Klacht van een vader

bescheidenheid

Elk kind moet uiteindelijk leren wanneer het prettig is in de omgang met anderen om bescheiden te zijn. En de onderwerpen waar dat dan aan de orde is - kan ik me voorstellen - is opscheppen over grote kado's, dat je mama heeeel rijk is, dat je je laat voorstaan op iets etc.
Het is aan jou om met je kind dit gesprek aan te gaan en over te brengen wat jouw normen zijn hierin.
Joepie zeggen en blij kijken als je een goed cijfer krijgt lijkt mij persoonlijk nog goed te pruimen maar meer dan dat ligt misschien al wat gevoeliger.
Het lijkt me sowieso goed dat je met je kind hierover praat (zonder direct man en paard te noemen) al was het maar omdat het altijd handig is om opvoedkundige kapstokken te hebben
gr Angela

hoe uitbundig was ze?

Ik vind het ook zowat om daarover te gaan klagen bij een andere ouder, dan moet het kind wat een 10 haalt wel heel irritant verkondigen wat voor cijfer het heeft. Maar misschien was je dochter wel heel irritant uitbundig? Hier heeft zoon een klasgenootje dat gigantisch kan opscheppen over wat ie allemaal heeft en kan enzo. En hij heeft weleens over het hele schoolplein naar zijn moeder geschreeuwd dat hij 'lekker vet een dikke 10" had. En dat drie keer. Dát gaat wel een beetje ver natuurlijk.

moet ze per se praten met dat meisje?

"En dan vooral te benadrukken dat ze lief moet meeleven met het andere meisje. Zo van: volgende leer beter, of je kan het wel..Zo iets."
je dochter moet gewoon helemaal niets zeggen erover denk ik. pas als iemand aan haar vraagt goh hoe komt het dat jij een 10 hebt en ik een 5, dan kan ze uitleggen wat zij doet bijvoorbeeld. maar verder hoeft zij niemand te troosten denk ik . .
gr angela

niks

'Ik weet niet zo goed wat ik hiermee moet'

Helemaal niks. Die vader doet kinderachtig. Hij kan zijn tijd beter besteden aan het helpen van zijn kind met diens huiswerk.

Moeilijk

Ik ken dit van beide kanten.

Het is niet zo leuk, als je blij bent met een goed cijfer en je dat eigenlijk moet verbergen omdat je je klasgenoten niet voor het hoofd wilt stoten. Ik kan me herinneren dat ik vroeger expres fouten maakte, om naar niet weer een acht te halen.

Maar het is ook helemaal niet zo leuk, als je op jouw manier erg je best hebt gedaan en een mager cijfer haalt, terwijl een ander een tien aan het vieren is. Dat demotiveert enorm.

Jouw kind is geen kleuter meer. Waarschijnlijk kan ze zich wel inleven met haar klasgenoten. Dus misschien lukt het wel om haar blijdschap wat minder duidelijk te laten blijken? En wat meer oog te hebben voor haar balende klasgenoten. Het is niet zo gepast om heel blij te zijn, als een ander baalt of verdrietig is. Dat zou je in andere situaties ook niet doen.

Mijn dochter laat nooit merken dat ze blij is met een hoog cijfer op school. Want ook op het vwo (6e klas) wordt dat echt niet gewaardeerd. Dan gaan alle ogen naar het plafond en krijg je het later een keer terug. Als je altijd lage cijfers haalt en je haalt dan wel eens een keer een hoog cijfer, dan leeft iedereen mee en zijn ze blij voor je. Maar als jij meestal een hoog cijfer hebt, kun je daar het best maar bescheiden over zijn. Onder het mom van: 'Nobody likes a smartass.'

Wat dat betreft is het wel een goede raad van deze vader. Je dochter kan daar haar voordeel mee doen. Ik vind het trouwens wel overdreven dat die vader zich ermee bemoeit. Dat zou ik nooit gedaan hebben. Maar goed, waarschijnlijk zit het hoog bij dit meisje. Misschien had ze wel heel erg hard geleerd.

