Ook gelezen
Schetst wel duidelijk wat meer mensen vinden...maar wie keert het tij?
Beetje doorgeslagen??
Kreeg laatst een artikel onder ogen waar KDV en eventueel gastouders zich moeten gaan bezighouden met kinderen die een (taal) achterstand hebben, in de tijd voordat ze naar school gaan en/of tijdens de voorschoolse opvang.
Wij ontbijten voordat de kinderen naar school gaan!
En de kinderen die nog niet naar school gaan mogen kind zijn en spelen.
Beetje overbelast
Deze juf. De baan is duidelijk boven haar hoofd gegroeid. Ronduit gevaarlijk om in zo'n staat nog voor een kleuterklas te staan.
Kleuters in de klas, het is vreselijk volk. De minister is vreselijk, de maatschappij is vreselijk, de scholen zijn vreselijk.
Het is toch wat allemaal.
Ik lees wat anders...
De juf vindt kleuters geen vreselijk volk, ze breekt juist een lans voor ze! Ik herken het pleidooi: geen geklaag over salaris, wel de wanhopige vraag om meer te mogen investeren in het primaire proces. De afgelopen decennia is er steeds meer en meer geld geinvesteerd in het onderwijs, terwijl daarvan niets in de klassen terecht gekomen is. Dat geeft toch te denken, mij wel in ieder geval.
Het is wat dramatisch gebracht
maar ik herken wel geluiden die ik ook van lesgevende kennissen hoor. Nagenoeg alle leerkrachten zijn meer tijd kwijt dan hun contracturen (tot wel 2x zoveel), en de hele administratieve romplomp groeit ze boven het hoofd. Ik denk ook dat hier op Pabo's meer aandacht aan besteed moet worden, want imho zouden veel dingen een stuk efficiënter kunnen. Ik heb niet het idee dat kleuters minder mogen spelen dan vroeger, en ik denk dat er een stuk meer aandacht is voor het individuele kind dan vroeger.
Minder spelen
Er wordt duidelijk minder gespeeld en meer gewekprkt bij de kleuters.
Ging ik 10 jaar geleden nog 2x per dag 45-60 minuten met de kleuters naar buiten, tegenwoordig is dat op veel scholen teruggebracht naar 1x.
Verder, meer werkbladen, meer invullijsten, maar gek genoeg, veel minder observaties. Nichtje dat nu kleuters draait heeft tijdens haar opleiding nauwelijks iets over observeren geleerd of het geoefend.
Dames
Wie geeft er nu les in de klas? Dat is toch de leraar! Het onderwijs is vrouwelijk geworden en daarmee doet het braaf naleven en achteraf zeuren fors opgeld.
Draai het eens om. Wat kan je doen in de contracturen in hetgeen waar je voor aan bent genomen? Waarom geef je gratis uren weg, zodat je gemiddeld niet meer verdient dan een medewerker AH?
Daantje 50+ heeft een goed punt!
Ik snap ook nooit goed dat mensen structureel overwerken (en niet een klein beetje) zonder ervoor betaald te worden. Als je je werk niet heel inefficient inricht (die uitzonderingen zijn er natuurlijk), dan verlangt de werkgever dus kennelijk teveel van je.
Dus leer "nee" zeggen. En als het helpt: verenigt u!
En let wel: ik werk ook af en toe over en op mijn vrije dag of 's avonds, maar alleen als het (incidenteel) echt nodig is. Niet structureel.
Neemt niet weg dat ook in de geschetste ontwikkeling van kleuterjuffen zorgelijk vind.
Daantje
Volgens mij is het heel duidelijk uitgelegd: naast het primaire proces (dus het lesgeven, observeren in het lokaal zelf) en de voorbereiding en het nawerk (= samen met ouderavonden e.d. fulltime baan) moet er nu ontzettend veel tijd in administratieve rompslomp gestoken worden. En dan wordt het onderscheid tussen de juffen en meesters duidelijk: een deel doet de administratie gewoon tijdens de lesstijd en werkt dus niet over. Een ander deel kiest ervoor gewoon het "echte werk" te doen voor de klas en moet de rompslomp dus in eigen tijd afhandelen. Dat is een keuze. Zoals het ook een keuze kan zijn te stoppen met dit werk, omdat de eerste optie onmogelijk is, omdat je nu eenmaal zo constructief mogelijk met die kleuters bezig wil zijn en de tweede optie je opbreekt. Zeuren is iets anders hoor.
