Kind met oppositioneel opstandige gedragsstoornis in de klas

Zo!

Dat is klare taal! Hoe komt het eigenlijk dat je tot groep 6 gewacht hebt? Bij een zo weinig begripvolle school had ik mijn kind al lang weg gehaald.

Nee, even serieus: ik begrijp dat je erg boos bent, maar met deze houding ga je natuurlijk weinig bereiken.
Natuurlijk kan je een gesprek met de directeur aan gaan en vertellen waar jouw dochter last van heeft. En vragen wat ze hier aan kunnen doen omdat je vindt dat je kind niet veilig is op school. Ik lees verder niet wat er daadwerkelijk in de klas gebeurt en wat daarmee gedaan wordt. Hij komt ermee weg, ja maar waarmee dan?
Als school niet van plan is iets structureels te doen, dan kan je overwegen je kind thuis te houden als het echt gevaar loopt en intussen zoeken naar een andere school. Maar heeft je dochter er werkelijk zoveel last van? Of ben jij meer degene die er last van heeft?

jij gaat niet over die jongen

Eens met Tango.
Ga alsjeblieft niet van de school eisen dat zij x of y met die jongen moeten doen. Jij gaat daar niet over, jij hebt niets te maken met 'waar hij mee weg komt'. Dat is iets tussen hem, zijn ouders en de school.

Het enige dat jou aangaat, is jouw dochter. Dus als je een gesprek voert met de directeur, praat dan over haar en waar zij tegenaan loopt. Is ze niet veilig? Krijgt ze onvoldoende aandacht? Komt ze niet tot leren? Wat zou jouw dochter nodig hebben?

Natuurlijk snap ik dat je als ouder vooral dat ene lastig joch ziet. Maar er is nog veel meer dat jij niet ziet. Je weet niet wat er allemaal al gebeurt, wat de mogelijkheden en onmogelijkheden van die jongen (en de leerkracht) zijn etc. Een kind kan niet zomaar geschorst worden: het is namelijk ook gewoon een kind dat onderwijs nodig heeft.

Ja, mmisschien heb je hier 'gewoon' met een heel lastig en slecht opgevoed kind te maken, dat kunnen wij natuurlijk niet beoordelen. Maar dan nog: als ouder spreek je de school aan op het welzijn van je eigen kind. En je bemoeit je niet met andere kinderen.

Allemaal heel rot voor je

Maar dit "Ik ben in staat hem een pinda in z’n strot te duwen (hij heeft een pinda-allergie)" vind ik way out of line.
Je hebt het over een kind dat waarschijnlijk grote problemen heeft. Je plakt er een diagnose op en je wenst het iets ernstigs toe. Ik raad je aan je frustraties om te buigen in iets constructiefs, om te beginnen een gesprek met school. En dan niet over die jongen (eens met bovenstaande reacties) maar over je dochter. Wat heeft zij nodig om zich weer prettig te voelen? En als jij niet verder komt dan "die jongen moet weg", vind ik dat een beperkte manier van denken die je dochter niet zal helpen.

Dom schoolplein geklets

Ik zie je al staan op het schoolplein, met de andere ouders klagen over dat kind. Praat eens met zijn ouders. Dan piep je wel anders. In de klas van mijn kind zat ook zo’n jongetje. Niet fijn, hij deed mijn kind ook pijn. Maar ik kende de ouders en die zaten met hun handen in het haar. Want hun kind had een gebruiksaanwijzing (idd een flinke diagnose) die niet elke leerkracht kon toepassen. En op speciaal onderwijs kom je niet makkelijk. Ouders zijn er op school niet bij hè! Die kunnen daar niet ingrijpen. Machteloze positie kan dat zijn.

Als moeder van een kind met een zeer ernstige allergie vind ik je opmerking over pinda door de strot duwen nogal, tja hoe zal ik het zeggen, achterlijk.

