Gedrag, school - en huiswerk......(pubers)
Hoi,
Ik ben moeder van 3 pubers van resp. 15, 14 en 13 jaar oud. Bewuste keus, 3 kinderen vlot op elkaar. Was vroeger volop genieten, heel druk maar heel gezellig. De kinderen hebben altijd heel veel aan elkaar gehad. De laatste tijd is het echter iets minder gezellig. Deels omdat ze puber zijn met de bijbehorende dingen als grote mond, chagrijnige buien en weet ik het al wat meer. Maar dat zal iedere ouder van een puber wel herkennen, denk ik. Zo word je nog geknuffeld en ben je de liefste mama, zo stormen ze woedend naar boven omdat je ze iets verbiedt ofzo...
Het grootste knelpunt is momenteel school en huiswerk. Wij zijn niet van die ouders die er bovenop zitten met informeren naar huiswerk etc etc..... Daardoor kwamen we er pas in oktober (schooljaar was toen al 2 maanden aan de gang) dat alle drie de kids er behoorlijk slecht voor staan met een paar dikke onvoldoendes.
Dusdanig dat we flink schrokken en niet veel later van alle drie de kids de mentor aan de bel trok voor een gesprek. Die gesprekken hebben we intussen gehad en waren naar mijn idee meer dan duidelijk. Het moet anders, want met deze resultaten is het of afstromen of doubleren. Het gaat hierbij om havo en tl-opleidingen. De kids waren behoorlijk onder de indruk en zeiden dat ze dat absoluut niet wilden. In overleg met de mentor een aantal hele duidelijke afspraken gemaakt o.a. elke dag minimaal anderhalf uur aan het huiswerk ZONDER telefoon in de buurt, de toetsen door ons laten overhoren etc etc.....
Ook thuis goed nagepraat en kids beloofden beterschap etc.... De afspraken waren echt duidelijk.
Enfin, tot dusver is elke dag in ruzie verlopen. Want wij moeten telkens maar ingrijpen in de vorm van: aansporen tot het maken van huiswerk (anders blijven ze hangen), aansporen tot het wegleggen van de mobiele telefoon (anders nemen ze die doodleuk toch nog mee) en steeds maar benadrukken dat wij ze graag willen overhoren. Het blijft knudde, want ik zie echt 3 pubers die whatsapp en filmpjes kijken op youtube vele malen belangrijker vinden dan school.
Elke dag ruzie en spanningen, de hele sfeer lijdt er onder en het kwartje wil maar niet vallen. Je zou denken dat na een paar waarschuwingen ze uit zichzelf wel naar hun kamer gaan om huiswerk te maken, maar niets van dit alles, tenenkrommend...
Manlief was er zo zat van, heeft mij van de week verteld wat hij gaat doen.
Hij laat het los, zit ze niet meer achter de broek en vindt dat het nu aan hun is. Hij wil het woord huiswerk niet eens meer noemen. Ze weten wat ze te doen staat en nu moeten ze dat maar laten zien. Hebben ze hulp nodig, dan komen ze maar naar ons toe. Ik vind het vreselijk lastig, maar ik heb ingestemd met zijn voorstel. Tegen de kids gezegd dat we ze graag helpen, maar dat het nu aan hun is en dat wij het loslaten. Zoooooo moeilijk....
Gisteren hebben zowel zoon als dochter de schooltas niet eens uitgepakt. Van binnenkomst uit school tot aan bedtijd toe alleen op de mobiel (even pauze voor de warme maaltijd) en daarna hup er weer op.....
De methode van "loslaten", zou die werken ???? En waarom zien de kids niet in dat er gewerkt moet worden als ze over willen gaan ??? ik snap dit gedrag totaal niet. Op deze manier wordt het onherroepelijk afstromen... De cijfers zijn om te huilen..
Gaat het kwartje nog vallen bij deze pubers ? Moeten we er toch bovenop zitten ? (met de bijbehorende gezellige sfeer..). Of loslaten ??? Het vreet energie.... Bah..... Wie weet raad ?????
groetjes Anna
Ja en nee
Vanuit professie zou ik zeggen: stop er mee. Zoek iets of iemand die dat van je kan overnemen, alleen al voor de sfeer.
Als ouder zou ik het ook proberen vol te houden. Tegen beter weten in, dat dan weer wel.
Ze zitten nog jaren op deze school, ga jij dat volhouden? Die strijd?
Er bestaan ook trainingen die inzetten op motivatie, plannen en dergelijke.
Sterkte
Niet terug trekken
Nu gaat het om het maken van huiswerk en het halen van goede cijfers. Over niet al te lange tijd komt roken, uitgaan, blowen, pillen en alcohol aan de beurt. Als ze dat toch doen, ook al heb je nog zo gezegd dat het slecht is zeg je dan ook: zoek het maar uit? Als je ervan af wilt dan hoor ik het wel?
