Geven jullie juf iets aan het einde van het schooljaar?

Wij wel

Ja, wij doen wel altijd iets. Mijn kinderen maken of kopen meestal zelf iets, vaak zijn het bonbons ofzo. Je vraagt je af of de juf wel op kadootjes zit te wachten. Volgens mij gaat het juist om het GEBAAR, en niet zozeer om wat het is. Ik zie het als een moment om hem/haar te bedanken voor het leuke schooljaar. En natuurlijk stelt een leerkracht dat op prijs! Het is denk ik het leukst als het iets persoonlijks is, en past bij de leerkracht (dus geen standaard fles wijn voor iemand die helemaal geen wijn drinkt, dat slaat de plank mis).

Zie ook het draadje hierboven

IN het draadje hierboven over afscheidscadeaus staan tips...

Groeten,

Temet

Eens

Ik vind dus inderdaad dat het niet iets materieels hoeft te zijn. Voor mij maakt het trouwens geen verschil of kind leerkracht volgend jaar opnieuw krijgt. Ik zie het als een bedankje voor het afgelopen schooljaar.

Meestal wel

Voor de juffen van dochter is klassikaal wat geregeld. Van zoon heb ik nog niks gehoord, maar daar doen we ook niet aan mee. Zoon heeft een waardeloos jaar gehad en we hebben geen behoefte om daarvoor te bedanken. Normaal ga ik ook altijd even zelf de laatste ochtend naar binnen om een handje te geven en te bedanken, dat doe ik bij de meester van zoon ook niet. Zoon kwam wel thuis dat hij iets Nederlands mee moest nemen, maar daar had hij totaal geen zin in. De meester maakt een doos met Nederlandse spullen voor de juf (zijn duopartner), aangezien de juf naar Verweggistan gaat (kan ons niet ver genoegd zijn). Was wel hoogstverbaasd aangezien de meester niet creatief genoeg was voor een moeder- en vaderdagcadeautje dat hij toch op dit idee kwam. We hebben samen nog wat creatieve dingen bedacht zoals een poppetje dat zijn middelvinger op steekt of een drol van onze hond, zorgde voor een hoop lol, maar zoon is uiteindelijk zonder cadeautje naar school gegaan. Hij wil het gewoon pertinent niet.

Hier..

..zitten de kinderen in principe 3 jaar bij dezelfde juf. Na die periode geven we inderdaad wel een kadootje, maar tussendoor niet. 't Is ook niks groots: kaart geknutseld en geschreven door mijn kind, bijvoorbeeld. Geen materieel kado, hooguit 'n plantje of bloemetje, echt een kleine blijk van waardering.

Hier

viert de juf pal voor de vakantie haar verjaardag. De groep 2 kinderen die de klas verlaten (gecombineerde 1/2) geven een apart cadeau en organiseren een picknick.

Verschillend

Als ze dezelfde juf weer krijgen het jaar erop dan geven we meestal een leuke kaars met een leuke kaart om haar prettige vakantie te wensen. Dit jaar hadden we grote waxinelichten met een mooie vlinder erop. Vorig jaar een soort van emmertje met citroen kaars erin, leuk verpakt in een zelfgemaakt doosje.
Als ze echt de klas verlaten maak ik meestal iets persoonlijks uit naam van zoon en dan nog iets gezamelijks met de groep.

Hier was het vandaag ook een beetje omgekeerde wereld. Ik kreeg van de juf een lampionnetje met een waxine lichtje erin. Als dank voor de hulp afgelopen jaar! Had niet gehoeven maar vond het wel een leuk gebaar.

Goh, ben ik nou zo'n aso?

Het was niet eens in me opgekomen om "iets" te geven, niet zelf maken maar ook niet kopen.
Voor de verjaardagen van juffen ( vieren het gezamelijk) wel een doosjes choco gegeven, maar om iets te geven voor het einde van het jaar, naa sorry dat was nog niet eens bij me opgekomen...

Nee pelle

ik zie dat ook niet. Ik kom bijna niet meer in de klas van onze zoon. Dus hoe zou ik moeten zien wat anderen doen?
Tijdens het laatste 10 min. gesprek geef ik juf (of meester) een hand en bedank voor de goede zorgen tijdens dit afgelopen schooljaar.

