Mag je actie van school of docent verwachten?

Docent

Het lijkt me in de eerste plaats de verantwoordelijkheid van je dochter om haar best te doen voor het vak. Als ouder kun je daar ook een rol in spelen als je zoiets ziet gebeuren. Jullie weten dat zij de docent stom vindt en nu ook het vak stom vindt daardoor.Jullie kunnen haar daar ook op aanspreken. Het is tenslotte kleuterachtig gedrag van jullie dochter om de moeite die ze steekt in een vak af te laten hangen van hoe leuk ze de docent vindt.

Ik vind het heel erg raar dat je de docent in dezen verwijten maakt. Hoezo moet hij met een speciaal actieplan komen? Omdat jouw dochter de laatste paar rapporten wat afzakt qua cijfers? Hoeveel leerlingen denk jij dat betreffende docent heeft? Wellicht honderden. Denk jij serieus dat een docent de tijd en de mogelijkheid heft om heel veel extra aandacht te geven aan kidneren die opeens een cijfer lager scoren op hun vak?

Volgens mij

nemen docenten helemaal nooit actie. Of je nou knetterstoned rondloopt, of alleen maar enen haalt: pas als je de orde verstoort zullen ze actie ondernemen. Verder is het eigen verantwoordelijkheid. Daar dienen die cijfers ook voor.

Ik voel me zelf de docent van mijn kinderen. Ik hou de cijfers scherp in de gaten en geef ze zelf bijles, of ik besteed dat uit aan mijn oudste als ik het zelf niet snap. Afhankelijk van hoe de puberteit van je dochter verloopt, en dus of je je er wel of niet mee mag bemoeien, zou ik dat ook doen. En anders hulp van buiten zoeken.

Verantwoordelijkheid

Ben het eens met Mark. En nee, docenten weten echt niet de cijfers van afgelopen jaren van 'hun' vak met andere docenten. En afglijden van cijfers is ook niet vreselijk abnormaal. Dit soort zaken zijn er om te bespreken in de oudergesprekken maar het is niet de verantwoordelijkheid van de docent noch zou hij/zij om deze reden zelf initiatief hoeven te nemen. Het initiatief ligt bij jou en je dochter.
Bovendien, ook in de volgende jaren krijgt ze wel een of meerdere docenten die ze 'stom' vindt. Dan nog is het haar verantwoordelijkheid om goed te blijven werken en gemotiveerd te blijven.
Mijn advies: regel een gesprek met die docent en evt. met de mentor. En bespreek het met je dochter. Een docent met wie het niet klikt is en blijft onderdeel van school en daar zal zij mee moeten leren omgaan. Interne motivatie is lastig; zeker voor een puber (heb er zelf ook een in 3VWO) maar wel belangrijk.

Ik ben docent

En voor mijn vak (natuurkunde) wat leerlingen in klas 2 voor het eerst krijgen is er weinig peil op te trekken hoe de cijfers zich over de eerste 2 jaar ontwikkelen. Sommige kinderen moeten 'even op gang komen' en laten een stijgende lijn zien, andere vinden de basis met hard leren goed te doen maar zakken in klas 3 wat weg als we meer de diepte in gaan. Sommige kinderen scoren heel wispelturig ( leren gewoon een keer wat minder goed als ze er toch redelijk voor staan en/of andere vakken belangrijker zijn), ander gaan pas echt aan de bak nadat mentor of ouders hebben gedreigd met afstromen of doubleren.

Als er iets opvallends te zien is aan de cijfers informeer ik wel eens bij een leerling hoe dat zo komt, maar daar kom je als 'gewone' docent ook niet altijd achter. Als er echt zorgen zijn ( kind kan niveau niet aan, problemen thuis, probleempjes in de klas/groep,mof overmatig afgeleid door beeldschermen om maar eens wat opties te noemen die vast voorkomen) worden we vaak door de mentor geïnformeerd om een extra oogje in het zeil te houden, of wat handvaten hoe we kunnen helpen. En dat werkt prima.

Ergens halverwege jaar 3,leg ik de leerlingen wel uit dat matige cijfers die puur veroorzaaktvworden door gemakzucht of luiheid onherroepelijk leiden tot een negatief of twijfel advies. En dat het voir hunzelf slimmer is om de 2 e helft vh jaar te laten zien wat ze ECHT kunnen.dat maakt het zowel voor hunzelf als voor mij gemakkelijker om in te schatten 'wat er in zit', waardoor een advies wat meer waarde heeft.