Nee, blijf vooral in gesprek en in contact met je pubers. En vooral ook je man. Ik zou zeggen: ga met elk van de kinderen regelmatig iets doen. En ook met elkaar. Laat zien hoe je zelf in het leven staat en heb er vertrouwen in dat het kwartje huis wel valt. Het puberbrein… Ze snappen het wel maar het lukt vaak nog niet! En ook nog: scheer ze niet alledrie over 1 kam. Misschien werkt 1 van de 3 zich een slag in de rondte en krijgt het niet voor elkaar, hij krijgt dan ook te horen: het is je eigen schuld zoek het maar uit. Ik heb geen pasklare oplossing maar ik zou tegen jou en je man willen zeggen: concludeer samen dat wat je totnutoe hebt gedaan niet werkt, kennelijk hebben jullie geen andere manier voorhanden om het wel voor elkaar te krijgen. Dus: jullie moeten op onderzoek uit. Informatie inwinnen, boeken lezen, met elkaar overleggen en/of hulp inschakelen. Opvoedhulp. Wat kun je doen om ervoor te zorgen dat je pubers doen wat jij wilt. Of in ieder geval binnen jouw grenzen blijven.
hoe was je zelf?
Moeilijk he dat loslaten...
Hoe ging het de vorige schooljaren? Konden ze het toen nog gemakkelijk doen en zijn ze nu op een punt dat dat niet meer zo is?
Hoe ging het bij je zelf en je man op de middelbare school? Waren jullie wel serieus?
Hier proberen we het ook los te laten, want er acnteraan zitten levert inderdaad ook alleen maar ruzie op. Resultaat is dus dat eentje heeft moeten doubleren, maar dat heeft ze wel de ogen geopend en nu wel serieus bezig. Andere doet vanwege niveau veel op school of op laatste moment ('s nachts om 02.00 nog boekverslagen maken......). En dan ook nog een voldoende halen..
En natuurlijk constant met de telefoon bezig..
Maar "vroegah" was ik niet veel beter. Toen hadden we natuurlijk geen telefoons, maar ik zat altijd te lezen. Veel leuker dan huiswerk maken en dus ook veel op laatste moment gedaan (altijd wel met goede cijfers trouwens, ik schaamde me dood voor onvoldoendes).
Ik weet natuurlijk dat het veel beter is om op tijd te beginnen enzo en dat probeer ik ze ook bij te brengen, maar dat kwartje valt erg langzaam.
Maar misschien schrikken jullie pubers zo van het aankomende rapport dat ze toch serieus aan de slag gaan? En anders is huiswerkbegeleiding een optie? Moet je wel kunnen betalen natuurlijk.
Vreemd
Jullie hebben ze eerst twee maanden losgelaten, hebben wat streng toegesproken, wat afspraken gemaakt, letten er niet op, zien het gebeuren en nu denkt je man dat het helpt om ze weer los te laten?
Ik zou juist heel strak vastpakken eerst eens proberen: huiswerk maken doe je dus niet boven op je kamer maar met z'n allen stil aan de eettafel!
En met de wifi op blokkade
Eens met Barvaux dus. Mopperen helpt niet. Concreet en duidelijk zijn wel.
Ik heb met mijn oudste van 15 de afspraak dat ie geen last van mij heeft als ie voldoende staat. Dat lijkt nu weer even niet te lukken, dus nu is het weer dagelijks magister controleren en afspraken maken. En overhoren. Dat kost veel tijd en energie, dat klopt maar loslaten leidt in mijn ogen tot helemaal niets. Ik vind 15 nog echt te jong om het helemaal alleen uit te zoeken.
En die van 12 kan het helemaal nog niet alleen. Dus daar maken we maar weinig woorden aan vuil.
Eens met je man.
Ik herken de ruzies, de strijd, het politieagentje spelen. Het leidde tot niets. Huiswerkbegeleiding ingeschakeld, zoon ging trouw, maar het had weinig invloed op de cijfers. Het gaf well rust in huis.
Bij sommige pubers helpen tips niet van:aan de keukentafel zitten, we doen het samen, verplicht overhoren enz.
Iemand die niet wil, niet gemotiveetd is, moet soms hard onderuit gaan om tot inkeer te komen.
Helemaal loslaten lukt niet, moeilijk, maar het inzicht dat het niet jou resultaten zijn, niet jou huiswerk, zelfs niet jou verantwoording, geeft rust. Belangstelling, meedenken, hulp aanbieden, ik vind het voldoende.
