Hoe omgaan met reakties van derden niveau kinderen
Wij hebben drie kinderen. De oudste, 14 jaar en hoogbegaafd. Doet op zijn sloffen atheneum en technasium. En we hebben een 1 eigen meisjestweeling van bijna 12 jaar. De oudste van de twee gaat Havo doen en de jongste TL/Havo. Wat mij enorm irriteerd is de reakties van mensen om ons heen, en dan met name als we vertellen de jongste TL/Havo gaat doen. De reakties zijn: Ach joh, dan gaat ze erna toch havo doen. Of: O, dat wordt vast Havo. Hoezo? Is havo dan beter dan TL? Waarom zou ze per se Havo moeten doen?
Ik merk aan jongste dat ze het al vervelend vindt om het 'laagste' niveau in ons gezin te hebben. Hoewel mijn man en ik vinden dat dit niveau prima bij haar past. Wij doen er niet moeilijk over, maar ik kan me wel indenken dat het voor haar zo voelt. De reacties van anderen maakt het er niet beter op.
Hoe kan ik het beste op deze reacties reageren? Ik wil niet lomp zijn maar wel heel duidelijk maken dat er met jongste en met TL niks mis is.
Heeft iemand tips??
minder mogelijkheden
je mag best erkennen dat er minder mogelijkheden zijn als je vooropleiding lager is, en dat dat een deel van de reacties kan verklaren. HEt is toch ook zo?
Andere aspecten heb ik geen tips voor behalve dat je je binnen je gezin daar sterk voor blijft maken (dat iedereen even waardevol is).
gr Angela
daarbij
jij gelooft toch ook niet dat een schoolloopbaan vastligt op je 12e?
Als je zo reageert,'het is toch ook goed dit niveau' dan erken je daarbij dat het dus haar niveau is wat vast zou liggen. Ik zou juist ervoor willen pleiten dat alles nog open ligt. Kinderen worden veel te vroeg gedetermineerd.
gr Angela
ervaring!
Hier een ervaringsdeskundige.
Eerst even een klein dingetje dat mij opvalt. Je schrijft over een 1 eigen tweeling. Misschien een typefout, maar het is een 1 eiige tweeling. Ik zei vroeger zelf ook 1 eigen en volgens mij wordt dat vaak tout gedaan.
Wij zijn ook naar verschillende niveaus gegaan. Ik naar de havo, zus naar VWO.
En ja, dat vinden mensen opvallend. Mensen vinden het trouwens ook opvallend als kinderen wel naar hetzelfde niveau gaan. Eigenlijk lig je als tweeling (zeker een 1 eigen tweeling) voortdurend onder een vergrootglas. Beter gezegd: je wordt altijd vergeleken. Gek werden wij er wel eens van. Haalde een van ons een 7 en de ander een 8, dan kwam daar een opmerking over (heb je wel genoeg je best gedaan?). Haalde je een volgende keer beiden een 8, dan kwam daar weer een opmerking over (kijk nou, écht een tweeling!).
Wij hebben daarom zelf nadrukkelijk gevraagd om naar verschillende brugklassen te gaan. En na dat jaar ging zus naar VWO en ik naar havo. Juist doordat we al in verschillende brugklassen (wel combiklassen, mavo/havo/VWO) was dat ook verder helemaal geen issue. Ik kan het mij in ieder geval niet herinneren, het hield mij niet bepaald bezig in ieder geval.
De enige tip die ik heb: wees er zelf heel relaxed onder. Vergelijk ze niet met elkaar, maar beschouw ze als twee individuele, met beiden hun eigen karakter en kwaliteiten. En probeer dat ook over te dragen op je meiden. Nou ja, zoiets. Vul in ieder geval niet voor je dochter in dat zij zich 'minder' zal voelen. Als je er al met haar over wil praten, dan zou mijn insteek zijn: heb je last van de opmerkingen uit de omgeving> (en dus niet: heb je er last van dat jij 'maar' naar mbo-t gaat).
Nou Angela
"je mag best erkennen dat er minder mogelijkheden zijn als je vooropleiding lager is, en dat dat een deel van de reacties kan verklaren. HEt is toch ook zo?"
Ik zie dat toch anders. Je mogelijkheden bepaal je toch echt zelf. Inzet, creativiteit, doorzettingsvermogen, persoonlijkheid, humor, empatisch vermogen zijn allemaal bepalende factoren. Allemaal zaken die je niet per se op school leert. Ik ken genoeg voorbeelden van geslaagde MBO'ers en universitair geschoolde mensen die vastzitten in een MBO baantje.
Ik zou dat dus niet benoemen/erkennen, dan gaat ze het ook nog geloven. Eerst maar eens zien wie van de 3 het meest succesvol wordt, er is niet 1 weg. Het ligt ook nog helemaal open of dat de HB zoon wel zal zijn.
