Leraar vo maakt ex zwart

ik zou

je dochter tips en adviezen geven om die leraar van repliek te dienen met opmerkingen als hij dat weer doet. Ik zou er met je dochter een gesprek ove voeren in de zin dat sommige mensen blijkbaar zo omgaan met hun priveleven.
Maar klagen op school of bij die leraar zou ik niet doen, zeker niet als dochter dat niet wil.

Leraren

Ja wat leraren soms vertellen in de klas, daar kan ik als lerarenopleider een boek over schrijven
Leuk dat je dochter daar thuis over vertelt. Gebruik het maar als gespreksonderwerp: wat vindt zij ervan? Zou je zelf zo praten tegen buitenstaanders over iemand waar je problemen mee hebt? Zie het maar als een soort leermoment. Er zullen bij je dochter later wel meer rare verhalen voorbij komen. Leer haar daarmee om te gaan. De betreffende leraar in de les van repliek dienen lijkt ook een goeie, maar alleen als het geen consequenties voor je dochter heeft. Je weet nooit wat een leraar doet die zich onheus bejegend voelt, en zeker niet een exemplaar als deze (als ik dat zo hoor)
Ga niet op school lopen klagen achter je dochters rug om, dat is het echt niet waard.

Maar oké lerarenopleider

Ik denk dat dochter dan wat voorloopt op mij en dat ik nu pas zie dat leraren ook mensen zijn?
Ik vind het echt een ontzettend slecht voorbeeld.

haha zelda

maardat is het ook. Daarom kan het juist dienen als gespreksonderwerp metje dochter.

Dat kan toch niet?

Lerarenopleider " De betreffende leraar in de les van repliek dienen lijkt ook een goeie, maar alleen als het geen consequenties voor je dochter heeft. Je weet nooit wat een leraar doet die zich onheus bejegend voelt, en zeker niet een exemplaar als deze (als ik dat zo hoor)"
Ik vind het altijd heel zorgelijk als ouders dit soort stellingen innemen.
De leraar neerzetten als iemand die altijd de kans zal grijpen om zijn macht te misbruiken.
Lerarenopleiders die dit soort dingen over leerkrachten zeggen die bevestigen dat alleen maar.

Wat die leerkracht doet is ronduit onfatsoenlijk. Ten opzichte van zijn ex, ten opzichte van alle exen en waarschijnlijk ten opzichte van heel veel vrouwen. Het voor kinderen, ook pubers, bovendien heel bedreigend. Zeker voor kinderen van gescheiden ouders. Hun moeder is ook een ex.

Die leerkracht moet toch gewoon aangesproken kunnen worden op zijn gedrag?
Daar kun je toch niet met het advies "leer er mee omgaan" en "zeg niet te veel van een leerkracht kan beter je vriend zijn dan je vijand"?

Zelda, ik meen dat je hierover met je dochter in gesprek moet. Zij kan haar ergernis hierover kwijt bij de vertrouwenspersoon van de school. Kijk in de schoolgids. Als het goed is wordt de leerkracht discreet van advies voorzien dat hij dit soort praatjes bij zich moet houden.

M Lavell

Dank. Ik denk dat je gelijk hebt.
Ik denk niet dat ik dochter zover zal krijgen maar ik ga het zeker nog proberen aan te snijden en haar dit als optie adviseren.

(Tante Sidonia, op zich is het als gespreksonderwerp niet nodig met dochter, zij vindt dit sowieso zeer onfatsoenlijk.
Maar die wetenschap ombuigen naar actie is andere koek, waar zij, en ik, nog veel in kunnen leren, wil ik toch wat actiever mee aan de slag)

Eh.. ja

"Mijn dochter is ooit flink te grazen genomen door een leerkracht waar ze iets te eerlijk tegen was. Die weet nu wel beter. Het is juist goed daar met pubers over te praten. "
Ja. Dat heb ik ook met mijn pubers gedaan.
Maar toch met een iets andere insteek. Namelijk dat het weliswaar een tamelijk veelvoorkomend en ook menselijk verschijnsel is, wees op je hoede, maar tegelijkertijd dat het toch werkelijk zo moet zijn dat je dat juist op school (veilige omgeving) gewoon aan de kaak moet kunnen stellen.