Om even een tegengeluid te geven
Dat is waar al dat overwerk toe leidt: kinderen die uit het basisonderwijs stromen en amper kunnen rekenen met percentages of breuken. Moeite hebben met de rekentoets of taaltoets. Zoveel moeite dat de oorspronkelijke doelstelling is ingetrokken en er extra lessen in het VO zijn toegevoegd.
De 6 jaar basisonderwijs is niet genoeg om de kinderen de kernvakken bij te brengen. Dan maar de volle 8 jaar benutten en in strikte kaders gieten, zodat de lessen in het VO er weer af kunnen.
Oorzaak-gevolg
De oorzaak is de administratieve rompslomp. Wat jij noemt is hier, naast overwerk, een gevolg van. Een aantal jaren actief zijn in een medezeggenschapsraad levert heel wat inzicht op...
Administratieve romslomp
Nils, is het bestaansrecht van een school het voeren van een administratie of het geven van onderwijs?
Of anders gesteld: wil je dat een verwarmingsmonteur eerst een kwartier lang een bon gaat opstellen en met kantoor bellen of wil je dat hij direct de ketel gaat maken en jou een vooraf aangemaakt bon laat tekenen? Reken maar dat zijn bedrijf ook aan allerlei wettelijke regels moet voldoen, met flinke boetes en imagoschade als het mis gaat.
Een monteur moet monteren en zo min mogelijk aan administratie doen. Vertaal als MR-lid dat principe eens naar de eigen school en neem die administratieve rompslomp niet als gegeven aan.
Wat kan er dan beter, slimmer? Wat is overbodige meuk?
Daantje
Die monteur zit elke zondagavond al zijn administratie te doen...in eigen tijd.
Nils
Hoe kan een kleuterjuf administratie doen tijdens lestijd? Je komt ogen en oren tekort als je 30 kleuters om je heen hebt.
Daantje
Ik vind dat je het jezelf wel heel makkelijk maakt: voor een kleuterjuf is die rompslomp een gegeven, omdat haar werkgever dat van haar eist. Ik heb als MR-lid in ieder geval mijn best gedaan om hier iets tegen te doen, maar het was ondanks een betrokken groep mensen niet te doen. In die tijd is een docente die weigerde een deel van het onzinnige werk te laten duidelijk gemaakt dat dit opgevat zou worden als werkweigering. Neem het haar eens kwalijk dat ze weer terug in haar hok ging. Nu is er een juf die helder maakt waar voor haar de problemen zitten, de consequenties aanvaardt en ook nog eens de moeite neemt om haar zorgen te delen, naar ik aanneem in de hoop dat ze wat kan veranderen. En wat doe jij? Je neemt niet de moeite haar pleidooi goed te lezen (anders had je haar niet verweten iets tegen kleuters te hebben) en je zet haar neer als zeikerd. Kortom, je schiet de boodschapper neer. Dat is in ieder geval helemaal niet constructief.
Om je vraag te beantwoorden: het bestaansrecht van onderwijs is het geven van onderwijs. Dat is ook de kern van het pleidooi van juf. Zij heeft zich hiervoor ingezet. En jij?
Nils
Nils, als je wilt dat er medestanders komen, moet het kraakhelder zijn waar de last zit. Ik heb de brief van de juf een aantal keren gelezen en nergens kunnen ontdekken hoe het dan wel moet.
Ik citeer de juf:
Ik herinner me nog levendig de tijd dat ons verweten werd, dat we teveel vorderingen van kinderen vastlegden en geen vertrouwen zouden hebben in de natuurlijke ontwikkeling van het kind. Daarop volgde een periode, waarin we projectmatig moesten gaan werken en de inhoud juist moesten laten groeien vanuit de bijdragen van de kleuters. Wij leerkrachten plaatsten toen grote vraagtekens bij zo’n vrijblijvende manier van werken.
