Helpen met huiswerk helpt niet

ja daar staat het . . .

:

"Although Robinson and Harris didn’t look at school choice, they did find that one of the few ways parents can improve their kids’ academic performance—by as much as eight points on a reading or math test—is by getting them placed in the classroom of a teacher with a good reputation. This is one example for which race did seem to matter: white parents are at least twice as likely as black and Latino parents to request a specific teacher. Given that the best teachers have been shown to raise students’ lifetime earnings and to decrease the likelihood of teen pregnancy, this is no small intervention."

en deze vind ik ook goed:
"getting involved in your children’s schools is not just a way to give them a leg up—it could also be good citizenship."

Dit commentaar is trouwens nog veel beter dan het artikel zelf:

"I could not care less about what any study might say. I know from personal experience that a parent who sits by the child to make sure he/she does her homework from year one is instilling good habits. By year 4 or 5 they will probably no longer need supervision, and will be able to complete their homework alone, all the way to their PhD studies. It is not a question of finding the answers from them, it is a question of being there to make sure they understand homework is part of the school routine and should be completed. Being attentive to their monthly grades and asking questions about changes in performance is also a way of letting them know that we are paying attention and that we care. And trying to help whenever a problem arises in school, which the child seems not to be able to solve by him/herself, is also very positive. It is kind of common sense, but then again, common sense is the least common of the senses."

gr Angela

Ervaring vs. onderzoek

Ja, dat commentaar is natuurlijk eigen ervaring, maar dat is toch ook een beetje van het kaliber: mijn opa rookte als een ketter maar is toch honderd geworden. We hebben allemaal zo onze ideeen, maar het is goed om die met een onderzoek te toetsen.

helpen met huiswerk maken

Veel ouders gaan pas helpen als de kinderen op het voortgezet onderwijs zitten. Dan blijkt het ineens allemaal nogal overweldigend en je kunt je kind natuurlijk ook laten verzuipen maar dat is maar wat je zelf in wil brengen.
Gelukkig was het hier nodig vanaf de basisschool om kinderen te helpen met huiswerk. Ze kregen al regelmatig huiswerk en als ze snapten wat er van hen verwacht werd ging het goed maar met name ook opstel en tekstverklaring, spreekbeurten, deden we gewoon, meestal gezellig samen.
De eerste jaren van het voortgezet onderwijs was het dan ook geen punt om door mij begeleid te worden. En nu betrekken ze mij er nog weleens bij maar meestal gewoon omdat ze weten dat ik geinteresseerd ben en graag even meegeniet.
En ja, als dat gaat lukken, zal ik mogelijk op de universiteit ook nog weleens een tekst op spelfouten doorlopen of op verhaallijn.
Als je te lang wacht met 'helpen', inderdaad wat versta je daar onder, dan kan het soms moeilijk zijn omdat een kind zich niet wil laten helpen door jou. Met name als het al vastgelopen is. Of last heeft van het ongeduld van volwassenen.

Een beetje anders

skik:"Het onderwijs en de maatschappij zit in de VS heel anders in elkaar dan hier,"
Je hebt gelijk, maar het grappige aan dit soort onderzoeken is nu juist dat je zo goed kunt zien hoe zeer ons onderwijsbeleid een fantasieloze kopie van het Amerikaanse geworden is. Compleet met vertaalde motto's als "No Child Left Behind" (Geen kind buiten spel).

Dat onderzoek gaat niet over helpen met huiswerk, maar over ouderbetrokkenheid (Keith Robinson and Angel Harris assessed over sixty measures of parental participation) en dat gaat dus ook over bezigheden als vrijwillige diensten te verrichten op school. Alsof limonade schenken tijdens de sportdag van positieve invloed zou zijn op de schoolprestaties van kinderen.

Ik hou niet van ouderbetrokkenheid.

huiswerkbegeleiding

en huiswerkbegeleiding dan? Toen ik 20 jaar geleden op de middelbare school zat waren er al kinderen die erop zaten. Wat ik me ervan herinner is dat ze gillend onzeker waren, maar ook van gegoede huize waren en dat er dus geld was voor de peperdure huiswerkclub. Ze zijn geloof ik wel goed terecht gekomen.