Laat haar vooral met energie en enthousiasme naar school gaan, trots zijn op wie ze is.
meer mogelijkheden
In mijn optiek gaat het er hier helemaal niet om dat je 'moet erkennen dat je met havo meer mogelijkheden hebt'. Er is op dit moment maar 1 ding belangrijk: dat een kind op de voor hem juiste school terecht komt. Een te laag niveau is niet goed, een te hoog niveau is niet goed. Een school moet passen.
En ja, natuurlijk heb je met havo meer mogelijkheden. Maar als die school niet bij deze dochter past (en daar ga ik maar even vanuit, want Fleurenco schrijft daar niets over), dan is het gewoon niet de beste keuze.
Marije
De meeste mogelijkheden hebben is natuurlijk heel wat anders dat het meest succesvol worden. Wou je echt beweren dat je met VMBO evenveel mogelijkheden hebt als met VWO?
Dat er meer factoren een rol spelen in hoe en waar je uiteindelijk terecht zult komen, doet daar natuurlijk weinig aan af.
beetje o.t.
'De meeste mogelijkheden hebben is natuurlijk heel wat anders dat het meest succesvol worden'
- Amen 
Degene uit mijn gezin met het 'hoogste niveau' heeft het moeilijker dan de andere drie om uit te zoeken wat haar weg is naar een succesvol en vooral gelukkig bestaan. Ze moppert weleens dat ze liever wat minder slim was geweest.
jippox
Ik zie dat toch anders....
Natuurlijk zul je een vwo diploma moeten hebben als je naar de uni wilt. Arts of advocaat worden gaat nog altijd via de uni. Maar ondanks dat, er zijn zat mensen die eerst mavo, dan havo, dan vwo en dan uni doen...... dus die mogelijkheid is er altijd nog.
Ik zie juist veel mogelijkheden voor mbo (uitgaande van mavo, is dat normaliter niveau 4 of evt 3). Daar leer je veel over je gekozen richting incl praktijk op school en op stages. En áls je de wil én de hersens hebt om verder te leren op hbo niveau (of gewoon via je baan), dan kan dat alsnog. En uiteindelijk ben je dan een veel meer allrounde en wetende wat er speelt medewerker/kandidaat dan iemand die rechtstreeks van het hbo komt.
en eens met tonny
Het is mooi als je vwo doet en daarna uni omdat je arts wilt worden. Dan zal die route gevolgd moeten worden. Maar als je iets als bedrijfskunde gaat studeren, dan 'doe' je m.i. eigenlijk maar wat. Weet je dan eigenlijk wat je wilt. Is dat een roeping? Je leert een hoop geblabla, bent opgeleid om toch op z'n minst afd.hoofd of manager te worden, leiding geven, bestuurder, terwijl dat misschien helemaal niet zo bij je past. Wellicht wil je veel liever inhoudelijk met cijfers en constructies bezig zijn, je eigen ding doen enz, dan het baasje te spelen, omdat je daar nu eenmaal de papieren voor hebt.
Maar het is maar een mening..... Zelf denk ik dat een uni uitstekend is als je graag huisarts wilt worden of advocaat. Maar voor de meeste andere beroepen lijkt mij het juist fijner om te doen wat dat beroep juist zo leuk maakt: de praktijk! en niet het ivoren torentje.
marije
het is een technisch-logistieke belemmering dat je met een vmbo diploma niet direct naar een hbo opleiding kan.
en het is ook jammer dat je met een vmbo opleiding al eerder moet gaan nadenken over 'wat je wil worden' en dat het daardoor kan lijken dat je eerder 'vast' zit.
Ik vind juist ook dat je zelf je mogelijkheden bepaalt, en vindt dus vroeg 'determineren' niet goed.
Maar dat het systeem zo werkt , dat is een feit. En dat het daarom geen schande is om je kind te stimuleren om voor het niveau te gaan dat zo hoog mogelijk is voor haar/zijn mogelijkheden vind ik dus ook niet raar. Dus als een kind havo aan zou moeten kunnen, laat het dan vooral proberen.
gr Angela
helemaal eens met bieb63!
