Het lerarentekort
Het lerarentekort wordt een groot issue. Op de radio voorspelde een leerkracht dat er over enkele jaren 10.000 leerkrachten tekort komen (positieve insteek: dan zullen er dus ongeveer 25 keer zoveel kinderen nog zijn).
Wat denken ouders dat mogelijke oorzaken zijn. Waarom zijn er geen mensen meer te vinden die nog les willen geven aan de kinderen?
En wat zijn mogelijke oplossingen? Is het inderdaad de zak met geld? Is het probleem opgelost als PO hetzelfde wordt betaald als VO (en waarom is er dan nog een probleem op het VO)?
Tsjor
Beertje
Volgens mij is de oplossing minder parttime werken, daarmee gaat vanzelf je salaris ook omhoog.===
Zouden parttimers nou werkelijk zo dom zijn dat ze het verband tussen meer of minder salaris en gewerkte uren niet kunnen leggen? Dát is een keus. Het salaris zelf is geen keus.
Salaris en mondige ouders
Salaris
De keus is dan blijkbaar dat jouw salaris er minder toe doet.
Mondige ouders:
In veel situaties is het voor scholen en leerkracnten juist heel prettjg als ouders betrokken zijn en meedenken, daar heb ik venoeg van meegemaakt. Helaas zijn er dan ook excessen zoals hiervoor beschreven.
nou
Persoonlijk denk ik niet dat parttimers er op zich iets mee te maken hebben. Overigens werken er al sinds jaar en dag parttimers in het onderwijs, dus dat is niet ineens nu het probleem van het leraren tekort. En dat is het item waar het nu over gaat. Overigens zal een pasafgestudeerde van de PABO in de regel helemaal niet parttime gaan werken...... dat is normaliter pas aan de orde als er kinderen komen, en dan is men normaliter dus al enige jaren aan het werk. Net zo goed, dat het vak van basisschoolleraar altijd al door meer vrouwen dan mannen wordt geambieerd, dus ook dat is niet ineens nu het probleem van het lerarentekort.
Het probleem ligt in het feit dat er voor 2017 zeker 10 jaar bezuinigd is op het onderwijs, wat resulteerde in het zelden afgeven van vaste contracten, waardoor steeds minder mensen de PABO gingen doen. Met nu het resultaat: te weinig afgestudeerden PABO'ers. En ja natuurlijk, het staken door leraren en het in de media verkondigen dat het salaris te laag is en de druk te hoog, helpt natuurlijk ook niet jongeren te stimuleren de PABO te gaan doen.
Verder denk ik dat je het vak leraar, m.n. basisschool leraar, in de regel kiest omdat je dat leuk lijkt of ambitie daartoe voelt. Niet als een soort aanzien... dat lijkt mij echt onzin.
Ben het wel met Tjor eens dat de basis van de functie gewoon kennisoverdracht moet zijn.
Ouderbetrokkenheid
Vanaf het moment dat mijn kinderen naar school gaan ben ik ervan uitgegaan, dat mijn kind in twee, onderscheiden werelden op mag groeien. Op school leer je andere dingen dan thuis. Zowel wat kennis betreft, maar ook sociaal: hoe moet je je gedragen in een grote groep leeftijdsgenoten, waar mensen voorstaan die een bepaald gedrag van je verlangen, dat anders is dan thuis.
Ik heb dan ook nooit gebruik gemaakt van magister (bijvoorbeeld).
Ik wilde wel dat de school me op de hoogte hield van resultaten, en vond het verdwijnen van langzaam onleesbare rapporten slecht. Geef regelmatig leesbare rapporten die goed inzicht geven in wat het kind wel of niet kan.
Ik ben ervan uitgegaan dat scholen zichzelf melden als er problemen zijn met een kind. Bij specifieke problemen is het handig als ouders hun kennis en kunde inbrengen als school voor de vraag staat hoe ze ergens mee om moeten gaan. elk kind is anders, en ouders hebben specifieke kennis van hun individuele kind. Maar ouders moeten zich ok realiseren, dat de schoolsituatie anders is dan de thuissituatie. Thuis heb je geen 30 kinderen, ook geen 23, zelfs geen 15.