Het is ook nooit bij mij opgekomen dat daar nog iets extra's bijhoort van mijn zoon persoonlijk. (wij doen meestal wel gezamelijk iets met de klas. Daar zamelt de contactmoeder dan geld voor in)

Misschien dom van mij dat ik daar nooit eerder aan heb gedacht maar ik krijg op mijn werk van de klanten ook niet iets extra's wanneer ik op vakantie ga.
Ja een groet en een wens. Maar dat doe ik naar de juf dus ook.

Astertje. Je staat dus niet alleen.

Groet, Sjenetje

Hartelijkheidsinflatie

Met een stevige hand en een hartelijke wens of bedankje is helemaal niks mis.

Alles wat meer is, moet komen vanuit de oprechte wens méér te doen dan dat. Maar er is geen fatsoensnorm die zegt dat die hand niet voldoende is.

Soms lijkt er een soort hartelijkheidsinflatie aan de gang te zijn. Bij allerlei gelegenheden waarbij in mijn ogen een hand, een felicitatie, een schouderklopje of een bedankje volstaat, worden tegenwoordig cadeaus uitgewisseld.
En in andere draadjes verzuchten mensen dan weer wanhopig hoe ze hun propvolle huis weer leeg krijgen, en hun lege huishoudportemonnee weer vol. En roepen daar dan weer een PO voor in. Die dan naast de betaalde rekening natuurlijk ook weer een aardigheidje moet krijgen.....

Ellen (licht ot)

Ik word erg vrolijk van je woord hartelijkheidsinflatie. Gisteren begaf Tirzagezin zich zuchtend (van de hitte) naar de diplomauitreiking van Tirzadochter. Tirzaman pufte dat er in zijn tijd niet eens ouders kwámen naar zoiets. Je ging gewoon alleen. Ik heb hem verteld dat er tegenwoordig tribunes worden opgesteld bij het afzwemmen van kleuters om de laaiend enthousiaste menigte te bergen. Hij kreeg bijkans een appelflauwte.
Ik zoek naast hartelijkheidsinflatie daar ook nog een woord voor.

Tirza

Lol!

Tirza:"Ik zoek naast hartelijkheidsinflatie daar ook nog een woord voor."
Ja Ellen.....
Groet,
Miriam Lavell

Ik ben ook van de stevige handen.

En een welgemeend bedankje. Snap er niks van dat een juf, die ook maar 'gewoon' haar werk doet aan het eind vh schooljaar van elk kind/ouder een presentje moet krijgen. Okee, als er bijzondere steun is verleend, of weet ik wat, kan ik me er iets bij voorstellen, maar verder vind ik het kul. Je neemt toch ook geen bloemetje voor de tandarts mee na het vullen van elk gaatje?

Mijn oudste zat dit jaar in groep 8, en werkelijk waar het over en weer bedanken van alles en iedereen kwam me de laatste week echt volledig de strot uit. De kadoos, bonnen en bloemen vlogen over en weer. Kadoo van de school aan de kinderen, van de kinderen aan de school. Van de ouders aan school, van school aan de ouders, van de kinderen aan de ouders. En dan natuurlijk nog de extra bedankjes aan de ouders die het kado van de kinderen aan de school hadden geregeld, en de kinderen die....nou ja, jullie snappen het idee wel geloof ik.

Als iedereen nou eens groepsgewijs tegen elkaar zou roepen dat het een leuke tijd was, dan was het toch ook mooi??

Ingrid

Inflatie

Nog een mooi voorbeeldje van inflatie, wat mij betreft: foto op de voorpagina van de Volkskrant (gisteren of donderdag): meisjes die hun klasgenoten omhelzen - zichtbaar aangedaan - bij het afscheid nemen van groep 8.
Ik heb het nog even bij een collega nagevraagd ' in onze tijd *deed* je dat toch helemaal niet?' - wat zij bevestigde. Nou was ik misschien een beetje een buitenbeentje in die klas, maar ook de niet-buitenbeentjes vielen elkaar echt niet in de armen bij het afscheid van de basisschool.