Praat met school over je eigen kind. Dat is opbouwend, daar kunnen leerkrachten iets mee.

herkenbaar

Hier ook zo'n exemplaar in de klas. Dochter bijna dagelijks huilend thuis. Is groep 8 en jongen is er dit jaar bij gekomen omdat hij al op 2 andere scholen weggestuurd is.
Ik probeer ook tegen mijn dochter te zeggen dat zo'n jongen waarschijnlijk veel problemen heeft etcetc. Ondertussen is haar groep 8 jaar flink verziekt door dit ene kind dat bv expres gaat klieren zodat de punten van de klas omlaag gaan en er geen uitje komt. Dagelijks vechtpartijen. Echt een flinke sfeerverzieker. Ik ga ervanuit dat juf daar wel doorheen zal prikken met die punten, maar vooralsnog zie ik bar weinig vanuit school. Dus ik snap je heel goed en tegelijkertijd gaat het inderdaad allemaal niet helpen. Als dit echt zo extreem blijft is wellicht een andere school en oplossing. Je kunt ook mr, bestuur etc inschakelen als je vindt dat school echt te weinig doet hieraan. Stel dat ze hem een week schorsen. Zou dat helpen en indruk maken op zo'n extreem onaangepast kind?

Tja

Mijn dochter heeft 8 jaar 'zo'n kind' in de klas gehad. De leerkrachten hadden er een aardige kluif aan maar kennelijk is het lastig om er echt iets aan te doen als ouders niet willen meewerken. Wat ik wel sneu vond was dat dit kind de enige was over wie de leerkracht op de afscheidsavond geen positieve draai aan het persoonlijke praatje kon geven. Op de aanmelding voor de nieuwe middelbare school kon je aangeven bij wie je kind in de klas wilde komen en ik hoorde van meerdere ouders dat ze daar juist hadden aangegeven niet bij hem in de klas te willen komen (wij overigens ook).

Kan echt niet

zo'n opmerking over die pinda. Dat je het alleen al denkt!

Neem die jongen eens een week in huis, of ga zelf eens voor de klas staan, en neem dan je woorden beschaamd terug. Want het zal je kind maar zijn, dat zo'n gebruiksaanwijzing heeft. Dat is echt geen kattepis en trekt een zware wissel op jezelf en je gezin. En als leerkracht heb je het er ook maar mee te doen, je wil zo'n kind graag helpen, maar het ontbreekt je aan tijd en middelen. En intussen wil je ook de rest van de groep geven wat ze nodig hebben.

Verder eens met de andere posters, je kunt school niet vertellen wat ze moeten doen, alleen aangeven waar jouw kind vastloopt of last van heeft en vragen hoe ze dat op willen lossen. En anders naar een andere school.
Je kunt het ook zien als een prachtige leerschool voor je dochter. In de grote boze buitenwereld komt ze ook niet alleen maar lieve en vriendelijke mensen tegen en daar zal ze mee om moeten leren gaan.

Moeilijk

Ik snap dat het voor die jongen moeilijk is, en ongetwijfeld ook voor zijn ouders.

Maar ik herken het ook, dat één kind helemaal alleen een heel schooljaar de sfeer in de klas kan verzieken (een ander woord is er niet voor). Mijn kind kwam niet tot leren. Alle aandacht ging hoe dan ook steeds weer uit naar dat ene kind.
Kan zijn dat de juf niet capabel genoeg was, dat de school niet voldoende begeleidde, kan allemaal. Feit is dat als die jongen even weg was, de klas meteen anders was. Kan je zeggen dat jóuw dochter dan van school moet wisselen. Fijn dan! Dat lijkt me de omgekeerde wereld. En bij ons zijn er geen andere scholen in de buurt.

Ik weet ook niet hoe dit op te lossen is, maar ik kan me de frustratie van TO goed voorstellen. Dat van die pinda is inderdaad (te) lelijk. Maar je eigen kind dat zich helemaal niet meer fijn voelt in de klas, net als de meerderheid van de klasgenoten (bij mijn kind gingen de resultaten omlaag) is ook écht vervelend.

andere school

Het mooiste zou zijn als alle kinderen naar de gewone basisschool konden gaan. Met extra begeleiding moet dat kunnen. Maar dat is de theorie. In de praktijk is het soms toch anders. Bij mijn jongste dochter zat een tweeling in de klas met een soort gedragsstoornis. Er kwam een extra leerkracht bij en het klimrek is afgebroken wegens de gevaarlijke situaties die door de tweeling op het rek ontstonden voor de andere kinderen.
Iedereen heeft de schouders er onder gezet maar het heeft een te zware wissel getrokken op mijn dochter, de kinderen in haar klas en ook op de tweeling zelf. Ik heb spijt dat we haar niet op een andere school hebben geplaatst.

