Hoe pak ik dit aan
Zoon, net gestart in groep 7, heeft vandaag, op de 2e dag van school al een aanvaring gehad met de juf.
Volgens zij versie van het verhaal zat hij naar het bord te kijken toen de juf keersommen uit aan het leggen was, volgens een methode die zijn klas nog niet eerder had gehad. En de juf ging hier wel vanuit. Niemand zei hier wat van, omdat de juf gezegd had dat er tijdens de uitleg niet gesproken mocht worden.
Zoon heeft dus naar het bord zitten staren, hem kennende waterig, en met een ongeintresseerde blik,omdat hij er niets van gebreep, waarop de juf boos geworden schijnt te zijn, en heeft geschreeuwd.
Ik heb gezegd tegen zoon dat hij voor zichzelf goed moet nagaan of hij bijvoorbeeld niet zat te spelen met een lineaal, of te tappen met een voet, of stiekum uit het raam te staren, dingen dus die irritatie kunnen opwekken bij een juf.
Hij beweert dat dat niet zo is geweest, en hij lijkt oprecht niet te begrijpen waarom de juf zo boos werd.
ik heb hem het advies gegeven om , nu de juf ongetwijfeld niet meer boos is, aan de juf te vragen waarom ze zo boos werd, en te vertellen dat hij niet begrijpt wat hij fout deed.
Ik heb nl het idee dat hij echt niet inziet dat zijn houding soms irritatie op wekt, alleen maar door niks te doen.
Moet ik nu, de 2e schooldag, al meteen naar de juf gaan, en hierover praten, of laat ik dit op zn beloop??
Ik word er zelf verdrietig van als ik mn kind zo verdrietig zie. Hij snapt niet waarom de juf boos wordt, alleen maar omdat hij iets niet begrijpt. (dat is nl de indruk die hij heeft gekregen)
Ik wil niet dat juf en zoon direct verkeerd van start gaan, dus adviseer ik hem te praten. Ik kies nl niet blind partij voor zoon, omdat ik ook wil dat hij inziet dat sommige dingen onbewust ook door hem kunnen komen. t is nl heus geen engeltje....
Wat vind ik dit lastig...HELP.
moederE
Tip
Ik kreeg ooit van een kleuterjuf de tip om nooit actie te ondernemen als je niet precies weet wat de juf gezegd heeft. Om te voorkomen dat dit een langdurig drama wordt zou ik er toch even tussen gaan zitten en dit niet alleen door je zoon te laten opknappen. Dan wel als volgt: ik hoorde dat er iets is voorgevallen vanmorgen, mag ik even jouw kant van het verhaal?
Jep
Dalarna is me voor. Ik zou inderdaad het heel neutraal aan de juf vragen. Je wilt gewoon dat jij weet wat haar dwarszit/zat zodat je dat aan je zoon kan overbrengen. Dat moet je niet door je zoon laten opknappen: als hij de eerste keer iets niet goed heeft opgepikt is de kans groot dat dat de volgende keer weer gebeurt en dan heb jij onvolledige informatie.
Toch naar de juf dus. Niet om te klagen, maar om te vragen.
Groeten,
Temet
