geen vriendinnen groep 7
mijn dochter is op aanraden van school halverwege van groep 5 naar groep 6 gegaan. Ze kan supergoed leren . School had beloofd haar te helpen met vrienden maken maar dat hebben ze niet gedaan. Ze zit nu ongeveer anderhalf jaar in deze klas en is nu net klaar met groep 7 . Vanaf groep 1 had ze altijd veel vriendinnen. Sinds ze in deze klas is is het helemaal over. In deze klas heeft ze geen vriendin. Ze deed wel haar best, in het begin, door meiden te vragen maar het heeft niet echt gewerkt. Ze hangt er eigenlijk altijd een beetje bij. Qua leren gaat het wel supergoed, zelfs in deze klas, zit ze in een plus groep, dus teruggaan naar oude klas was ook geen optie. Zelf heeft ze het er niet vaak over, maar mij doet het pijn. Ik zou het voor haar zo leuk vinden als ze ook eens te spelen gevraagd wordt, of op een feestje mag komen. Ik kan het ook amper geloven als ze zegt dat ze het prima vindt. Ik heb het er nagenoeg nooit over met haar, omdat ik niet wil dat ze het opeens zelf ook als probleem gaat zien. Mijn vraag is eigenlijk, moet ik hier nu wel of niet iets mee doen, het blijft maar door mijn hoofd gaan. Ze heeft overigens wel een vriendin van haar leeftijd die op een andere school zit en in een klas lager. Mijn grootste angst is dat ze straks heel zielig alleen op de fiets naar de middelbare school gaat, en dan ook alleen is
meer zorgen over groep 8
Als ik zo lees dat het leren (ondanks het overslaan van een klas) nog steeds heel goed gaat schat ik in dat ze straks op het vwo terecht gaat komen, daar zijn vaak wel meer kinderen te vinden die ergens een jaar hebben overgeslagen en qua leeftijd meer bij haar gaan passen, daar zal ze dus wel vrienden gaan maken.
Meer zorgen maak ik me over het laatste jaar op de huidige school, daar komt ze weer in dezelfde klas en blijkbaar met kinderen die haar niet mogen. Is er geen parallelgroep waar ze heen kan?
alleen klas of ook school?
Is ze alleen van klas veranderd of ook van school?
Want als ze alleen van klas is veranderd waarom zijn die vriendinnen dan afgevallen?
En als ze wel van school is veranderd wat hebben jullie gedaan om het contact met de oude vriendinnen te behouden?
Je hoeft idd niet bij elkaar in de klas te zitten om vrienden te kunnen zijn. De vriendschap met het meisje op de andere school zou ik dan ook koesteren.
Nog even
Het is dus een jaar groep 8 en dan gaat ze naar de middelbare. Ze komt weer in een nieuwe klas. Groot verschil, in de nieuwe klas waar ze nu zit zijn veel vriendschappen al bepaald. Ze kennen elkaar, de groepjes zijn gemaakt en als je daar als nieuw tussenkomt is het lastig. Als ze dadelijk weer in een nieuwe klas komt, is het voor de rest ook nieuwe. Groepjes moeten nog gemaakt worden. Veel kennen misschien al 1 of 2 andere van school, maar er zijn ook veel nieuw. En dat is een stuk makkelijk met het maken van vriendschappen.
Wat je nu wel kan doen, is aanmoedigen een keer af te spreken. Al is dat dan met die vriendin van de andere school of oude vriendinnen die een klas lager zitten. Heeft ze hobby's? Via sport, scouting enz kan ze prima nieuwe vrienden maken.