Je bericht is niet vriendelijk maar ik begrijp wel dat je tot het uiterste getergd kan worden. Je zult het ook wel niet zo bedoelen.
Kijk of er een andere geschikte school in de buurt is voor je dochter.

wel praten, al is het maar voor dossiervorming

Ga wel met de school praten. Het kan de school helpen bij de "dossieropbouw" over zo'n kind. Zet concrete incidenten op papier met plaats en datum en welke personen het gezien/gehoord hebben.

Vaak zijn ouders al bezig met het zoeken naar een andere school terwijl de school nog vrijwel niets op papier heeft, zeker niet genoeg om zo'n kind te kunnen schorsen of verwijderen.

Verwacht niet onmiddellijk een reactie, verwacht niet dat de school je vertelt wat er achter de schermen allemaal speelt met het kind. Dat mogen ze je niet vertellen.

En geef aan wat jij denkt dat je kind nodig heeft. De mogelijkheid om zich terug te trekken op een rustige werkplek? Handvaten om met het gedrag om te gaan? Of heeft ze juist erkenning nodig: dat ze er niets aan kan doen, dat de leerkracht inderdaad met twee maten meet in hoe hij haar aanpakt vs hoe hij dit kind aanpakt, en dat het oneerlijk is? Handvaten zijn leuk maar je moet het probleem niet te veel bij de medeleerlingen neerleggen. Het zijn dezelfde medeleerlingen als in groep 6 - toen het wel goed ging - dus het ligt veel meer voor de hand om de leerkracht te coachen over zijn interactie met dit ene kind, dan om de klasgenoten te gaan coachen. En misschien gebeurt dat al, achter de schermen...

dossiervorming

"... terwijl de school nog vrijwel niets op papier heeft, zeker niet genoeg om zo'n kind te kunnen schorsen of verwijderen."

Het zou je kind maar zijn. Je zou maar een kind hebben met een forse gebruiksaanwijzing. En het ongeluk hebben dat sommige leerkrachten blijkbaar onvoldoende capabel zijn om jouw kind de begeleiding te geven die het nodig heeft om redelijk te kunnen functioneren.

En dat andere ouders elkaar gaan aansporen om maar zoveel mogelijk incidenten te melden om de school te 'helpen' dit kind te kunnen verwijderen. Opgeruimd staat netjes.

Het zou jouw kind maar zijn dat thuis zit vanwege zijn moeilijke gedrag. Omdat de school het niet meer ziet zitten en omdat andere ouders jouw kind hebben uitgekotst. En dan?

In plaats van je als ouders collectief tegen dit kind te keren, zou je er ook voor kunnen kiezen om de krachten te bundelen om écht te helpen. Om collectief náást het kind en naast de leerkracht te gaan staan. En in overleg te gaan hoe je gezamenlijk kan helpen om een leefbare situatie in de klas te krijgen.

Ik zou niet gaan klagen over de leerling, maar over de leerkrácht. Die is blijkbaar niet in staat om met deze leerling goed om te gaan. In deze klas is een onderwijsassistent nodig, die deze leerling beter begeleidt en soms 1 op 1 lesgeeft bijvoorbeeld. Laat zo'n kind ook wat vaker de gang op lopen, laat hem helpen bij klusjes. Enfin, er zijn veel trucs die bij de leerkracht bekend zouden moeten zijn.

Dus ik kan me voorstellen dat je een gesprek wilt, maar dan inderdaad vanuit je eigen kind bekeken. Je kind krijgt teweinig aandacht, resultaten gaan achteruit, heeft last van de sfeer in de klas. En dan kun je aangeven dat het je verbaast dat deze leerkracht dit niet beter in de hand heeft.

Verder, nav. je eerste berichtje over de pinda en de allergie. Sorry, maar hoe getergd ook, ik vind dit niet kunnen. Je bent een bericht aan het typen, dat houdt in dat je een handeling moet verrichten om het te posten. Je kunt er dus ook over nadenken. En toch post je dit.

