IQ test voor puber - slim of risico?
We hebben een onderpresterende puber op het gymnasium.
Twijfelen of we nu een IQ test zullen laten doen, waar (mogelijk) uit kan komen dat hij slim of zeer slim is.
Voordeel kan zijn dat we school dan kunnen overtuigen dat hij echt slim is en dat ze daardoor anders naar hem gaan kijken en meer gaan doen om hem te helpen. En mogelijk soepeler zijn bij de overgang en coulance bij profielkeuze waar hij nu nog niet erg goed voor die vakken staat, maar waarvan wij (en anderen, maar niet de docent) overtuigd zijn dat hij ze echt wel kan.
Nadeel kan zijn dat hij - als ze we zeggen dat hij een test moet doen - er juist onzeker van wordt (onzekerheid lijkt mee te spelen met onderpresteren).
We moeten snel beslissen (nu is er een mogelijkheid op korte termijn zo'n test te doen, anders kan het pas einde schooljaar en dat is niet handig).
En als jullie VOOR zo'n IQ test zijn, hoe breng je het dan naar je puber zodat ze niet nog onzekerder worden?
NB Hij staat er deels ook slecht voor omdat hij totaal niet gemotiveerd is (vakken die hij na dit jaar wil laten vallen).
NB 2. Hij kan nog over gaan door nu hard te werken (en dat gaat hij, voor zijn doen 
, vast doen), dus mogelijk hebben we de testuitslag sowieso niet nodig richting school.
meerwaarde
Ik vraag me af of het veel oplevert. Ook als er uit zo'n test een torenhoge uitslag komt, dan nog moet hij 'gewoon' voldoen aan de eisen van school om over te gaan. En wat zijn IQ ook is, alsnog moet hij ergens de motivatie vandaan zien te halen om zijn schoolwerk te doen.
IQ is eigenlijk maar een klein radartje in het geheel: het is een talent dat je kunt benutten of niet. Maar veel bepalender voor (school)succes zijn iemands inzet en mindset: doorzettingsvermogen, het hebben van goede leerstrategieën en om wat iemand bereid is te doen (of te laten) om iets te bereiken...
Dus ik denk dat je misschien wel meer hebt aan een coach of andere vorm van (studie) begeleiding voor je zoon. Verder kan ik het boek "mindset de weg naar een succesvol leven" van Carol Dweck van harte aanbevelen. Zowel om zelf te lezen als om aan je puber te laten lezen.
Voor jezelf
Ik zou niet via school maar zelf een vrijgevestigde psycholoog benaderen voor een IQ-test. Dan ben je ook in de gelegenheid het resultaat prive te houden. Het resultaat han wel informatie geven over hoe je kind tegen schoolse zaken aankijkt. Of hij zich uitgedaagd voelt, of er sprake is van 'vervelng' of juist niet. De test helpt in het leren kennen van je kind.
Maar een school bepaalt zelf hun beleid. Ze hoeven geen rekening te houden met de uitslag van een IQ-test. Hun beslissingen worden vaak genomen op basis van werkhouding en betrokkenheid bij de les.
Maar ik denk wel dat het tijdstip van afname van invloed op het resultaat. Een test onder druk kan de concentratie benadelen. Dus beter nu, zodat je zoon ook weet wat hij in zijn mars heeft. Dit kan hem motiveren.
Doet school er iets mee?
Denk je dat school je zoon anders zal gaan begeleiden als ze zwart op wit hebben dat hij hoog of meer begaafd is? Zie je dat nu ook bij klasgenoten of is dat een aanname?
Hier een hb-dochter in gymnasium 3 en in haar klas zitten meerdere geteste kinderen, maar ook niet geteste kinderen die maar zo hoogbegaafd zouden kunnen zijn. Met de school van dochter ben ik heel blij, maar ik heb niet het idee dat ze onderscheid maken tussen getest en niet getest. Ook geteste kinderen stromen af of blijven zitten, net zo goed als dat de niet geteste kinderen begeleiding en kansen krijgen. Hier zou het geen verschil maken of je bewijs hebt of niet. Ook op veel andere scholen hoor ik dat, dus vanaf een afstand betwijfel ik of het iets toevoegt.
Ben je over dit onderwerp al met school in gesprek> Erkennen zij dat je zoon slim is? Staan ze open voor een andere aanpak? Wat vindt school van het idee om te testen? Je zou hem ook kunnen laten testen zonder dat school ervan weet, dan kan een tegenvallende uitslag niet in zijn nadeel worden gebruikt, maar dan nog kun je wel informeren hoe ze met eventueel hb-geteste kinderen omgaan.