Nu ben ik beland in een periode, waarin de kleuters de leerstof van groep drie krijgen voorgeschoteld en de resultaten moeten worden geregistreerd in een observatiemodel wat is voortgekomen uit de orthopedagogiek [alsof er alleen nog maar kinderen met afwijkingen zouden bestaan].
Einde citaat.
Kan jij uit deze zinnen nu opmaken waar juf wel gelukkig van wordt?
Let op, ze is al jaren onderwijzer en ze is alleen in staat om te verwoorden dat iedere opdracht van boven, haar hakken in het zand zet.
Lees ook haar wrevel over de methode Kleuterplein. Een ervaren leerkracht is niet in staat om een methode (een reeks boekjes met uitleg) te vertalen naar lessen van de groep. Laat staan naar het individuele kind.
Nog een stukje: Daarnaast wordt op deze wijze ook nog eens een latente burgerlijke ongehoorzaamheid gecreëerd, omdat onmogelijk aan alle eisen kan worden voldaan. Het weten, dat bij alle activiteiten onzorgvuldigheid de boventoon voert, omdat ook het onmogelijke, in onvoldoende mate, helaas direct gedaan moet worden, brengt ook veel frustraties met zich mee.
Prachtig geschreven. Werkelijk! Maar waar zit die werkdruk nu? De methode is helemaal uitgeschreven, er zit een keurig LVS op maat bij. De juf hoeft op dat gebied niets meer te verzinnen.
Nog verder:
Mijn ambities liggen echt op een hoger niveau, ik wil niet dat mijn onderwijsaanbod economisch inzetbare pionnetjes aflevert, maar ik wil streven naar een maatschappij met sociaal vaardige en respectvolle mensen, waar ik mijn steentje aan
heb mogen bijdragen.
Einde citaat.
Tjonge. Een zwaar overwerkte vrouw met jarenlange haat aan haar werk, moet mijn kleuter gaan opleiden tot een sociaal vaardig, respectvol mens. Als je een lager niveau van ambitie al niet kan dragen, waarom dan deze luchtfietserij?
Daantje
Het probleem zit hem er ook in dat je met kinderen werkt. Een kwetsbare groep. Veel mensen die in het onderwijs werken ( nog werken kan ik misschien zeggen) doen dat ook uit een passie, een roeping. Niet iedereen trouwens maar gelukkig wel veel. En daarom ben je zwakker. Ik vond het veel makkelijker om hard te zijn toen ik nog in dphet bedrijfsleven zat. Nu besef ik dat ik, als ik op mijn strepen ga staan, ik kinderen tekort doe.
Overwerken, ja, structureel hier. Uren per week. Ik heb gepraat met mijn directeur. Ik heb de keuze nu, op woensdag middag ( niet een werkdag van mij) is er een terugkom middag waarbij middelbare scholen je vertellen hoe het mijn oudleerlingen de eerste weken op de middelbare school is vergaan. En dan kan ik zeggen, nee, ik kom niet, ik werk niet die dag. En mijn collega, die wel die dag werkt, kan zeggen, mijn uren worden tot 1400 uitbetaald, dus na 1400 ga ik niet. Die 'middagen' duren overigens tot 1900. Deze zelfde middagen zijn er in juni weer, maar dan andersom, wij vertellen de middelbare scholen wie en wat ze gaan krijgen. Maar wie doen wij er mee tekort als we niet gaan? Onszelf, de kinderen, de nieuwe school?
Weiger ik alle cursussen op woensdagmiddag? Weiger ik studiedagen op niet werkdagen? Onbespreekbaar.
De info avonden, de 10 minuten gesprekken, de advies avonden. De afscheidsavond groep 8? Ik kan niet gaan. Ik kan geld eisen van mijn baas. Krijg ik niet. Hoe vind jij het als ouder als die avonden er niet meer zijn? Ik krijg er geen cent voor.