Ik denk dat je een kind best wel mag helpen met huiswerk, in de zin van overhoren en dergelijke. Begeleiden bij het zelf doen zeg maar. Een heel werkstuk voor m'n kind maken zou ik nooit doen, en ik hoop dat ik mijn kinderen op het vo niet elke avond hoef te overhoren eerlijk gezegd! Overigens ben ik zelf nooit geholpen met huiswerk op de middelbare school. Mijn ouders konden dat ook gauw niet meer vanwege hun veel lagere opleiding.

ouderbetrokkenheid

van welk soort ouderbetrokkenheid hou jij niet, Miriam?

Mijn ervaring is dat scholen (de scholen die ik ken tenminste) wel erg veel vragen van ouders. Zelf wil ik best wel een keer een handje toesteken als er een excursie is, of als er een creatieve les verzorgd moet worden. Ik vind het wel storend dat de school ervan uit gaat dat je altijd beschikbaar bent om te rijden bijvoorbeeld, als je dat een (paar) keer hebt aangeboden. Of dat de leerkrachten "open staan voor ideeën" maar eigenlijk willen dat je als ouder zelf een lesprogramma in elkaar draait/het schoolkoor begeleidt/de bibliotheek runt/de themaweek coördineert. En als er geen ouder beschikbaar is, dat die activiteiten dan ook niet doorgaan.

En ook voor jezelf

Zelf heb ik ook altijd meegedraaid wat ik kon omdat ik dan beter geinformeerd was hoe het toeging op school en ik de verhalen van die kinderen beter kon plaatsen.
Op het voortgezet onderwijs vragen ze altijd ouders voor de ouderraad en de medezeggenschapsraad. Dat heeft me ook al veel snelle contacten en oplossingen opgeleverd. In feite zit dochter nu op de best mogelijke school dichtbij, kan ze fietsen, dankzij een kort gesprekje met de juiste persoon tijdens een ouderraad. Anders was het een speciale school ver weg geworden wat weer drempels opgeleverd had.

creabea

Ik heb zelf het idee dat de ouder-kind relatie je in leersituaties nogal in de weg kan zitten. Je kind heeft minder (geen?) reserves tegenover jou, dus alles vertaalt zich snel in het persoonlijke. Bij zo'n huiswerkclub werkt dat toch weer heel anders en wellicht beter.

Bij mijn zoontjes maak ik me vooral zorgen (niet doen!) over de (ontwikkeling van) hun motivatie. Daar ontbrak het bij mij op school en later de uni nogal aan. Het meeste kwam me wel aanwaaien, maar als ik er dan voor moest werken koste me dat grote moeite.

Pygmalion

Skik, ik denk dat met ouderbetrokkenheid hetzelfde aan de hand is als met kleuterverlengen. Leerkrachten denken dat het helpt/onmisbaar is, maar echt onderzoek is er nooit naar gedaan. Dit onderzoek pretendeert wel nagegaan te zijn hoe dat nu toch zit met de effecten van ouderbtrokkenheid (in Amerika!).

Ik geloof niet in ouderbetrokkenheid. Het is een marketingterm. Het is bedacht door betaalde rapportenschrijvers die heel kundig de doelgroep (leerkrachten/scholen) naar de mond hebben gepraat in beleidsstukken die gepresenteerd zijn door politici op jacht naar stemmen.
Gebrek aan ouderbterokkenheid is het antwoord op de vraag waarom bepaalde sociale groepen toch maar niet omhoog te scholen lijken te zijn. Het is bovenden de ultieme schouderklop voor de leerkracht die denkt er alleen voor te staan (wat wil je, met zulke ouders...).
Ik vind het grappig dat dit onderzoek laat zien dat er niks van al die beweringen klopt. Vooral ook niet de veronderstelling dat er minder belangstelling/interesse is bij ouders in (onderwijs)achterstandsmilieu's. Ondertussen hebben dit soort onderzoeken per definitie een hoog Huub Stapel gehalte. Als er al onderzoek zit achter de beweringen die gedaan worden. Bijvoorbeeld deze "Het schijnt zo te zijn dat leerkrachten meer aandacht besteden aan kinderen van ouders die op school hun handjes laten wapperen."
Ik ken geen onderzoek in die richting. Ik durf het omgekeerde te beweren: kinderen waarvan leerkrachten denken dat ze thuis weinig steun krijgen, krijgen van leerkrachten minder aandacht (uitdaging, etc.). Het is het Pygmalion effect all over.

