Juf doet onaardig; op aanspreken? zoja, hoe?
Hallo,
Graag jullie inbreng bij het volgende probleem. Dochter zit in groep 6 en heeft een dag in de week les van Juf die sinds dit jaar op school les geeft. Andere dagen hebben ze een fantastische Meester.
Juf is iets ouder (50/55?)pittige dame, verzorgd kapsel, tikje zakelijk gekleed (even voor het beeld). Ik heb haar een paar keer gesproken en ze kwam op mij niet onaardig over. Dochter denkt daar dus heel anders over.
Vanaf het begin van het schooljaar was dochter al niet blij met Juf want veel te streng. Er heerst een negatieve, nare sfeer in haar klas. Omdat ze maar één dag in de week deze groep heeft legde ik uit aan dochter dat juf dit waarschijnlijk doet omdat ze even moet wennen en dat dit vanzelf beter zal worden.
Inmiddels vordert het jaar aardig en lijkt het niet te verbeteren. Ik hoor steeds meer dingen van dochter waar ik mijn vraagtekens bij zet. Even een paar op een rijtje:
Na gym is er tijd voor 'creatief', echter regelmatig krijgen de kinderen na gym gewoon werk, omdat omkleden na gym volgens juf te lang duurde. Juf zegt dan :" dan moeten jullie maar beter je best doen om sneller te zijn". Dochter vind het haar op een gemene manier zeggen.
Als kinderen bij Juf komen met iets, een vraag of verhaal en ze wil verder zegt ze: "nu ophoepelen!"
De kinderen worden regelmatig uitgemaakt voor 'Kleuters' als het Juf niet naar de zin gaat.
Kinderen aanpakken doet ze door het kind bij de arm te pakken, door elkaar te schudden en streng toe te spreken.
Vooral de toon (pinnig en kwetsend) waarop het gebeurt stoort Dochter. Ik krijg het idee dat sfeer heel negatief, een beetje honend is.
Elke Juf-dag zijn er wel één of twee kinderen in tranen door de directe aanpak van Juf. Het komt op mij over dat zij er totaal geen zin in heeft en ten koste van de kinderen de dag probeert te 'overleven'. Ik krijg er een steeds slechter gevoel over.
Dochter klaagt zelf niet echt, ik hoor haar erover uit. Het is wel duidelijk dat ze op Juf-dagen met enorme tegenzin naar school gaat.
Deze week kwam ze met de volgende anekdote: Creativiteit ging dit keer wel door, ze gingen sneeuwvlokken knippen van servetjes. (Op de zelfde manier als je matjes kan knippen.) Eenmaal af konden de sneeuwvlokjes worden ingeleverd bij juf.
Verontwaardigd vertelt dochter dat Juf bij het inleveren van het eindresultaat amper ernaar keek met de opmerking "nou, dit is meer een matje dan een sneeuwvlok". Bij bijna alle kinderen zei ze dat. Vervolgens vraag ik Dochter wat Juf van de hare vond, zegt Dochter een beetje beschaamd: "nou, ik heb hem snel op de stapel gelegd, toen Juf niet keek. Ze was te bang voor de reactie van juf om haar eindresultaat te tonen!! Mijn moederhart brak een beetje.
Bovenstaande voorbeelden geven wel aan hoe de sfeer is. Ik twijfel om bij Meester te polsen of hij ervan weet. De Juf benaderen vind ik moeilijk omdat ik haar niet goed ken en omdat ik bang ben dat ze dan de pik krijgt op Dochter. Een gesprek met de directeur vind ik een te zwaar middel. Ik hoop natuurlijk dat er meer signalen zijn/komen van ouders.
Zouden jullie als ouders hier vraagtekens bij zetten en actie ondernemen?
Voor de goede orde, Juf heeft Dochter nooit rechtstreeks onheus bejegend. Dochter is een vlijtig, timide kind, dat voor geen goud de Juf tegen zich in het harnas wil jagen.
Groet,
Margaretha.