En als je wilt gaan testen. Is je zoon nu al een onzeker type? Als hij nu bezig is met profielkeuze, zal hij een leeftijd hebben dat je hem niet meer voor de gek kunt houden. Hij weet echt wel dat het een iq test is. Heb je het idee al wel eens met hem besproken? Je zou hem ook eerst een intake gesprek kunnen laten hebben met de tester, zodat die al een beetje ziet wat voor een vlees hij in de kuip heeft en je zoon misschien al wat gerust gesteld kan worden.
Maar zelf zou ik eerst vooral willen weten of het bewijs wel iets toe gaat voegen.
natuurlijk is hij slim
Natuurlijk is je kind slim. Als je kind niet slim was, zou hij het niet tot 3 gymnasium hebben geschopt. Een IQ-test kan (mogelijk) een school inzicht geven als er onduidelijk beeld bestaat over de capaciteiten, bijvoorbeeld als er een schooladvies gegeven moet worden. Ik kan mij eerlijk gezegd niet voorstellen dat een school zich in deze fase nog laat beïnvloeden door een IQ-test.
Het lijkt mij zinvoller om te focussen op het onderpresteren. Wat is er aan de hand? Weet hij niet hoe hij moet leren? Dan kun je daar ondersteuning bij zoeken. Voelt hij zich niet thuis op school? Of is hij 'gewoon' aan het puberen? Hoe kijkt hij zelf naar schoolresultaten? En naar volgend schooljaar?
Het kan best zijn 'dat het er in zit'...
Oftewel..,dat een kind qua intelligentie een bepaald schoolniveau 'aan zou moeten kunnen', maar er zijn de wereld aan redenen waarom het er niet altijd 'uit komt'. Soms zijn dat zaken waar je iets aan kunt doen, soms is dat lastig, of geeft het gewoon tijd nodig. Denk aan een pittige puberteit, een motivatiedip, iets afkortingsachtigs als ADHD of zo, een vriendengroep met een niet zo optimale invloed, een klas waar hij zich niet thuisvoelt ( of zelfs een school), of wie weet verveling/ onderpresteren. Kan allemaal.
Volgens mij zijn dat meer de dingen waar je op moet focussen..,waarom komt het er niet uit? Wat kunnen jullie, school, kind zelf doen om dat wel of meer te laten gebeuren? Dat iq cijfer voegt daar volgens mij niet zo vreselijk veel aan toe. Kan zelfs een vervelend eigen leven gaan leiden. er zijn kinderen met een torenhoog iq die het niet redden op t vwo, maar ook hele gemiddelde iq's die fluitend het gymnasium afronden.. Het vraagt meer dan alleen maar theoretisch 'kunnen'.
Maar jullie weten zeker dat je kind onderpresteert? Uit verveling? Of dwarse puberigheid? Soms hebben vooral jongens iets langer nodig om op gang te komen op de middelbare school.mennis een jaartje doubleren ( zelfs voir slimmeriken) niet perse een drama. hoe zit het met vrienden? Wil hij graag in deze klas blijven? Dat kan ook een goede motivatie zijn even de beuk er in te gooien.
En wat zouden jullie precies van school verwachten als je een briefje met '135' van een officieel bureau kunt showen? Weet je ook zeker dat ze dan een pakket aan extra ondersteuning of aanbod hebben liggen dat je nu niet krijgt omdat er niks 'zwart op wit' staat? Dat zou ik wel zekercwillen weten voir ik ueberhaupt de test-molen zou instappen....(als ik t al zou doen)
Ingrid
en dan?
En dan weet je het iq van je zoon, en dan? Dan gaat hij het wel laten zien? Verwacht van het gymnasium niet dat ze hem anders gaan begeleiden. Ze hebben wel meer leerlingen als jouw zoon. Je zoon zal het zelf moeten doen en laten zien. Een hoog iq alleen is geen garantie op een diploma.
En er kunnen ook dingen uit de test komen waar je misschien van schrikt of waar je minder blij mee bent. Ben je daartoe bereid open te staan? Een etiket kan nog lang gevolgen hebben. Het is niet alleen een sleutel die deuren opent.
Kun je niet juist inspelen op het meer gemotiveerd krijgen van zoon? Huiswerkbegeleiding of zo, ik noem maar wat?