En ja, daar is wel onderzoek naar gedaan in diverse vormen bovendien. Daaruit is bijvoorbeeld ook gebleken dat je de leerkracht kunt foppen: doe alsof alle leerlingen van hoogopgeleide ouders komen en de leerkracht zal ze als kansrijk behandelen, uitdagen, kansen geven.
Doe alsof ze uit een kansarm milieu komen en de leerkracht doet verder geen moeite.

Dat alles in een testomgeving natuurlijk, en daar gaat het mis. Je kunt nu eenmaal niet in een gewone school het doen alsof eindeloos vol houden. De vooroordelen spelen dan weer op. Die vooroordelen zijn ook niet weg te poetsen met limonade schenken. Als je die kans al krijgt natuurlijk, van de andere ouders.

Anders bekeken

Hombre, volgens mij zit er niks in de weg als je er anders tegenaan kijkt. Je hebt je kind al ontiegelijk veel geleerd (lopen, praten, fietsen, lief zijn tegen oma, boodschappen doen, van muziek houden, etc.). Zodra je je als ouder gedwongen voelt om je eigen weg los te laten en je 'schools' (als juf of meester) te gedragen, gaat het mis (in de relatie).

Als je jezelf blijft is er niks aan de hand.
Ik deed voor hoe ik zou leren, een som zou oplossen, een tekst zou analyseren, wat ik me af zou vragen etc. Tot ver in de studie geneeskunde die mijn zoon deed, ben ik op die manier klankbord geweest.

Hombre

"Ik heb zelf het idee dat de ouder-kind relatie je in leersituaties nogal in de weg kan zitten. Je kind heeft minder (geen?) reserves tegenover jou, dus alles vertaalt zich snel in het persoonlijke. Bij zo'n huiswerkclub werkt dat toch weer heel anders en wellicht beter."

Ja dat dacht ik ook vroeger... heel lang geleden... tot bleek dat mijn jongste echt hulp nodig had en toen later bleek wat de reden was: dyslexie. Je gaat dan niet anderhalf jaar hulp zoeken buitenshuis om elke dag dat halve uur huiswerk voor de dyslexie te doen (nog los van het extra lezen). Ook moeten kinderen die gewoon niet goed kunnen meekomen thuis vaak extra werk doen of ze zijn langer bezig met hun huiswerk of ze hebben veel hulp nodig bij dat huiswerk.

Wees blij dat je in de positie zit dat je dit kúnt roepen want voor veel ouders is dat er echt niet bij of je hebt je kind constant bij iemand anders zitten voor het huiswerk alleen al op de basisschool.

Mirjam

"kinderen waarvan leerkrachten denken dat ze thuis weinig steun krijgen, krijgen van leerkrachten minder aandacht"

Ik kan het onderzoek even niet meer vinden, maar ik het het enige tijd wel gelezen. En of het nou is dat kinderen van (in elk geval vermeend) betrokken ouders meer aandacht krijgen van leerkrachten of kinderen van (wederom wellicht alleen vermeend) niet-betrokken ouders minder aandacht krijgen, komt op hetzelfde neer. Misschien denken leerkrachten onbewust wel dat investeren in een leerling die van thuis niks meekrijgt paarlen voor de zwijnen is en steken ze hun tijd in de kinderen van de ouders die ze ten eerste kennen van het helpen bij de knutselochtend én waarvan ze denken dat er met hun hulp, aandacht en adviezen echt wat gedaan wordt.