Groeten,

Temet

Bravo ingridt

Je haalt me de woorden uit mijn mond! Het is echt belachelijk met al die cadeaus en overdreven bedankjes tegenwoordig. Moeten we niet een actiegroep gaan oprichten ter promotie en herwaardering van de welgemeende stevige handdruk?!

Mijn zoon gaat ook van groep 1 naar 2 maar blijft bij dezelfde juf. Ik heb er nog geen moment bij stilgestaan dat ik volgende week met een cadeau zou moeten komen opdraven bij juf. Ga ik dus zeker niet alsnog doen.

Presentje

Ik heb 1 x de juf van mijn dochter een plantje gegeven na de laatste dag. Het was een zeer hectisch jaar geweest en samen met de andere onderwijzers e.d. had ze het drukker dan normaal gehad. Toen vond ik het wel aardig om iets te doen. Verder heb ik dat niet gedaan. Inderdaad een mondeling bedankje en de beste wensen voor de vakantie.
Maar toch... als je poetshulp na een jaar goed haar werk gedaan te hebben afscheid neemt. Zwaai je die dan gewoon uit, of geef je toch een tastbaar bedankje? Als je een rondvaart hebt gemaakt, negeer je dan de pet of doe je er toch maar wat in? Als je ergens lekker gegeten hebt, vertrek je dan zonder fooi te geven, of toch maar niet? Heb je de verpleging in het ziekenhuis wel eens iets gegeven na een opname? Waarom voelt het dan als overdreven om een juf ook iets te geven? Het is vanzelfsprekend dat mensen het werk doen waarvoor ze zijn aangenomen, maar het is best jammer dat heel veel mensen uitgaan van het prinipe 'zolang het goed gaat (lees: zolang je maar doet waarvoor je aangenomen bent)hoor je me niet. Alleen als ik wat te klagen heb.'

Mijn dochter vertelde overigens dat bij een buurtschool inderdaad alle kinderen op het schoolplein verzameld waren om zo met elkaar heel hard 'vakantie' te schreeuwen. Heel erg leuk.

Ik geef

meestal een kelinigheidje , een kaartje, hortensiabloem uit de tuin of zo.
Dit jaar geven we juf die meegaat naar de volgende groep een zakje fisherman friends...is ze verslaafd aan haha! Kan er wel een papieren zakdoekje bij doen voor de tranen van de F friends

Iets zelf gemaakts

Ik doe altijd iets zelfgemaakts, vind dat zelf als juf het leukste. Een kaart is genoeg (zo gedaan en erg gewaardeerd). De handgeschreven of geknutselde dingen van kinderen blijven hier thuis het langst.
Ach, een stevige hand kan ook. De juf krijgt al heel veel. Maar ik vind het zelf wel leuk om iets te geven.

Kaaskopje,

'Maar toch... als je poetshulp na een jaar goed haar werk gedaan te hebben afscheid neemt. Zwaai je die dan gewoon uit, of geef je toch een tastbaar bedankje? Als je een rondvaart hebt gemaakt, negeer je dan de pet of doe je er toch maar wat in? Als je ergens lekker gegeten hebt, vertrek je dan zonder fooi te geven, of toch maar niet? Heb je de verpleging in het ziekenhuis wel eens iets gegeven na een opname? Waarom voelt het dan als overdreven om een juf ook iets te geven?'

In het geval van de werkster ben jij de werkgever. ik hoop dat als een juf afscheid neemt van school ze ook een mooie bos bloemen krijgt van de directeur. In het ziekenhuis was je. In het ziekenhuis zou ik ook niet elke zuster een fles wijn geven. Hooguit die ene die zich werkelijk uitzonderlijk de benen uit het lijf heeft gerend voor mij.

In een restaurant of op de rondvaartboot geef ik een fooi (geld!) omdat dat 'gewoonte' is, en omdat er vaag de gedachte bestaat dat het salaris van de ober ook maar minimaal is.

Dus. Ik ben niet jufs werkgever. En ik ga ervanuit dat haar salaris ok is (en ik denk trouwen dat geld geven niet echt goed valt bij juf)

Dan blijft over exceptionele zorg of aandacht tijdens het jaar.