Niet doen
en zeker niet beschikbaar stellen a/d school. Een iq-test is een momentopname, maar niet alleen dat, het is privacy-gevoelige informatie. Die informatie kan als je die via school openbaart, op de meest vreemde plekken weer opduiken later.
Je moet het probleem helder zien te krijgen: je kind presteert niet zoals je zou mogen verwachten (ik neem aan op basis van eerdere prestaties, advies van de basisschool enz.). Dit is waar het om gaat. Dus wil je begeleiding om je kind weer op niveau te krijgen. Voor passend onderwijs, dus gerichte ondersteuning, is geen diagnose of iq-uitslag nodig. WAar het om draait is om de behoeften van je kind. De school heeft verwacht dat je zoon kan uitstromen op gymnasiumniveau, want op dat niveau is je kind aangenomen. In het ideale geval zou je dus moeten gaan overleggen wat de school gaat ondernemen om je kind zodanig te ondersteunen dat dat ook gaat lukken.
In de minder ideale situatie (die er helaas ook is) doet een school niets. Dan zou ik dus zelf voor ondersteuning zorgen.
Verder sluit ik me aan bij bovenstaande reacties. Er kunnen veel redenen zijn voor een puber om niet gemotiveerd te zijn voor school. Ook zijn er meerdere wegen die naar Rome leiden, zoals een andere schoolroute naar het examen. Wie weet voelt je zoon zich niet thuis op deze school, zit hij niet lekker in de groep, heeft hij een hekel aan sommige vakken of docenten...
Dank
Bedankt voor jullie reacties, ben ik blij mee!
Paar reacties van mij.
Wij willen/wilden inderdaad zelf (geheel buiten school om) dat onderzoek laten doen. Dan bepalen we zelf wat we ermee doen. School hoort het dan alleen als de score hoog genoeg is om hen te overtuigen dat hij slim is en dat zijn prestaties dus niet met capaciteit te maken hebben.
Ook zoon zouden we het niet willen vertellen als de score lager is (lager dan ca 120 denk ik) om hem dan niet nog onzekerder te maken. dan een beetje vaag houden dat hij er prima uitgekomen is (als hij er naar vraagt).
En IJsvogeltje heeft gelijk. Natuurlijk is hij slim als hij in gymnasium 3 terechtgekomen is . Alleen wij krijgen af en toe het gevoel dat ze hem onderschatten op zijn profielkeuzevakken qua capaciteiten. Dat de cijfers soms (vaak) tegenvallen zegt wat ons betreft niet dat hij het niet kan. Het is alleen zoeken HOE zijn cijfers overeen te laten komen met zijn capaciteiten (nb die ook door diverse anderen, maar niet de docent) wel gezien worden.
En precies wat IJsvogeltje schrijft is onze zorg, we zijn bang dat als hij zo'n test moet doen hij wel snapt waar het om gaat. En dan meer wil weten. En dat hij dan onzeker wordt als het niet hoog genoeg is.
Ik weet ook niet hoe je zo'n test moet verkopen aan een jongen dat hij er niet zijn gedachten over krijgt.
School
Hij zit trouwens op een scholengemeenschap, dus relatief misschien wat minder hele slimme kinderen dan op een categoraal gymnasium. En ik denk (ook gezien geluiden die ik gehoord heb) dat het wel uit zou kunnen maken als er een hoge score van hem ligt, in hoe de school/docenten naar hem kijken en met hem omgaan. Maar we hebben zeker geen garanties/zekerheid dat de school allerlei dingen anders zou doen met een hoge IQ-score.
Maar uiteindelijk, vinden wij ook, gaat het om andere vaardigheden, m.n. motivatie, doorzettingsvermogen en onzekerheid (voor dat profielvak) waardoor hij vaak lager scoort dan hij zou moeten kunnen.
Daar proberen we al jaren wat aan te doen. Ook huiswerkbegeleiding, die niet heeft geholpen voor de motivatie. Die komt uiteindelijk als hij over moet vanzelf wel bij hem. Wel wat laat.
De vraag is hoe je een 15-jarige jongen motiveert om het hele jaar door gewoon zijn werk te doen, als het tot nu toe gelukt is zonder dat te doen.
Vermoedelijk stoot hij een keer zijn neus, dit jaar of volgend jaar.
Ook geen ramp. Alleen jammer als hij dan op het randje (en eigenlijk "onnodig") blijft zitten.
