp geboden wordt. Iedereen vindt het 'zijn schuld'. Mijn ouders dus ook. Zou al schelen als zij een meer accepterende houding hadden naar hem.
Ik zie het gewoon mislopen totaal en zou graag *iets* doen. Maar dus geen idee wat.
Hulp.
Welke hulp zou je neefje nodig hebben?
Weet ik niet
In ieder geval een omgeving die snapt dat eea met onmacht te maken heeft, en niet met onwil. Afgelopen 2 jaar heb ik vooral onmacht gezien bij neef, misschien is daar inmiddels onwil bij gekomen, weet ik niet, zou me niets verbazen, niet vreemd als niemand vertrouwen in je heeft. (ouders straffen vooral)
Hij heeft hulp nodig met planning en organisatie, krijgt hij nu dus niet.
Mijn ouders hebben weleens aangeboden dat hij bij hen huiswerk mag maken. (thuis nogal druk) maar dat is te vrijblijvend. Is een kind dat veel meer bij de arm genomen moet worden.
Bij de arm nemen.
Jongens van 14 en ouder zijn vaak slecht in planning en organisatie. Je schrijft dat hij daar nu geen hulp bij krijgt. Zou je neefje wel hulp willen?
Bij de arm nemen is juist zo lastig bij een 14 jarige met dwarse puberhormonen. Op deze leeftijd denken ze al "groot en zelfstandig" te zijn, maar dat zijn ze natuurlijk nog lang niet.
Zoek een andere bezigheid
" Ik heb nl geen contact met zijn ouders, gescheiden, maar beide nieuwe ouderparen willen geen contact met mij."
Het zijn jouw woorden. Ik neem aan dat je begrijpt wat ze betekenen.
Opdringerige bemoeizorg van een (ex schoon)zuster die bekend is met het feit dat er geen contact meer gewenst is.
"Ja maar neefje glijdt af" op basis van "De info die ik zelf heb is ook nogal summier, komt dus allemaal van mijn ouders."
Laat neefje en de gezinnen eens met rust.
Melding
Ik zou als ik jou was
- anonieme melding maken bij een hulpverlenende instantie.
En als je weet op welke school hij
- de interne begeleiding informeren over zijn thuissituatie en jouw bezorgdheid
Als je graag contact met hem wilt
-regelmatig met hem afspreken en praten en samen iets doen om hem t gevoel te geven dat hij iemand heeft die "echt" om hem geeft
Deze leeftijd zijn ze erg beïnvloedbaar en grote kans dat t fout afloopt. Maar je signaleert wel vroegtijdig. Als hij twintig plus wordt wordt t lastiger.
Succes
Zinloos gemeld
Goedemorgen, u spreekt met - dat zeg ik liever niet -
Ik zit met een groot probleem betreffende mijn neefje.
Ach, eigenlijk mijn twee neefjes, maar die oudste is nog het ergste.
Het gaat om het kind van mijn broer/zus die geen contact meer met mij wil.
Nee, zijn partner ook niet.
Nee, haar partner ook niet.
De twee gezinnen waar neefje mee te maken heeft willen niks met mij te maken hebben.
Neefje is nog wel eens bij mijn ouders weet u wel.
Nu kom ik daar niet vaak, maar ik hoor toch wel eens wat.
Ja, tegenwoordig wat vaker dan vroeger, want mijn vader wil eigenlijk ook niks met me te maken hebben.
Maar tegenwoordig is hij toch wat loslippiger over neefje.
Over zijn gedrag en zo. Toestanden op school ook.
Begrijpt u wel?
Ach, ik wilde het maar even melden.
Anoniem alstublieft.
Dankuwel.
invloed
Ik denk niet dat je veel kan. De ouders wensen geen contact met jou. Waarom eigenlijk niet? Hoe oud ben je, heb je zelf ook kinderen? Mensen vinden opvoedtips vaak heel vervelend, en al helemaal van 'iemand die er geen verstand van heeft.' Ondanks dat jij de situatie misschien prima doorziet.
Natuurlijk is het moeilijk om werkloos toe te kijken, maar jij hebt geen band met de jongen en ook geen invloed.
Ik zou zeker niet school informeren over zijn thuissituatie. Het enige dat je kan doen is je ouders bewerken om wat meer compassie voor die jongen op te brengen. Maar dat heb je al gedaan en dat werkte averechts.