Dat doet mij vermoeden dat je je ook thuis niet zal kunnen inhouden, en dat je wellicht ongenuanceerde uitspraken over dit kind doet waar jouw dochter bij is. Dat zal de sfeer in de klas niet helpen.

Nogmaals: als je kind onder de situatie in de klas te lijden heeft, kun je gerust een gesprek aanvragen daarover. Maar niet over een ander kind. En dossieropbouw over een ander kind? Schande. Je kunt klagen over het feit dat een docent het niet in de hand heeft. En daar moet school dan wat mee doen...

Wel gaan

Ik zou zeker gaan praten, idd voor dossieropbouw. School heeft dit nodig.

Maar laat het gesprek wel over jouw kind gaan. Over haar onveilige gevoel, verslechterde resultaten. Daar kan school op reageren, op klachten over een ander kind niet.

dossiervorming

Sorry, ik ben teveel van mijn eigen ervaring uitgegaan en niet van de topic start. De dingen die ik in mijn hoofd had bij het schrijven gaan wat verder dan wat HHH in haar opening noemde. Ik denk aan incidenten mbt fysieke veiligheid (bijvoorbeeld een poging om een ander kind over de trapleuning heen te gooien). Dat moet gemeld worden. Bedreigingen ook. Als dat bij HHH niet het geval is, als dat kind op een of andere manier de sfeer heeft weten te verpesten zonder fysiek geweld of dreiging daarvan, dan verontschuldig ik mij voor deze off-topic ontsporing.

@HHH, kun jij een toelichting geven wat er precies aan de hand is? Wat is er allemaal voorgevallen dat jij overweegt jouw kind thuis te houden? Hoe staat het er voor met de fysieke veiligheid op school?

School moet de veiligheid van alle kinderen waarborgen. Dat kan niet als ze niet weten wat er speelt. Dat je iets meldt, betekent niet automatisch dat het kind meteen verwijderd wordt. School maakt een eigen professionele afweging. Een kind wordt echt niet verwijderd vanwege vage subjectieve indrukken over "sfeer in de klas". Er moet echt wel wat aan de hand zijn op het vlak van fysieke veiligheid.

Ik ben als ouder niet verantwoordelijk voor het onderwijs aan of de kinderopvang van thuiszitters. De verantwoordelijkheid blijft bij school totdat het kind elders een plaats heeft gevonden. En bij de politiek om in zijn algemeenheid dit veel beter te regelen.

> "als je kind onder de situatie in de klas te lijden heeft"

Natuurlijk heeft HHH's kind eronder te lijden, anders zou ze hier niet posten. Ik vind dit wel erg bagatelliserend.

> "In plaats van je als ouders collectief tegen dit kind te keren"

Ik ben er helemaal geen voorstander voor om andere ouders op de school van mijn kind aan te sporen iets te doen. En nee, dit forum telt niet. Ik ken HHH niet, ik ken het probleemkind niet waar het over gaat.

Ik ben er juist voorstander van dat ouders een lage drempel hebben om met school te praten over wat hun eigen kind gezien/meegemaakt heeft, zonder eerst met andere ouders een afweging te gaan maken over hoe erg het allemaal wel/niet is. Niks collectiefs tussen ouders.

> "Om collectief náást het kind en naast de leerkracht te gaan staan."

Ik zie dit totaal niet voor me. Hoe ga ik "naast" andermans probleemkind staan? Ik heb geen flauw idee wat er precies speelt en ik mag dat ook helemaal niet weten. Ik ben geen opvoeder van dat kind. Als je bedoelt: niet klagen, en alles wat het kind doet "goedpraten" naar mijn eigen kind, ja dat kan, en dat vind ik een slechte zaak, zowel voor mijn eigen kind en voor dat probleemkind. Als je bedoelt dat ik een specifieke gebruiksaanwijzing voor dat kind moet volgen, dat lijkt me dat het initiatief vanuit school en ouders van dat probleemkind komen om die gebruiksaanwijzing aan de grote klok te hangen.

Of je nu wilt helpen of dat je wilt klagen, in beide gevallen zul je toch eerst één-op-één met de school moeten gaan praten. Als je in een poging om te helpen allemaal andere ouders gaat mobiliseren dan denk ik dat zoiets echt totaal verkeerd uit zal pakken.