Ik gruwelde van alle extra activiteiten die gevraagd werden van ouders (en ik kon het ook niet waarmaken vanwege werk) en ik gruwelde ook van ouders die met hun kind samen de school binnen kwamen wandelen. En zich dan ook nog gingen bemoeien met andere kinderen.
De gevraagde ouderbetrokkenheid was een reactie op ouders die indertijd (lang geleden) werkloos thuis kwamen zitten als hun kind naar school ging. Van een dienst van de school werd het een ideologie (ouders en school moeten op een lijn zitten) en een vrijwillige verplichting (als je niet meedoet ben je niet betrokken.
Als je hulp in de klas wil, organiseer dan dat er bijvoorbeeld vrijwilligers komen, die kennis willen maken met het onderwijs en/of er iets aan bij willen dragen, om wat voor reden dan ook. Dat kun je als school managen. Twijfelaars, die willen kijken of het iets is, uitvallers, die een jaar tussenpauze willen om te kijken of ze wel willen doorgaan met hun opleiding, gepensioneerden die hun tijd hiervoor willen geven.
Er zijn simpele momenten, waarmee je de betrokkenheid van ouders kunt terugbrengen tot hanteerbare proporties: kinderen zelf naar school laten komen, ouders 15 minuten voor het begin van de lessen weg van school, geen activiteiten van ouders vragen, als je ze zelf niet kunt doen, doe ze dan niet etc.
Een voorbeeld: in de krant staat het verhaal van ene jongeman die al snel het onderwijs voor gezien hield. Hij was niet opgeleid en niet opgewassen tegen de jongere die ij de eerste les aan hem vroeg: bent u nog maagd. Laten we met elkaar afspreken dat zo'n vraag ongepast is. Dan kun je de ouders erbij halen, maar hij zal zo'n vraag niet aan zijn ouders stellen, noch aan zijn ooms en tantes. Als school moet je dus zelf de norm stellen: dit is ongepast. En als leerkracht moet je middelen hebben om dat aan te geven. Maar voordat je het weet raak je verzeild in vragen over je eigen functioneren, in vermoedens over de problematiek van zo'n jongere (hij zal dat niet zomaar vragen), in gesprekken met zorgteams en in verwijten over ouders die niet kunnen opvoeden.
Neem zelf je eigen verantwoordelijkheid. Als school ben jij verantwoordelijk voor het gedrag van het kind op school en als school moet jij organiseren dat je daarvoor middelen hebt. Zoals ouders dat thuis moeten doen. Als school bescherm je zo'n jonge leraar tegen dit onwenselijk gedrag. Veel jonge klleerkrachten voelen zich in de steek gelaten door de organisatie op het moment dat zij te maken krijgen met onwenselijk gedrag. Dat heeft zeker ook te maken met het dalend leerlingenaantal: elke leerling is er een en die moet gekoesterd worden.
Tsjor
Quote
Bovendien is er dan een andere parttimer die ook voor de klas staat of de praktijk doet, dus je bent nooit helemaal zelf ergens verantwoordelijk voor, hooguit slechts deels.
Dit geldt alleen voor de basisschool. Op de middelbare scholen heb je bijvoorbeeld vier eigen klassen ipv zeven. Maar je hebt wel volle verantwoordelijkheid. Net als in het hoger onderwijs waar veel pt wordt gewerkt.
Bied63
De problemen zijn ook niet vanaf 2017, de klachten zijn er echt al heel lang. En er is niet steeds bezuinigd op onderwijs. Onderwijs heeft er altijd geld bijgekregen. Ik geloof dat er vorig jaar iets van 130 miljoen op de spaarrekeningen stond. Met het Ice-save-drama hebben vele scholen geld verloren (hoezo stond het daar?). dit jaar is het voor het eerst dat de spaarrekeningen teruggebracht worden tot iets wat te maken heeft met toekomstig te verwachten investeringen.