'als je iets als bedrijfskunde gaat studeren, dan 'doe' je m.i. eigenlijk maar wat. Weet je dan eigenlijk wat je wilt. Is dat een roeping? Je leert een hoop geblabla, bent opgeleid om toch op z'n minst afd.hoofd of manager te worden, leiding geven, bestuurder, terwijl dat misschien helemaal niet zo bij je past. Wellicht wil je veel liever inhoudelijk met cijfers en constructies bezig zijn, je eigen ding doen enz, dan het baasje te spelen, omdat je daar nu eenmaal de papieren voor hebt'
Helemaal mee eens! Dat zijn dingen die je niet overziet als je nog middelbare scholier bent, en ook tijdens een studie is dat nog niet zo helder.
hier
1 "slimme" en 1 " doet maar wat" kind, volgens anderen...ze zegt ook wel eens dat ze nou eenmaal niet zo goed is als haar zus. Vraagt ook of wij dat erg vinden. Nee kan ons niks schelen. Je ziet haar schouders dan weer zakken van opluchting. Maar familie en de rest hebben het alleen maar over die slimme. Is niet leuk! Voor beide kinderen niet. Ik heb er echt een hekel aan als er zo naar mn kinderen gekeken word en zeg het dan ook.
Meestal bedoelen ze het dan opeens niet zo, maar het al gezegd. En niet 1 keer.
Nee is niet leuk!
Angela67
Eens hoor. Natuurlijk moet je er altijd proberen uit te halen wat erin zit (en voor het hoogste gaan). Maar ambitie is niet voorbehouden aan hoogopgeleiden. Dat zou ik in kinds oren knopen. Met ambitie en doorzettingsvermogen kom je een heel eind en is die opleiding van minder belang, uiteraard afhankelijk van het doel.
Ik zou ook een minder slim kind stimuleren zijn/haar doelen na te streven Het hebben van een doel, een stip op de horizon, is belangrijk. Dat voedt de ambitie. Veel VWO'ers hebben geen idee en dat is zo zonde.
Ook zo
Bij ons is het jongste kind als enige binnen het gezin niet hoogbegaafd. We moeten er met zijn allen dus echt op letten dat hij bij gesprekken en bezigheden niet 'buiten de boot' valt. Overigens is de hele omgeving er van overtuigd dat dit 'minder slimme' kind waarschijnlijk het makkelijkst door het leven zal gaan, kordaat en als echte aanpakker. Ik weet niet of dat een algemeen verschijnsel is, maar ons slimste kind lijkt vaak meer last dan gemak te hebben van zijn intelligentie (om over de executieve vaardigheden nog maar te zwijgen).
stip op de horizon
dat zeg je mooi.
En wie herkent in eigen gezin dat pubers echt zo'n stip hebben?
Überhaupt reacties op niveau
Vreselijk vind ik het. Dochter in groep 7 wil haar rapport absoluut niet meer laten zien, zelfs niet aan ooms en tantes waar ze geld van krijgt. "Zo jij bent slim, jij bent wel héél slim he, nou, dat wordt gymnasium he, wat ben jij goed, o een 7, vind je aadrijkskunde moeilijk, dat is wel jammer he die 7".
Allemachtig mensen, ze is 10! Juf schrijft er tekstjes bij over haar best doen en goed opletten. Zeg daar dan iets aardigs over. Inzet prijzen ipv resultaat.
En ja, ik hoop ook op gym, alhoewel het in de POVO met een goeie uitglijder zo voorbij is. Maar ze is een mens(je). Met allerlei eigenschappen en gedrag en dromen. Ze is niet haar cijfers.
ik tonny
Ik heb een kind met een stip (mooi gezegd inderdaad) en ik kan je zeggen, dan heb je goud in handen! Ze zit op de havo, gewoon gemiddeld begaafd en ze heeft net haar voorlopige profielkeuze doorgegeven. Misschien wat hoog gegrepen maar ik weet zeker dat ze het gaat redden. Haar leraren op de basisschool waren altijd bang dat ze op haar tenen moest lopen en ze moest maar naar de mavo. Dit kind loopt niet op haar tenen, ze is slim genoeg om er een krukje bij te pakken.
Gelukkig heeft ze nu docenten die het in haar zien. Ze krijgt de kans om te gaan doen wat ze wil. Ze was als peutertje al ZO koppig en ik zei altijd: hier gaan we nog eens plezier van hebben. Die tijd is nu gekomen! In een familie met universitair geschoolden is het wel wat sneu om op de havo te zitten en straks naar het HBO te gaan, maar ze weet precies wat ze wil, en da's fijn.
Niet over beginnen
Fleurenco, wanneer derden beginnen over niveau's of cijfers kan je die vragen sturen in de richting dat ze het leuk hebben op school en met een mooi rapport thuis kwamen.
Hier laten we ook geen rapporten meer de familie langs gaan; een beloning krijgen ze van ons. We hebben ook geen behoefte aan te horen hoe goed Pietje kon leren, bla bla bla.
Er wordt nu ook niet meer naar de rappporten gevraagd...
En als aan de kinderen gevraagd wordt hoe het op school gaat, zeggen ze ( heel diplomatiek) " goed".