Dan wordt het nl. echt een saai jaar, wat volgens mij dan weer niet goed is voor hem. Hij heeft juist uitdaging nodig. En met zo'n testuitslag zouden ze hem misschien bij twijfel iets eerder laten overgaan en bijv. zijn profiel laten kiezen, dan zonder uitslag. Als bespreekgeval (dat wordt hij vast) kunnen ze nu van alles beslissen.
Raar
dat je het vertellen van de uitslag van de test aan je zoon van die leeftijd wilt laten afhangen van de uitslag. Want
a. hij is in mijn ogen te oud om hem een test te laten ondergaan en dan de uitslag niet met hem te delen. Hoe zie je dat voor je?
b. er een minimum uitslag aan hangen voor je het wilt vertellen suggereert dat je zelf teleurgesteld zou zijn als de uitslag niet boven die120 uitkomt.
Het zou toch sneu zijn als zijn zelfbeeld/gevoel van zekerheid afhankelijk wordt gemaakt van een cijfer dat uit de test komt.
Bovendien, denk je dat hij een iq van 120 als minimum nodig heeft om gymnasium te kunnen doen?
Ik snap overigens dat het wel andersom kan werken: dat een uitslag kan helpen in de bevestigende sfeer. Zowel voor jullie als voor jullie zoon. In het trant van 'zie je wel, hij heeft op zich de capaciteiten. Maar als ik jou hoor, is er een groter gevaar dat hij/jullie teleurgesteld raken wanneer de uitslag minder hoog is dan verwacht. Maar volgens mij zou iedere uitslag goed moeten zijn. Zijn waarde is niet afhankelijk van een iq-cijfer.
Aagje
Uitslag
Ik vind het best wel vreemd: je wilt je zoon in 3 gym (denk ik?) een iq-test laten doen zonder dat hij het echt weet en dan ook de uitslag verzwijgen als het tegenvalt? Ik heb ook een zoon in 3 gym en nevernooitniet dat ik dat voor elkaar zou krijgen. Ze zijn slim, maar niet gek 
Ben het overigens eens met mijn voorgangers. Een iq-test gaat je zoon niet redden. Dat moet hij zelf doen. Mijn zoon heeft ook zijn pakket moeten kiezen en kreeg een negatief advies voor wiskunde B. Een vak waarvoor hij zonder ooit huiswerk te maken of te leren een dikke 7 staat. Ik heb hem verschillende keren gewaarschuwd dat het een belangrijk vak is en dat hij daar beter zijn best voor moet doen, ondat hij dan kan zien (en laten zien) dat hij de capaciteiten ervoor heeft (en die heeft ie, daar twijfel ik niet aan). Maar hij heeft het niet gedaan, dus tja, dan houdt het op deze leeftijd echt wel op. Geen wiskunde B dus.
Op de school van mijn zoon zijn tien van de dertig klasgenoten afgestroomd in de afgelopen twee jaar, waaronder veel hb-ers. Een IQ kan je het eerst jaar nog het voordeel van de twijfel geven, maar vanaf de tweede is het uit met de pret. Dan moet je, ook met torenhoog IQ, gewoon presteren.
Let op
Zodra hij 16 is kun je de uitslag niet meer voor hem verzwijgen. Sterker nog, dan moet hij toestemming geven aan de tester om jullie als ouders te informeren.
laatbloeier én wat voor type
Misschien is hij wel een ontzettende binnenvetter/niet gewend om te praten over motivatie/hoe zet je je over weerstand heen/etc. Misschien is hij wel een 'laatbloeier'; misschien zal hij echt niet zo snel naar uitslag of betekenis van de iq test vragen.
Maar ik denk dat je hem en jullie zelf absoluut geen plezier doen met een iq test. Die is namelijk in het algemeen niet voorspellend voor schoolniveau - en als je nu in 3 gym ben aanbelandt, dan hoef je met iq testen niets te bewijzen. Andere vaardigheden/competenties zijn (nu) belangrijker. Het gaat erom dat hij de cijfers haalt die bij het niveau van de school passen, zodat hij uiteindelijk dat diploma haalt. Er liep laatst een draadje over 'wat is een echte vwo'er' en daaruit kwam ook naar voren dat het halen van het diploma uiteindelijk zegt of je een vwo kind was .