De pasafgestudeerde kan wel een fulltime baan ambiëren, maar zal toch moeten passen in de verzameling parttimers. Je bent blij als je ergens met een paar dagen aan de slag kunt, tijdelijk.
Er was een experiment: vanuit Limburg werd het overschot aan basisschoolleerkrachten (teruglopende leerlingen) aangeboden aan Utrecht, waar een groot tekort was. Maar die leerkrachten, die dus al afgestudeerd waren, met ervaring, bleken te moeten solliciteren en werden dan niet aangenomen. Daarop heeft Limburg het aanbod teruggetrokken: daar wil je je mensen niet aan onderwerpen. Nu kun je gaan bedenken dat de kinderen in Limburg heel anders zijn dan de kinderen in Utrecht en misschien is dat ook wel zo. Maar blijkbaar heb je dan zodanige eisen aan de leerkrachten, dat er geen mens te vinden is om het werk te doen. Je zult dan dus ook moeten kijken naar hoe je je school hebt ingericht en waarom je er niet in slaagt dat zodanig te doen, dat mensen er -hopelijk met plezier- willen werken.
Tsjor
Het is mij niet duidelijk of je het nu hebt
over het lerarentekort op het po, op het vo of allebei. Volgens mij maakt dat voor de discussie wel uit.
Ik woon in een deel van het land waar het lerarentekort relatief is. Op het po had onze jongste vorig jaar voor het eerst een keer extra vrij omdat er geen ziektevervanging gevonden kon worden. Dit nadat er ook al een keer of twee geschoven was met klassen. Maar ja, het is ook de omgeving waar nog veel nieuw afgestudeerde po-docenten nauwelijks aan een volle baan konden/kunnen komen. En al helemaal niet aan een vast contract. Dat is echt een probleem. De leerlingenkrimp gaat erg hard namelijk en scholen durven nauwelijks iets. Leerkrachten worden bijna gedwongen naar andere delen van het land te gaan. Op zich niet erg, heb dat zelf ook gedaan, maar het is wel vaak tegen hun zin.
In het vo merk ik hier ook nog niet zoveel van lerarentekort. Wel incidenteel voor bepaalde vakken. Nu heeft mijn man (al jaren fulltime in het vo aan het werk) een extra bevoegdheid in een tekortvak gehaald, maar nu is het tekort niet meer zo actueel. Nu ja, niet erg, komt vanzelf wel weer, maar het laat wel het relatieve van het tekort zien.
Ik merk dat ik me stoor aan de beschrijving van parttime werkende mensen die hun vak niet belangrijk genoeg zouden vinden en het alleen maar doen als ze tijd over hebben. Die beschrijving raakt kant nog wal. Je zegt dingen over parttimers en fulltimers. Je doet alsof alle fulltimers gemotiveerd en professioneel zijn terwijl dat ook maar zo niet waar kan zijn. En je zegt dat parttimers dan niet zijn terwijl ik er heel veel zie die professioneel en gemotiveerd zijn. Vervelende en tendentieuze generalisatie.
Eens
ik werk zelf parttime, namelijk 32 uur per week, maar ik neem mijn werk net zo serieus als mijn collega's die 40 uur werken.
Wel is het zo dat er ook andere dingen in het leven belangrijk zijn, maar dat geldt voor mijn ft werkende collega's ook. Het gaat wel heel erg ver als je verwacht dat werknemers alleen leven voor hun werk. Ik zou als werkgever (wat ik nu ben) het alleen maar willen aanmoedigen dat mensen een goede balans vinden tussen werk en privé.
parttime v fulltime
Natuurlijk zal de gemiddelde parttime werkende zijn werk ook serieus nemen. Echter de buitenwereld ziet dat anders. Het is iets wat je er naast doet en dus minder belangrijk. Ik denk inderdaad dat de aanzien van het beroep minder is als er veel parttimers zijn (en dan vooral kleine parttime banen van 12-20 uur in de week). Daarnaast verliest een beroepsgroep inderdaad aanzien als er veel vrouwen werken . Dat is een bekend fenomeen (https://dezesdeclan.wordpress.com/2016/03/29/wet-van-sullerot-opnieuw-bewezen/)
En dus wordt de beroepsgroep voor veel mensen minder aantrekkelijk want minder aanzien en dus kies je er niet voor.