Als je hem ziet zou ik niet belerend doen, maar oprechte interesse tonen, al is het in games of voetbal waar jij wellicht niets mee hebt.
Simoontje
Wat maakt dan dat jij het beter kan weten en zien dan zijn ouders en grootouders? Heb je veel ervaring met bokkige pubers? Hoe doe/deed je dat met jouw kinderen?
Mensen overtuigen kun je vanuit een aantal standpunten. Uit een lezing heb ik onthouden:
- vanuit een relatie
- vanuit een expertise/ inhoudelijke status
- vanuit de personificatie als geslaagd onafhankelijk denker, evt op ander vlak
Dus welke kun jij inzetten en naar wie?
M Lavell
Zeg Miriam, Simoontje maakt zich oprecht zorgen over mijn zoon. Misschien kan zij zorgen dat hij alsnog het gymnasium haalt? Gedragsproblemen kan ze wel overslaan, of luiheid en andere interesses moet ze een oplossing voor weten?
cirkel van invloed. . .
en cirkel van betrokkenheid. De kunst is om dat verschil goed te zien, zoals Mijntje terecht meldt.
als je directe invloed kunt uitoefenen op de jongen zelf, omdat je met hem af en toe een mcflurry kan scoren in de stad doe dat soort dingen dan, probeer hem te laten zien dat je een niet-oordelende, betrouwbare persoon bent waar hij evt terecht kan als hij wil.
Als dat niet mogelijk is, dan zou ik het even laten. De band met je ouders is kennelijk ook niet zodanig dat zij jou óf serieus nemen óf het met je eens zijn óf iets ermee kunnen.
gr Angela
Cirkel is goeie
We weten natuurlijk niet waarom de ouders jou niet willen zien/spreken. Misschien is het omdat ze veel met hun eigen sores en scheidingen bezig zijn, mmisschien is er wat voor gevallen tussen jullie. Is niet zo relevant misschien voor jouw zorgen van nu, en het in het belachelijke trekken helpt je ook niet. Ik kan me er wel iets bij voorstellen, je gevoel, heb ook een tijd lang zorgen gemaakt om een neefje met gedrag waar de ouders (in mijn ogen) te weinig oog voor hadden. Had wel gewoon contact met ze, maar probeerde toch heel voorzichtig te zijn in direct commentaar, tips, of hulp aanbieden omdat dit inderdaad heel irritant kan zijn voor ouders, of ze in het defensief dringt. De cirkel van invloed van Angela is een goede aanwijzing denk ik. Zie wat je direct kan doen in je contact met neefje zelf, niet via ouders of grootouders. Zijn er nog anderen die contact met ze hebben, andere ooms of tantes, of familievrienden oid? Zien die ook problemen?
Ik snap wel dat het moeilijk is niet te zeggen hoe jij vindt dat ze met hem om moeten gaan, als je je heel eerlijk zorgen maakt om het kind.
Bevestigen
Inderdaad, het enige dat je kunt doen is deze neef bevestigen en steunen, als je zelf contact met hem hebt. Inderdaad, denk ik dat je het goed gezien hebt dat jou opmerkingen nu juist tegenwerken en waar ze zich voorheen mogelijk nog weleens afvroegen of ze het zelf wel goed deden, het nu zeker weten.
Frustrerend ja. Maar mogelijk als je het met rust laat komt er wel een keer een keerpunt al is het veel later. Kinderen leren ook van anderen, hopelijk ook van jou. De band die alle volwassenen wel met het kind hebben kan zorgen dat het kind het in elk geval volhoudt. Door andere invloeden kan een kind een eigen perspectief ontwikkelen en zichzelf gaan bevestigen.
Wat jij ervaart zullen 'hulpinstanties' ook ervaren en het heeft dan ook om die reden geen zin om te gaan melden. Dan gaan de hakken nog meer in het zand.
Hoewel je opmerkingen wel gehoord worden, goed dat je het dan ook benoemd hebt, dat kan een keer een kwartje laten vallen.
dank
voor de wel serieuze reacties, iets minder voor de bitse 
al snap ik die ook wel.
Ik wil geen bemoeizuchtig familie lid zijn (zo word ik toch wel gezien) en een melding zou ik nooit doen.