Op kamp, ik werk 3 dagen, kamp is een week. Ga ik 3 dagen mee, ga ik niet mee, ga ik een week mee? Ik werk met kinderen, ik hou van mijn kinderen, ik geniet ervan om ze in andere situaties te zien, ik hou van mijn vak. Zij vinden het fijn als ik erbij ben. We maken samen levensherinneringen. Dilemma.
Mijn rapportages, ouders willen die zien, ik word er op afgerekend. Ik neem toetsen af, iedere week weer. Zonder rapportages en analyses hebben die toetsen geen enkele zin. Uit toetsen komen vervolgacties. En die zijn niet altijd pasklaar voorradig. Ik moet op zoek naar extra materiaal, kopieren, boekjes maken. Daantje, als jij denkt dat voor ieder van mijn 29 kinderen een vervolgactie in de methode zit, heb je het mis. Voor de meeste kinderen wellicht, maar niet voor allen. Tenminste, niet als je het goed wilt doen. En als jij denkt dat alle spullen voor die vervolgacties in iedere klas voorradig zijn, heb je het ook mis.
Geloof me, ik kan niet veel efficienter werken dan ik doe. Ik ben 45 minuten voor de kinderen komen in mijn klas, werk vervolgens de hele ochtend met de kinderen ( en nee, als je ieder kind aandacht wilt geven kijk je niet tijdens de les na, je gebruikt die tijd om 1 op 1 te werken of in kleine groepen) mijn lunchpauze kijk ik na, leg ik de spullen voor de middag klaar, heb ik pleinwacht, kopieer ik van alles ( een deel op A3 van het normale materiaal voor de dyslecten) en oh ja, eet ik een boterham en probeer ik even met mijn collega's te praten en na 1500 heb ik of een vergadering, of een oudergesprek, of heb ik tijd voor rapportages en nakijken. En de website moet bijgewerkt worden. En dan ga ik als het meezit zonder werk om 1730 naar huis. Meestal neem ik werk mee.
Het onderwijs is te vrouwelijk geworden, dat is waar. En ik ageer daar regelmatig tegen. Wij klagen dat we het zo druk hebben maar vervolgens moet de kinderboekenweek opgeleukt worden en moet er een schoolfeest georganiseerd worden en doen we een sponsorloop en regelen we een creatieve middag en is er een schoolbreed project. Allemaal leuke activiteiten waar de kinderen van genieten maar die a) tijd vooraf kosten ( vergaderingen, brainstorm sessies) en die b) lestijd wegnemen. Daar valt wat te winnen, dat geef ik je mee. De feminisatie van het onderwijs is niet goed, om verschillende redenen.
Maar dan?
Zeg het maar, terug naar de jaren 70. Papieren rapportjes met slecht/matig/goed, doorhalen wat niet van toepassing is. Ouders weren van school, 1 x per jaar gesprekje en verder ziet u het resultaat eind groep 8?
Overigens directeur
Ik zie mijn directeur net zo hard, zo niet harder werken. Mailtjes in het weekend, ' s avonds laat.
Iemand schreef hierboven dat als je structureel overwerkt er iets mis mis is en je moet klagen. Maar het klagen is lastig als je je baas hetzelfde probleem ziet hebben. Hoger klagen? Bij wie, oh ja, dan moeten we geloof ik staken.
Ik heb in het bedrijfsleven gewerkt en nu in het onderwijs. Het is een wereld van verschil. Het onderwijs verdient alleen een stuk slechter. Maar ik zou toch nooit terug willen.
Doro
Eén mogelijke optie is: fulltime gaan werken. Mensen die parttime werken hebben altijd veel meer 'overwerk' en doen ook veel meer. Als je fulltime werkt kun je niet meer dan dat je kunt en iedereen weet dat ook. Dan moet je wel effectiever met je tijd omgaan. Dan valt die woensdag gewoon in je werkweek en de cursussen ook.
Bijkomend voordeel is, dat ook je omgeving weet dat je fulltime werkt, waardoor ook de druk uit de omgeving om van alles te doen afneemt.
Ik kan het je aanbevelen.
