Grote leerachterstand kind groep 5
Zoon zit in groep 5 en heeft dyslexie. Toen hij nog geen hulp kreeg op school ging hij na school naar rt. Volgens deze mevrouw heeft mijn kind een grote leerachterstand wat niet alleen met dyslexie te maken heeft. Ik zit nu met vragen. Hoe kan een kind met een bovengemiddelde intelligentie een grote leerachterstand oplopen. Ik wil graag de oorzaak weten. Iemand een idee hoe dit zou kunnen komen? Hoe kan ik mijn kind helpen? Nog even ter informatie. Zoon is een jonge leerling (december jarig) en mocht dus jong naar groep 3. Hij zit in een drukke klas met 32 kinderen, er zijn veel kinderen die extra zorg nodig hebben. Hij zit altijd voorin de klas want gaat snel iets anders doen als hij minder contact heeft met de juf. Vorig jaar had hij een juf die hem te vrij liet waardoor hij zijn werk vaak niet gedaan had. HIj zei zelf dat hij tijdens de uitleg op de wc ging zitten omdat het zo saai is en lang duurt. Dit jaar is zoon gemotiveerder en doet beter zijn best. Hij heeft een goede klik met de juf. De grote achterstand valt ook op op school. Hoe help ik zoon het beste? Het jaar overdoen zou kunnen maar als er niets veranderd zal het volgens mij niet veel helpen. Hij heeft veel leuke vriendjes in zijn groep. Dit zou ook jammer zijn... Iemand tips?
School
School ziet de achterstand ook maar doet niets? Dat begrijp ik niet. Zij moeten dan toch ook met een plan komen? En waar denken zij dat de achterstand vandaan komt? Nu vraag jij hoe je hem moet helpen. Vooral door met school in gesprek te gaan, met de juf en de IB-er. Dat jullie RT buiten school hebben gezocht is geweldig, maar zo hoefde school dus niets te doen.
Hier ook een zoon met dyslexie. Hij krijgt 2 of 3 keer per week op school extra begeleiding voor lezen en spelling nadat hij ruim een jaar buiten school dyslexie-begeleiding heeft gehad. Ik vind dat niet meer dan normaal. Maar er zijn dus scholen waar dat niet gebeurt?
Ik zou echt op school gaan bespreken wat de mogelijkheden zijn en is er niets mogelijk dan zou ik naar een andere school op zoek gaan.
Tango
er zijn idd scholen en dat worden er meer waar dat niet meer gebeurd. Alle RT is hier geschrapt tenzij ouders kunnen worden ingezet.
Het is kiezen: of meer kinderen in de klas en RT of de klassen klein houden.
Met het laatste zijn meer kinderen in het voordeel, dus kiest men daarvoor.
Net als Noet,
De actie een kind oefeningen mee te geven kost de leraar tijd. De actie om niet afgemaakte taakjes thuis te laten afmaken zodat het op school niet verder achterop raakt, kost tijd. De actie om te begrijpen waarom een dyslect fonetisch schrijft (dus geen hoofdletters of komma's) vraagt kennis. De actie te begrijpen waarom een dyslect een hekel heeft aan schrijftempo toetsen of schrijven sowieso vraagt inlevingsvermogen.
Er is genoeg om een kind te demotiveren dat het oetelt met de frustratie, helemaal als de intelligentie bovengemiddeld is. Een kind heeft juist succeservaring nodig om zichzelf te herpakken. Die succeservaring bereik je eerder met een RT-er dan in een volle klas.
-Soms moeten de kinderen heel lang nog "domme" boekjes lezen. Mijn kind was blij toen de RT -er met de bladen van nieuwsbegrip kwam aanzetten. Ha, eindelijk iets lezen wat interessant is, in een ruimte waar niemand hoort hoe ik lees en waar ik op de pc woordjes kan oefenen.
-Het gevaar schuilt wel in het minder graag schrijven met een pen of potlood. Dus ook een paar uitgumbare pennen aangeschaft zodat de werkjes op school minder lelijk er uit zien.
