ervaringen gevraagd
Ik ben heel benieuwd of er mensen zijn die ook tegen dezelfde dingen zijn aangelopen als wij op de basisschool.
Onze dochter van 10 heeft in groep 3 een intelligentietest gehad waaruit een verbaal performaal kloof uitkwam. Verbaal 110 en performaal 90. Deze test is afgemonen omdat ze op een groep 3 toets een hele lage score behaalde wat volgens ons en de leerkracht niet klopte met het beeld.
Op zich gewoon een gemiddeld intelligentieniveau maar die kloof kan er voor zorgen dat ze moeite heeft met handelen en rekenen.
In groep 4 met behulp van 2 goede juffen ging het nog best goed alleen rekenen was moeilijk. Daarna ging het hard achteruit in groep 5 ontwikkelde ze faalangst en ging expres onderpresteren. Maar ze viel ook toen ook nog voornamelijk uit op rekenen een d-score cito. In groep 6 ging het bergafwaarts. wij hadden haar intussen op extra begeleiding voor rekenen gezet bij een orthopedagoog ook om aan haar faalangst te werken.
In groep 6 werd ze op het laagste niveau ( 1 ster) rekenen gezet , wij en de orthopedagoog waren het daar niet mee eens omdat ze bij de orthopedagoog alleen maar vooruitgang boekte.
Dit jaar had ze geen goede juf net van de pabo af en het eerste rapport was bedroevend slecht veel onvoldoendes ook op vakken zoals taal waar ze voorheen geen onvoldoendes op haalde. Gelijk gesprek school aangevraagd hoe kan dit waarom weten wij dit niet en wat gaan we er aan doen? School deed eigenlijk niks geen handelingsplan geen extra instructie etc.. nam gewoon genoegen met de onvoldoendes.
Ondertussen een heel verdrietig kind.
Bij de orthopedagoog ging het alleen maar beter en ook thuis met huiswerk en oefenen liet ze zien dat ze het wel kon. Maar op school gaat er iets mis, onvoldoendes, faalangst.
Vele gesprekken gehad op school hen antwoord was ga maar differentiëren op het vervolgonderwijs.
Ze moest nog bijna 3 jaar naar school en ze hebben haar al opgegeven.
De orthopedagoog ging altijd mee op gesprekken en daar aangeven ze kan het wel er werd niks mee gedaan.
Het voorstel van ons om een jaartje te doubleren om aan haar zelfvertrouwen werd afgewezen was geen optie.
Wij waren klaar met de school.
Ze zit nu op een montessorischool in groep 7 wat een verademing, daar kijken ze naar het kind en ze is helemaal opgefleurd. Ze geven het kind nog niet op.
En ze is net getest op rekenen bij de orthopedagoog en daar kwam een niveau van begin groep 7 uit.
Wij hadden gelijk ze kan het wel... maar wat voel je je als ouders machteloos als de school niet naar je wil luisteren of naar het kind wil kijken.
Zijn er ouders die ook tegen deze dingen aan zijn gelopen? Ik ben heel benieuwd.
ja, heel herkenbaar
onze dochter viel ook uit in groep 6.
Na testen bleek het een leerachterstand te zijn van zo'n 2 jaar op rekenen en spelling.
Waarbij de school zelf aangaf dat groep3 in de experimentele 2/3 groep was ondergesneeuwd bij groep 2 en de meesten van het groepje 3 een achterstand hadden opgelopen.
Op onze vraag hoe de school onze dochter bij het inlopen van die achterstand ging helpen moisten wij dat maar zelf uitzoeken aldus school.
Na vragen van ons of doubleren mogelijk was kwamen ze daar later mee als oplossing of ze dat zelf hadden bedacht.
Wij hebben onze dochter ook van school laten wisselen en laten doubleren en binnen het jaar heeft ze zonder noemenswaardige extra begeleiding (een aantal rt lessen) de achterstand ingehaald dankzij een meester die de kinderen echt ziet, en ze enorm goed aan het werk kan krijgen, elk op hun eigen niveau.
Nu in groep 8 heeft ze deze docent weer en het is gewoon een feestje om te zien hoe ze het doet.
reactie vesta
Fijn is dat he om te zien dat het ook anders kan en dat je kind weer plezier krijgt in het leren.
Wij kunnen nu alleen maar denken hadden we de overstap maar eerder gemaakt.
Maar je haalt je kind ook niet zomaar uit har vertrouwde omgeving.
