gepest en genegeerd

nou

ik zou zeggen: zoek een andere school, zo snel mogelijk. Zo'n cursus kan altijd nog. Jammer dat de juf niet meer doet dan jouw zoon 'de schuld' te geven.
Ik mocht vroeger door een verhuizing naar een andere school en dat was een verademing, was ik eerder werd genegeerd was ik ineens erg geliefd.
Dat kan.
Kijk ook naar clubjes: scouting, muziekles/orkest of sport om ook andere kinderen dan kinderen in de klas te leren kennen.
Veel geluk met je ventje.

Eens

Ik zou ook op zoek gaan naar een andere school en tegelijkertijd een SOVA training starten. De klas verander je niet zo maar helaas en kennelijk 'heeft' je kind toch iets in zijn gedrag dat andere kinderen stoort. Je kan wel star blijven denken 'waarom moet mijn kind veranderen', maar dan blijft alles zoals het is. Wil je dat?

Het is verdrietig om je kind zo ongelukkig te zien, dus stap 1 is een andere school zou ik zeggen.

eens

Ik vind niet dat je je moet afvragen waarom mijn kind een training moet ondergaan en de rest niet. In dat geval moet je om een klassikale kanjertraining vragen (en ook dat pakt niet altijd positief uit). Er is niets mis mee om je kind een extra training te geven. Mijn zoon heeft binnen 16 mnd een individuele kanjertraining via de gemeente/schoolarts/hoe heet het gevolgd en een rots/watertraining in de brugklas. Bij beiden heeft hij veel geleerd en ze waren ook best verschillend qua insteek.

Je hebt gewoon de pech dat je in Nederland wel mag opscheppen omdat je zo goed bent in sport maar als je wat wil vertellen over wat jou intellectueel bezig houdt is dat not done. Komt natuurlijk ook omdat de andere kinderen zover nog niet zijn en omdat jouw zoon niet op hun niveau vertelt.

Zoek een andere school en vraag vooraf of er daar ook slimme kinderen in de klas zitten. Dit gaat echt niet zo veranderen dat hij opeens wel mag zijn wie hij is en vriendjes krijgt.

Annej

Ik denk ook dat een sovatraining niet gaat helpen om opeens vriendjes te krijgen in deze klas maar een sovatraining kan dit kind wel helpen voor in de toekomst. Je kunt daar zelfvertrouwen uit krijgen.

Eigenlijk is alles goed om je kind naar toe te sturen als het maar goed in de groep ligt en dat kan ook bij een sovatraining zijn. Mijn oudste leefde best wel op toen hij op een sport ging waar hij niet als laatste maar als eerste gekozen werd. Zijn leerkracht in groep 8 was verbaasd dat hij op die sport zo goed in de groep lag.

Inderdaad

Toen de leerkrachten zoon keeper maakten bij het voetbal tussen de lessen door kreeg hij ineens meer krediet. Ook belachelijk, maar sommige kinderen vertelden hem dat ze hem niet meer pestten omdat hij zo'n goede keeper was.

Overigens

Hoorde ik van zoon later dat hij klasgenoten omkocht met kippepootjes van de snackbar. Vreselijke toestand geweest. En dat waren nog de beste jaren. Daarvoor was het een dagelijks drama waar zoon dood wilde.

ben ook zo emotioneel als het om mijn kinderen gaat. Vooral de jongste: 6 jaar, ADHD en dus anders. En anders mag niet. Ze is gepest, zo gepest, blauwe plekken, haren werden uit haar hoofd getrokken, dagelijks stond ik bij de juf. En wat zeiden ze: wij zien het niet.

Nooit speelafspraakjes, nooit vriendinnetjes, als ze ergens gaat zitten dan staat het kind ernaast op om ergens anders te gaan zitten. En dan heb ik het over groep 2 hè, kleuters dus. Ja, haar ADHD zit haar dwars en sociaal-emotioneel snapt ze het allemaal niet zo goed. Ze gaat binnenkort naar een cluster 3 school. Ik heb er verdriet van, ik denk nog steeds dat het niet nodig zou zijn geweest als school zich anders had opgesteld. Een andere school heb ik wel overwogen, maar ik ben bang dat dochter het daar ook niet redt.

Kortom, ik herken je verdriet, ik heb het ook.

snap een aantal dingen niet

Waarom schaam je je als je verdrietig wordt op school? Ik ben er ook weleens emotioneel geworden, dat is toch gewoon logisch als het er met je kind niet goed gaat?

