Hoe regel je speeldates?

hier in het klein dorp

Hier woon ik ook in een klein dorp, mijn dochter heeft een klas van 6. Moeders zijn allemaal vriendinnen en ik kwam er ook nooit tussen, ik kom uit een ander dorp van oorsprong. Ze zit nu in groep 6. Ze heeft 1 jongen waar ze wel eens mee afspreekt, maar wordt nooit gevraagd verder, ik ben blij als ze hier van school af is.

Mijn jongste heeft een klas van 11, gelukkig zijn ouders geen vriendinnen en speelt ze wel eens, maar ook daar moet ik achter na elke keer. Ze zit in groep 5.

Dorp

Hier is de dorpscultuur gelukkig vrij open, maar toch zie je ook hier kliekjes van oude vrienden- en familiebanden. We waren destijds ook niet actief in het verenigingsleven (dat is nu wel anders). Onbekend maakt onbemind. Ga gewoon bij de moeders staan, maak praatjes over het weer/sport, vermijd dorpspolitiek/geroddel etc. Wellicht kun je dan eens een balletje opgooien over dat je zoontje graag wil afspreken maar het niet goed durft/kan vragen. Zoiets. Maar zorg dat ze jullie kennen, dus als jullie als ouders kunnen/willel en ze zoeken ergens hulp op school/voetbal/jeugdwerk etc., meld je aan. Ook dat werkt goed om op de radar te komen.

Ik merk bij mijn dochter niet dat ze buiten de boot valt omdat ze import is, ook als kleuter niet. Er waren genoeg meisjes die import waren in haar groep. Maar de groep er boven, is veel meer een kliek. Je kan pech hebben.

Speeldates

Op die leeftijd speelden onze kinderen gewoon met kinderen uit de straat, of met neefjes en nichtjes. Echte speelafspraken werden pas veel later gemaakt.

strategie van AnnaNiem

Ik zou er ook voor gaan om er een beetje 'tussen de komen' bij de moeders. Lastig is het wel, die verhoudingen die al een soort van vast liggen doordat de ouders elkaar kennen. Ik zie dat hier ook, kinderen die met elkaar spelen omdat de ouders goede bekenden van elkaar zijn. Dat geldt overigens niet alleen voor een dorp, wij hebben dezelfde ervaring met een middelgrote woonplaats (waar wij niet geboren en getogen zijn). Mijn kinderen zijn op latere leeftijd naar een school in een wijk waar wij net buiten wonen gegaan (dus niet vanaf groep 1), daar is het ook een beetje 'ons kent ons'. Alleen al het feit dat onze jongste niet op de peuterzaal in de wijk had gezeten maakte ons een beetje een buitenstaander, kun je nagaan.

Aan de andere kant: jullie hebben nog de tijd, je zoontje is pas 4! Komt vast goed.

Dank je wel

Dank jullie wel voor de reacties. Fijn om te lezen dat het wel vaker voorkomt en dus niet per se aan mij ligt. En ook een goede tip, dat van je inzetten bij vrijwillige activiteiten. Ik heb inderdaad al wat meegedaan aan projecten en dat leverde me wel wat contacten op. Dus dat ga ik vaker doen! Dank je wel.

Verder moet ik dan gewoon maar blij zijn met de contacten die ik al heb. Ze gymmen en zwemmen al samen en elke week komt er wel eens een vriendje spelen.

Het is misschien ook wel dat het steekt omdat ik zelf geen familie of vriendinnen heb met jonge kinderen (mijn vriendinnen wonen ver weg en/of hebben grote pubers of geen kinderen). Dan zie ik die meiden zo gezellig kletsend het plein aflopen en dan zou ik dat ook zo graag willen (voor mijn zoontje ook!). Maar wie weet komt dat ooit nog wel eens. Dat hoop ik dan maar!

Spoeling is dun

Ik zou het eens met de leerkracht bespreken. Die kan ook wel iets.
Vaak was hier het kindje waar ze naast zaten in de klas, of samen lopen in de rij opeens meest favoriet. Door handig wat te schuiven kan deze misschien 2 kindjes koppelen die allebei een beetje verloren lopen.

Bij hele kleine klassen ligt dat wat moeilijker. Daar had oudste hier wat last van. In een klas van 20 met overwegend meisjes valt er makkelijker een jongen buitenboord. Middelste en jongste zaten beiden in een klas van 30. Naast alle nadelen heeft dat blijkbaar wel als voordeel dat er makkelijker van vriendje geswitcht kan worden.

Nu zes

Hoi, ik zit dit nog eens door te lezen en ... het is nog steeds wel zo, zij het in iets mindere mate.
Heb inmiddels echt mijn best gedaan contact te leggen met andere ouders en daar is wel een leuk vriendje uitgekomen. Daar was ik afgelopen zomer erg blij mee. Moeder was ook 'import' dus zat de eerste keer dolgelukkig bij me aan tafel want ze had er al 2 jaar moeite mee om contact te leggen hier op t platteland.
Kindjes spelen wel leuk, maar zoeken elkaar ook weer niet echt op.
Mijn zoontje is toch het meest dol op zijn beste vriendje en dat vriendje is ook dol op hem, maar van speeldates komt het helaas bijna niet. Nog steeds om dezelfde redenen. En ook omdat de mama van het vriendje het liefst haar kind ook nog voor haar zelf heeft. Tsja.. niks aan te doen dus. Maar wel rot, want het is zo tof voor ze als ze lekker samen zijn. Ik hoop dat de kinderen het steeds meer zelf kunnen gaan regelen...!