En wat is zonde? Lager niveau, doubleren, tsja soms moet dat eerst gebeuren voordat het kwartje valt.
Eigenlijk heb ik een makkelijke puber, rookt niet, drinkt niet, geen grote mond, ook op school niet, spijbelt niet, is beleefd.
School en de resultaten zijn een hangijzer die ik niet de sfeer in huis laat bepalen. Zoals zoon zegt:" komt wel goed schatje"......We zullen het zien.
Jij hebt dus 3 van die exemplaren, sterkte
wil
Nergens staat dat ze dit geprobeerd hebben maar wel zie ik dat ze na twee maanden geen idee hadden van de cijfers. Klinkt niet erg betrokken vind ik en ja dan is het lastig om de boel nog strak te trekken maar proberen kan geen kwaad.
Barvaux.
Ik denk dat dit gedrag niet 2 maanden geleden ontstaan is. De cijfers zijn vast van redelijk, naar kantje boord, naar slecht afgezakt in hun middelbare school carriere.
Maar inderdaad, dat lees ik tussen de regels door.
Soms ben je ook het politieagentje spelen en controleren zo spuugzat dat je ook magister een tijd negeert. Die dramatische cijferlijst openen geeft ook weer onrust en strijd.
Een boek lezen over het puberbrein is dan gezelliger dan cijfers volgen op magister.
Inderdaad, de mentor belt vanzelf, school is gelukkig zeer betrokken
Reactie..
Hoi
Deze aanpak proberen we uit tot aan de kerstvakantie. Begin januari staan er al weer gesprekken met de mentoren gepland. Er zou dan toch echt een stijgende lijn te zien moeten zijn.
Misschien staken we ons koppie wel een beetje in het zand. Het klopt dat ze vorig jaar met de hakken over de sloot zijn overgegaan, maar dat we in de zomervakantie zulke goede gesprekken daarover hebben gehad dat ze dat niet meer wilden etc..... Het blijven wel pubers, heb ik zelf dus ook verkeerd ingeschat. Dom van mij....
We willen nu ff een maandje geen strijd en dan bekijken we het in de kerstvakantie wel weer. Loslaten is zeker geen desinteresse in de zin van "zoek het lekker zelf uit".... We vinden het gewoon zonde dat ze hun capaciteiten eigenlijk een beetje verslonzen..
Wellicht dat we rond kerst met de mentoren concreet nieuwe afspraken moeten maken in vorm van huiswerkinstituut o.i.d. Wordt vervolgd......
Anna
Dus je laat ze na 'wat goede gesprekken' in de zomer helemaal los en je checkt de cijfers niet en je wordt dan door de mentor gebeld dat ze allemaal zwaar op afstromen/blijven zitten staan? Vervolgens houd je weer wat 'goede gesprekken', stuurt ze eens naar boven, laat ze hun apparaten behouden en als er dan genoeg tegengas gegeven wordt laat je ze weer een maand los?
Hoe moeten ze hun eerste rapport nu compenseren als het weer verkeerd gaat (en het gaat al verkeerd)? Dat is niet meer op te halen.
Inderdaad: kop in het zand. Als je het zelf niet kan of durft aan te pakken: huur iemand in die ze alledrie tegelijk aanpakt in jullie huis: dus anderhalf uur huiswerkklas in huis waar alle apparaten uit zijn en er even hard aan getrokken wordt of ze stromen allemaal af want ja het zijn pubers en we willen geen strijd...
Oja
Ze zijn dus al met de hakken over de sloot over gegaan en dat betekent dat het al in de basis van vorig jaar schort. Daar dus een slecht eerste rapport over heen en door deze manier waarschijnlijk een tweede slechte rapport en je kunt het echt helemaal vergeten.
Denk er nog eens goed over na!
Nou zeg, Barvaux
Anna komt op mij wel betrokken over, ze weten het alleen even niet. Ze post hier denk ik niet om op zo'n manier toegesproken te worden. Jij hebt het blijkbaar thuis heel goed voor elkaar, misschien kun je concrete tips en opbouwende kritiek geven, daar heeft Anna denk ik meer aan.
Anna
Als wij op school (ik ben werkzaam in het vo) tegen zoiets aanlopen, dan adviseren we vaak om het thuis in ieder geval ontspannen (proberen) te houden en de huiswerkklas op school of een huiswerkinstituut in te schakelen. En dan de mentor nog wat intensiever te laten begeleiden.