Onze scholieren heeft de pabo ook wel een beetje een knutsel school imago dus wederom veel jongeren die er niet voor willen kiezen.
En de werkdruk wordt als heel hoog ervaren door de beroepsgroep zelf.
Er zijn ook weinig mogelijkheden van doorgroei inderdaad waardoor in de loop der jaren ook mensen kwijtraakt die meer willen.
Ik vind de stelling dat
parttime werken iets is dat je ernaast doet een discutabele. En dat er zo naar gekeken wordt door ‘de buitenwereld’ (over welk deel van de buitenwereld heb je het trouwens, vziw is parttime werken juist in Nl buitengewoon maatschappelijk geaccepteerd) maakt nog niet dat het waar is.
Als parttimer werk je, net als dat je andere dingen in je leven doet. Net als fulltimers.
Ik ontken overigens niet dat veel parttime werkenden tot problemen kan leiden in bepaalde sectoren. Dat is zeker waar, juist ook in het onderwijs waar roostertechnische problemen kunnen ontstaan doordat mensen beperkt inzetbaar zijn. Maar dat is niet hetzelfde als dat parttimers hun werk zouden zien als niet belangrijk.
Kijk, ik heb 1 keer
een collega gehad voor wie werken duidelijk niet de hoogste prioriteit was. Vond dat het moest nu de kinderen meer geld gingen kosten, maar het was duidelijk niet van harte. Deze collega verving een andere parttime werkende collega die met zwangerschapsverlof was. Hele aardige collega, oprecht, maar ik werd gek van het afgemeten werken: altijd laat binnen en nooit langer dan noodzakelijk blijven ook al was het werk nog niet klaar.
Maar degene die deze collega verving en die zelf ook pt werkt, is juist op die dingen nooit te betrappen. Tot op het bot gemotiveerd, altijd bij wat betreft professionalisering en nooit te beroerd om een stap extra te doen.
Die mentaliteit van afgemeten werken komt voor in alle geledingen: bij parttimers en bij fulltimers. Terwijl het gemotiveerde, professionele ook voorkomt bij parttimers en fulltimers.
Zelf werk ik 32 uur. In de zorg waar ik werk heeft dat wel zo’n beetje de status van ft, ook al is echt ft 4 uur meer. Behalve bij dokters, voor hen is ft meer dan 36 uur.
Die hoogste prioriteit moet ik ook nog nuanceren
Als het goed is, is werken niet de hoogste prioriteit in het leven, maar bijvoorbeeld het gezin, de relatie of het (eigen) welzijn.
Wat niet wegneemt dat werken voor mij wel een heel hoge prioriteit is. Ik doe het graag en veel. Ik vind het belangrijk. Maar in mijn werk zijn dan weer niet heel veel ft. banen. Ik heb geluk gehad dat ik na het vertrek van een collega uren kon uitbreiden. Maar niet iedereen heeft dat geluk.
Parttime
In het andere draadje werkte Lanza nog fulltime, maar dit terzijde.
Ik denk dat vooral de 2 a 3 dagen banen gezien worden als iets dat je erbij doet.
In 4 dagen kun je namelijk zo goed als alle banen doen, in 2 a 3 niet.