Tsjor
Wantrouwen
Er is wantrouwen binnengeslopen in het onderwijs. En niet voor niets, want alle onderwijsvernieuwingen die van alle kanten het onderwijs binnenstromen zijn alleen maar controleerbaar of het ook echt verbeteringen zijn als je de resultaten nauwgezet bijhoudt.
Dan zijn er nog de indicaties die al heel snel duidelijk moeten maken dat er iets met een kind aan de hand is, ook dat legt administratieve druk op.
En dan zijn er nog de ouders, die alleen al van het woord 'citotoets' in de kleuterklas achterover slaan en alles willen weten van de juf, elk E-tje willen bespreken en weten wat het behandelplan is.
Het wordt er ook niet eenvoudiger op.
'Wij klagen dat we het zo druk hebben maar vervolgens moet de kinderboekenweek opgeleukt worden en moet er een schoolfeest georganiseerd worden en doen we een sponsorloop en regelen we een creatieve middag en is er een schoolbreed project.' Vraag je af voor wie je het doet. Natuurlijk genieten kinderen op zo'n dag, maar als je de leuke uitstapjes en creatieve activiteiten nu eens overlaat aan de ouders, het organiseren van iets rondom de kinderboekenweek aan de boekhandel, de kinderen niet meer laat misbruiken voor een sponsorloop, ik denk niet dat je ook maar één klacht zult krijgen van ouders.
Sterker nog, als al die extra activiteiten ook inzet van ouders vragen (zonder u kan dit niet doorgaan), dan denk ik dat ouders blij en dankbaar zijn, dat de school zichzelf weer kan redden.
De samenleving vraagt, dat het onderwijs zich weer meer bezig gaat houden met onderwijs. Dus in die zin heb je de wind mee.
Tsjor
taal op kinderdagverblijf
Jasam, even een andere insteek: er zijn veel ouders die zelf een andere taalachtergrond hebben dan het Nederlands. Wat moeten die ouders doen en wat moet de samenleving daarmee doen?
Zelfs als ouders Nedderlands leren zal hun woordenschat nog beperkt zijn, de grammatica gebrekkig.
Op dit moment lijkt de beste route het volgende te zijn:
ouders spreken met kinderen in de eigen taal. Ze lezen ook voor in de eigen taal. In de eigen taal wordt een brede woordenschat aangeboden, kunnen emoties worden uitgedrukt, daardoor kan het kind met familie communiceren etc.
Een kind kan al heel snel twee talen leren, tussen 0 en 5 gaat dat supersnel. Het is dus van belang dat kinderen op heel jonge leeftijd ook al Nederlands aangeboden krijgen. Dat kan spelenderwijs, dat kan met liedjes, spelletjes etc. Ik snap niet dat iemand denkt dat je daarvoor het kind met een boekje iets moet laten leren, want kinderen leren veel sneller dan jij boekjes kunt aandragen. Een kinderdagverblijf dat 'normaal' functioneert, dus waarbij niet alles in kindertaal gaat, maar er ook volwassen Nederlands wordt gesproken tussen volwassenen is de beste leeromgeving. Met andere woorden: voor het leren van een taal aan 0-5-jarigen moet je niet methodes gebruiken die afgeleid zijn van het leren van een vreemde taal aan volwassenen.
Tsjor
Tsjor
Zodra mijn beide kinderen van de basisschool af zijn, ga ik inderdaad weer fulltime werken. Maar zolang ik nog kan genieten van mijn jongste - ik weet hoe snel die tijd vervliegt - en zolang wij het financieel nog redden - wil ik juist die fijne, heerlijke woensdag middag, gevuld met wentelteefjes, herfstwandelingen, speel afspraakjes, thee drinken bij de boekenwinkel om de hoek, naar de bieb, knutselen etc koesteren. En die andere vrije (mid) dag ook. Ik geniet van mijn kinderen in de klas, ik geniet van mijn eigen kinderen. Dus full time zit er nog heel even voor mij niet in.
Maar je hebt gelijk.
En toch...