Kleine school

Maar inderdaad, dit zijn de nadelen van een te kleine school (70 op de hele school)! Ik zat zelf met 11 jaar een jaar op een school met twee meisjes van dezelfde leeftijd. 1, 2, klikte niet, dus geen vriendinnen dat jaar. Gelukkig nam mijn moeder me vaak mee naar de manege en inderdaad dan merk je het niet zo.
Jaar erop naar een hele grote school. Volop keus, volop vrienden. Leuk was dat.
Ik merk dat ik het nu alleen zo super super irritant vind dat die twee hele goeie lieve maatjes soort van 'uit elkaar gehouden' worden. Het zou zo leuk zijn als ze 1 x per week of per 2 weken lekker samen kunnen spelen. Maar gisteren kwamen ze zo dik samen naar buiten, daar was geen ontkomen aan, al wou de mama het weer tegenhouden.
Je zou haast denken dat ze wat tegen mijn zoontje heeft, maar hij gedraagt zich gewoon goed, dus dat is het niet. Ik denk dat ze er gewoon nog niet aan toe is, haar kind meer loslaten, ze wil zelf de hele controle houden. Grrr.....

Gemma

Ik kan me voorstellen dat je het jammer vindt dat er geen speeldate lijkt te lukken met dat vriendje. Het voelt wel aan alsof je aannames hebt en schuift ook nog eens de schuld in die andere moeder haar schoenen. Ze heeft misschien iets tegen jouw kind, is er nog niet aan toe haar kind los te laten, en wil haar kind voor haarzelf hebben? Daar wordt het ook niet echt gezelliger op ...

oogbereik

"En ook omdat de mama van het vriendje het liefst haar kind ook nog voor haar zelf heeft. Tsja.. niks aan te doen dus.!"

Misschien mis ik wat. Dit kan een aanname zijn (Poms), maar dat doet er niet toe. Jouw kind kan dan ook bij dat kind spelen? (of wil jij ook het liefst je kind binnen oogbereik )
Bij zo'n jong kind moet je als ouder zelf nog helpen met de speelafspraakjes. Dus samen met je kind op een moeder met kind afstappen en vragen het kan. Zo niet, dan morgen voorstellen.

aannames

Ja, aannames zijn er wel inderdaad en ik was even erg eerlijk toen ik het zat te tikken allemaal. Er is een keer een geval geweest waar ik niks van begreep (een heel duidelijk gevalletje van buitensluiting) en dan daarna weer veel toenadering. En dan weer wekenlang geen contact. Het wisselt allemaal enorm en ik voel me niet vrij genoeg om erover te beginnen.
Een speeldate vragen vind ik daarom dan ook spannend en veel moeders laten dat hele afspreken ook weer juist aan de kinderen zelf over. Dat heb ik ook het liefste, dan kunnen ze het zelf bepalen met wie ze willen spelen die dag.
Maar met haar zal ik moeten afspreken denk ik. Maar ze zei onlangs nog dat er maar heel weinig ruimte zal zijn om af te spreken en nu zie ik de moeder met een andere moeder af afspreken, meteen al voor schooltijd.
Dus dan vist mijn zoontje weer achter het net. En dat doet gewoon een beetje zeer. Het is net of ik helemaal niks te zeggen heb hierin, dat het helemaal en dan ook echt helemaal van hun kant bepaald wordt.

bij ons

Ik woon in een klein dorp, kleine klassen, maar in groep 1/2 was het zo lastig om iets te regelen, ouders waren allemaal vrienden ik ben import. Dus hun spraken elkaar het weekend en mijn oudste vieste vaak naast de pot.

Mijn jongste heeft groep 2 overgeslagen, en kwam in een klas waar de ouders dus geen vrienden groep waren maar omdat ze jonger was en ook nog eens ADHD was het ook best lastig.

Hier hebben ze de school tegenwoordig verdeeld in units. Unit 1 is de onderbouw en unit 2 is de bovenbouw, ze zitten allebei in unit 2 (gr 7 en 8). In de loop van de jaren kregen de kinderen zelf gelukkig meer te zeggen over met wie ze af wilden spreken, mijn oudste heeft een kindje van groep 7 waar ze veel mee speelt en 2 kindjes in de klas waar ze geregeld mee afspreekt, ik hoef zelden er iets voor te regelen.

Mijn jongste dochter heeft haar vriendengroepje gevonden in groep 5,ook al zit ze in groep 7. Ze straalt helemaal, ze heeft ook een vriendje in die klas (al 8 jaar) en nemen haar zoals ze is, ook al is ze drukker. In de klas wordt ze gelukkig bij enkele kindjes wel uitgenodigd op feestjes en spreekt ze wel eens af met 2 kindjes.

Beter nu!

Toch nog even een positief bericht: mijn inspanningen om contact te maken met andere ouders/kinderen werpen hun vruchten af. De laatste weken merk ik dat er meer en andere vriendjes over de vloer komen. Het contact met die ouders gaat ook veel gemakkelijker. De kids spreken zelf af met wie en waar ze willen spelen. Ideaal!
Met dat ene - nog altijd - zijn beste vriendje - is het hetzelfde verhaal nog steeds. De moeder regelt soms een speeldate met een kind waarmee dat jongetje amper speelt op school. Ik denk dat ze wil dat hij met kindjes uit zijn eigen groep speelt. Raar allemaal maar. Hoe kun je nu maandenlang het spelen met een best vriendje dwarsbomen? Dat vind ik nog heel erg jammer, maar ik weet nu dat ik daar niet zoveel aan kan veranderen. Ik focus er nu maar op dat meer vriendjes soms beter kan zijn... dan heb je tenminste altijd wat te spelen!