Dus nee, een leerling die vorig jaar 8 en haalde en nu afzakt naar 6 en is niet perse een reden voor een individueel actieplan. En een leerling die alleen maar 5 en haalt maar waarvan we weten dat school hem/haar geen moer interesseert en die er echt helemaal niks voor doet hoeft ook niet te rekenen op heel veel extra uitleg of individuele support. Ik doe dan echt wel mijn best om het interessant te houden, en af en toe iets motiverends te roepen, danwel sancties op te leggen, maar zeker geen extra bijles of vakgerichte extra steun. Die tijd besteed ik dan ( sorry!) liever aan leerlingen die wel hard aan trekken, of waarbij er heldere redenen zijn waarom ze even wat extra support nodig hebben.

en bij mij geldt altijd dat je overal om kunt vragen. Als een leerling due 6 en haalt om wat voor reden dan ook liever 8 en wil....vraag het, en ik ben van de partij om dat doel te helpen bereiken. Maar Ik ga er niet automatisch van uit dat iedere leerling met 6 en graag meer wil. Was het maar waar...ik zou dat echt reuze leuk vinden!

Ingrid

Kind aanspreken en docent vragen

Dank voor de reacties.

Allereerst: ik heb dochter vanzelfsprekend al aangesproken op zelf er harder aan trekken en het niet van de docent laten afhangen.

N.a.v. dit draadje sprak ik er net nog met haar over. Ze vertelde dat ze, toen ze een tijdje terug ziek was geweest, daarna vroeg aan de docent of hij de door haar gemiste stof aan haar kon uitlegen. Hij zei toen "nee". Ging kennelijk ook nog over de moeilijkste stof van het jaar.

Dus Ingrid "Als een leerling due 6 en haalt om wat voor reden dan ook liever 8 en wil....vraag het, en ik ben van de partij om dat doel te helpen bereiken." Ik geloof jou meteen, maar denk dat het niet voor alle docenten opgaat.

Ik was over die reactie van de docent nogal verbaasd.

Vroeg dochter of ze het daarbij laat en toen reageerde ze helaas weer puberaal (oftwel: geen antwoord, zuchten etc.). Oftewel geen gesprek daarover mogelijk (dat ze bijv. nogmaals zou kunnen vragen, medeleerlingen zou kunnen vragen of naar mentor zou kunnen toestappen).

Ik heb haar (nog maar weer eens) gezegd, dat ze in een dergelijk geval (en ook buiten een dergelijke situatie) het ook aan mij zou kunnen vragen (ze weet dat ik goed was in dat vak). Maar ja, ze is niet zo van het hulp vragen. Doet het allemaal zelf, reuze zelfstandig .

En over die docent vertelde ze dat hij in de klas dingen zegt als "jij doet het slecht" (tegen mijn dochter bij een minder cijfer) en "bij jou wordt het nooit wat met dit vak" (tegen anderen in de klas) en dat soort dingen. Klinkt mij niet heel fijn in de oren, dus snap wel dat haar enthousiasme om bij die docent door te vragen niet heel groot is.

Zouden jullie hier nog iets mee doen richting de onderbouwcoordinator (of zo), of zouden jullie dit soort dingen met een korreltje zout nemen en hopen dat ze volgend jaar een fijnere docent krijgt en dat het dan (vast) weer beter gaat?

School mailen

Ik zou een mail sturen naar school met de beschrijving van wat er gebeurd is. Dit kun je sturen naar de mentor of naar de jaarlaagcoördinator of hoe dat ook bij jullie georganiseerd is.
Alternatief is een mail sturen dat je graag iets telefonisch wil bespreken en of je gebeld kunt worden. Dat lijkt me wel makkelijker dan een mail die een eigen leven gaat leiden.

Moni

En zou je zoiets doen zonder overleg met dochter?

Als ik het nl. aan haar vraag zegt ze vast dat ze wil dat ik er niets mee doe (haar kennende), waarbij ik ervan uitga dat ze wel gewoon de waarheid vertelt, maar niet wil dat ik me met dingen op school bemoei ("zelluf doen" - of niet doen dus).