En ik ben het met Angela eens, troosten en lief zijn, is hier helemaal niet nodig. Troosten doe je pas, als iemand verdrietig is en op jouw troost zit te wachten. En dan begin je niet met goede raad of relativerende zinnen. Dan begin je met empathie. 'Wat rot voor je.'

Als ze merkt dat het meisje ervan baalt, kan ze aanbieden om eens een keer samen met haar te leren. Als dat meisje dat leuk vindt, dan kan ze daar veel aan hebben.

Grappig

Mijn zoon haalt waarschijnlijk de laagste cijfers van zijn klas op alles maar in groep 6 en nu in groep 8 is het voor hem mogelijk om tienen te halen op topo omdat hij de toponiemen niet hoeft te schrijven en wat krijg je dan: jaloersheid! Die werd nog erger toen hij er in groep 6 achter kwam dat de kinderen ook een 10+ konden halen als ze alles zonder fouten hadden geschreven. Hij had zelf gevraagd aan de juf of hij ook een 10+ kon krijgen en hoe dan en ja hoor, dat kon als hij alles gewoon foutloos opnoemde. Gevolg: nog meer jaloersheid en alleen ik wist hoeveel tijd hij hier hard voor had moeten werken.

We waren er niet bij bij dit geval en de vader ook niet. Kinderen dikken het wat aan en vader heeft het niet helemaal begrepen etc etc. Ik zou me er niet druk over maken maar even vragen wat haar kant van het verhaal is en er op wijzen dat je best blij mag zijn algemeen in de klas maar je niet meer heel blij hoeft te doen in een één op één gesprek.

Verder: ben je wel eerlijk in je 'ze werkt er hard voor'? Hoe hard? Komt het haar niet erg aanwaaien?

maakt dat wat uit?

'ben je wel eerlijk in je 'ze werkt er hard voor'? Hoe hard? Komt het haar niet erg aanwaaien?'

Wat een onzin! Wat maakt het uit hoe hard ze werkt. Of is een 10 minder waard als je er maar een uur naar gekeken hebt?

ook

Ook als het komt aanwaaien mag je blij zijn met een 10. Maar het is ook weer niet nodig om er mee te koop te lopen. Dat zo'n vader erover klaagt, daar zou ik me weinig van aantrekken. Maar ik leer mijn kinderen wel dat opscheppen niet zo'n leuke eigenschap is. Tussen blij zijn met je resultaat en opscheppen zit dan natuurlijk nog een groot grijs gebied. Hoe het in dit geval precies gegaan is weet je wellicht niet.
Je kunt het er eens over hebben met je kind, gewoon als open gesprek, en zeker niet als 'correctie' op haar gedrag! Het is sowieso een interessant onderwerp om met kinderen te bespreken, ze vinden er zelf ook van alles van. Leuk gesprek voor tijdens een maaltijd.

de 10 blijft een 10

maar ik vermoed dat hier wat wordt overdreven over dat harde werken en blijkbaar vindt de vraagsteller wel dat er verschil is, anders stond het er niet bij.

opscheppen

Het kind zei blij 'ik heb een 10'. Is dat al opscheppen????
Vanaf welk cijfer mag je wel melden wat je hebt? Een 8? Of alleen als je een onvoldoend ehebt?

haplo

"Ik heb een 10" hoeft zeker geen opscheppen te zijn, maar het kan het wèl zijn. Het hangt zo af van de situatie en intonatie. En dan kan het zelfs zo zijn dat de zender er niets opschepperigs mee bedoelde maar de ontvanger het wel zo ervaart.
Daarom zeg ik ook: niks aantrekken van zo'n opmerking, maar wel praten over hoe je in zijn algemeenheid omgaat met dergelijke dingen. Je MAG het natuurlijk altijd melden, wat je ook haalt, maar MOET dat ook?

Gepest

Ik ben hierom weg gepest uit de brugklas. Of in ieder geval dat werd mij verweten. Ik zei eigenlijk nooit mijn cijfer tegen anderen, tenzij er op de man af om wordt gevraagd, maar als men eenmaal dat beeld van je heeft dat je opschept over je cijfers dan maakt het eigenlijk niet meer zoveel uit of je het nu wel of niet doet. Het gekke is dat mij er op een gegeven moment voortdurend naar werd gevraagd, dus dan moest ik het weer zeggen terwijl ik dat helemaal niet wilde, achteraf gezien had ik er misschien over moeten liegen ofzo. En dan had ik het gezegd en dan werd ik gelijk weer uit gescholden.
Dus ja ik denk wel dat deze opmerking van de vader aanleiding zou kunnen zijn voor een gesprek met je dochter.