geen vriendinnen groep 7
hoi dank jullie wel voor de reacties. Het is niet zo dat ze haar niet mogen. Er is maar 1 groep 8 , ze zit nog steeds op dezelfde school, dus daar komt ze volgend jaar weer bij. Ik heb er zelf heel veel aan gedaan. De oude vriendinnen die is ze toch ontgroeid, de speelafspraken worden in de klas gemaakt en ze ziet ze ook niet in de pauze. het lijkt net of er iets is veranderd. Ik heb ook via de ouders van vriendinnen van de oude klas geprobeerd om haar mee te laten spelen maar dat lukte ook niet. met 1 ouder heb ik goed contact en met die dochter, die dus in lagere klas zit, daar speelt ze zo af en toe eens mee, maar meer omdat het moet dan omdat ze het graag wil lijkt wel. In deze klas waren al een paar bestaande groepen en daar is ze nooit tussen gekomen. Ik heb haar enorm gestimuleerd om afspraken te maken, steeds weer opnieuw maar uit haar zelf doet ze het niet. Ze speelt dan even een paar keer met een kind (omdat ik het dus zeg) en dan stopt het weer, en dan zegt ze tegen mij, ik heb geen zin. Ik moet zeggen dat ze ook wel wat dubbele signalen afgeeft dus ik weet niet precies of ze nou echt geen zin heeft om te spelen of dat ze nou geen zin heeft om al die moeite te doen voor een afspraakje en ook om bv nee te horen, want ze zegt dan wel: de meeste kunnen of willen niet. 1 keer zei ze, ik vraag ze altijd maar niemand vraagt ooit mij. Haar enige echte vriendin, die ze al van af haar 4e kent, die is heel leuk, die ziet ze zeker 1 keer per week. ik moet het soms ook wel even opnoemen maar dat gaat dan wel goed. verder speelt ze vaak met haar 1 jaar jongere zus, eigenlijk elke dag wel even. Ze zit op voetbal, en daar zegt ze het leuk te vinden, maar een echte vriendschap heeft ze daar ook niet gekregen omdat daar ook al wat kinderen zaten die er als vriendinnen op gegaan zijn, en op een of andere manier komt ze daar niet tussen.
geen vriendinnen groep 7
Ik ben nu anderhalf jaar verder en ze komt gelukkig over. Dus soms denk ik, ik moet het maar loslaten. Maar dat vind ik zo moeilijk. Ik wil gewoon dat ze populair is, dat meiden haar "zien", dat ze haar ook vragen. Het is verder een leuk kind, ze staat stevig in haar schoenen, niet verlegen, ziet er leuk uit. dus ik bedoel daar is niks mee. Dan hebben ze bv een uitje van school, zit ze alleen, of ze gaan ergens heen op de fiets, dan fietst er niemand naast haar. Ik vraag me ook wel eens af of school daar niet meer aan heeft kunnen doen. De juf zegt: het is haar eigen keuze, dan denk ik ja dat is lekker makkelijk. mijn dochter heeft heel erg haar best gedaan en nu ja nu is het een keuze omdat ze zegt: ze willen toch niet
geen vriendinnen groep 7
Ik ben ook bang dat het nu voor haar een soort gewoonte is geworden zo van "ik ben toch altijd alleen" en dat ze dan op de middelbare school dit voortzet en zelf ook geen moeite doet. van af groep 1 waren er wel altijd kinderen die haar vroegen, heel vaak zelfs. echt tot aan die nieuwe groep 6 waar ze in kwam
Hier goed gekomen
onze oudste zoon had totaal geen aansluiting met zijn klas en speelde altijd alleen. Zelfs dan werd hij wel eens geplaagd.
Hij zit nu 2 jaar op het middelbare. Hij spreekt niet veel af met klasgenoten in real life, maar via chat en spel, spreken ze elkaar wel erg veel. Hij is stukken socialer geworden. Mijn tip: probeer haar nu niet te veel te pushen. Het kan als effect hebben dat ze denkt dat ze geen vriendinnen kan maken, terwijl dat helemaal niet speelt. Laat haar nu haar eigen gang gaan. Heeft ze naast school nog andere activiteiten waarbij ze leeftijdsgenoten ziet? Dan zou ik daar meer in investeren. School is ook maar tijdelijk.
goedgekomen
Ik herken het wel van onze zoon die ook een groep heeft overgeslagen, en er maar moeilijk tussen kwam.
Wij hadden hem naast voetbal ook op schaken gedaan. Daar vond hij meer gelijkgestemden, en vriendjes.
Zit je dochter overigens bij voetbal soms bij de kleine zusjes van klasgenootjes?