Ik werk op een roc en maak ook lange dagen. Maar toch kans e tijd efficiënter ingedeeld. Ik werk nu ook nog drie dagen, wil er meer als de kinderen groot zijn, maar vooral omdat ik het leuk vind om tew erken, niet omdat ik niet uitkom met tijd.
Ik werk efficiënt en snel en ik kijk niets na tijdens lessen. Ik doe bijna niets thuis, soms even op mail reageren naar mijn studenten of kort iets voorbereiden, hooguit een uurtje per week en dan is het veel.
Mijn collega s zijn niet zo efficiënt veel van hen zijn heel veel tijd kwijt en werken veel thuis terwijl we toch echt hetzelfde werk doen!!
Marsy
Ik heb geen idee hoe het in het middelbaar en hoger onderwijs geregeld is maar een schets van mijn werkzaamheden buiten het lesgeen.
als ik van mijn 29 kinderen alle spelling boekjes - goed - wil nakijken en er commentaar bij wil schrijven, ben ik per werkboekje 2 minuten kwijt. En wil ik een geschiedenis toets goed nakijken ben ik per toets het dubbele kwijt. Begrijpend lezen, rekenen, woordenschat, zeker 2 minuten per boekje. Een oplossingis het door de kinderen of met de kinderen nakijken ( schriftjes ruilen met buurman, van elkaar nakijken) maar dat kan en magniet iedere keer, vind ik. Per dag wisselen, 10 kinderen per keer nakijken en de andere 19 komen de andere keer goed aan de beurt, dat kan ook. Andere mogelijkheid, je weet wie er moeite heeft en welk schriftje je extra goed moet bekijken en het overgrote deel kan met een snelle blik. Maar daarmee doe je een hoop kinderen tekort. Maar goed, er zijn mogelijkheden en die pas ik toe.
Dan daarbij, een handelingsplan schrijven kost voor een groep met gemak een uur of 2. Per vak. Daar komt dan de bespreking met de IBer bovenop. Al die vakken in de verschillende rapportage systemen invoeren kost ook een hoop tijd. Groepsbesprekingen moeten na schooltijd, want er is geen vervanging tijdens schooltijd. Ouder gesprekken, na schooltijd, in groep 8 zeer vaak gewenst door ouders.
Ik ben echt wel efficient, geloof me. Ik heb alle nakijk trucjesin de vingers en pas ze om en om toe. Maar ik ben ook erg ambitieus en wil dat de kinderen uit mijn groep het best mogelijke onderwijs krijgen. En dat betekent voor al die vakken analyseren, Handelingsplannen schrijven en besprekingen voeren.
Hoeveel uur per dag heb jij zonder voor een klas te staan? Af en toe een uurtje tussendoor misschien? Ik heb geen idee.
Ik heb tussen 8.25 en 15.00 een half uur, tijdens het kijken van het jeugdjournaal om 10.15 een kwartier. Als de overblijf juf er niet is ( zeer regelmatig) breng ik dat halve uurtje buiten door op het schoolplein. Blijft over na 1500. Met een twee wekelijkse vergadering en de andere zaken die ik hierboven noemde hou je dan dus geen tijd over nakijkwerk. En omdat ik op een gegeven moment graag naar huis ga, neem ik het soms wel mee naar huis.
Maar hé, gelukkig hebben we 12 weken vakantie per jaar 
Tsjor
Al die extra activiteiten die ik noemde, zijn wat mij betreft totaal overbodig. Kinderboekenweek, leuk, lees een keertje extra voor in de klas. Projectweek, creatieve middag, zomerfeest. Ik wil het niet. Maar ik sta daarin zeer alleen. Maar ik zit in vergaderingen waarin eerst een half uur gezucht en gesteund wordt over de enorme werkdruk waarna men naadloos overgaat op het verzinnen van een nieuwe jaarlijks terug kerende activiteit. Om gek van te worden!
Als ouder word ik er inderdaad ook niet gelukkig van. Ik ben dan ook op de school van mijn kinderen een werkweigeraar.
Negatieve beoordeling
Ik heb het geprobeerd in het onderwijs, het aantal uur werken waar ik voor betaald werd. Dat leverde me een bedreiging met schorsing op.