Je zegt dat je zoon moeilijk contact krijgt met leeftijdsgenoten OMDAT hij boven gemiddeld intelligent is. Dat is gewoon niet waar. Het is echt belangrijk dat je je eigen gedachten hierover goed onder de loep neemt.
Veel kinderen zijn gemiddeld intelligent en een aantal zit daar onder of er boven. Er zijn echt wel meer bovengemiddeld intelligente kinderen. Bovendien staat het los vd problematiek die er speelt. Lijkt me echt belangrijk dat je dat loskoppelt.

Of bedoel je dat je zoon hoogbegaafd is en op alle vlakken de klas ontstijgt? Dan zou dit *een* factor kunnen zijn waarom je zoon slecht in zijn vel zit. Maar dit schrijf je niet.

Punt is dat het klinkt alsof er een behoorlijke pest-situatie is ontstaan. Ik zou ook woest zijn als leerkracht dat zou constateren en me naar huis zou sturen met een advies om mijn eigen kind weerbaarder te maken. Je moet de vraag terugleggen bij school.

andere school

ik sluit me helemaal aan bij Mijntje. Ik ben vroeger ook eens verhuisd en ik had op de tweede school veel meer aansluiting dan op de eerste. Ook wat betreft het zoeken naar een clubje als sport, scouting o.i.d. Het kan best zijn dat je zoon in een andere groep helemaal geen problemen ondervindt en gewoon wordt geaccepteerd; tenzij je zoon al zodanig beschadigd is door het pesten/negeren dat hij sociaal angstig is geworden en niet meer goed functioneert in een groep (dan ben je eigenlijk al te laat en is het wel belangrijk om een training/therapie te volgen).

Het is volgens mij ook vaak zo dat iemand op een gegeven moment in een groep de naam heeft van het buitenbeentje, en dat zo'n reputatie maar heel moeilijk verandert; net als dat in het algemeen een slechte reputatie bijna niet te herstellen is, anders dan elders met een schone lei beginnen.

Geldt voor iedereen die gepest wordt trouwens; dus ook voor jouw dochtertje, Verdrietig. Misschien is speciaal onderwijs wel beter voor haar, dat kan ik niet inschatten natuurlijk. Maar zoiets als dat er niemand naast haar wil zitten in de kring, dat ligt ook aan de leerkracht die dat zover heeft laten komen in het begin. Het kan ook heel goed voorkomen dat kinderen die een beetje anders zijn juist wel goed meekomen in een groep; misschien zijn ze niet zo populair als andere kinderen, maar worden ze wel geaccepteerd in hun anders zijn en niet gepest. Dat zie ik hier tenminste bij een buurmeisje met adhd en dieook sociaal onhandig is net als jouw dochter, en bij een klasgenootje van 1 van mijn kinderen:"Ja, hij doet wel een beetje raar, maar zo is X. nou eenmaal." Misschien dat X. wat minder afspraakjes/feestjes heeft dan gemiddeld, maar ze zijn er wel en X. wordt voor zover ik weet ook niet gepest.

hiier ook

een meisje dat al vanaf groep 3 buitengesloten werd of het gevoel had buitengesloten en gepest te worden. Dat laatste is ook belangrijk, dat het soms ook alleen maar het gevoel er niet bij te horen kan zijn. Zonder ook maar iets van haar rotgevoel af te doen, zag ik ook wel eens dat dingen die zij als pesten benoemde, gewone reacties van kinderen waren. Voorbeeld: ze deden een spelletje en dochter was af. De kinderen benoemden dat. Zij ontving de boodschap: wij vinden jou stom, jij mag niet meer meedoen. Terwijl de kinderen dat niet bedoelden. Ik begrijp het wel hoor, want het is veel vaker voorgekomen dat ze echt niet mee mocht doen omdat ze haar echt stom vonden. Er was een anti-X (naam dochter) groepje opgericht. Iedere keer ging ik weer naar school en iedere keer vond ik weer een luisterend oor. Ik, maar vooral dochter werd serieus genomen en dat was al een heel goed gevoel.
Dochter heeft therapie gehad om goed naar de boodschap te luisteren. Dat heeft haar goed gedaan, haar zelfvertrouwen gegeven.
Daarnaast mocht dochter in groep 8 een ochtend in de week naar de plusgroep. Daar leefde ze helemaal op. Daar vond niemand het stom dat zij dure woorden gebruikte of over boeken praatte die ze voor haar plezier las. Maar daar kwam ze er ook achter dat er ook andere meisjes waren die nog met Barbie speelden (op de basisschool waren de meiden allemaal al een stuk verder; make-up en zo).
Nu zit ze in 2 VWO en ze doet het super, vooral sociaal. Wordt uitgenodigd voor feestjes en heeft erg veel plezier op school.