Dat was bij onze zoon het geval, en dat maakte het allemaal niet makkelijker.
Onze zoon had het geluk dat er op een gegeven moment nog een jongen een klas oversloeg, die vanaf dat moment zijn vriend werd.
Op de middelbareschool ging hij naar een gymnasium brugklas, waar veel jonge kinderen in zaten, en waren de problemen over.
Kijk uit dat je je dochter niet te veel pusht om af te spreken, als dat dan niet lukt geef je onbedoeld je dochter het idee dat ze faalt.
niet pushen
hoi, nee ik push haar niet, ik probeer het echt terloops op te noemen, want ik wil ook absoluut niet dat ze ergens een probleem gaat zien wat voor haar zelf geen probleem is, tegelijkertijd wil ik er wel iets mee dus tja hoe doe ik dat dan ... Ze is zelf wel vol zelfvertrouwen gelukkig.
ze zit niet bij kleine zusjes op voetbal. Zijn allemaal nieuwe meiden.
wel of niet iets doen
Als ik kijk naar de reacties, is het aan de ene kant : doe er iets mee dus help haar met de afspraken, aan de andere kant, niet teveel pushen, geen probleem maken waar het nog geen probleem is. dat is ook precies het probleem! Moet ik het nu loslaten of moet ik er juist wel wat mee doen, ik vind het best lastig
sinds ze in deze klas zit komt ze altijd alleen van de trap uit haar klas, ik zou het zelf zo graag anders zien
dubbele signalen
Ik vind jou ook onduidelijk en dubbel. Zo zeg je enerzijds dat ze afspreekt omdat 'jij het zegt' enz. Je angsten en zorgen voelt ze wellicht ook aan.
Daarmee aan de slag, lijkt me, met je eigen stukje.
Tegelijkertijd kun je wel wat mogelijkheden helpen creëren, door bijvoorbeeld iets te doen met gelijkgestemden, activiteit van hint bijv.
geen klik
ze had laatst een klassefeest en zei: mam de ouders kunnen ook komen. Ik zei nee geen zin, ik heb geen klik met die ouders. (heb ik ook echt niet, wel met een enkeling dan, t zijn behoorlijke juppen, piloten en stewardessen, een kliek waar je niet tussen komt, dit hoor ik ook van andere ouders. ) toen zei ze, oja ongeveer het zelfde wat ik heb met de kinderen in deze klas...
dubbel
Anna, als het mij allemaal duidelijk was had ik hier mijn zorgen niet geuit. Ik weet het juist zelf ook niet
vraagje
je zegt enerzijds spreekt ze af omdat ik het zeg, wat is dan het anderzijds?
dubbel
Anna, ik snap je hele stukje niet. Wat moet ik dan doen? het lostlaten maar wel mogelijkheden creëren? wat is een activiteit van hint?
Dit is dus eigenlijk wat ik al doe
anderzijds
geef je aan niet te pushen.
Slimme kinderen zijn niet zelden ook erg gevoelig en extra ontvankelijk voor de signalen die je uitzendt.
Hint is een belangenvereniging voor (ouders v) hb kinderen, organiseren vaak vanalles, kan moeite van proberen waard zijn.
dubbel
Ik noem het op: zo van hey misschien kan je met p spelen, en dan doet ze dit wel. zeg ik niks: dan spreekt ze ook niet af. Ik weet niet of het pushen is, ik denk het niet.
Maar goed ik voel wat ik voel. Die angst die ik heb kan ik sowieso
niet verbergen, al doe ik mijn best.
Ik weet niet of ze hoogbegaafd is. Ok ik ga even kijken bij hint
blij als ze wel gevraagd wordt
Ik merk wel aan haar dat ALS ze dan eens gevraagd wordt ze helemaal straalt. zoals zij gevoelens oppikt, heb ik dat andersom ook. Ik zie dan dat ze blij is dus denk ik : de rest van het jaar waarin ze amper gevraagd wordt is dan toch sneu
loslaten
kijk het liefst laat ik het los. Maar overal hoor en lees je dat je vriendschappen om verschillende redenen nodig hebt. Dus is dat loslaten moeilijk voor me.