Ik zou wel overleggen

maar als ik vind dat school iets moet weten, dan is dat uiteindelijk mijn beslissing.
Het zou voor mijn kind al veel uitmaken dat ik niet naar de docent stap maar naar mentor of jaarcoördinator met de argumentatie dat school moet weten wat er speelt.
Meestal weet school al lang dat bepaalde docenten niet goed communiceren of een negatieve houding hebben. En dat weten ze omdat leerlingen en ouders daarover praten.
Je zou met je dochter kunnen afspreken dat je het verhaal vertelt en advies vraagt hoe dit verder moet.

Niets

Bij zoon op school ondernemen ze geen enkele actie.
Je wordt zelf geacht de cijfers in de gaten te houden (iedereen heeft inzage via Magister) en als je zorgen hebt moet je zelf aan de bel trekken.
Dit is op de informatieavond van klas 1 verteld.

tja

Als een leerkracht het al opvallend vindt dat iemand van 8 naar 7 naar 6 gaat gaat hij echt niet kijken wat het kind het jaar daarvoor haalde en dat zit al helemaal niet in zijn hoofd. Hij kan dat natuurlijk wel nazoeken maar waarom? Dit zijn toch geen alarmerende cijfers?

Oudste krijgt per periode (4) een cijfer en dan telt periode 1 en 2 voor 2x20 procent mee en periode 3 en 4 voor 2x30 procent mee voor het overgangsrapport dus met nog een 7 zou hij afgerond een 7 komen te staan. Niets mis mee toch? Je moet zelf aan de bel trekken als er wat is, dat moet je niet verwachten van een leerkracht en verder ga ik ook niet precies af van wat een puber je vertelt over een gesprek met een leerkracht.

Bij mijn jongste werkt het anders, elk cijfer gaat gewoon met zijn eigen gewicht mee naar het derde rapport wat ook dan meteen het eindrapport is (oudste krijgt dus eigenlijk vijf rapportcijfers per jaar, jongste maar drie). Bij hem zou dit een snellere daling zijn dan bij oudste omdat zijn totale gemiddelde dan al op een zes zou liggen.

Rapportgesprekken

De VMBO-T waar mijn dochter op zat organiseerde rapport- of 10-minutengesprekken. Dat gebeurde zo'n 3 x per jaar. Binnenkort is het Pasen, dus rond deze periode zou je weer zo'n gesprek kunnen verwachten. De ouders (en de leerling mag er ook bij zijn) werden opgeroepen door de mentor.
Uiteraard kan je dit bespreken tijdens het tienminutengesprek.
Maar het is natuurlijk ook mogelijk om de leraar in kwestie te spreken.

Of word je niet opgeroepen voor een 10-minutengesprek als men vindt dat alles goed gaat?

Ik denk dat ze het nog niet alarmerend vinden om hierover een gesprek aan te gaan. Natuurlijk mag je zelf het initiatief nemen.

Maar wat ik uit jouw verhaal begrijp is dat jouw dochter haar leraar stom vindt, zodat zij daarom ook niets meer doet aan zijn vak?
Of is het vak moeilijker geworden waardoor haar cijfers dalen en dat ze daarom haar docent stom vindt?
Je kan luisteren wat jouw kind precies bedoelt en ook een gesprek met de leerkracht aanvragen wat de reden is waarom haar cijfers dalen.

Ga zelf met de docent in gesprek

ik denk echt niet dat docenten dit weten, zien, of er actie op ondernemen, maaarrr, dan ben je er zelf natuurlijk altijd bij. Je kunt docenten tegenwoordig gewoon mailen en ik zou een gesprek aan vragen.

Maar allereerst, ga naar de rapportgesprekken, daardoor krijgt de docent ook een uitgebreider beeld van de leerling. Mijn dochter ging altijd mee, en dat werkte erg goed, en mijn zoon wilde zelf nooit mee, en wat ook weer zn voordelen had, omdat je dan weer andere achtergrondinformatie kunt geven dan wanneer je kind erbij is.

Mocht het dan toch blijven tegenvallen, dan zou ik gewoon af en toe via de mail of telefoon contact hebben, op beide scholen van onze kinderen is dat prima, en docenten vinden het zelfs fijn.

Ik kan me trouwens goed voorstellen dat cijfers van vorige jaren ook in magister worden opgenomen. Waarom niet? Dan kun je idd een beeld over de langere termijn krijgen.

Lijkt me softwarematig prima te regelen. Wel kost alles geld, dus of de school dat dan weer wil afnemen???