Verdrietig

Verdrietig, wat betreft je dochtertje, naar een cluster 3 school gaan kinderen niet omdat ze bv adhd hebben of anders zijn, maar omdat het iq lager is, anders krijgt men geen indicatie. Grote kans dat je dochtertje op de nieuwe school meer aansluiting vindt (kinderen als zij)en de leraren beter met haar gedrag kunnen omgaan en haar beter kunnen stimuleren in haar ontwikkeling (ook soc-emo).
Ik hoop dat ze de nare tijd op de vorige school gauw achter zich kan laten, ik vind dit wel erg heftig klinken en langdurig.
Het werkt ook wel een beetje zo dat als je kind het moeilijk heeft, het voor jou als ouder ook moeilijk is. Dus hopelijk zit ze op de nieuwe school op haar plek en bloeit ze daar op (en jij met haar!)

Inderdaad

Allebei mijn kinderen zijn opgebloeid in het speciaal onderwijs.
Eindelijk die zorgeloze kindertijd zonder pesten en uitsluiten en met vriendschappelijke contacten, vrienden en sociale groei.

Mijntje

een cluster 3 school is een school voor langdurig zieke kinderen. Nu is mijn dochter niet ziek in de zin van ziek, maar ze heeft wel een (overigens onzichtbare) chromosoomafwijking. Haar IQ is getest en dat is 103, een normaal IQ dus. Cognitief had ze dit schooljaar naar groep 3 gekund, maar sociaal gezien niet. Ze leest, rekent met het grootste gemak, maar kleutert al voor het derde jaar. Speelt vooral met de jongste kleuters.

Ze is uitgebreid geobserveerd door een schooladviesdienst en die denken dat zij beter af is op een cluster 3 school. Inmiddels heb ik diverse scholen bekeken en heb ik er eentje uitgekozen die me een heel warm gevoel geeft. Maximaal 10 kinderen per groep met een leerkracht en een onderwijsassistent. Ze volgen 3 leerwegen en de verwachting is dat dochter de gewone leerweg kan volgen (de 1 zeg maar, je hebt ook 0,75 en 0,5). Ik hoop zo dat ze daar haar plekje krijgt. Speelafspraakjes zal ze dan ook niet hebben, daarvoor is de school te ver weg, maar als ze het op school naar haar zin heeft is er hoop ik al veel gewonnen. Leerkrachten die haar begrijpen, die haar niet wegduwen als ze voor de 12e keer vertelt dat haar zus haar uit school komt halen (echt, ik heb het gezien!), ik zie er zo tegenop (dat busje), maar aan de andere hoop ik voor het meiske zo dat ze een plekje krijgt.

Speelafspraakjes

Dat zou ik toch niet uitsluiten. Ook de andere kinderen in haar klas willen vast wel een speelafspraakje. Maar je moet alleen iets regelen met het vervoer, met de andere ouders dus. En dan haal je je kind zelf weer op, of de andere ouder haalt zijn haar kind op, na het eten of uit het werk of zo. Leer je leuk ook de andere ouders kennen.
Mijn dochter is al iets ouder maar hier zijn ook speelafspraakjes onderling geregeld en nog steeds. Gaan ze in de vakantie met een paar een nachtje bij een puber slapen weggebracht en gehaald door ouders. Of er komt er eentje hier die later door haar ouder weer opgehaald wordt.

Fijn Anne

zo'n reactie, dat geeft weer een beetje hoop. Wij wonen in een dorp en als alles lukt gaat dochter zo'n 20 km verderop in de grote stad naar school (als ik het opschrijf krijg ik al zo'n brok in mijn keel). Mijn hummeltje.