Dus wat belemmert hem om die cijfers te halen: hij doet niet genoeg. Waarom doet hij niet genoeg? Want hij vindt het niet belangrijk genoeg, denk ik dan? Of twijfel je echt of hij weet wat hij moet doen? Heeft hij wel eens momenten dat hij iets wel leuk vindt en dan redelijk eenvoudig een normaal cijfer haalt?
Ik denk dat zelfs als hij een laatbloeier is, dat hij oud genoeg is om te snappen dat zittenblijven saai is. Maar misschien vindt hij het wel prima. Of is de school zo kritisch dat ze vinden dat er 'echte vwo leerlingen' zijn op aarde en dat hij niet mag blijven zitten? Dan denk ik eerlijk gezegd dat zo'n iq test ook niet helpt. Bottom line is hij moet die cijfers halen. En zelfs als school zegt 'te willen helpen' zit toch het overgrote deel van het werk bij hem en bij jullie als ouders.
Dus ik denk: laat die test zitten, help hem die cijfers te halen door deze laatste maanden 'streng' te zijn. Als hij dat accepteert en het werkt (dus hij gaat over) dan kan hij volgend jaar zelf besluiten of hij wil dat er 'strengheid' is omdat hij ziet dat hij wat 'dwang' nodig heeft. Als hij nu geen 'dwang' en 'hulp' accepteert en hij haalt de cijfers niet, dan is de consequentie dat hij blijft zitten. Ik zou daar niet dramatisch over doen (mits school hem dan niet naar drie havo stuurt of vier havo).
gr Angela
Afstromen
Bij mijn oudste op school blijven kinderen zelden zitten. Haal je 3 gym niet dan ga je naar 4 havo (of soms zelfs 3 havo). Zitten blijven is mogelijk voor langdurig zieke kinderen e.d. Kijk daar ook eens naar, of zitten blijven wel een optie is. Zo niet, dan is de motivatie om wat harder te werken misschien wel wat groter. Wat Angela ook zegt: daar heeft hij inzet van zichzelf, maar ook inzet van jullie bij nodig.
Reacties
We gaan de IQ-test waarschijnlijk niet doen .
M.n. omdat het alleen al doen van de test zijn zelfvertrouwen zou kunnen ondermijnen en dat is waar we juist aan willen werken. En inderdaad, of de score echt gaat helpen bij overgaan of profielkeuze is zeer de vraag.
Verder de gedachte om hem de uitslag niet te vertellen is als hij lager is dan X (ik noemde 120, kan ook net wat lager zijn), betekent niet dat hij niet goed voor ons is of naar ons idee dan het VWO niet zou kunnen. Dat is natuurlijk onzin. Wij hebben juist ontzettend veel vertrouwen in hem en zijn capaciteiten (los van zijn concrete IQ).
Maar iemand anders die zelf een test bij kind heeft laten doen, heeft dat zo gedaan (en adviseerde ons dat), om dezelfde reden (zelfvertrouwen niet ondermijnen). Met een smoesje (test niet volledig voor echte IQ-score of zo?) ging dat prima. Ook bij een slimme jongen ).
En inderdaad, Aagje, een hoge score zou juist vertrouwen kunnen geven, maar als de score niet hoog (hoog genoeg voor hem, niet voor ons) is, zou dat naar onze mening negatief uit kunnen werken bij onze zoon.
Drietje
Belachelijk van die scholen waar je niet kan blijven zitten of alleen i.g.v. ziekte. (mijn mening)
Op deze school is zitten blijven wel een optie. Ik denk wel dat ze soms kinderen eerder richting afstromen duwen, maar heb de indruk dat ze het toch ook wel van de wens van het kind en de ouders laten afhangen (ook in ons geval). Maar dus (nog) geen 100% zekerheid.
Angela
"Dus wat belemmert hem om die cijfers te halen: hij doet niet genoeg. Waarom doet hij niet genoeg? Want hij vindt het niet belangrijk genoeg, denk ik dan? Of twijfel je echt of hij weet wat hij moet doen? Heeft hij wel eens momenten dat hij iets wel leuk vindt en dan redelijk eenvoudig een normaal cijfer haalt?"
Hij doet niet genoeg, werkt te snel, slordig, schrijft soms onleesbaar (ook voor zichzelf waardoor het fout gaat), gebrek aan zelfvertrouwen (soms/bepaalde vakken), mist soms ook wel eens een onderdeel dat hij moet leren (oh, ik dacht dat dat niet hoefde, niet gevraagd zou worden etc.). Liever gamen en chillen dan leren. Aan de andere kant denk ik ook dat hij pas gemotiveerd is om echt te leren, als er noodzaak is, dus pas richting einde van het jaar.
