matige werkhouding (groep 6)

Heel veel ouders...

Ik denk dat heel veel ouders je verhaal over je zoon herkennen. Niet ieder mens is van nature een streber, ambitieus. Je wordt dan al snel als lui aangezien. Het is een kind, de komende jaren komen er nog andere fases in zijn leven. Zeer ijverige basisschoolkinderen worden soms luie, dwarse pubers. Basisschoolkinderen met slechte werkhouding worden soms ijverige studenten.
Een schop onder de kont gaat niet helpen, veel mopperen over school al helemaal niet. Misschien kan hij zich moeilijk concentreren en krijgt daardoor zijn werk niet af. je kan kijken of je daar hulpmiddelen bij kunt verzinnen.
Een klokje op zijn tafel op school, een beloning als zijn werk af is, misschien apart zitten? Is hij snel afgeleid door zijn omgeving, een koptelefoon wil nog wel eens helpen. Mijn zoon zat nog wel eens te dromen, de leraar raakte dan alleen even zijn schouder aan, zonder commentaar. Dat was vaak genoeg, hij lette weer ( even) op. Als een leraar ging schreeuwen of mopperen werd hij daar alleen maar zenuwachtig van.
Wees blij voor hem als zijn werk wel af is, motiveer en stimuleer. Hoe meer preken, hoe meer gemopper en straf, des te onzekerder hij wordt.

Net als Wil

Ik ben het eens met Wil40, niet iedereen is vanaf de start op school een hoogvlieger. Soms komt dat pas (veel) later, op de beroepsopleiding. En soms zelfs nooit...

Er zijn vast dingen waarin je zoon wel geïnteresseerd is en die hij wel leuk vindt. Hoe gaat het dan? Zet hij zich daar wel voor in, is hij dan wel snel klaar? Daar zou een deel van het probleem kunnen zitten, je inzetten voor iets dat je niet boeit is stukken lastiger dan voor iets waar je wel passie voor voelt. Dus zoek naar zijn 'trigger'. Verder denk ik dat hij wel wat successen kan gebruiken. Beloningen zijn belangrijk. Dus kijk inderdaad naar hulpmiddelen als een klokje of oortelefoon en zet beloningen in.
Ook kun je eens kijken naar hoe hij schoolwerk aanpakt. Schrikt hij bijvoorbeeld van de hoeveelheid? Al die rijtjes sommen, al die zinnen... Hak het eens in kleine stukjes. Een rijtje sommen per keer, als je die af hebt het volgende blad. En bij elk rijtje dat af komt een sticker, zodat hij gemotiveerd blijft. Of maak er een wedstijdje (tegen hemzelf) van. Krijgt hij een rijtje af binnen 5 minuten? Ja, kan het dan misschien zelfs nog sneller? Ook kun je eens kijken naar compacten. Als hij niet alle sommen af krijgt, maar wat hij af heeft wel goed heeft gemaakt, waarom dan die enorme berg? Het hielp mijn zoon destijds heel erg dat hij maar 2 rijtjes hoefde te maken ipv 5, als hij die 2 maar helemaal goed had.

Meer kun je er denk ik niet aan doen. Als hij geen opvallend concentratieprobleem heeft tenminste, maar dat lijkt me niet, dat had je anders in je posting wel benoemd. Hoewel ik jouw opmerkingen over dagelijkse handelingen wel opvallend vind. Kan hij zichzelf aankleden zonder dat je hem aan hoeft te sporen? Is hij zijn sleutel/handschoenen/noem het maar op regelmatig kwijt? Moet je hem eraan herinneren naar het toilet te gaan, of doet hij dat uit zichzelf? Kinderen met een concentratiestoornis hebben vaak ook veel moeite met alledaagse handelingen die voor anderen heel makkelijk zijn, waar ze niet bij hoeven nadenken. Ik ben benieuwd of je je zoon daarin herkent.

creabea

Ik zou 'em niet in z'n eentje naar boven sturen voor huiswerk. Ik denk dat mijn zoon (ook groep 6) dan meteen wat anders zou doen Die moet ik ook herinneren aan topotoetsen etc en dat doet hij gewoon beneden aan tafel.