Lastig
Dit zijn altijd lastige situaties. Wij hebben ook zo'n juf op school maar gelukkig zit zoon in de parallelklas. Heb je het al met andere ouders besproken? Ervaren die het net zo? Zo ja, kan je het eens voorzichtig aankaarten bij de meester of anders toch met de juf zelf. Ik zou zeker niet gelijk naar de directeur stappen.
hmmm
Ik weet niet, afgezien van het door elkaar schudden lees ik geen dingen waarover ik me echt zorgen zou gaan maken. Ik heb in dit soort situaties meer de neiging aan mijn kind uit te leggen dat je in je leven mensen tegenkomt met wie het contact makkelijk is, maar ook mensen die je minder liggen. Ook daar moet je mee om leren gaan, ook als dat iemand is die boven je is gesteld en van wie je min of meer afhankelijk bent. Je kunt later zomaar zo´n baas treffen. Dit heeft zijn grenzen, uiteraard, maar ik vind bovenstaande voorbeelden niet heel schokkend.
Geen haar op mijn hoofd die erover zou piekeren naar haar collega of de directeur te lopen (zeker niet als je kind zelf niet eens onheus bejegend is), en heel misschien zou ik, als kind maar niet kan wennen, het eens met juf zelf bespreken. In de zin van: dochter ervaart u als streng en afwijzend, kunnen we het daar over hebben?
Ik snap je gevoel trouwens best hoor, ik heb ook zo'n timide "brave" dochter die snel geintimideerd is. Maar juist dit soort kinderen hebben er meer aan dat je ze weerbaar maakt. Hoe fijn zou het niet zijn als zij ooit zelf zou kunnen zeggen: "ik schrik een beetje van u, juf"? Of, in reactie op dat knutselwerkje: "Ik heb er wél mijn best op gedaan".
Bij de arm pakken
en door elkaar schudden vind ik zeer kwalijk. Ook de kinderen met kleuters aanspreken vind ik niet kunnen. Ze gaat hier echt over de schreef. Ik ben niet iemand die snel aan de bel trekt en zou ook hier eerst de andere kant van het verhaal willen weten, maar als het klopt zullen er wel maatregelen moeten worden genomen.
Voor de rest zijn het zoals eerder gezegd dingen waar ik me geen zorgen om zou maken, wel jammer iedere week een dag met zo'n juf, maar verder niet.
inderdaad eens polsen bij andere ouders
Hier in het begin van het jaar zo'n invalmeester, die in een combigroep de klassen tegen elkaar uitspeelde, en ook vooral erg negatief was. Elke les iemand eruit sturen.
Ook een dochter die eigenlijk nooit echt zelf op haar kop kreeg (erg braaf) maar met een groot rechtvaardigheidsgevoel en dus steeds verontwaardigd uit school kwam.
Ik heb dit toen vrij snel bij de andere juf aangekaart, vind toch dat ze dit moeten weten op school.
En ook bij andere ouders gepolst, hieruit bleek wel dat kinderen heel verschillend reageerden. Sommigen hadden hetzelfde, anderen leken er helemaal geen last van te hebben (of vertelden dit niet thuis)
Inmiddels is de echte juf er weer en gaat het stukken beter, ook de sfeer onderling in de klas.
Dus: ik zou eerst met andere ouders praten, vragen hoe hun kind erover denkt, maar het zeker ook met de meester bespreken. Kan toch geen kwaad, toch?
carootje
Maar als je besloten hebt dat er iets mee moet gebeuren, waarom zou je dan niet eerst naar de betreffende juf zelf stappen? Wat moet haar collega met jouw verhaal? Moet die het met juf gaan bespreken? Dan schuif je het een beetje af, en ik denk ook dat dat zijn taak niet is.
Wat heeft in jouw geval de juf gedaan met de kritiek op haar collega?
Er is op school inmiddels over gesproken
Hallo,
Bedankt voor jullie reactie.
De les die jij wil meegeven is duidelijk, Anneque. Leren omgaan met mensen die je niet liggen hoort er bij in het leven. Maar dit gaat inmiddels zover dat Juf bekend staat als 'knijpjuf'. Het komt op mij over alsof ze bepaalde frustraties botviert op de kinderen. Onlangs werd een meisje geknepen en in het oor geschreeuwd omdat ze MEER opdrachten had gemaakt dan Juf had gevraagd. Dit meisje is nogal sprekend met haar gezicht blijkbaar, want later deed de Juf een zuchten en rollen met de ogen van dat meisje op zo'n manier na (half hysterisch als ik Dochter mag geloven) dat de hele klas er van schrok. Ik zie het al voor me.. Ik ken het meisje goed trouwens, echt geen trammelantzoeker.