Wat ik zo lees in jullie reacties: ze hoeft niet alleen op school haar vriendinnen te zoeken. Ze zit op voetbal en kletst daar wel maar is dat dan genoeg? Ik focus helemaal op de "echte" speelafspraken dus het na school afspreken met kinderen uit haar klas.
maar ze heeft natuurlijk overdag ook al haar sociale contacten, ze zegt tenminste dat ze het op school leuk vindt, ze doen ook vaak dingen in groepjes, juf kiest gelukkig de groepjes dan. Ze speelt 1 x per week met die oude vriendin. Die vraagt haar wel, dat contact komt echt van 2 kanten
hb zijn of niet
is niet zo van belang. Kans op gelijkgestemden is binnen die doelgroep misschien wel wat groter.
En
als je wilt dat ze in deze klas meer contacten heeft, zet je dan over je eigen weerstand en vooroordelen heen en begeef je zelf ook in de groep. Op deze leeftijd kun je als ouder nog grote invloed hebben op de contacten van je kind door contacten met ouders. Dat kan op middelbaar veel minder, dus grijp nog je kans! Kun je gelijk je dochter voorleven hoe je dat aanpakt: hoe begeef je je op prettige manier in groep mensen die je iei niet zo liggen en blijf je toch jezelf....
Geen zorgen
Je dochter kan vrienden maken, dat heeft ze in eerder jaren laten zien, dus die vaardigheid heeft ze!
Ze zit nu blijkbaar in een klas waar ze geen aansluiting heeft, en dan kan ze ook goed benoemen. Ze weet dus dat het niet 'aan haar ligt', maar aan het type kinderen. En nog mooier: jij herkent het!
Mijn kind was ook lang redelijk alleen op de basisschool. We spraken daar wel over (hoeveel vrienden heeft iemand nodig om gelukkig te zijn? Wat zou je met een vriend willen doen?). Mijn kind zei zelf: ik wil meer vrienden! En heeft dat ook echt geprobeerd te krijgen, ging kinderen opzoeken en uitnodigen. Het heeft niet echt gewerkt, maar ik heb hem wel complimenten gegeven: hij heeft actief geprobeerd de situatie te veranderen!
Ook mijn kind is regelmatig alleen naar school gefietst. En ja, ik gunde hem een leuke vriendengroep om samen op te trekken. Maar... soms loopt het leven zo. Vind je niet de mensen die je nodig hebt. En mijn kind heeft er van geleerd dat hij het ook prima alleen redt, zelf z'n plan kan trekken, en ook 'helemaal alleen' naar school kan fietsen en toch een fijn leven kan hebben.
Vorig schooljaar (VO) werden de klassen opnieuw ingedeeld, en zat hij zowaar bij een aantal jongens in de klas waar het mee klikte! Mijn zoon is nu 17 en maakt onderdeel uit van een groepje, ze fietsen met z'n allen naar school en gaat samen op stap.
Was er maar een
Landelijk matchmaking bureau. Zoiets als een dating bureau maar dan voor kinderen die zo graag een vriendje/vriendinnetje willen.
Is er geen handige tante hier die hier een gat in ziet?
middelbare school
Alleen naar de middelbare school fietsen is echt niet zielig. Oh God was was ik blij toen we allemaal een eigen vakkenpakket hadden en ik er eindelijk onderuit kon komen zonder mensen te beledigen.
Als ze de enige is van haar basisschool die naar de middelbare school gaat, is de kans groot dat de middelbare school haar indeelt bij andere kinderen die ook de enige zijn. En hoe hoger het niveau, hoe minder kinderen van dezelfde basisschool en hoe meer kinderen die een klas hebben overgeslagen. Probeer vooral in een gymnasium of anderszins VWO "plus" brugklas terecht te komen, daar krijgt ze meer aansluiting.
Je kunt eventueel ook aangeven bij de middelbare school dat ze niet bij kinderen van de eigen basisschool ingedeeld wil worden.