Mijn zoon had pas geleden een heleboel dingen die 'moesten', ik heb hem toen een schema laten maken van kwartiertjes, en elk kwartier laten invullen met ook kwartiertjes spelen er tussen. Hij zette elke keer z'n stopwatch en zette een vink bij wat hij had gedaan en dat werkte perfect.

Verwachtingen

Ik denk dat je te veel (zelfstandigheid) van hem verwacht. Ik heb ook een zoon in groep 6 (januari 2006, dus nog iets jonger) met een goede werkhouding en tempo op school. Geen concentratieproblemen. Maar zijn huiswerk maken we samen, ik herinner hem aan het feit dat we aan een spreekbeurt moeten werken en moet hem elke dag erop wijzen dat hij zijn tanden moet poetsen. Douchen? Als ik niks zeg gebeurt het helemaal niet. Billen afvegen... hij zou nog steeds wensen dat mama dat voor 'm doet.

Ik zou zoon ook nooit naar boven kunnen sturen om zijn huiswerk te doen. Wat dat betreft denk ik dat je al teveel van hem verwacht. En wat school betreft zou je misschien kunnen proberen of hij minder rijtjes sommen o.i.d. mag maken maar dat hij er dan wel voor zorgt dat het af is en (vrijwel) foutloos. Kijken of dat hem motiveert.

inderdaad

Veel kinderen vinden dat heel moeilijk om helemaal alleen in een stil kamertje huiswerk te maken. Mijn zoon (brugklas vmbo-basis) heeft volgens mij nog nooit van zijn leven op zijn kamer huiswerk gemaakt en hij heeft er door zijn dyslexiehuiswerk ook al heel wat uurtjes op de basisschool opzitten.

Oja

En mijn oudste doet het ook het liefst beneden, nu moet hij wel wat vaker naar boven omdat ik jongste help en omdat IK bepaal in welke ruimte ik daarvoor verblijf

is het niet wat anders

zou hij zich wel willen concentreren maar het niet kunnen. En op school een vorm van hyperfocus hebben?

Ik zie het bij mijn kind ook. Nu heb ik er maar 1, dus wat meer tijd en mogelijkheden om mee te veren bij het huiswerk. Ik zit er naast en het enige dat ik zeg is "daar was je niet mee bezig". We hebben er in overleg met school een timer bij. Die heeft ze op school ook.

Wij hebben haar wel laten testen op ADD want daar is dit wel een kenmerk van, maar daar scoort ze niet hoog genoeg voor. Toch hebben we besloten de aanpak wel te volgen omdat tot betere resultaten leidt.

creabea

Ik zou hem laten zien wat 'stug' rekenen betekent (tja zo noemen we het hier) en hoeveel tijdswinst hij daar mee kan halen. Verdeel daarvoor zijn rekenwerk in tweeën en laat hem de eerste helft alleen doen en houd stiekem de tijd bij. Dan laat je hem zien hoeveel tijd dat heeft geduurd en zeg nu dat je de wekker op die tijd gaat zetten, de wekker weg zet zodat hij hem niet kan zien en dat jullie nu samen de wekker gaan verslaan.

Dan houd je hem dus constant bij de les, niet laten afdwalen en geen verhaal beginnen midden in een som (let op, ik heb ervaring) en dan zul je zien hoe weinig tijd hij er mee bezig was. Wijs hem daar de volgende keer ook op en laat zien dat als hij het snel afmaakt hij zijn tijd veel fijner en beter aan iets anders kan besteden.

Dan maar samen boven zitten zodat andere kind beneden is.

witte voetjes halen

Je ergens toe zetten, een doel nastreven, kun je leren.

Als een kind dat kan, dan kun het die vaardigheid aanspreken om minder leuke dingen tot een goed einde te brengen.

