Juf vs kind

Elisa

ik heb in groep 4 de fout gemaakt alleen de juf te geloven en dat jaar is gedragsmatig een drama geweest. In groep 5 ging het een stuk beter. Nu in groep 6 weer dezelfde juf en weer drama, alleen heb ik nu niet de fout gemaakt, ik sta nu voorwaardelijk achter mijn kinderen. Tuurlijk zitten er 2 kanten aan een verhaal, maar die van mijn kinderen vertonen verrassend veel overeenkomsten en het zijn echt niet de beste vriendjes van elkaar!!!

Dwars en brutaal

Als de juf hem dwars en brutaal vindt dan herken jij dat vaak als moeder ook. Is hij thuis, bij vriendjes, tegen familieleden, of bij een vereniging ook vaak brutaal of dwars? Of herken je je kind totaal niet in dit beeld?
Waarom moet juf dit steeds met jou bespreken? Is hij zo "onhandelbaar" dat ze jou hulp nodig heeft?
Ik zou het verhaal van je zoon liefdevol aanhoren, er met hem over praten, waarom wordt hij op school boos en brutaal, zonder dat hij in de verdediging hoeft te schieten. Hem zeker thuis geen straf geven, blijkbaar heeft hij het bij juf al zwaar genoeg. Kijk of je door met hem te praten samen een oplossing kan vinden hoe hij anders met zijn boosheid kan omgaan.
Als juf echt met gerichte klachten komt waarbij ze niet "klaagt" maar jou hulp inroept zou ik zeker samen zoeken naar een oplossing. De juf weet dat hij add heeft, maar misschien vindt ze het moeilijk om daar mee om te gaan? Hoe ga jij er thuis mee om, kan je haar tips geven?
Vaak als je als ouder begrip toont voor de leerkracht, meedenkt, verandert er vaak ook iets in de houding naar je kind.
Misschien kan je zoon zijn boosheid beter onder controle krijgen als hij bijvoorbeeld even de klas uit mag lopen? Of even naar iemand toe waar hij zijn ei kwijt kan. De conciërge of de directeur?
Ik denk dat èn de juf èn je zoon de waarheid vertellen, vaak zit de waarheid in het midden is mijn ervaring.

Met juf erover praten

misschien is juf onbedoeld te negatief tegen zoon. Ik zat net erover te denken om zelf een draadje te starten over een jongetje bij mijn zoontje in de klas (verder mijn probleem niet ofzo, maar het is een opvallend gegeven).
Het jongetje is niet de makkelijkste, en hij wekt ook niet direct sympathieke gevoelens op bij anderen, helaas voor hem. Ik hoor mijn zoontje ook vaak zeggen dat hij alle kinderen in de klas lief vindt, behalve T. (kleuterklas); blijkbaar doet het jongetje vaak stout, wat ik hoor van de verhalen. Nu was ik vandaag toevallig aan het helpen in de klas, en het viel mij op dat de juf al bij voorbaat kribbig deed tegen T., terwijl hij eigenlijk niks verkeerd had gedaan. Eerder viel het mij ook al op dat de andere juf ook kortaf tegen het jongetje deed om iets wat bij een ander kind zeker positief zou zijn benaderd (hij had iets van thuis meegenomen om te laten zien in de klas, maar hij moest het maar snel weer in zijn tas doen, want 'dat was niet iets voor op school'). Wat ik hiermee wil zeggen is dat jongetje T. veel meer gemopper over zich heen krijgt dan eigenlijk terecht is, misschien is dat bij jou zoon ook wel het geval? Ik betrap mezelf er ook wel eens op dat ik van mijn ene kind meer kan hebben dan van de andere Kan best zijn dat juf het zelf niet helemaal door heeft, en als hij er thuis echt zo verdrietig over is (en dat op school niet laat zien), dan zou ik zeker met haar gaan praten.

Lastig hoor!