- mijn kind schreef graag wat groter zodat het zijn werk beter kon lezen. Alleen de schriften waren hier niet op berekend, de ruimte voor de antwoorden in de antwoordboeken waren te krap, hup weer half door de regels in de tekst etc. Er is veel nodig om een leerkracht te doen beseffen wat ze wel kan doen. Het liefst wilt men niet te veel aanpassingen want daar is te weinig tijd voor. En de mooie handelingsplannen, zijn plannen op papier en meer gericht op het afnemen van pdi testen dan praktisch hulp. Zodat ze aan de inspecteur kunnen laten zien hoe goed ze een kind in de smiezen hebben.
Wel hoorde ik dat meisjes meer gedreven zijn dan jongens om hun best te doen, jongens laten sneller hun koppie hangen. Dat verschil kan ik beamen. Maar voor elk dyslect geldt dat een aantal slechte resultaten harde noten worden. En hoe het vleugels krijgt bij succes.
Vandaag in gesprek vertelde een docent op een gymnasium dat je het woord dyslexie niet in de mond moet nemen in aanwezigheid van kind. Ook al heeft het dyslexie , verschuil je er niet te vaak achter want dat helpt een kind niet. Misschien klinkt het gek maar de wetenschap voor het kind dat het niet beter kan lezen ontneemt hem de kracht om gemotiveerd te blijven. Hij zei:' Een kind moet over die dyslexieberg heen worstelen door veel te lezen.' Dat is ontmoedigend maar wel waar.
Ons kind deed een jaar over, het had helemaal vast gelopen als het wel over ging. Maar het gebrek aan op de passende manier onderwijs bieden, was school- eigen. De tip van Tango is geen slechte tip. Er bestaan ook particuliere basisscholen, met aandacht voor de achterstand als gevolg van dyslexie. Op een bs vallen ze regelmatig tussen wal en schip. Men ziet het vaak als een leesprobleem maar het is meer.
Tja
Heb je het over onze school?
Twee kinderen met dyxlexie zijn al door de ouders van school gehaald. 'Hij kan niet beter'.
Op de nieuwe school bleken ze het veel beter te kunnen.
Maar je moet er wel beleid en tijd voor maken als school.
Bij onze school ben je vast goed af als gemiddelde leerling, maar met een probleem (ook met hoogbegaafdheid trouwens, waar ze een frutsel programma voor hebben) ligt het aan het kind.
Als ze niks gaan doen zou ik naar andere scholen gaan kijken.
Andere school
Het probleem is vaak welke andere school? Bij een zoektocht naar andere scholen stuit je vaak op dezelfde tekort aan gericht onderwijs. Een school die wel goed is, heeft vaak een wachtlijst omdat het bekend is dat het kwaliteit levert.
Divers
De oorzaak van de achterstand(en) kan heel divers zijn, van dyslexie tot aan teveel drukte in de klas of een mismatch met de leerkracht. Of een combinatie van allerlei factoren. Je zoon is niet de eerst en zal niet de laatste zijn. Het komt vaker voor.
Je zoon heeft onderwijsbehoeftes waar niet aan wordt voldaan. Dat is iets dat je kan laten uitzoeken, of er meer speelt dan dyslexie bijv of wat de optimale omstandigheden zijn voor je zoon. Dat kan belangrijk zijn als je blijft maar ook als je naar een andere school gaat (mijn zoon heeft dit nodig, welke school kan dit (deels) bieden). Dat hoeft niet de school te zijn die in de omgeving als de beste bekend staat. Zo stond de vorige BS van mijn zoon bekend maar dat was een vertekend beeld. Het duurt een tijdje voor dat nieuws in de omgeving bijgesteld wordt. Je hoeft niet de beste school maar wel de beste school voor je zoon.
Ik heb ook lang gedubd met mijn zoon (blijven of toch weggaan) met een fikse achterstand in groep 5. Je wil liever niet weggaan, ook omdat je niet weet wat je ervoor in de plaats krijgt. Hij is buiten school getoetst en geobserveerd in de klas. Wat daaruit kwam, hebben we geformuleerd naar wat hij nodig heeft. Dat maakte de keuze om weg te gaan gemakkelijker en daarmee zijn wij naar scholen in de buurt gegaan en hebben we zijn onderwijsbehoeftes voorgelegd en gevraagd of ze daar (deels) aan konden voldoen. De nieuwe school bevalt heel goed. De overstap is heel goed geweest. Ik heb spijt dat ik het niet veel eerder heb gedaan.