Je kunt dat leren door iets te doen wat je heel erg leuk vindt.
Zoek daar naar.

Ondertussen moet je wel realist blijven. Gemotiveerd je schoolwerk leren doen is ongeveer net zo haalbaar als afwassen, strijk en of stofzuigen leuk leren vinden.
Zet dat opzij.

Je kunt hem wel leren witte voetjes te halen. Met als motivatie dat dat het toch wel saaie schoolse leven wat dragelijker maakt.

"Hij probéért niet eens zich te concentreren voor dingen die hij niet zo leuk vindt, lijkt het."
Raad je de koekoek. Hij weet dat het volstrekt onhaalbaar is om zich er net zo voor in te zetten als voor dingen die hij wel leuk vindt.
Erken dat. Leer hem het onderscheid te maken. En leer hem in voldoende mate te doen alsof.

oeps, wat reacties gemist

Engeltje, natuurlijk hoeft niet iedereen een hoogvlieger te zijn. Ik ben zelf ook niet zo ambitieus, dus ik verwacht het ook niet van mijn kinderen. Maar enig doorzettingsvermogen verwacht ik wel, en dat lijkt compleet bij hem te ontbreken.

Die 'trigger', die hebben we nog niet gevonden. Beloningen werken niet echt (maar heel tijdelijk), als het hem een keer niet gelukt is laat hij het hele beloningssysteem voor wat het is. Hij geeft nogal snel op.
Dat hij opziet tegen grote hoeveelheden werk, klopt wel. Maar aan compacten doen we al, hij hoeft niet alle sommetjes/opdrachten te maken. Aanvankelijk was het de bedoeling dat hij aan het compacten+verrijken ging, maar het is nu alleen nog compacten en zelfs dan krijgt hij het werk niet af. Aan wedstrijdjes of tegen de klok werken heeft hij een hekel, hij doet bij voorkeur ook geen spelletjes op de computer waar een tijdslimiet bij zit bijvoorbeeld.

Maarja, dingen die hij leuk vindt doet hij wel geconcentreerd: donaldduckjes lezen, met lego bouwen (tijd=lego is zijn gevleugelde uitspraak), computeren, bordspellen doen. Maar verder alles, waar een prestatie aan gebonden is, dat gaat moeilijk. Een werkstuk over een onderwerp dat hij verder erg interessant vindt, komt niet van de grond. Hij mag op school als hij klaar is met zijn werk (en hij hoeft dus al minder werk te doen) werken aan een onderwerp naar keuze, maar dat is er nooit van gekomen. Zelfs voor iets als (thuis) tekenen, wat hij op zich graag doet, doet hij heel zelden zijn best. Net alsof hij zich bij voorbaat indekt; ik heb ook wel eens het idee dat hij faalangstig is.

Verder zijn alledaagse dingen niet echt een probleem, zoals tanden poetsen, aankleden of wc-bezoek, en hij vergeet ook niet opvallend veel dingen (niet meer dan andere kinderen). Maar wat dan weer wel een probleem is: schoenen met veters aantrekken (veters strikken vindt hij vervelend), neus snuiten als hij een volle neus heeft (vindt hij niet fijn), met bestek eten, en z'n bord leeg eten als het niet z'n lievelingseten is. Ik denk dus niet dat hij een algemeen concentratieprobleem heeft; hij voelt wel bovengemiddeld veel weerstand tegen dingen die minder interessant/leuk zijn, denk ik.

Heel herkenbaar

Ik herken het beeld helemaal bij mijn kinderen.

Huiswerk maken is lastig. En dan gaan we uitstelgedrag vertonen. Een half uur boven een rijtje sommen zitten sippen dat je zielig bent en dat je geen zin hebt en het vooral niet doen.

Ik probeer er zoveel mogelijk bij te zijn als er huiswerk gemaakt word en speel daarbij een beetje voor het externe geheugen en lever de vaardigheden die ontbreken. Eigenlijk vooral de tips die al gegeven zijn.