En dan ben ik weer terug bij mijn vorige posting.

Speelt ook nog mee dat je nieuwe gewoontes en tradities sneller instelt dan afschaft. gaf eerst alleen die ene ouder een bloemetje (wegens speciale verleende zorg oid), na 3 jaar deden alle ouders het opeens. Toen werd (bij ons tenminste) het 'klassikale kadootje' geintroduceerd (de beruchte assorti bloemenbos, of beschilderde dienbladen) om te voorkomen dat juf al te overladen wordt, en de individuele ouder te ontlasten van de 'kadoplicht', en zie.......

Dit jaar zag ik dat naast alle 'klassikale kado's' de meeste juffen om 12 uur alsnog overladen werden met separate bloemstukjes, theezakjes en flessen wijn.

Tja. Dat bedoel ik nou.

Hoe zou het over 5 jaar gaan??

Ingrid

Voor het eerst verplicht dit jaar

Afgelopen jaar deeden sommigen het nog wel, sommigen niet.
Deze jaar vonden de klasseouders dat het wel moest. Per email werden alle ouders gevraagt, hun kinderen 2 tekeningen te laten doen (voor elke juf een), plus een bloem en een zelfstgemaakt kaartje voor de bloem.

Ik vond het ergens toch best irritant, maar goed, we hebben het gewoon maar gedaan.

Ik denk, dat veel van deze nieuwe "cadeautje hier, bloemetje daar"-hype uit de VS komt, daar doen ze zoiets natuurlijk allang, dingen zoals "Teacher Appreciation Day" en "Apple for the teacher" komen natuurlijk via de media ook bij ons aan. Ook dat theatralische omhelzen kijken de kinderen denk ik af van TV-series, waar het als hip en cool getoont wordt, als je aan het eind van het schooljaar snikkend je vrienden gaat omhelzen - is maar mijn theorie, hoor!

Omhelzen

en snikken in groep 8 hoort erbij, dat gaat sinds een aantal jaren rond. Ze zijn niet echt verdrietig hoor, het gaat er om dat je zoveel mogelijk kabaal maakt

Tirza

Izar

30 jaar geleden haalde Tirzaman zijn rijbewijs zo'n beetje

Tirza

Cadeautjes en groep 8

Ik vind een kaart (al dan niet zelfgemaakt) met een door het kind geschreven boodschap of een tekening een leuk gebaar aan het eind van het jaar. Niet verplicht of georganiseerd door de contactouder ed. maar gewoon individueel.

Echt cadeautjes geven vind ik ook onnodig. Echter hier op school is het ook de gewoonte en mijn kinderen vinden het ook leuk om te doen. Ik heb er ook weer geen echte bezwaren tegen dus van mij mogen ze wat uitzoeken en geven. Wel probeer ik hun in de richting van de wat meer vergaanbare cadeautjes te sturen zodat juf of meester niet met beeldjes of andere zooi wordt opgescheept. Meestal dus iets van kaarsen, chocolade, zeep, thee of zo. Vaak weten mijn kinderen zelf wel wat meester/juf lekker of leuk vindt dus kunnen we daar het cadeautje op af stemmen.

Dit jaar groep 8 afscheid van dochter was wel heel lang gerekt. Er waren echt minimaal 10 verschillende afscheiden. Voor dochter die vrij emotioneel is en het helemaal niet leuk vindt om van de basisschool af te gaan eigenlijk te veel. Een afscheid was voor haar meer dan genoeg geweest. Nu was er echter afscheid overblijfouders, afscheid barbecue met leraren en ouders, afscheid georganiseerd de ouderraad, musical met afscheid, afscheid van de andere groepen..... Bij alles inderdaad weer kaartjes, cadeautjes en bloemen over en weer. Het was wel heel veel eigenlijk. Dochter heeft zelf allerlei kaartjes in elkaar geknutseld om aan de overblijfouders en de andere leraren te geven. Voor de groepsleerkrachten hebben ze met behulp van de klassenouder een cadeau in elkaar gedraaid met elkaar (een mand met allerlei lekkernijen en een scrapbook waar elke leerling een pagina gevuld heeft met een persoonlijke boodschap/tekening/foto). Daarnaast wilde dochter de laatste dag ook nog persé zelf een cadeautje voor de beide juffen mee nemen met een kaartje. Dus dat ook nog maar even uitgezocht. Ze was niet de enige want naast het groepscadeau had denk ik 90% van de kinderen nog een eigen cadeau bij zich.