Er waren meer meisjes in het groepje die verder hadden gewerkt dan de bedoeling was en één daarvan zat letterlijk trillend op haar stoel, bang voor de gevolgen als Juf zou komen kijken. In die sfeer wil ik mijn kinderen niet naar de klas sturen.
Ulla, ik vind dat bij de arm pakken en schreeuwen ook een teken van onmacht en frustratie. Ik vermoed daarom dat er meer aan de hand is. Doet ze haar werk met tegenzin of is ze overspannen?
Carootje, gelukkig heb ik deze week van een aantal ouders gehoord dat die er ook opmerkingen over hebben gemaakt op school. Inmiddels is de situatie in ieder geval niet meer zo dat Juf de schone schijn kan ophouden.
Anneque, de Meester ken ik al heel wat jaren en daar is een vertrouwensband mee ontstaan. Hij is degene die de 10 min gesprekken doet en hij wordt ingeschakeld als er problemen zijn. Om die reden zou ik dit eerder met hem opnemen. Inderdaad voelt het wel een beetje als het omzeilen van de confrontatie met Juf.
Het fijne is dat er inmiddels ook een kleine doorbraak is geweest. Drie vriendinnen, waaronder Dochter, hebben in de pauze een gesprek met Meester gevraagd over Juf. Die heeft het goed opgepakt en heeft het vervolgens in de groep gegooid. De kinderen hebben aangegeven dat Juf 'veel te streng doet' en ze mochten voorbeelden geven van onrechtvaardigheden. Meester heeft naar aanleiding hiervan toegezegd dat hij met Juf gaat praten.
Het afkraken van werkjes is niet eens benoemd door de kinderen. Naast de rest maakte dat op de kinderen blijkbaar niet eens zo veel indruk. Toch steekt dat voorval me enorm. Iets aardigs zeggen over een werkje is zo eenvoudig! Of zeg anders niets als het er niet uit ziet. Maar het dan toch in het negatieve trekken, dat is niet iets wat je overkomt in een moment van frustratie (zoals uitvallen b.v.), dat vind ik meer een uiting van hoe je er in staat. Slecht..
Met vriendelijke groet,
Margaretha
Toch iets zeggen
Ik zou toch een gesprekje vragen met de juf, als ik jou was. Sterker, ik heb het om minder gedaan. Gewoon verteld wat ik van mijn zoon had gehoord, gezegd waar hij last van had en gevraagd hoe zij daar zelf tegenaan keek. Was verhelderend.
Ik vind een aangename benadering van de kinderen door de leerkracht net zo van belang als een goede hygiëne bij de slager.
Groeten. Maw.
Emmawee
Eigenlijk wil ik dat ook, een gesprekje met Juf, maar ik vind het lastig om dan niet te aanvallend over te komen. Zoals jij het weergeeft in je bericht lijkt me een goede methode. Zelf ben ik waarschijnlijk wat minder tactisch, dus dat houd ik in gedachten.
Groetjes,
Margaretha
pffff
Tjeez!! Ga je nu als een gefrustreerd moedertje vragen wat je nou moet doen? Dit is nu precies de reden waarom leerkrachten niets meer mogen doen. Leerlingen en hun ouders maken de dienst op school uit tegenwoordig. Hoorde je hier 40 jaar geleden over? Ik denk dat men je ronduit uitgelachen had.
Er heerste tucht op school. Je deed wat de leerkracht zei. Deed je dat niet, dan had je een probleem. Brutaal? Knal voor je kop kon je krijgen. Ik zat in een klas met ruim 40 leerlingen en geloof me, het was stil, doodstil. Men had groot respect voor de leerkracht.
Maar tegenwoordig hebben de leerlingen het voor het zeggen. Mogen de leerkrachten niet streng zijn. Ze worden bij hun voornaam genoemd en moeten sociaal verantwoord met ze omgaan. Nee, leerlingen moeten tegenwoordig met zachte handschoentjes aangepakt worden. Oei, oei, oei, de juf is de streng. Gauw er bovenop springen als ouder want stel je voor dat je gouden kindje wordt gekwetst. Snel roddelen met andere ouders of ze dit ook meemaken….en in het slechtste geval ren je met z'n allen naar de directie.