Volgens mij is er niets mis met je dochter en hoe ze omgaat met het sociale gedoe op school. Je kunt haar stimuleren om dingen buiten school te doen met gelijkgestemden. Een zomerkamp Sterrenkunde of Wiskunde ofzo, daar zijn echt wel meer kinderen die niemand anders kennen en ook wel meer kinderen die het fijn vinden om alleen met een boek op een bankje te gaan zitten en daar is helemaal niets zieligs aan.
Tip
Ook ik denk dat het bij 'gelijkgestemden' beter wordt. Daarnaast sloeg ik hierop aan:
"ze had laatst een klassefeest en zei: mam de ouders kunnen ook komen. Ik zei nee geen zin, ik heb geen klik met die ouders. (heb ik ook echt niet, wel met een enkeling dan, t zijn behoorlijke juppen, piloten en stewardessen, een kliek waar je niet tussen komt, dit hoor ik ook van andere ouders."
Zeg jij dit soort dingen? Ze zijn anders, ze zijn juppen, dus heb ik geen klik?
Wat ik dochter heb geleerd en wat enorm heeft geholpen is daar er verschillende manieren zijn om met mensen om te gaan. De mensen waar je echt iets mee hebt, die vrienden kunnen worden of zijn en de mensen waar je dat niet mee hebt. Andere opvattingen, andere hobby's, grapjes maken waar jij niet om kan lachen: noem maar op. Daar kan ik ook van zeggen 'dat is de vader van X en die doet heel ander werk en kijkt sbs6 en praat over sport (heel anders dan ik, zal mij wel een jup vinden
. Maar dan denk ik kom, ik ga erbij staan, dan klets ik even mee over sport.
Dat helpt, dat voorleven en ook heel expliciet vertellen. Dochter kreeg meer aansluiting, werd meer op feestjes gevraagd. En ja, het zijn hele andere meiden in die groepjes, maar dan heeft ze er kennissen aan. Heeft zij ( en ik) ook geleerd van de psycholoog waar we mee gesproken hebben.
nee natuurlijk zeg ik dat niet
haha Sanne, nee dat soort dingen zeg ik natuurlijk niet, dat type ik alleen even hier. Ik zeg alleen tegen mijn dochter dat ik geen klik met ze heb. Ik vind ook dat je met mensen om moet gaan, met wie je om wilt gaan en niet om een andere reden, zoals het hoort of je wilt er "iets uit halen ofzo". En zo denkt mijn dochter ook, ze zegt dus ook regelmatig, nee ik wil niet.
Maar wat leer je je dochter nu precies, dat er verschillende mensen zijn, maar leer je haar dan wel of niet er mee omgaan?
Ze praat gewoon met iedereen hoor, ze wordt niet gepest of wat dan ook. Alleen de aansluiting vindt ze niet echt
Sybon en Veer, leuk jullie reacties, daar heb ik echt wat aan ook, dankjullie wel
Ok!
Dat begreep ik niet, sorry.
Geen aansluiting kan natuurlijk, maar dan komt het vast goed in andere omgevingen, toch?
Komt ze wel in contact met andere slimme kinderen? Soms helpt dat.
niet echt
haar beste vriendin is juist een type waar ze mee op avontuur gaat, naar buiten, dingen ontdekken, grappig om te zien dat ze zo goed met elkaar overweg kunnen. ze zei ook dat ze zich thuis voelt bij dit meisje...
De juf zei wel dat ze met slimme kinderen in de klas goed overweg kan, alleen speelt ze hier verder niet mee
Loslaten
Ik zou stoppen me hierover druk te maken. Waarom? Ze heeft een goede vriendn, ze heeft een zusje van bijna dezelfde leeftijd en ze wordt niet gepest op school. Geloof me: het kan erger. Gewoon de basisschool uitzitten en uitgaan van betere tijden op de middelbare school ( en nog beter op de universiteit). Het ligt niet aan haar maar aan het feit dat ze later in deze klas is gekomen omdat ze slim is. Niet alle kinderen op het eind van de basisschool kunnen daar goed mee omgaan, mizschien wordt ze ook een beetje met argusogen bekeken door sommigen.
Dit komt echt wel goed.