@ijsvogeltje en @mirreke, ik vind dat jullie allebei heel veel verantwoordelijkheid op je nemen. Voor andermans kinderen, voor het bedenken van oplossingen die school kan doen, voor de thuiszittersproblematiek, voor het creeren van een leefbare situatie in de klas...

Het risico daarvan is dat je ook je eigen kind meesleept in die verantwoordelijkheid. Dat moet niet. Het probleem van HHH speelt al jaren, de kans is groot dat deze situatie niet verbetert. De kans is groot dat het probleemkind of de leerkracht uiteindelijk uit de klas verwijderd wordt. En als zoiets gebeurt, wil ik niet dat mijn kind denkt dat dat komt omdat hij aan mij vertelt heeft dat hij bijna over de trapleuning gegooid is (hypothetisch). Mijn kind is niet verantwoordelijk voor ieder mens die zijn pad kruist. Mijn kind is niet verantwoordelijk voor wat andere kinderen doen, zelfs niet als die andere kinderen er zelf ook niet echt iets aan kunnen doen.

Ik denk dat HHH haar dochter moet vertellen:

"You didn't cause it. You can't cure it. You can't control it."

Dat is een heel belangrijke levensles.

En hopelijk geeft die boodschap HHH's dochter ook in het hier en een stukje erkenning en troost. Daar heeft ze misschien meer aan dan een "gebruiksaanwijzig" voor probleemkind X, met de bijbehorende verwachting dat het allemaal goed komt als ze zich maar aan de gebruikersaanwijzing houdt, en de medeverantwoordelijkheid als dat niet gebeurt...

Syboor

Syboor, ik denk dat je mij niet goed begrijpt.

Ik voel mij helemaal niet verantwoordelijk om oplossingen voor anderen te verzinnen. Ik reageerde op jouw opmerking dat je vindt dat ouders incidenten moeten melden om dossier op te bouwen, omdat kind zonder dossier niet verwijderd kan worden. Het gaat mij om die insteek: Ouders, meld alle incidenten! Ik heb dan direct beelden van moeders bij het schoolhek die elkaar aansporen: alle incidenten melden hoor, anders wordt die lastpak nooit weggestuurd. (dat laatste is een invulling van mij, hopelijk bedoel je het niet op die manier)

"School moet de veiligheid van alle kinderen waarborgen. Dat kan niet als ze niet weten wat er speelt"

Ik ga er in dit geval van uit dat de school wel weet wat er speelt (ja, is ook weer een aanname). Die veilige omgeving geldt trouwens ook voor het kind in kwestie. Een kind vertoont niet voor zijn plezier extreem gedrag he. En blijkbaar lukt het sommige leerkrachten wel om dit kind de omgeving te bieden die het nodig heeft. De huidige leerkracht is er niet capabel genoeg voor en/of de directie zorgt blijkbaar voor te weinig ondersteuning.

"Als je bedoelt: niet klagen, en alles wat het kind doet "goedpraten" naar mijn eigen kind, ja dat kan, en dat vind ik een slechte zaak, zowel voor mijn eigen kind en voor dat probleemkind. Als je bedoelt dat ik een specifieke gebruiksaanwijzing voor dat kind moet volgen, dat lijkt me dat het initiatief vanuit school en ouders van dat probleemkind komen om die gebruiksaanwijzing aan de grote klok te hangen."

Nee, dat bedoel ik nadrukkelijk niet. Wat ik wel bedoel: in plaats van elkaar bij het hek aansporen om zoveel mogelijk incidenten te melden voor 'dossieropbouw', zou je ook kunnen besluiten om naar de directie te stappen en je hulp aan te bieden. Directeur, het gaat niet goed in de klas, onze kinderen hebben daar last van, wat kunnen wij als ouder doen om in deze schijnbaar onoplosbare situatie te helpen?

Ik snap best dat dit geen gebruikelijke stap is. Maar complexe situaties vragen om soms om niet-gebruikelijke oplossingen. Eigenlijk is de kern van mijn betoog: ga naast de school (en het kind) staan en er niet tegenover.

(ik geloof trouwens niet in 'probleemkinderen'. Ik geloof wel dat er kinderen zijn die onder bepaalde omstandigheden probleemgedrag vertonen. Dat lijkt misschien geneuzel, maar het kan een wereld van verschil maken)