Inderdaad
Bij parttime banen voor 2 of 3 dagen heb je wel dat imago, dat is een baantje voor erbij. Natuurlijk zegt het niks over de motivatie van de werknemer. Maar het draagt bij tot het imago van een softe sector met weinig prestige. En dat imago speelt natuurlijk wel een rol bij de keuze voor een opleiding/baan. Net zoals het imago van de pabo als een knutsel school. Dat is vast ook niet waar maar dat beeld blijft gewoon hangen.
bieb
"Verder denk ik dat je het vak leraar, m.n. basisschool leraar, in de regel kiest omdat je dat leuk lijkt of ambitie daartoe voelt. Niet als een soort aanzien... dat lijkt mij echt onzin."
Het gaat niet om aanzien in de vorm van geld of status, maar het gaat erom of studenten het een aantrekkelijk vak lijkt. Als er veel vrouwen in een branche werkzaam zijn, is het voor mannen minder aantrekkelijk om er te werken. Dat heeft weer gevolgen voor het aanzien van het beroep. Het is een vicieuze cirkel.
Welk 'vrouwenberoep' heeft eigenlijk een goed aanzien? Ik vrees geen een.
Nu steeds meer huisartsen vrouwen zijn, zie het imago van het beroep langzaam dalen. Triest maar waar...
Onzin
In het andere draadje werkte Lanza nog fulltime, maar dit terzijde.
Onzin, quote me maar dan, ik heb dat nooit geschreven.
Wat is dat
toch triest, wat zit daarachter? Het idee dat vrouwen er toch niet zo toe doen? Dat wat een vrouw doet per definitie minder belangrijk is dan wat een man doet. Ik vind het echt de triestheid ten top dat dit zo werkt.
Lanza
Ja dat is ook heel triest. Je ziet dat in meerdere dingen. Bijvoorbeeld meisjes krijgen wel jongensnamen (en dan is het stoer) maar jongens krijgen geen meisjes namen. Het is veel geaccepteerder dat een meisje rondsjouwt in jongenskleding en met autootjes speelt dan dat een jongen graag rokjes draagt en met poppen speelt. Wat vrouwelijk is of overheerst wordt door vrouwen wordt gezien als zwak, een gevaar voor mannelijkheid en als niet belangrijk. Het is triest dat we in een wereld leven waarin vrouwen nog altijd stelselmatig worden achtergesteld bij mannen en waar de waardering voor zaken die als vrouwelijk worden beschouwd veel minder is (en als het gewaardeerd wordt dan is het in een bepaalde context zoals de cultus rondom de figuur van de moeder).
te weinig zakelijk
Mijn kinderen willen ook absoluut niet het onderwijs in en dat is jammer want mijn oudste zoon zou daar zeer geschikt voor zijn.
Een van de problemen is continue geklaag van leraren. Ze moeten altijd teveel werken, ze krijgen te slecht betaald (valt reuze mee trouwens), ze moeten altijd werken in hun vrije tijd etc. Geen wonder dat jongeren daarop afknappen.
Ik denk dat leraren ook te weinig zakelijk zijn. Ik las hier ook van iemand die parttime werkte en steeds moest invallen en vergaderingen moet bijwonen zonder hiervoor betaald te krijgen. Uh, waarom doe je dat? Ik werk 32 uur. Deze week is een collega ziek en kreeg ik het verzoek om op mijn vrije dag te komen. Dat kan maar mijn weder vraag is dan wel direct wanneer compenseer ik dat en anders schrijf ik die dag als overuren.
Ik vind het ook geen wonder dat leraren kiezen voor detachering. Ik heb dat net even opgezocht en inderdaad staat daar duidelijk bij kies je uren, kies welke vergaderingen je bijwoont etc. Ik ga ervan uit dat ze werken op uurtje factuurtje. Scholen kiezen er massaal voor dus het geld is er. Begin dan eindelijk eens om mensen te betalen voor extra werk. Het kan namelijk wel als docenten op detacheringsbasis werken.
In het bedrijfsleven is het ook heel normaal om tijden te toetsen. Waarom moet de ene leraar wel uren thuis dingen nakijken en is de ander wel op tijd klaar. Waar zit dat verschil in en wat kan de ene leraar van de ander leren?