Verdrietig - nog over busje

Onder cluster 3 vallen ook scholen voor kinderen met een verstandelijke handicap, vandaar mijn verwarring. Ik hoefde indertijd niet naar lzk scholen te kijken omdat mijn zoon(ook chromosoomafwijking) geen medische begeleiding nodig had, blijkbaar is eea weer veranderd.
Maar voor haar sociaal emotionele ontwikkeling is het wel fijn voor haar met speciale begeleiding en een kleine klas. Hier is elk kind 'anders'.

De eerste keer met het busje is ook heel spannend. Vooral voor jou Maar heus, dat went en als ik hoop dat ze snel haar draai vindt. De eerste keer dat mijn kind met een busje ging was hij nog geen 4..
Wat ik deed, was de eerste keer kind in bus zetten, dan zelf racen naar school en daar uit het busje halen. Kon ik meteen zien hoe het was gegaan. Je kan ook vragen of de juf je belt. Bij ons kwam de chauffeur ook even langs om kennis te maken.

en anders (ook busje)

de eerste keer dat ze naar de nieuwe school gaat breng je haar zelf, en daarna met het busje volgens mijntjes methode, en dan helemaal zelf?

Dat was wel anders, maar hier gingen onze oudste op een gegeven moment met een busje naar de bso. De eerste keer dat dat was (toen was hij net 4) ging mijn man ook even uit zijn werk bij school langs om zoon uit te zwaaien en kijken hoe het ging met het busje. (nou heeft man zijn werk vlakbij school en kan hij makkelijk even weg achter het bureau)

cl 3

Mijn zoon heeft ook op een cl 3 school gezeten (LG/LZ) en heeft het daar heel fijn gehad. Speelafspraakjes kosten meer moeite maar kwamen ook vanzelf. Het busje is slikken, zeker in het begin. Maar al snel had hij er vriendjes (grotere jongens) die speciaal een plekje voor hem vrijhielden en vond hij het gezellig. Alles went, maar een gelukkig kind is goud waard!

Jammer dat de meeste mensen bij cl 3 gelijk aan ZMLK denken, niets is minder waar: op zoons school zaten hele slimme kinderen.

Bovengemiddeld?

Zoals in iets slimmer dan de rest of ferm hoogbegaafd?
Wat doet de school daarmee qua plusprogramma.
Is dat de enige reden dat hij geen vrienden heeft? Hoe ligt hij bij oudere / jongere kinderen of andere bovengemiddeld cognitief begaafde kinderen.
Volgens mij moet er eerst heel goed duidelijk zijn wat de oorzaak is, welke rol jouw kind daar al dan niet (ook) in speelt voor je het echt aan kunt pakken. Geen medicijn zonder diagnose.
Sanne

Groot en sterk

Hoe vaak moeten de grote sterke kinderen zelf sociale problemen oplossen omdat de leerkracht ze ongemerkt ouder inschatten en daardoor verwachten dat ze dat ook kunnen. De beleving van een kind wordt bij grote sterke kinderen gauw onjuist ingeschat, vaak door juffrouwen mannen zijn over het algemeen minder partijdig. ( Oei, gevaarlijke uitspraak, maar toch?). Situatie van zoon TS is zo herkenbaar.

Ook zijn gedachtegang over de effectiviteit van een training terwijl de anderen NIET veranderen en inzien hoe ze een kind kwetsen. Je zoon heeft het goed aangevoeld. Als hij als enige aan een training deelneemt, (met grote tegenzin), kan hij het gevoel krijgen dat het allemaal aan hem alleen ligt.
Een kind heeft geen training nodig om te horen dat 'asociaal' gedrag van die leider in de klas, snel een uiting is van een tekort aan aandacht thuis. Daar heeft je zoon echt geen boodschap aan.

Ook hier advies snel een school vinden die bekend staat om kwaliteit leerkrachten. Leerkrachten die de stokers kunnen bijsturen door altijd objectief te blijven.

Flanagan

Zo'n training kan toch heel veel nut hebben, niet alleen of om het pesten nu op te lossen maar ook voor in de toekomst. Een kind wat gepest wordt kan heel wat verbeteren aan houding, wat het zegt, gedrag en andere dingen. Mijn kind heeft daar echt wel wat geleerd wat hij kan gebruiken. Een andere school PLUS een training lijkt mij hier het beste advies. Bij zo'n training kan hij juist kinderen tegenkomen met wie het juist heel goed klikt.

Mannen minder partijdig?

Niet in mijn ervaring!