Dus dat doe je dan. Het niet doen is met angst in de wereld staan.

Laten we wel wezen: als dit soort van betrekkelijk onschuldige intimidatie al onbespreekbaar is, hoe moet het dan met seksuele intimidatie? En als het op school niet kan, waar leren kinderen en jongeren het dan wel?

Ik heb mijn pubers daarom steeds aangewezen wat zij konden doen (vertrouwenspersoon, mentor, leerlingenraad) en verder steeds aangeboden in te springen als het moeilijk werd.

En eigenlijk zou ik verwachten dat het onderwerp binnen de opleiding van leerkrachten gewoon besproken wordt. Inclusief een handreiking hoe om te gaan met signalen van leerlingen die dergelijk gedrag rapporteren.

Mlavell

Denk je nou serieus dat dit soort dingen niet aan de orde komen op een lerarenopleiding? Ik haak af

Hoe dan?

Sorry, jij reageert hier met je titel en je geeft in eerste instantie een advies waaruit op geen enkele manier blijkt dat je weet hebt van een of andere manier waarop dit soort kwesties binnen een school en met een leerkracht of met leerkrachten bespreekbaar is.

Daaruit maak ik op, Lerarenopleider, dat het binnen jouw vak op geen enkele manier besproken wordt. Of nou ja, als het al besproken wordt dat dat dan gaat op de manier zoals jij hier je eerste advies hebt gegeven "Ja wat leraren soms vertellen in de klas, daar kan ik als lerarenopleider een boek over schrijven "

Da's leuk zo'n boek. Maar daar hebben de leerlingen niet zoveel aan.
" Ik haak af "
Ja. Dat kan ook. Komt ook heel vaak voor.
Hebben leerlingen ook niks aan.

Zelf naar de vertrouwenspersoon?

Ik heb wel eens zelf naar de vertrouwenspersoon gebeld met iets waar dochter mee zat maar waar ze niets van durfde te zeggen. Het had niet met haarzelf te maken maar met een jongen uit haar klas die het al moeilijk genoeg had. Dochter heeft het nooit geweten dat ik had gebeld, maar het is toen wel keurig opgelost. Heb toen zelfs nog een telefoontje terug gehad van de vertrouwenspersoon met de uitkomst en een bedankje voor het doorgeven. Ook hij heeft nooit laten merken aan dochter dat ik had gebeld.

Mentor

Ik denk net als Molletje. Kan ze het ergens kwijt waardoor de leraar te horen krijgt dat het niet gewaardeerd wordt, zonder dat hij weet wie er geklaagd heeft? Een mentor of inderdaad vertrouwenspersoon?

Herinneringen

Mijn vroegere lerares aardrijkskunde had ook altijd verhalen over haar afschuwelijke ex man en hoe blij ze was dat ze van hem af was. Sowieso was ze nu maar helemaal van de mannen en had ze zich bekeerd tot de vrouwen.
Of de brave christelijke leraar die altijd hele preken hield en toen opeens ging scheiden en een zeer openbare affaire begon met een getrouwde lerares.
en de scheikunde leraar die mopperde altijd op zijn ex die te veel geld wilde en te vaak ging winkelen...

Ach, ik weet het niet. Ik vond het allemaal wel geestig toen (alles beter dan les, dan liever een zoveelste verhaal aanhoren over de ex man en zijn streken).

Persoonlijk zou ik niet zo open zijn tegen mijn leerlingen. Ik vertel mijn studenten ook nooit wat. Want uiteraard gaan ze dan achter je rug om verder roddelen en lachen. Dat werk je dan zelf in de hand.