Het onderwijs kan best allemaal wat zakelijker. Geen zinloze vergaderingen maar van te voren een planning en een stricte handhaving van tijd. Hoofd- en bijzaken scheiden. Dingen die ouders geen bal interesseren, laten vallen. Sommige scholen hebben inmiddels evenement planners. Dat is toch een uitkomst. Iemand die op parttime basis alle bijzaken organiseert zoals kerst, sinterklaas, klassebijeenkomsten, pasen, schoolreisje etc. Leraren kunnen zich dan bezig houden met onderwijs. En iemand die er veel beter is regelt dat soort dingen.
Mijn zoon heeft nog even. Ik hoop dat hij toch nog even gaat kijken bij een lerarenopleiding (hopelijk gaan ze dan niet knutselen of het hebben over reflectieverslagen want dan knapt hij direct af).
Grappig
Zelfs in de tijd dat ik ‘maar’ 20 uur (ik vond het voor mezelf te weinig, maar kreeg geen baan voor meer uren in mijn omgeving, ik ruilde er zelfs een baan van 28 uur op grote reisafstand van huis voor in) werkte, was er niemand die me benaderde als een werknemer die het er maar een beetje bij deed en die mij en mijn werk niet serieus nam. Ik werd aangenomen op grond van mijn professionaliteit, opleiding, kwaliteiten en ervaring en die werden gewaardeerd. Er werd van mij verwacht dat ik werkte op basis van die professionaliteit ongeacht het aantal uren waarvoor ik een contract had. Het maakte daarbij niet uit of ik de aanvankelijke 20, de daarop volgende 24, of de huidige 32 uur werkte of werk.
Wat je ook doet en hoe veel uur je het ook doet, je doet het professioneel en volgens de maatstaven van je vak.
Ik lees wel eens dat vrouwen de grootste vijanden zijn van vrouwen en als ik de manier lees waarop hier parttime werken wordt gediskwalificeerd als ‘erbij voor de tijd die je over hebt’ en dus niet serieus genomen wordt, dan geloof ik dat meteen.
Kijk, ik ben van vrouwenemancipatie en arbeidsparticipatie en van economische zelfstandigheid en in die zin moedig ik vrouwen aan zo veel als ze kunnen te werken. Zonder meer. Maar de manier waarop jullie over parttime werk spreken, vind ik onrecht doen aan de professionaliteit en inzet van velen in parttime banen.
Wat ik dan weer minder serieus kan nemen is als mensen (helaas meer vrouwen) spreken over hun ‘baantje voor een paar uurtjes’. Maar die vrouwen kom ik gelukkig steeds minder vaak tegen.
er is genoeg werk / waarom zoveel uren
Als iedereen ca 28 uur werkt dan kunnen veel meer werklozen aan de slag. Dit is ongeveer heel kort door de bocht het pleidooi voor het her-waarderen van de term full time (of part time). Wat mij betreft speelt dat echt een belangrijke rol en zou je dat niet moeten wegwuiven in discussies over banen die minder aantrekkelijk zouden worden als er meer vrouwen in werken. ik ben zelf van mening dat indien het financieel kan - en daar zit natuurlijk ook een component 'consuminderen' en herwaardering van vrije tijd in - dat het vanuit economisch en idealistisch ookgpunt goed zou zijn als beide partners ca. 28 uur per week zouden werken, misschien dat 24 uur ook kan.
Een artikel wat hierover gaat vond ik https://www.ad.nl/ad-werkt/voor-het-eerst-onderzocht-zo-veel-uur-werken-we-idealiter-per-week~a4ea0f07/
En deze https://www.frankwatching.com/archive/2018/10/10/de-25-urige-werkweek-is-eigenlijk-best-logisch/
En onderwijzend personeel moet inderdaad 'gewoon' veel zakelijker worden, zoals Mieke stelt in #50.