Goed kunnen leren is niet hetzelfde als slim
Laten we dat voorop stellen. Iemand die "maar" MAVO heeft kan het veel verder in het leven schoppen dan iemand met VWO.
Als iemand zo'n goed bedoelde, kwetsende, domme opmerking zegt " dat wordt vast HAVO" zou ik niet reageren. Als ik een slechte bui heb, zou ik antwoorden: "Waarom denk je dat en waarom denk je dat dat voor mijn kind beter zou zijn? We zullen afwachten wat het beste bij haar past".
Pro actief?
Kun je niet wat pro-actiever zijn.
Ik bedoel, voordat iemand ook maar in de gelegenheid is om vervelend commentaar te geven, zelf de dingen bij de naam noemen.
Ik denk dan aan iets als: 'ja, apart is dat met mijn kinderen. De oudste met gemak vwo, de tweeling een stapje lager. Je zult het vast met ons eens zijn, dat dit er uiteindelijk niet zo veel toe doet. Ieder kind zal zijn eigen weg wel vinden in het leven. Mooi is dat, om dat te zien als ouder.'
Nou ja, ik doe dat meestal zo ongeveer bij commentaar. Niet in de verdediging, niet uitleggen, maar direct duidelijk maken wat je er van vindt. Vroeger kon ik dat niet, ben nogal verlegen. Maar mijn man kan dat soort dingen heel goed. Kunst afgekeken.
Ik ken trouwens een tweeling, waar bij de een vwo doet, en de ander vmbo-basis en nu mbo 2. Ze komen er allebei wel.
Ik vind het altijd zo raar, dat mensen tweelingen zo onderling vergelijken. (Wij hebben ook een tweeling). Ook de kinderen bij mijn tweeling in de klas doen dat zo erg. Dan gaan ze fijntjes even duidelijk maken dat de een een punt hoger had op een toets. Ja duh.
Ervaring
Hier ook ervaring. Mijn kinderen doen het gemiddeld heel goed op school. Niveau gymnasium/universiteit . Een van onze kinderen is minder slim. Doet nu mavo en gaat misschien havo doen (wil ze graag )maar anders wordt het mbo.zij voelt zich ook dom terwijl ze dat echt niet is. Maar ze is ook niet super handig of zo dus ze kan zich daarmee niet onderscheiden. Zij vindt het ook echt niet leuk dat ze geen gymnasium doet. Mijn man legt best veel nadruk op cijfers en studeren. Ze ziet hbo/mbo ook echt als minder dan universiteit. Ik vind het wel vervelend dat ze het zo ziet. Ik weet zeker dat ze er wel komt in het leven maar haar niveau is gewoon lager en dat merkt ze zelf ook helaas.
Dank!
Voor alle reacties! Er zitten zeker heel wat bruikbare tips bij.
hier een 12 jarige met een stip 
Hij is 12 en heeft al een paar jaar een duidelijk doel: Ontwerper worden bij Lego!
Hij doet nu brugklas gymnasium. Hoewel er eentje op 10 minuten fietsen is, fietst hij elke ochtend een uur naar een school verderop omdat ze daar het technasium bieden.
Hij moet best werken voor goede cijfers, aan je huiswerk gaan is gewoon nog moeilijk. Maar hij heeft een doorzettingsvermogen dat ik bij mezelf niet herken. Heel gaaf.
Hij weet het al: na het gymnasium de TU Delft.
Want hij heeft een keer gelezen dat een ontwerper bij Lego de TU Delft heeft gedaan. Dus dat is de weg.
Ik geniet er erg van!
Soort van ervaringsdeskundige
Ik ben zelf de oudste thuis, en deed ook op mijn sloffen Gymnasium. Nog geen 15 maanden later, en dus maar 1 klas lager, kwam mijn zusje. Die zichzelf echt de blubber heeft moeten werken om de MAVO te halen. Vooral op de basisschool heeft zij het daardoor nog wel eens moeten horen, dat ik het allemaal zo goed deed en dat zij gewoon wat beter haar best moest doen. Of zo. Mijn moeder is maar 1 keer op de basisschool geweest (buiten de reguliere tafeltjesavonden) en dat was om daar een keer verhaal over te halen.
En hoe liep het uiteindelijk: ik straalde op de universiteit, probeerde nog HBO, maar uiteindelijk ben ik gaan werken. En zus is na de MAVO naar een MBO gegaan, waar ze helemaal op haar plaats was (zij was een van die kinderen die al heel jong weet wat ze willen worden) en vervolgens heeft ze in die richting ook nog een HBO-opleiding gedaan.
Waarmee maar weer bewezen is dat intelligentie op zich totaal geen garantie is op wat dan ook. Een goede werkhouding aanleren en doorzettingsvermogen is dan toch belangrijker denk ik.