Wij en anderen denken dat hij een laatbloeier is. Net 15, nog erg jong in uiterlijk en gedrag. Wat dat betreft zou zitten blijven prima zijn, maar ik maak me zorgen om nog meer verveling/te weinig uitdaging. Dus als hij over kan (al is het op het nippertje) dan toch liever over. Kan hij evt. de 4e doubleren (stuk pittiger dan de 3e).
Motivatie
ik zou het niet van zijn motivatie laten afhangen. Daarmee bedoel ik: natuurlijk moet hij iets doen, maar hij moet vooral die toetsen goed maken.
Alles wat daarvoor moet gebeuren, kan hij met jullie hulp en 'strengheid' doen maar vraag hem nu niet om dagelijks voor alles wat moet 'echte' motivatie op te brengen. Dat gaat niet opeens nú beter als hij dat nu nog niet uit zichzelf doet.
Dus ja: hem doordringen van de reële kans tot zittenblijven.
En met hem een schema halen wanneer de toetsen zijn en daarop focussen.
Als hij zijn huiswerk niet goed maakt maar wel met jullie hulp de toetsen goed leert (dus nakijken huiswerk, samenvattingen maken en zich laten overhoren) en dan goede cijfers haalt helpt dat in ieder geval voor het korte termijn probleem: risico op blijven zitten.
Dat hij daarna in de rest van z'n leven 'moet' leren hoe je je eigen dagelijkse werk structureert en hoeveel motivatie je daarvoor op moet brengen dat is een volgend verhaal. Ik krijg de indruk dat het schoolse systeem niet meer gericht is op kinderen de tijd gunnen om dit 'parallel' te doen, hetgeen volgens mij vroeger wel meer normaal werd gevonden. Ik bedoel: ik krijg de indruk dat het schoolse systeem steeds vaker vindt dat je eigenlijk al moet laten zien dat je met een agenda kunt werken op de basisschool 'omdat je dat nu eenmaal op het VO moet kunnen'. En kinderen die vanuit hun 'toevallige' vaardigheid handig zijn met plannen of autoriteitsgevoelig zijn en dus netjes doen wat er gezegd wordt krijgen daarmee een streepje voor. Dat is prima, het is handig als je minder tijd kwijt bent aan het leren leren/leren plannen want dan houd je meer tijd over voor de inhoud en kun je wellicht makkelijker op een hoger niveau beginnen op de middelbare school., Maar het moet niet zo zijn dat kinderen die dat niet makkelijk kunnen, daarom niet 'dat niveau' zouden kunnen halen. Ze moeten gewoon andere dingen erbij leren. Als het alleen van motivatie en aangeboren handigheid af zou hangen dan zullen er weinig pubers zijn die moeite gaan doen.
gr Angela
zelfvertrouwen
Heb je een idee waar zijn slechte zelfvertrouwen vandaan komt want daar heb je het een paar keer over? Of dat hij daaraan kan werken met hulp.
En wat slecht handschrift betreft, is het een idee om te vragen of hij zijn schoolwerk mag typen ipv schrijven? Of is het daarvoor niet slecht genoeg? Of om te kijken of hij met een ergotherapeut zijn handschrift kan verbeteren?
hulp van school
Wij hebben onze zoon laten testen toen hij jonger was. Daaruit bleek dat hij hoogbegaafd is. Ik ben erg blij dat we het gedaan hebben omdat we nu met meer kennis vroegtijdig kunnen ondersteunen bij problemen.
Veel hb-kinderen lopen op het VO aan tegen het niet goed kunnen plannen, tot werken komen, niet geleerd te leren, dit invloed hebbend op de motivatie. Hij gaat naar een categoraal gymnasium komend schooljaar en daar zitten natuurlijk wel meer slimme en hb-kinderen, maar niet elk kind op het gymnasium is hb. De VO-school heeft kennis van het onderwerp en kunnen naast verdieping, verrijking en verbreding en compacting, ook ondersteunen bij zaken als plannen en coachen bij leren leren etc. Dus voor ons geldt dat we blij zijn dat we hem hebben laten testen.
Overigens hebben we dit buiten de basisschool om gedaan destijds zodat wij ook eigenaar van het onderwerp waren. Ook hadden we daarom de vrijheid om zelf een goede psycholoog te zoeken met ervaring in het testen van hb-kinderen.