Kinderen leren als ze er aan toe zijn!
Kan het artikel niet openen maar kan wel raden waar het over gaat. Ben zelf leerkracht. De hele discussie die momenteel gaande is in het onderwijs gaat eigenlijk over resultaatgericht werken. Alles wat gemeten kan worden wordt geleerd en daar wordt veel aandacht aan gegeven. Dus motorische en emotionele ontwikkeling is een ondergeschoven kindje geworden. Waar echter de grootste fout in het huidige onderwijs zit is dat men bij kinderen cognitieve vaardigheden erin aan het rammen is waar kinderen niet aan toe zijn. Dit kost dan 10x zoveel tijd, als wanneer ze er wel aan toe zijn. En een hoop frustratie bij de kinderen zelf. Motoriek is gekoppeld aan hersenontwikkeling dus door veel te investeren in buitenspelen en bewegen zullen de hersenen beter kunnen functioneren (meer verbindingen maken tussen Len. R hersenhelft) . Praktisch gezien houdt dit in dat onze NL kleuters weer naar buiten moeten.... En zoveel mogelijk!
Inderdaad Marthe!
Weg met de verplichte aantallen letters en cijfers, lekker naar buiten!
Het gekke is dat in de jaren 80 kinderen in groep 3 BEGONNEN met letters leren, en als ik het me goed herinner hadden kinderen destijds toch echt niet meer achterstanden dan kinderen nu.
Enige nadeel destijds was dat kinderen die graag WILDEN lezen geremd werden, dat was niet goed.
doro, overbodige activiteiten
....ik word daar als ouder ook heel moe van. Af en toe vraag ik mij echt af wanneer mijn kinderen nog de kans hebben om gewoon de dingen te doen die je wordt geacht te doen op school, maar inderdaad: deze week een opening van de kinderboekenweek, een sluiting van de kinderboekenweek, met alle kinderen in de aula, met een voorstelling en alles .Er is ook nog een gelegenheid om boeken te ruilen, óók onder schooltijd. En dat allemaal in een week. Ik weet dat in ieder geval de gymles verloren is gegaan aan de opening van de kinderboekenweek. Dat rechtvaardigen ze door te zeggen dat het thema van de boekenweek ook sport en spel is. En dat allemaal terwijl de kinderboekenweek mijns inziens een verzinsel is van de middenstand om meer boeken te verkopen.
De AH had vorige week een tussendoortjesactie op school. Kind kreeg een zwaar gesponsord werkblad mee naar huis en ze gingen aandacht besteden aan welke tussendoortjes verantwoord zijn om op school te eten. (de suggesties van de supermarkt zijn niet allemaal even verantwoord ook nog)
Een tijdje terug was er een meneer van het een of andere goede doel in Afrika dat een middag van het lesprogramma in beslag kwam nemen. Kind vond het wel interessant, maar er is weer een middag weg waarin de juf met haar werk had kunnen bezig zijn, maar die hangt dan ook maar wat rond.
En dan heb ik het nog niet over alle sinterklaas- en kerstcommissies, carnaval, techniekweek en zomerfeest gebeuren die jaarlijks terugkeren. Ik heb inmiddels begrepen dat daarvoor niet alleen van ouders heel veel wordt gevraagd, maar dat de juffen ook allemaal in diverse commissies zitten. Overigens belachelijk hoeveel tijd er wordt besteed aan sint bijvoorbeeld. Vorig jaar hebben kinderen hier 3 keer (!) een kadootje gehad: een keer 'gewoon' schoen zetten op school, een keer naar het sinterklaashuis (moet dat met school gebeuren vraag ik mij af...) en een keer tijdens de sinterklaasviering op school. De sinterklaasviering is geweldig, daar niet van; elk jaar een geweldig verhaal (zwarte piet die komt kamperen in de aula, mysterie van verdwenen pepernoten, maar daar zijn ze dan ook nog veel mee bezig tussen de lessen door, bijvoorbeeld met pepernoten bakken op school.