- Dus huiswerk in stukjes ophakken
- Steeds weer aandacht er bij trekken

En vooral vaak, heel vaak, herhalen dat als je niet treuzelt bij je huiswerk je meer tijd overhoudt om leuke dingen te doen. In eerste instantie heb ik dat vaak heel concreet gemaakt.

We gaan nu huiswerk doen. Daar heb je tot x uur de tijd voor. Alle tijd die overblijft gaan we (samen) met de lego werken.

Dat motiveert wel!

Hanne.

"Huiswerk maken is lastig. En dan gaan we uitstelgedrag vertonen. Een half uur boven een rijtje sommen zitten sippen dat je zielig bent en dat je geen zin hebt en het vooral niet doen."

Inderdaad, dat. Alleen, erbij zijn als het huiswerk wordt gemaakt, daar heb ik maar weinig geduld (meer) voor. Het steeds weer de aandacht terug halen, dat moet dus echt elke halve minuut. En huiswerk in stukjes hakken...dat doen we al wel. Erop wijzen dat er weer een stukje af is en dat er nog maar x stukjes hoeven en af en toe pauzeren. Wat doe jij concreet met het in stukjes hakken?

Overigens is er maar weinig huiswerk hier en speelt het probleem grotendeels op school - heel soms komt er wat naar huis als er op school écht niks is uitgevoerd. En dan is het nog niet veel (het valt nauwelijks in stukjes te hakken, zo weinig), maar zoon heeft het idee dat de rest van de dag geen tijd meer heeft om te spelen, zoveel is het dan volgens hem. En vervolgens doet hij er inderdaad zo lang over (ook met vader of moeder aan tafel om hem bij de les te houden), is de middag verprutst en het huiswerk nóg niet af. Zelfs iets leuks in het vooruitzicht werkt niet, hij maakt alle tijd 'vol' en aldoor herhalen dat er met treuzelen weinig tijd overblijft werkt ook bijna averechts. Zelf wil ik dus ook wat afstand nemen, want ik merk dat ik er negatief van wordt. Ook de dingen als de veterschoenen aantrekken en de neus snuiten (ipv snottebellen eten), die met veel gezeur gepaard gaan, daar kan ik steeds slechter tegen.

Maar goed, verreweg het meeste moet op school gebeuren en daar gebeurt het dus ook veel te weinig. Belonen en straffen heeft beide geen effect. En op school zit er natuurlijk ook niet iemand naast hem om hem er elke minuut op te wijzen dat hij de aandacht erbij moet houden.

Kies de beloning die bij hem past, ook op school

Ik bedoelde met hoogvlieger niet zozeer top presteren, maar presteren naar cognitief kunnen. Maar dat maakt verder niet zo uit.
Ik herken mijn zoon (met flinke ADD) in de jouwe. Het is werkelijk onvoorstelbaar hoeveel uren hij in zijn relatief korte leven (hij is nu 15) al heeft verlummeld boven zijn huiswerk. En wij zitten er nu nog steeds, 3 VWO inmiddels, naast om hem aan het werk te houden.
Waar het bij onze zoons mis gaat is bij het overgaan tot iets DOEN. In actie komen, en dan ook actief blijven. Dat betekent dat ze een probleem hebben met hun executieve vaardigheden (google daar maar eens op).

Miriam heeft een goed punt: sommige dingen moeten gewoon, ook al zijn ze niet leuk. Als je leert dat zo snel mogelijk te doen, hou je des te meer tijd over voor de wel leuke dingen. Dus belonen doe je in tijd om met Lego te spelen/Donald Duck te lezen. Maak met je zoon een duidelijk schema voor hij aan zijn huiswerk begint (jong geleerd is echt oud gedaan!). Hij gaat een kwartier rekenen en in die tijd moet hij 3 rijtjes af kunnen krijgen (ik zeg maar wat). En dan mag hij een half uur lezen/spelen. Dan gaat hij weer aan de slag, met zijn topo deze keer, en als hij na een kwartier alle Nederlandse rivieren op kan noemen mag hij weer een half uur spelen/lezen.
Bij zoon op BO werd die beloning ook bij hem ingezet, hij mocht op de gang met Kapla aan de slag als hij klaar was. Dat was het enige waardoor hij te motiveren was . Hopelijk wil jullie school ook zo creatief meewerken.