Opscheppen

Echt opscheppen is natuurlijk nooit leuk. Je mag echter best blij zijn met behaalde resultaten; zeker als je er hard voor hebt gewerkt. Als je er niet zoveel voor hebt gedaan ben je er zelf ook meestal minder blij mee hoewel je natuurlijk alsnog heel tevreden kan zijn met het resultaat. Je mag ook best die blijdschap een beetje laten blijken maar natuurlijk hoef je het niet heel uitgebreid uit te gaan dragen. Net zoals als je bij een sportwedstrijd wint. Dan laat je ook je vreugde blijken maar tegelijk hou je ook rekening met de verliezers door het ze niet in hun gezicht te wrijven.

Dat die vader gaat bellen vind ik wel heel raar. Beetje overdreven allemaal. Zo leer je ook niet je kind om zelfstandig te zijn.

Haplo

Flauw, we waren er allemaal niet bij, wij niet, de vraagsteller niet en de vader niet. Dat zet ik tenminste keurig in mijn posting maar jij gaat maar klakkeloos uit van: 'Het kind zei blij 'ik heb een 10'. Is dat al opscheppen????'

Kom op Haplo: de cijfers zijn door de juf OPGELEZEN, dan hoeft toch geen enkel kind meer in wat voor situatie dan ooit te zeggen: 'Ik heb een tien'?

Het gaat om de achterliggende sociale regel

Die vader heeft overdreven en raar gereageerd. Dat vind ik wel duidelijk.

Maar toch heeft hij je op iets alert gemaakt, wat je dochter misschien (misschien ook niet, ik ken je dochter helemaal niet) nog moet leren. Er zijn maatschappelijke omgangsregels, over het omgaan met triomfen.

En op deze regel worden kinderen, vooral op het Voortgezet onderwijs, keihard afgerekend. En als je het niet zo handig doet, kunnen bepaalde kinderen je dat jarenlang nadragen. Het kan een aanleiding tot pesten en buitensluiten worden. (Niet dat ik dat terecht vind, maar het is wel de realiteit.) Het is dus in je dochters belang, dat ze zich bewust is van deze omgangsvormen.

Wij (volwassenen) houden ons er ook aan. Stel dat je op je werk bent en net hoort dat je promotie hebt gekregen. Maar je collega is net een belangrijke order verloren en zijn baan staat op de tocht. Dan hou je daar rekening mee. Dan ben je wel blij, maar je houdt het bij je. Omdat je die ander niet wilt kwetsen. Je kunt wel dansen van vreugde, bent zo blij, opgelucht. Terecht. Maar je weet dat een ander baalt. En dus houd je je in.

Zo ga je met dat soort dingen om, toch? Blij zijn is leuk, maar je dient ook rekening te houden met de gevoelens van de mensen om je heen. Anders is het sociaal niet acceptabel.

van mij wel

'Kom op Haplo: de cijfers zijn door de juf OPGELEZEN, dan hoeft toch geen enkel kind meer in wat voor situatie dan ooit te zeggen: 'Ik heb een tien'?'

Dat vind jij. Als mijn kind een tien haalt, mag hij het de hele dag door roepen. Sterker nog, ik zet het op youtube!

mooi aanknopingspunt voor de vader

Het was een mooi moment voor de vader geweest om een gesprek met zijn dochter te voeren over dat als het pijn doet zoiets te maken heeft met eigen gevoeligheden en wat ze zelf zou kunnen doen (bij tevreden zijn met je cijfer, gunnen van een 10 aan een ander of harder werken om een hoger cijfer te verdienen). Gemiste kans. Jouw dochter hoeft niets te doen of laten tenzij haar juichen iets anders toont dan trots zijn op zichzelf en blij zijn met een 10, als het juichen een boodschap houdt aan een ander.