Nou, dat is wel lastig hoor, om daar met leerkrachten over te praten. Wij hebben een zoon (adhd) die een negatieve benadering bij mensen oproept en het is echt heel erg moeilijk om dat te doorbreken. Hij had een juf, die op een manier tegen hem sprak, waar mijn onderkaak werkelijk van op mijn schoenen viel. Echt snauwen. Maar haar collega's en directie vonden dat zij het prima deed. 'Zij kan altijd zo goed omgaan met "dit soort" kinderen.' Nou, dat zal best, maar niet met de mijne.
Sommige leerkrachten zijn gewoon verschrikkelijk gemeen en zuur. En juist die willen vaak niets horen qua feed-back over hun functioneren. Die gaan hun persoonlijke voorkeuren voor kinderen in de klas, dan gewoon ongegeneerd op die kinderen botvieren. Alsof ze nog nooit van professionaliteit en beroepshouding hebben gehoord. En juist kinderen met AD(H)D, hebben vaak een zeer kwetsbaar zelfbeeld en moeten dus ten allen tijde positief benaderd worden. (Positief, kalm, georganiseerd en volhardend) Negatieve benaderingen, straf, schreeuwen, chaos en snauwen, maakt deze kinderen kapot. Zeer triest vind ik dat, want die kinderen kunnen zich niet verweren. Zitten weerloos in de klas. Zij moeten naar school, ook als de school slecht voor hen is.

Maar goed, het schooljaar is bijna voorbij, ik denk dat het zonde van je energie is, om nu nog een gesprek met die juf aan te gaan. Ik zou je zoon gewoon zeggen dat er nu eenmaal mensen zullen zijn, die hem niet leuk vinden. Dat het voor hem het handigste is, om maar zoveel mogelijk zoete broodjes te bakken. Die leerkracht heeft de macht, een kind trekt altijd het kortste eind bij conflicten. Het is denk ik belangrijk dat hij dat leert. En dan maar duidelijk maken dat jij hem wel gelooft en dat jij wel achter hem staat. Misschien een aftelkalender, met de dagen dat hij nog bij dat mens in de klas moet?

Beiden gelijk

Ik zou uitgaan van het standpunt dat ze allebei de 'waarheid' vertellen. Het is namelijk hun waarheid. de juf zal je zoon ongetwijfeld als lastig en brutaal ervaren en je zoon zal er ook vast van overtuigd zijn dat hij niet brutaal is. Ik zou dus een gesprek met de juf aangaan niet om de waarheid naar boven te krijgen maar om een werkbare situatie te creeren. Ik zou in een gesprek met juf vooral haar laten praten en er proberen achter te komen waar ze nu precies zo'n last van heeft e waar het probleem zit.Hopelijk heb ik wat tips voor juf op basis van mijn eigen ervaring. Dan zou ik een gesprek met zoon aangaan en hierover praten. Het liefst zou ik vervolgens ook nog een gesprek met z'n drieen hebben. Dan kan je concrete afspraken maken en evaluatie momenten inbouwen samen.

Dat hij thuis niet brutaal is wil overigens niks zeggen. Mijn zoon kan soms ook brutaal zijn. Thuis nooit maar op school is het anders. In een schoolsituatie zijn veel meer prikkels, is hij veel drukker en slaat sneller door. Daarnaast hangt hij graag de clown uit en is heel gevoelig voor groepsdruk. Hij bedoelt het overigens niet brutaal. Pas nu hij wat ouder is begint hij meer te beseffen dat zijn gedrag wel brutaal is of zo over kan komen. Vroeger was hij echter oprecht verbaasd als de juf/meester boos werd. Hij had niet genoeg inzicht om te snappen dat hij te ver was gegaan. Zijn bedoeling was altijd wel goed maar het kwam er soms wat ongelukkig uit

Hier ging het zo....

Aan het begin van dit jaar kreeg ik vaak te horen dat dcohter (9 jaar, groep 6) brutaal was. Toen heb ik uitgelegd dat het een houding is van dochter en dat ze eigenlijk heel onzeker was (ze heeft veel eigenschappen van Add). Toen bleek dat de juf dacht dat dochter zichzelf beter voelde dan de rest. Dit omdat ze ook hoogbegaafd is en de juf deze informatie had gekregen over haar. Zo zie je maar weer dat het soms anders is dan iemand denkt. Nu gaat het heel goed en ziet de juf een meisje die inderdaad er niks aan kan doen dat ze zo is en dat wij als ouders ons best doen om dochter te helpen met haar soms brutale reactie op volwassenen. Herken het zeker thuis ook, ze behandeld een volwassene alsof het een vriendinnetje is. Nu de juf weet dat we ons best doen en dat dochter niet anders kan, het dus nog moet leren hoe met volwassene (beleefdheid etc) om te gaan. Lastig hoor. Het is inderdaad een goeie om te zeggen dat niet iedereen je aardig hoeft te vinden. Niet elke juf is zo begripvol wij hebben echt geluk gehad. Ik hoop voor je zoon dat hij volgend jaar zo iemand treft.