Werkstukken maken is een verhaal apart. Dat is een heel complex geheel, hij ziet waarschijnlijk niet waar hij moet beginnen. Mijn zoon was het daarbij ook nog eens ernstig oneens met de aangeleerde aanpak op school, waar hij moest beginnen met een woordveld. Zijn standpunt is, dat je je eerst moet verdiepen in een onderwerp voor je er genoeg van weet om überhaupt een woordveld te maken. Ik kon hem geen ongelijk geven . Dus die maakten we samen op zijn manier. Maar alleen kan hij dat eigenlijk nog steeds niet, wat dat betreft zijn we blij met al die samenwerkingsprojecten op de middelbare!

Ik denk inderdaad dat een vorm van faalangst meespeelt, maar wel een complexe. Zo heeft mijn zoon 3 jaar lang geen competitie willen spelen in zijn sport, hoewel hij het echt niet onaardig doet. Het is ook niet dat hij niet tegen zijn verlies kan, maar hij is denk ik bang om niet aan zijn eigen standaarden te voldoen. Hij is erg perfectionistisch, misschien dat daar die faalangst vandaan komt. Niemand doet altijd alles perfect, maar hij wil dat wel graag van zichzelf. En dan is het extra lastig als je je moeilijk kunt concentreren. Dan is het 'veiliger' om er maar niet aan te beginnen, of er niet teveel energie in te steken. Want dan is het logisch dat iets niet perfect is. Hoop dat ik het duidelijk heb verwoord zo.

Maar...gelukkig zien we op alle vlakken wel verbetering bij zoon. Zo doet hij sinds februari mee aan de competitie, eerst in een opstartteam waar hij de oudste en verreweg de beste was, dat was heel goed voor zijn zelfvertrouwen. Halverwege de competitie is hij gevraagd voor een hoger team, dat veel te hoog is ingedeeld waardoor het team alleen maar verliest. Maar hij is er helemaal op zijn plek en vindt het heerlijk. Had hij zelf echt niet gedacht, en wij ook niet. Ook het huiswerk maken gaat hem steeds beter af. Hij heeft geen problemen met het inpakken van zijn tas, we moeten hem er wel nog steeds aan herinneren dat hij ook een lunch nodig heeft. Verder is alles dat buiten het normale patroon valt lastig voor hem. Maar we zien duidelijk vooruitgang, en dat geeft ons de moed om door te gaan.

kleine stukjes

Ik hak vooral in hele kleine stukjes op. Dus niet en kwartier sommen doen maar 1rijtje van 5 sommen. En er dan naast blijven zitten en na elke som zeggen 'goed gedaan' en dan de volgende oplezen. Of na 1 of 2 regels tekst al om ern samenvatting vragen.

Mijn oudste (groep7) kan ik inmiddels vertellen 'je gaat nu 10 min deze tekst lezen'. Dat gaat min of meer goed

Engeltje

Goh, bedankt voor je bericht, dat is wel verhelderend! Wel fijn dat er (eindelijk) verbetering is bij jouw zoon. Er zit veel herkenbaars tussen. Mijn zoon heeft ook een hekel aan competitie, alhoewel hij wel graag spelletjes speelt en hij kan ook wel goed tegen zijn verlies. Of zoon ADD heeft zou ik niet kunnen zeggen (verdenk mezelf er wel eens van, hij is verder niet bijzonder ongestructureerd.