Thuis kan je natuurlijk nog wel je best doen om te kijken of ze het maakwerk af hebben en aanbieden om te overhoren. De tip van Barvaux om dat beneden aan tafel te doen, vind ik wel een goede. Zo van, uit school eerst wat drinken/eten, dan een uurtje met het huiswerk bezig (tijd hangt ook af van wel of geen huiswerkklas of -instituut) en dan met je mobiel, playstation of wat ook maar bezig.
na schooltijd
Aan de keukentafel gaan zitten werkt dus alleen als je ook thuis bent als je kinderen dat ook zijn. Dat lukt met mijn werkuren niet. Of je pubers moeten geheel uit zichzelf aan de keukentafel gaan zitten, maar als ze dat deden had je geen probleem.
MoederMop
Uiteraard. Als dat niet lukt, kun je misschien een ander tijdstip hanteren.
Zoon hier doet het liefst zijn huiswerk na het eten. Hij regelt het helemaal zelf en staat er nog goed voor. Heeft nu wel zijn minst goede rapport tot nu toe (zit nu in 4 gym), maar zolang hij op overgaan blijft staan, bemoeien we ons er niet al te veel mee.
moedermop/ulla
Ulla, ik had al tips gegeven, die citeer je zelf in de tweede posting.
Moedermop: als je in staat bent om je kinderen naar hun kamer te sturen om huiswerk te gaan maken kun je er ook naast gaan zitten aan de keukentafel. Ik las er dus uit dat ze thuis is.
Soms werkt loslaten
En pikken ze het zelf op.
Dat lijkt hier niet te gebeuren. En dan moet je keuzes maken. Kies je voor afstromen of kies je voor strijd. Ik zou in mijn gezin met mijn kinderen kiezen voor strijd. De strijd met oudste stelt niet zo heel veel voor. En dochter kan het echt niet alleen. Bovendien heeft zij sowieso grenzen en houvast nodig. Ik wil niet zeggen dat ze anders helemaal ontspoort, maar ik weet uit ervaring dat het bij haar met loslaten, soebatten en aanzien niet vanzelf goed komt.
Iedere keuze heeft consequenties. Ik geloof best dat er ook een leven is als je geen havo of vwo diploma hebt. Maar ik wil mijn kinderen toch heel graag meegeven dat goed plannen helpt, dat niets vanzelf gaat en dat je jezelf op de korte termijn soms iets moet ontzeggen om daar op de lange termijn de vruchten van te plukken. Zonder wrijving geen glans. En meer van dat soort clichés.... Ik denk dat ik door ze te stimuleren om minstens voor die 7 te gaan, ze daarmee op weg help.
4 gym en nu pas loslaten
Zoon van 15 zit nu in 4 gym en nu pas laat ik een beetje los. Ik geloof best dat er kinderen zijn bij wie het wijsheid is om eerder los te laten maar helaas is dat niet het geval bij mijn kinderen. Ik heb al die jaren er bovenop gezeten. Ik vond het niet leuk en mijn zoon vond het ook niet leuk, maar hij is wel elke keer overgegaan met mooie cijfers. Nu zit mijn jongste in de brugklas en pas sinds een week of 2 doet hij zelfstandig wat huiswerk. Ik leer bijna alles met hem, ik doe nu dus voor de derde keer de middelbare school voor mijn gevoel. Het is wel erg goed voor mijn algemene kennis! Hij staat er nu redelijk voor maar ik weet zeker dat het zonder mijn bemoeienis dramatisch geweest zou zijn. Gelukkig doet man ook 2 vakken met hem dus ik doe het niet helemaal alleen.
Maar ik vind het om eerlijk te zijn afgrijselijk. Ik sta op, maak ontbijt, ga naar m'n werk, kom thuis, kook, ruim op en dan moet ik nog een proefwerk Frans mee voorbereiden!?!? Maar ja, als we zo doorgaan als het nu gaat, kan zoon Havo doen en dat gun ik hem wel van harte. Het is echt zwaar en ik wil soms graag het bijltje erbij neergooien maar het is wel m'n zoon. En ik heb hoop. Degene in 4 gym doet het best goed nu in zn eentje. Dus nog 2,5 jaar.
Mijn tip is: stop met overhoren. Leer het of samen met ze of doe niks. Overhoren heeft bij dergelijke exemplaren weinig zin, dat leidt alleen maar tot ruzie. ik denk dat loslaten zoals je man nu wil, leidt tot doubleren of afstromen. En misschien is dat wel beter, en leren ze daarvan. Ik weet het niet. Elke dag ruzie is natuurlijk ook niet goed. Ik kies voor de andere weg, ik laat me (meestal )niet chanteren door de ruzie. En tot nu toe lijkt dit redelijk succesvol te zijn maar misschien kijk ik hier over 10 jaar vol spijt op terug. Geen idee! Ik vind het in ieder geval heel erg lastig, lastiger dan ik ooit had kunnen vermoeden. Je bent dus niet de enige, al is dat vast een schrale troost.