Maar de klas als therapie gebruiken veel docenten wel heb ik het idee. Ik vind er eigenlijk niet zo veel van. Zolang ze daarnaast goed lesgeven mogen ze van mij best af en toe wat frustratie uiten over hun persoonlijk leven. Maar wees dan niet verontwaardigd als je onderwerp van gesprek bent tijdens de pauzes of bij de leerlingen thuis aan de eettafel 's avonds. Dat werk je dan helemaal zelf in de hand.

En hoe rot moet het zijn om oudergesprekken te voeren terwijl die ouder een groot deel van de ins en outs van je prive leven kent. Ik zou er niet aan beginnen.

Geestig

Ja, dochter vindt het hier ook (alleen maar) geestig, heb er nog eens over doorgevraagd...
Nee, ze wil er zeker niks mee en heeft er ook geen last van.
Helaas, dan houdt het voor mij op, alleen ik zie er een probleem in.
Ik vind het niet ernstig genoeg er zelf iets mee te doen.

Maar goed, heb dochter bij deze natuurlijk wel nog eens mijn beleving kunnen benadrukken, en gewezen op mogelijkheden in voorkomende gevallen. Dat houdt ze nu hopelijk meer in achterhoofd mocht het eens nodig zijn.

best wel met Jaina eens

Ook ik vind het nou niet zo'n ramp, een beetje persoonlijk leven horen. Net als Jaina: het moet natuurlijk niet te gortig worden.
Wij hadden vroeger een docent Engels die net als ik van Bach hield en dat ook vaak zachtjes op had staan. Hij vertelde ook wel eens over Bachs leven. Daarnaast kon hij echt geweldig over Engelse literatuur praten.
De verhalen over zijn familie waren er ook en vond ik best leuk om te horen.
Maar soms werden de verhalen wat veel of was hij wat overspannen. Dat was een periode echt te veel (en hij werd toen ook overspannen en boos op de klas, daarna paar weken weg). Hoe dan ook, je maakt nog eens wat mee en het is gewoon het leven. Als de taak gemiddelde maar behoorlijk goed is.

Leuke anecdotes

vind ik kunnen, zaken zoals afgeven op je ex kunnen gewoon niet. Vroeger... ja vroeger ging alles anders, maar je hebt ook zoiets als voortschrijdend inzicht.

Ik vind ook dat je iets dergelijks goed kunt aangrijpen om met je kind over dit soort zaken te praten. Je dochter hoeft het dan niet als probleem te zien, of alleen maar als iets waar ze over kunnen lachen, maar idd, stel dat het jou zou betreffen? Of haar zelf, ze had een vriendje, het gaat uit, en vriendje uit zijn frustratie in het openbaar, om bv. de lachers op zijn hand te krijgen.

Het is gewoon respectloos, ook van een docent, en ik vind dat je dit wel degelijk aan je kind kunt uitleggen.

Mijn zoon kwam gisteren thuis met een verhaal over een vriendje die in een wachtrij obscene gebaren en lichaamshouding innam mbt tot het meisje waar hij achter stond. Niet kunnen! vind ik dat. Zoon zat er duidelijk mee, en dan praten we daarover. Een puber moet echt ondersteund worden als het gaat om dit soort dingen, en heeft vaak ook nog veel te leren. Het vergt ook moed om iets als dit aan te kaarten, en ook daarvoor hebben kinderen je nodig.

Mirreke

Ik ben het helemaal eens met: "Het is gewoon respectloos, ook van een docent, en ik vind dat je dit wel degelijk aan je kind kunt uitleggen." en "Een puber moet echt ondersteund worden als het gaat om dit soort dingen, en heeft vaak ook nog veel te leren. Het vergt ook moed om iets als dit aan te kaarten"

Dit zijn nu juist de dingen waar je wél wat van zou moeten zeggen. Kost moed, absoluut, maar het moet wel, al dan niet via een tussenpersoon. Vind ik.