Oh, en het was Diederik Stapel, niet Huub

skik

leren leren

Ik heb ze wel altijd overhoord met woordjes, dat gaat nu eenmaal makkelijker om even samen te doen. Verder kon ik met heel veel vakken niet veel. Wiskunde, Natuurkunde en Scheikunde, daar snap ik zelf weinig van, maar ik kon mijn kind wel altijd uitleggen dat het antwoord toch ergens in het werkboek te vinden moest zijn. Hier waren mijn kinderen namelijk al snel met de opgaven bezig, zonder de begeleidende teksten goed te lezen, dus dan verwees ik ze naar het boek terug, wat staat hier dan? Kan je het hier niet vinden? Volgens mij leggen ze hier en hier uit hoe het moet. Op die manier kwamen ze dan wel verder met hun opgaven (waar ik zelf dan inhoudelijk weinig van begreep) En ik heb ze altijd gestimuleerd, vragen te stellen in de klas, vraag aan de docent hoe iets moet, vraag door als je de uitleg niet begrijpt. Dat deed ik eigenlijk al vanaf jongs af aan, zelf proberen op te lossen met mama op de achtergrond. (Deels omdat ik zelf geen zin had om overal achteraan te gaan en het leek me gewoon ook beter voor mijn kinderen om het zelf te proberen)
Op school heb ik weinig handen uit mijn mouwen gestoken, deed wel een paar kleine dingetjes hoor (vooral wat ik zelf leuk vond, mee naar excursies of helpen met wat computer dingen) maar dat was hooguit 1 of 2 keer per jaar.

Helpen met huiswerk helpt wel....

Onze ervaring als docenten in het VO is juist dat het wél helpt als ouders hun kinderen helpen met huiswerk. Het hangt er alleen wel vanaf hoe je dat als ouder doet. Het buurmeisje kwam ooit thuis met de mededeling:"Pap, je hebt een 9 voor je techniek werkstuk". Zij had die 9 maar de buurman had het huiswerk gemaakt. Dat lijkt me een voorbeeld van hoe het niet moet. De meeste pubers hebben moeite met het plannen van hun werk. Daar kun je als ouder juist een belangrijke rol in spelen door te helpen met het plannen en het helpen maken van een structuur. De valkuil is echter dat je je er teveel mee bemoeit, dat je gaat voorzeggen of het werk zelf maakt, zoals mijn buurman. Op de site van de huiswerkmeesters (www.dehuiswerkmeesters.nl) kun je een aantal tips vinden over hoe je als ouders je kind op een zinvolle en structurele wijze kunt helpen huiswerk te maken.

De Huiswerkmeesters

mwah ('goede leerlingen, slechte leerlingen')

Allereerst kunnen leerkrachten niet over 1 kam geschoren worden.....
Ik heb juist meer de ervaring dat leerkrachten juist voldoening vinden in het omhoog halen van 'slechte' leerlingen (bij vermeend weinig meegekregen van huis c.q. ondersteuning) en 'goede' leerlingen 'saai' vinden. In de zin: hoef ik geen energie in te stoppen, gaat toch wel goed. Als je lol in je werk hebt en voldoening eruit wilt halen, lijkt mij dat ook wel logisch.
Bibi

Huiswerkmeesters?

Mijn hemel, ik ben geen ster in dt dingetjes maar dat jullie op jullie site dit produceren valt me wel tegen: "Hier vindt je de zaken die we niet zomaar op de site gaan zetten. Als je interesse hebt in een van onze producten dan kun je die hier gaan vinden."

Griezels!

Oh, oh, oh, oh, oh

Huiswerkmeesters, ik heb jullie site met belangstelling en verbazing gelezen. Elke alinea bevat een spel- of typefout. Er staan feitelijke onjuistheden in. Jullie spreken jezelf inhoudelijk tegen. Het wemelt van de grammaticaal onjuiste constructies.

Zijn jullie echt leraren in het voortgezet onderwijs geweest? En heten onderwijzenden in het vo niet docenten? En kunnen die geen correcte teksten schrijven?

Succes met jullie onderneming. Voor Ronald: don't give up your day job. Voor Rob: please do.

skik

onderwijzers, leraren en docenten

Volgens mij heten de onderwijzenden in het basisonderwijs: onderwijzers.
In het middelbaar onderwijs: leraren.
Universiteit en overige: docenten.
Muziekles en overige: leraren.

Wikke

Benamingen voor het personeel in diverse onderwijsinstellingen: -onderwijzer: geeft les in het basisonderwijs (voorheen: kleuterschool en lagere school)
-leraar: geeft les in het voortgezet onderwijs (middelbare school) -docent: geeft les op de middelbare school, hogeschool (hbo) of universiteit.
Leerkracht is een algemene term voor 'onderwijsgevende'.

Elisa

Hmm Elisa, dat komt toch neer op wat ik schreef? "Onderwijzenden" was de term die skik gebruikte en waar ik op reageerde. Had het tussen aanhalingstekens moeten zetten.
Met "middelbaaronderwijs" bedoelde ik natuurlijk de middelbare school.