Hier staan alle jaren in magister

Die kunnen wij als ouder zien. Geen idee of een leraar die ook kan zien.
Zonder serieuze aanleiding zullen ze geen reden zien om terug te kijken.

Ik kan dat idd zien in magister,

Cijfers van eerdere jaren. Soms check ik hetvwel eens als ik een leerling pas in de bovenbouw voor het eerst heb. Ook tijdens rapportvergaderingen wordt er wel eens teruggekeken als daar aanleiding voor is,.

Ook docent

Als ik een leerling krijg die in het jaar daarvoor van iemand anders les heeft gehad, vraag ik in het begin altijd of het toetscijfer overeenkomt met wat er het jaar daarvoor gescoord is. Als er zorgen zijn dan bespreek ik die ook met de collega die de leerling eerder heeft lesgegeven. Wij overleggen sowieso heel veel met elkaar en ook volg ik leerlingen die ik in de onderbouw heb lesgegeven. Je kan dat natuurlijk niet even intensief bij honderden leerlingen doen en daarom wordt er van de ouders ook verwacht dat ze meekijken en -denken. Ouders kunnen bovendien altijd mailen en/of een gesprek aanvragen, ook los van de 10 minutengesprekken.

Ik kan me niet voorstellen dat er scholen zijn waar gezegd wordt dat ze het allemaal zelf maar uit moeten zoeken, maar de docent hoeft het natuurlijk niet alleen te doen.

tja

Ik zou geen actie nemen naar coordinator etc. Dat zou ik alleen doen met heel belangrijke zaken. De mentor is het aanspreekpunt tussen ouder en school, dus ik zou wachten tot 10-minutengesprekken of als jij en vooral je kind natuurlijk, het zo belangrijk vinden, dan zou ik bellen, appen, mailen oid met mentor. Het kan heel goed dat een kind in cijfer zakt door de hele schoolperiode heen.
Overigens, als een van mijn kinderen vanwege omstandigheden les(sen) missen, vragen ze aan klasgenoten om uitleg en aantekeningen, nooit aan een leraar.
En ja, ieder jaar hebben mijn kinderen wel leraren die hen minder liggen, die slecht les geeft, die moeilijke proefwerken geeft. Ze weten dat dat een jaar extra inzetten in dat vak betekent en dat het volgend jaar weer heel anders kan zijn. Dat fluctueert. Of ze zoeken oplossingen. Mijn dochter bijvoorbeeld vraagt dit jaar aan een vriendin uit de parallelklas om de aantekeningen van geschiedenis omdat haar eigen leraar zoveel vertelt, dat ze door de bomen het bos niet meer ziet. En van wiskunde zoekt ze uitleg op internet of aan klasgenoten omdat de leraar erg weinig uitlegt.

geen actie

het is toch niet zo schokkend, een 6? Niet zo mooi misschien, maar het heeft ook geen vervelende gevolgen. Al ze van een 8 naar een onvoldoende zakt, dan zou ik wel eens in gesprek gaan, met de docent en dochter samen. Kan je dochter gelijk even vertellen dat het komt doordat de docent stom is, of misschien is er toch wat anders aan de hand? Het is ook de middelbare school hè, je dochter komt nu op de leeftijd dat ze zulke dingen zelf moet oplossen.

Ik sprak laatst nog een kennis die docent is op het vo en die wordt doodgegooid met verzoekjes van ouders die verhaal komen halen om van alles en nog wat. In de 15 jaar tijd dat ze lesgeeft is er volgens haar een cultuur ontstaan van kritische ouders die niet meer accepteren dat hun oogappeltje wat minder presteert en dus om elke poep en scheet bij haar op de stoep staan. Of de docent het motivatieprobleem van Pietje of Miepje kan oplossen, of erger: of dat die onvoldoende even overgedaan kan worden, want onvoldoendes halen past niet bij Pietje. Een keer had ze een leerling betrapt op spieken bij een proefwerk (met spiekbriefje en al), wat natuurlijk werd bestraft. De leerling+ouders probeerden onder de zodoende behaalde onvoldoende uit te komen met het argument:"dat briefje was er wel, maar wie zegt dat Miepje daar op heeft gekeken?"

Nu is dit misschien wat extreem (maar ik zit er zelf niet in, dus ik weet het niet), alhoewel het wel aangeeft dat zo'n docent nogal wordt belast met (relatief onbelangrijke) ouderverzoeken, náást het gewone lesgeven.