Ben gewoon op zoek naar iets dat ik wel kan doen, al denk ik zelf ook dat het niets is.
Ik heb nauwelijks contact maar het is wél mijn neefje, gaat me toch aan t hart.
Zou best kunnen dat hij nu geen hulp meer accepteert, maar hij is emotioneel vrij jong voor zijn leeftijd. Hij heeft iig de afgelopen 2 jaar op middelbaar te weinig hulp gehad. Nooit de juiste boeken bij etc.
Afstromen hoeft natuurlijk an sich geen groot probleem te zijn.
Maar bij deze jongen zie ik dat wel zo. Weinig zelfvertrouwen, maar ook ieder jaar weer enorme veranderingen, trekt hij niet.
Hij gaat nu weer naar een andere school. Sociaal gaat hij zeker weten verzuipen daar.
Ik snap wel dat ik niks kan maar het is wel enorm frustrerend om alleen maar toe te kijken, hoe hij steeds verder afglijdt.
Heb zelf ook 2 pubers, maar zie eigenlijk niet zo wat dat er toe doet.
Eigenlijk zoek ik gewoon een ingang denk ik om mijn ouders minder negatief tov neef te laten zijn. Het zou zo schelen als hij mensen om zich heen heeft die gewoon trots op hem zijn en ook zijn sterke kanten zien.
Ik woon helaas te ver weg om een persoonlijk contact met de jongen te hebben. Als ik hem zie ben ik zeker niet belerend. Mijn ouders zitten er dan wel altijd bovenop, belerend.
Nuja, eigenlijk leent dit onderwerp zich, bij nader inzien, niet zo voor een forum. Het is te ingewikkeld denk ik, hangt teveel mee samen.
en ook
Je gaat vooralsnog teveel van dingen uit. Wat wat wéét je precies over 'de situatie'? Je hebt geen contact met zijn ouders en summier met jouw ouders. In feite is het enige dat je weet dat hij blijkbaar 2x is afgestroomd. Tja, dat gebeurt vaker, ook bij kinderen uit hele stabiele gezinssituaties. Kortom: je trekt conclusies 'dat er iets moet' of 'dat er iets niet goed gaat'. Kan, maar dat hoeft helemaal niet. 'T zijn pubers hè?
Je zegt bijv.: hij krijgt thuis geen steun, alleen straf. Hoe weet jij dat zo precies als je geen contact met de ouders hebt? Van hem? Dat zegt niet zoveel....
laatste reacties had ik nog niet gelezen
Ook daarvoor dank.
Mijn broer heeft zelf behoorlijke problemen (gehad) en heeft op bepaald moment contact met mij verbroken, waarom zit ingewikkeld maar was iig niet mijn keuze en hij blijft emotioneel belangrijk voor mij.
Maar mijn broer is maar zijdelings betrokken bij de kinderen. Ze wonen bij hun moeder. Het is niet zo dat moeder echt geen contact met mij wil, heb dat eigenlijk zo geschreven om het kort en makkelijk te houden.
We matchen niet zo, al hebben we ook nooit problemen gehad. Ik heb meer moeite gedaan contact na scheiding aan te houden, omwille van mijn neefjes. Maar het is min of meer verwatert.
Veel problemen in dat gezin, nieuwe man weleens in gevangenis etc.
Andere neefje is sterk kind, kan de halve wereld aan maar nogmaals betreffend kind is heel gevoelig en kwetsbaar.
In verleden geprobeerd meer contact te hebben met kinderen maar werd door moeder nogal afgehouden. Eerlijk gezegd vermoed ik dat ik me in een wespennest steek als ik probeer met neef alleen af te spreken, zullen ze niet vertrouwen. Ook omdat we dat dus nooit hebben gedaan. Helaas matchen neefjes gewoon niet met mijn kinderen. Vaker geprobeerd maar liep nooit. Dus daar ook geen ingang.
loslaten dus
want je kan er verder niets mee. En vooral: trek geen voorbarige conclusies, of conclusies over zaken waarvan je eigenlijk te weinig weet hoe het nu precies zit en gaat.
bieb
Ja klopt, ik vul veel in.
Afstromen hoeft zeker geen ramp te zijn.
Had toevallig score eindcito gezien van hem. Was op prima vwo niveau. Vorig jaar afgestroomd naar tl. En ook daar is het dus 'mis' gegaan.