Elke keer als een parttimer meer uren maakt zonder daar ruchtbaarheid aan te geven is het weer moeilijker om het systeem te veranderen. Natuurlijk zijn de zakelijke schoolbestuurders dol op leraren: die klagen wel maar doen het toch telkens weer voor weinig geld en zonder zakelijke insteek. Ideale werknemers voor die schoolbesturen . . .
gr Angela
Zakelijker inderdaad
En stop met van alles te organiseren wat veel extra tijd én ouderhulp kost. We leven niet meer in de jaren 70 en 80. Ga lesgeven en doe minder erbij. Hoeft niet. Ik voel wel wat van sport en muziek en hobby onder betaling school in komen. Ouders betalen die sport en hobby en muziek toch ook nu al. Dat kan goedkoper in een grote groep.
Simplistisch
Het is wellicht heel simplistisch gedacht maar kan het VO onderwijs niet beter parttime worden aangeboden. Gewoon 4 dagen in de week. Wellicht dat leraren makkelijker te verleiden zijn om bv van 3 naar 4 dagen te gaan en zo alleen de verantwoordelijkheid te dragen voor 1 klas. Veel efficiënter, minder overdrachttijd nodig etc. Bovendien verlaagt het het lerarentekort en gaat het maandelijkse inkomen omhoog.
Om wel de norm uren te halen kan het gecompenseerd worden met die enorme hoeveelheid aan weken vakantie. Er kan prima wat van de zomervakantie af bijvoorbeeld. En de meivakantie. Kerst wellicht. Maar de schooldag verlengen met een uur of meer zou ook een optie zijn.
Voor mijn kind zou het een zegen zijn, 4 dagen naar school. Blijven er nog 3 dagen over voor sport, sociale contacten, eventueel wat huiswerk etc.
Maar ik zal wel iets essentieels over het hoofd zien...
Aagje
'Ik werd aangenomen op grond van mijn professionaliteit, opleiding, kwaliteiten en ervaring en die werden gewaardeerd.'
Dat is bij leerkrachten ook zo, ook bij de parttime leerkrachten. Het is ook niet zo dat ze te weinig professioneel zijn of te weinig doen. Maar het is een signaal, een teken dat je uitzendt. Dat wil niet zeggen dat je het zelf ook zo voelt of dat anderen dat tegen je zeggen, maar je kleurt op die manier wel iets in.
Indertijd was het overigens een heftige discussie, twee leerkrachten op een groep, of dat pedagogisch wel verantwoord is.
Wellicht is mijn voorstel toch nog niet zo gek: maak het onderwijs parttime, alleen de ochtenden voor de kernvakken en de middagen voor allerlei andere belangrijke dingen, door andere mensen die goed zijn op hun terrein. Zo creëer je ook meer werkgelegenheid voor de sporters, de schakers, de muzikanten, de tekenaars, de theatermensen, de wetenschappers, de sterrenkundigen, de spaanse leraren, of arabische leraren, de bibliotheek, de theaterzalen etc.
Tsjor
Angela67
Slecht moment, om nu te pleiten voor werkweken van 28 uur: er is te weinig personeel op dit moment. Werk zat, maar niet genoeg gekwalificeerde mensen om het uit te voeren.
Tsjor
Swaen, lijkt mij een goed plan. Wat je wellicht over het hoofd ziet is dat er ouders zullen zijn die niet blij zijn met een thuishangende puber. Maar er draaien zoveel projectgroepjes en samenwerkingsgroepjes op het VO, dat die vrije woensdag voor de leerlingen snel gevuld moet zijn.
Tsjor
Dat je goed bent op je 'terrein' wilt niet zeggen dat je dit ook automatisch kan overbrengen op anderen. Niet elke profvoetballer is ook automatisch een goede trainer of coach.
Ik heb in het VO al heel veel gastlessen voorbij zien komen waar de mentor of een docent echt bij moest blijven omdat er anders chaos was.