Get a life!!
oudere
Als die leerkrachten nou ook respect afdwongen, maar er zijn er werkelijk dozijnen die zelf niet het niveau halen wat ze een kind moeten leren.
us als je begint met vergelijken met vroeger zou je daar eens kunnen beginnen. En nee, ik spijker gewoon bij thuis, ik klaag niet 
want aan de dood, slecht opgeleid paard trekken vind ik zonde van m'n tijd.
gr AngDela
Uh ouder(e)
Ik begrijp best dat we (tegenwoordig) misschien ook wel eens iets te vaak zeuren of té overgevoelig zijn, maar de toon van jouw posting is buitensporig. Zoals jij je schooltijd beschrijft (hóe oud ben je eigenlijk....) kun je, terecht en gelukkig, niet meer met nu vergelijken. Niet dat nu alles is zoals het moet, maar toen ook niet...
Maar mijn nieuwsgierigheid: hóe oud ben je, hoe oud zijn je kinderen, hoe waren de ervaringen van/met je kinderen op school, ben je zelf onderwijzer(es) geweest, waar komt de felheid in je posting vandaan?
Je opmerking 'get a life' kaats ik even terug: Dat 'life' is nu, niet anno 1950 of zoiets, daar moeten wij nl nu mee dealen: andere verwachtingen, andere inzichten....
Dus vertel....
Bibi
maar toch...
De oudere hier heeft wel een beetje gelijk, al brengt hij/zij het wat ongenuanceerd. Mijn gedachte bij dit stukje was ook wel een beetje wat oudere omschrijft:
"Dochter klaagt zelf niet echt, ik hoor haar erover uit. Het is wel duidelijk dat ze op Juf-dagen met enorme tegenzin naar school gaat."
en
"Juf heeft Dochter nooit rechtstreeks onheus bejegend."
Ik denk dat er altijd wel een jaar tussen zit met een strenge juf of meester, nu komt deze wel wat erg streng over, maar is het wel echt zo extreem? Zelf had je aanvankelijk de indruk dat de juf niet onaardig was. Door je kind uit te horen kun je haar ook woorden in de mond leggen, natuurlijk.
Aan de andere kant snap ik je bedenkingen wel, want wij hadden vorig jaar ook iets dergelijks.
Kun je niet eens tussen neus en lippen door aan een vriendinnetje of de ouders daarvan vragen of zij dezelfde ervaringen hebben met de juf? Of misschien kun je een keer gaan luizenpluizen of andere vrijwillige diensten aanbieden waardoor je op de dag van juf X. op school bent? Dat laatste heb ik gedaan toen vorig jaar bij zoon in de klas wel heel veel strafwerk werd uitgedeeld door juf (in dit geval een vrij jonge juf) Juf bleek de klas niet in de hand te hebben en enorm te schreeuwen tegen de klas, echt bijna gillen. Dat was voor beide partijen sneu, juf was (bijna) overspannen en voor de kinderen was het ook niet leuk; verder was de juf echt een leuke meid (maar niet voor de klas dus!). Misschien is er wel zoiets aan de hand, dat de juf het maar net aankan?
niet klagen maar vragen
Jee, je bent toch elkaars vijanden niet? Ik snap niet waarom je niet gewoon in gesprek kunt gaan, maar ik merk hier wel vaker dat dat niet gebruikelijk is. Bij ons op school dragen ze nogal uit dat ouders en leerkrachten gezamenlijke partners in de opvoeding zijn... jaja... dus zo stel ik mij dan ook maar op. Ik heb dus wel vaker gesprekken gehad over hoe dingen gaan op school. Niet om te klagen, maar om erachter te komen hoe het werkelijk in elkaar zit.
Ik heb dus met die juf gesproken en daarna aan mijn zoon uitgelegd dat hij gewoon moest doen wat ze zei (niet zeuren en je werk maken), maar dat hij zich niets van haar boze toon moest aantrekken.
Groeten, Maw.
Knal voor je kop 40 jaar terug? (ot)
Veertig jaar geleden waren lijfstraffen verboden dus dat lijkt me niet dat leerkrachten dagelijks kinderen gingen slaan op hun kop . Maar heb het idee dat jij die troll bent die destijds mijn topic aardig bevuilde met beledigende opmerkingen over mij en mijn dochter.