En wat betreft het werkstuk maken: dat was hier bedacht als alternatief pluswerk. Zoon mocht van de leerkracht met een onderwerp naar keuze aan de gang, in plaats van een deel van het gewone reken- en taalwerk wat hij toch al beheerste. Aanvankelijk was zoon wel enthousiast: onderwerp uitgezocht, leerkracht had er voor hem wat materiaal bij gezocht zodat hij aan de gang kon, maar toen....niks. Hij heeft nog niet het overzicht om met zoiets aan de gang te gaan en bovendien, hij wist eigenlijk niet wanneer hij er nou mee bezig mocht. Hoeveel van het gewone werk moest hij nu eigenlijk wel maken?

Nu moet ik zeggen dat de school een beetje montessori-achtig is, met weektaken en leerkrachten krijgen veel ruimte voor eigen invulling van de lessen; er komen zodoende niet altijd standaard lesmethoden voorbij. Dat is op zich heel mooi, maar ik vrees voor zoon dat er iets meer zelfstandigheid wordt verwacht van hem dan hij zelf al aan kan. Wat jij noemt van de kapla die als beloning werd ingezet, dat zou hier best kunnen; ik vraag me alleen af zijn meester wel een strak tijdschema wil/kan verzorgen voor zoon. Dat ga ik eens bespreken met de leerkracht (waar we op zich heel erg mee boffen). Want alleen een 'je mag gaan spelen als je klaar bent', dat is niet voldoende bij mijn zoon, weet ik uit ervaring. Op school mogen kinderen ook op de computer leuke (leerzame) dingen doen als ze tijd over hebben en ik weet dat zoon dat ook wel eens doet, terwijl hij dus vrijwel nooit zijn werk af heeft.

Hanne.

Oh man, echt zo? Dat vind ik wel ver gaan zeg. Ik weet even niet zo goed hoe ik het moet verwoorden, maar ik vind het net zoiets als dat ik mijn kind nog zou voeren bij het eten, dat doen we ook niet meer.
Maar goed, misschien verwacht ik teveel.

herkenning

Hier toch sprake van hoog iq en geen passend aanbod. Daar hoeft bij sommige kinderen het iq niet eens zo hoog te zijn. (Om toch last te hebben van werk onder niveau)
In combinatie met de onduidelijkheid voor je zoon kan dit heel goed spelen. Je zoon wil het wellicht graag goed doen /is bang het verkeerd te doen?

(Zoon werkte hier thuis zeer autonoom, ik was verbaasd dat montessori iei eigenlijk niet leek te passen. Maar soms hebben kinderen meer hulp nodig over drempels te komen, dingen te gaan durven, zeker als ze het graag goed doen.)

verwachtingen bijstellen

@creabea
Ja inderdaad echt zo. En nee dat was niet mijn idee van 'begeleiden' maar het kost me uiteindelijk minder tijd en energie dan tegen kind zeggen 'jij gaat 15 min dat doen' en dan 5x moeten herinneren en 3x geirriteerd worden dat het niet gebeurt.

Mijn wijze levensles is dat ik de verwachtingen tav wat mijn kind kan soms flink moet bijstellen. Soms omhoog, maar soms ook omlaag. En dat laatste is soms best lastig want gevoelsmatig denk je al snel dat het onwil of onvermogen van het kind is of een teken van mijn 'slechte opvoeding'.

Maar niet ieder kind is gemiddeld. Waar de ene al met 10 maanden loopt kan de ander dat pas met 2 jaar. En waar het ene kind al in groep 4 zelfstandig een half uur huiswerk kan maken kan de andere dat pas in groep 8.

gesprek gehad

We hadden eergisteren een gesprek met de meester, die zoon aansprak op zijn verantwoordelijkheid, dat het toch echt zijn eigen probleem was als hij zijn werk niet goed doet, ipv. het probleem van de meester of van papa en mama. Het bleek dat zoon steeds minder zijn best deed op het schoolwerk, had niet geleerd voor een toets (vergeten) en daar leek hij ook niet echt mee te zitten. Maar de teken- en handvaardigheidopdrachten van de laatste tijd, die had hij wel als een van de eersten in de klas af, dus hij kan het wel: vlot en geconcentreerd werken.

En hoera, zoon had na de reprimande het werk voor het eerst allemaal af. We gaan het zien