Of bijv een econoom die het vak economie ging geven. Sommigen hielden het maar enkele weken vol of waren na 1 schooljaar weer weg..
Met de dagen langer maken schiet je denk ik ook niks op, de andere taken naast het lesgeven moeten alsnog gedaan worden daar komt dan nog minder tijd voor. En hoe worden de overuren gecompenseerd als de vakanties korter worden?
Ik weet helaas de oplossing ook niet, maar dat er iets moet gebeuren is duidelijk
Vrouwen en baantje
Daarom ben ik ook allergisch voor hoe over werkende en scholierende/studerende jongeren wordt gepraat. Het woord baan volstaat voor elk urenaantal en voor elke situatie. Waarom dan toch dat neerbuigende bijbaantje? Dat wordt vervolgens ook doorgetrokken naar volwassen mensen die minder dan 25 uur (zo ongeveer) werken. En daar wordt vaak wat spottend over gedaan. Ah joh, ga eerst maar eens wat meer werken, dan weet je hoe dat is.
Dat een groter aantal vrouwen in een beroep tot degradatie van aanzien leidt, vind ik echt een schande. Mannen zijn zelf net zo verantwoordelijk voor dat gegeven. Accepteer dat vrouwen het werk ook aankunnen en laat je niet zo kennen, zou ik willen zeggen. Personeel wat goed in balans is, geslacht, leeftijd, leidt volgens mij tot de beste resultaten.
Waarom is het tegenwoordig toch een beetje ouderwets om een roeping te hebben? Moet je per se het onderste uit de kan hebben wat salaris betreft voor werk waar je hart ligt? Het lijkt wel of vrouwen de roeping meer volgen dan mannen, die dus kennelijk afhaken vanwege het salaris en het imago van een beroep.
Nee joh
Jij ziet parttime werken als een signaal dat ‘je werkt als je tijd over hebt’, maar dat maakt nog niet dat het ook zo is. Dat is framing van de hoogste orde. En ook al zeg je nu in #55 dat parttime leerkrachten ook echt wel professioneel kunnen zijn en vaak echt wel genoeg doen, door te zeggen dat ze werken als ze tijd over hebben, zeg je eigenlijk dat ze niet serieus met hun werk/vak bezig zijn en daarmee deprofessionaliseer je ze bij voorbaat.
Nogmaals, ik ben ervan dat bij voorkeur iedereen werkt en zo veel mogelijk om economisch zelfstandig te zijn. En persoonlijk snap ik helemaal niets van (goed opgeleide) vrouwen die op voorhand alvast parttime gaan werken omdat dat wel fijn is en voor later misschien wel handig is. Maar ik vind het te ver gaan om dat te kwalificeren als ‘werken als je tijd over hebt’ en de toon te zetten alsof dat niet serieus werken is. Spreken op die manier is een vervelende neerbuigende manier van kijken naar anderen, die andere keuzes maken dan jij of ik zouden doen.
Ik denk dat het onderwijs meer mensen kan trekken door mensen betere contracten te geven. Dat gesleep van tijdelijk contract naar tijdelijk contract is naar en trekt niemand aan. Daarnaast denk ik dat ook de eisende ouder een wissel trekt op de leerkracht, net als het passend onderwijs waardoor docenten leerlingen van veel verschillende niveaus en met verschillende problemen moeten onderwijzen. Ook denk ik dat het onderwijs steeds meer taken krijgt die niet bij de oorspronkelijke taakstelling horen: verplicht museumbezoek, EHBO, goed burgerschap enz, het zijn allemaal dingen die voorbij komen, belangrijk gevonden worden en bij het onderwijs wordt gedumpt.
Kastens
Overuren hoeven helemaal niet zoveel gemaakt te worden als nu lijkt me. Als er zakelijker en efficiënter gewerkt zou worden. Doe in het onderwijs wat moet, niet wat kan. Zeker in het basisonderwijs zou dat zeeën van tijd besparen.