Opzich hoeft een strenge leerkracht niet verkeerd te zijn maar als een juf of meester daarbij ook gemeen is tegen de kinderen met rot opmerkingen dat kan natuurlijk niet en daar moet de directie tegen optreden.
wat ik fijn zou vinden
Ik ben zelf leerkracht. Ik zou gewoon rechtstreeks naar haar gaan. Hoeft toch helemaal niet aanvallend? Gewoon vertellen met welke verhalen je dochter thuis komt en er met haar over praten. Stel dat dit soort verhalen over mij over het schoolplein rondzoemen, zou ik het toch echt graag willen weten.
Dat je er met de meester over praat is prima, maar denk wel dat deze juf zijn duocollega is. Er is ook wel eens over mijn duocollega over mij gepraat door ouders. Ik verwijs ze gelijk naar mijn duocollega. Naar de directie doe je pas als je er met de juf niet uitkomt.
Overigens is het heel lastig voor een leerkracht om maar 1 dag in de week voor een groep te staan. Je bouwt minder goed een band op met de kinderen dan als je er meer dagen werkt. Het lastige is ook dat als een dag niet goed is gegaan, je weer een week moet wachten. Soms ontstaat er ook een sfeer in de groep dat ze tegen de juf gaan worden. Dan is het hek helemaal van de dam.
Heb ik met een stagiaire van mij. Zodra zij les gaat geven zie ik mijn schatjes veranderen in een stel bloeddorstige honden. Je wil niet weten hoe de liefste kinderen los gaan. Ze doen dan alleen weer normaal als ik dan als een bol op de haverkist ga zitten.
"Jouw" juf moet het dan in haar eentje rooien en blijkbaar lukt haar dat niet. Het helpt dan ook niet als de ouders thuis gaan "meehuilen" met het kind. Zou je eens moeten kijken als je als ouders achter de juf gaat staan (en intussen met haar gaan praten, maar dat hoeven je kinderen niet te weten). Dan zou het zo ineens wel goed kunnen gaan.
Wat dat betreft vind ik ouder(e) reactie wel heel kort door de bocht, maar er zit een kern van waarheid in. Ouders zitten te snel in de hoogste boom als hun kinderen met een verhaal thuis komen, gaan er met elkaar over praten en zo wordt het alleen maar erger. Kortom, praat met de juf. Wie weet komt het dan nog goed.
Groetjes,
Suus
40 jaar geleden
Toevallig zat ik veertig jaar geleden ook op school. Bij ons op school (gewoon klein stadje ergens in Nederland) waren toen de softe jaren 70 volop bezig. De meester heette Klaas of Piet en wenste ook zo aangesproken te worden. Er waren regelmatig 'discussies' waar meester dan gezellig met zijn corduroy broek en pijprokend (want ja, dat was ook heel gewoon) bij zat.
Kortom, ik heb een toch iets ander beeld van het onderwijs 40 jaar geleden dan ouder(e).
40 jaar geleden
verschilden scholen als net zo als nu.
Mijn man zat op een school waar leerlingen naar een passend vervolgonderwijs gingen. In dezelfde tijd zat ik op een school waar je geslacht en het beroep van je ouders alles bepalend waren.
Hoe oud is Oudere eigenlijk?
Als ik Oudere "hoor", dan denk ik dat zij de leeftijd van mijn moeder heeft (midden 70). In de klas van mijn moeder was het heel normaal dat je een lel op je geopende hand kreeg als je niet luisteren. Slaan was heel normaal.
En ook in de opvoeding was het ook normaal om een kind een pak rammel te geven. Dat hoorde er gewoon bij.
Maar de tijden veranderen..
En 40 jaar geleden (jaren 70) maakte ik niet mee dat leraren kinderen sloegen en de dictator uithingen in de klas.
Daarom ben ik benieuwd naar de leeftijd van Oudere.
Maar in het geval van Margaretha zou ik toch een gesprekje met de juf aangaan en melden dat mijn kind een beetje bang van haar wordt. Dat kan niet de bedoeling zijn van lesgeven. Je hoort dan haar verhaal. En dat kan net iets anders zijn dan het verhaal van jouw dochter en de andere leerlingen. Hun belevingswereld is anders. En daarop kan je verder borduren.