Daarnaast kwam er ook nog de leuke trend dat een groot deel van de klas ook nog afscheidsfeestjes gingen organiseren. Dochter wilde ook graag dus hebben we vorige week ook een afscheidsfeest gehouden. Nu zijn we wel even uitgefeest en uit afscheid genomen.

Het erge is nog dat een groot deel van de klas na de zomer gewoon weer bij elkaar op dezelfde school terecht komt.

Maylise

Vandaag zijn de afscheidscadeautjes gemaakt

Zoon (groep 3) heeft voor zijn twee juffen een A4 gemaakt (op de computer) met daarin een opsomming waarom hij het zo leuk vond met die juf. Dikke kussen eronder en een fotootje van de schoolfotograaf erbij.
Knutselen houdt hij niet zo van maar zo is het ook mooi.

Dochter (groep 8) heeft een rapport voor haar juf gemaakt. Daarin heeft zij cijfers gegeven voor het lesgeven van de juf met nog een rijtje opmerkingen erbij met positieve opmerkingen over de juf. Rapport is ondertekend door dochter (met klein fotootje erbij).

Cadeautjes kopen doe ik niet. Niet uit zuinigheid maar uit principe. Wij houden het op zelf maken.

Theatraal snikken

Het blijft in mijn ogen vooral een grappig verschijnsel als de meiden van groep 8 staan te snotteren, elkaar van alles beloven en bijna à la Hollywood uit elkaar getrokken moeten worden. Wat maakt het uit. Ze ervaren het op dat moment zo, een dag later is dat allang weer weggeëbt.
Ik weet nog wel, 36 jaar geleden (slik) dat ik in de 6de klas een uitgebreid afscheid had waarbij we gearmd met de meester door de gang en de klas dansten. En ik zal het er heus ook een beetje moeilijk mee gehad hebben, zo ben ik nu eenmaal. Zo veel is er volgens mij niet verandert, alleen wordt er tegenwoordig misschien een schepje bovenop gegooid.

Ingridt

Je hebt gelijk dat er onderscheid is tussen werkgever/werknemer en ouders-kind/juf. Ondanks dat ik zelf ook heel erg terughoudend ben ik het uitwisselen van cadeaus met juffen, met ik weet niet wat allemaal aankomen is echt misplaatst vind ik, is het wel aardig om een blijk van waardering te geven. Een mooie tekening of een kaart is naar mijn idee genoeg. Het gaat om het gebaar. Mijn dochter kreeg van haar stageklas een boek met tekeningen en wensen en mijn dochter was er apetrots op. In die proportie moet het blijven vind ik. De zoveelste fles wijn, stuk chocola... wat moet zo'n onderwijzer er toch allemaal mee.

Echt verdrietig

Mijn dochter is oprecht verdrietig dat ze van de basisschool af is. Ze is ook vrij gevoelig en gehecht aan vaste rituelen, situaties. Ze verheugd zich dan ook absoluut niet op de brugklas. Het lijkt haar allemaal zo eng. Terwijl ze met haar beste vriendinnen + nog een paar andere klasgenootjes uit groep 8 in dezelfde klas komt.

Voor haar waren de omhelzingen en tranen dus zeker echt. Ze zit er nu ook een beetje als een zielig vogeltje bij. Best sneu. Ik weet wel dat het wel weg zakt maar ik denk ook haar kennende dat ze de hele zomer een beetje dat nare gevoel zal houden.

Maylise

*hik*

"De zoveelste fles wijn, stuk chocola... wat moet zo\'n onderwijzer er toch allemaal mee."

Juist met die flessen wijn, geen probleem hoor. Er komt een lange, zomerse vakantie aan die goed besproeid gaat worden met rosé

Haha

zuiplap!