Hoe en wat precies weet ik niet. Maar mijn ouders vinden veel minder snel dan ik dat iets mis gaat dus als zij het zo benoemen dan wil ik niet eens weten wat er allemaal gebeurd is.
En zeker weet ik niet wat thuis gebeurd precies. Maar weet wel dat moeder enorm veel straft en dat dat haar manier is om te proberen gedrag in te dammen. Vooral andere neef wordt enorm veel gestraft (weken binnen blijven, niet meer op voetbal mogen) omdat dat nogal een pittig kind is.
je vader
kan je nog proberen meer inzicht te geven met actief luisteren en doorvragen. Zonder oordeel te geven. Soms werkt dat, soms ook niet, maar het proberen waard. Google er maar even op, is een gesprekstechniek (even oefenen vooraf, met partner of eigen puber bijv.).
Socratisch gesprek
Inderdaad. Wat je nog kunt doen met alle betrokkenen.
Verheldering door vragen stellen en goed luisteren. In de links daarover wordt regelmatig verondersteld dat het een manier van gespreksvoering is waar beiden voor kiezen, maar je kunt er ook eenzijdig voor kiezen en daarbij een ander op gedachten brengen door zelf na te denken. Daarbij sluit je aan op het gedachtenmoment waar de ander is.
Bij Autisme Centraal heet het Socrautisch gesprek.
He fijn
Krijg nu toch gevoel een beetje begrepen te worden, fijn!
Ik zal eens proberen wat meer zonder oordeel met mijn ouders te praten, ben ik normaal best goed in, maar in dit geval veel te betrokken voor.
Denk dat ik communicatie al aardig verpest heb want ze schakelen altijd heel snel over op ander onderwerp, maar dat is ook iets dat ze sowieso vaak doen.
Herkenning
Jou laatste reactie geeft mij het gevoel dat je je neefje graag wil helpen omdat je herkenning voelt. Je ouders schakelen snel over naar een ander onderwerp wanneer jij ergens graag over wil praten. Hieruit maak ik op dat je je onbegrepen voelt door je ouders. Precies zoals je denkt over je neefje. Dat hij niet begrepen wordt en dat je daar zo je best op doet! Kan je je neefje niet uitnodigen? Dat hij een paar dagen bij jullie komt logeren? Gewoon omdat je het gezellig vindt en hem ook een paar leuke dagen gunt?
Ik zou vooral proberen deze situatie "positief" te benaderen. Niet wijzen met het vingertje, maar eens zeggen dat het ook wel erg jammer is dat het met neefje niet goed gaat. En dat je begrijpt dat dit frustratie oproept bij je ouders.
Ik wens je erg veel sterkte en wil je even zeggen dat je neefje blij mag zijn met zo'n lieve tante!
(Hier namelijk altijd een tante gehad die het liefste ons onderuit zag gaan en wilde dat haar kinderen beter waren dan wij.)
Met je ouders praten.
Ik neem je zorgen wel serieus maar begrijp niet precies waar je zorgen om gaan. Je wilt graag helpen maar waarmee precies? De socratische gesprekken van AnneJ klinken heel interessant maar met wie moet je die voeren? Met je neef, broer en ex schoonzus heb je weinig tot geen contact.
Over je zorgen met je ouders praten, opa en oma, wat moeten zij er aan doen? Neef komt er veel, dus de band is blijkbaar goed tussen hun. Opa en oma hoeven niet op te voeden, laten dit aan de ouders over.
Ook zou ik het niet prettig vinden als mijn ex schoonzus mijn kind met andere mensen gaat bespreken. Als je je oprecht zorgen maakt over verwaarlozing, mishandeling, kom dan naar mij toe. Je praat zelfs over de vele straffen die de moeder geeft. Niet naar buiten mogen. Moest hij na wangedrag een week na het eten binnenblijven of ziet hij geen daglicht meer in eenzame opsluiting? Mocht hij niet meer voetballen omdat hij zich niet kon gedragen tijdens de training of had hij zijn bord niet leeggeten?
Ik bedoel het niet bits, ik vind serieus dat je met weinig zorgwekkends komt en dat je te weinig weet van het dagelijks leven van je neefjes. Je hoort eens wat en trekt conclusies.
