Ervaring met grote voorsprong maar niet versnellen?
Ik ben benieuwd naar ervaringsverhalen.
Mijn zoon is 6 jaar geworden in februari en zit in groep 2. Eind groep 1 is er gesproken over eventueel versneld naar groep 3, omdat hij toen al goed las. We hebben dat in overleg met school niet gedaan omdat hij erg speels was, verlegen, sociaal angstig, bang voor oudere kinderen, onhandig met gym, nog niet toe aan schrijf-onderwijs en erg op zijn plek tussen de kleuters.
Nu zijn we dus een jaar verder. Dit jaar heeft hem goed gedaan. Hij heeft meer zelfvertrouwen, is vrolijker, maakt makkelijker vriendjes, motoriek is wat verbeterd, en hij heeft heerlijk gespeeld. Hij is de afgelopen weken doorgetoetst en heeft ons, hoe goed we hem ook kennen, verbaasd. Hij is AVI uit, spelling zit op instructieniveau groep 6, reken op midden groep 5. De vraag is wat nu volgend jaar.
Hij kan nog helemaal niet schrijven (behalve hanepotige capitalen); ik denk wel dat hij dat prima kan leren want de fijne motoriek is op leeftijdsniveau. Hij is grof motorisch nog steeds zwak. Hij speelt bij voorkeur met andere groep 2-ers die grotendeels iets jonger zijn dan hij (door zijn verjaardag in februari) en soms met groep 1-ers. Nooit met groep 3-ers, ook niet hier in de straat. Volwassenen die hem niet kennen, schatten hem vaak jonger in en krijgen weinig hoogte van hem. Hij is verlegen, praat langzaam en bedachtzaam, en etaleert zijn cognitieve vaardigheden niet. Hij is dromerig en is dus bijvoorbeeld geen kind dat volwassen gesprekken volgt en dan iets slims zegt. Hij doet heel graag complexe gezelschapsspellen, maar kan slecht tegen zijn verlies (huilen); hij huilt sowieso nog snel. Hij leest graag (nu Harry Potter deel 4) maar is kritisch op wat hij leest, vindt boeken snel saai. Hij houdt van 'Smart games'. Verder speelt hij ook graag met zijn autootjes en de treinbaan, en tekent. Hij heeft een enorm gevoel voor absurde en talige humor, maar daarvoor met je hem wel eerst goed kennen. Hij kan in zijn dromerigheid iets lethargisch hebben, en hij wekt regelmatig de indruk zich te vervelen. Hij uit vaak een behoefte aan rust, maar wij gaan daar niet meer in mee: we nemen hem mee naar velerlei uitjes, en hij zit op zwemles, judo en scouting. Van al die dingen wordt hij actief en blij maar hij heeft er van tevoren zelden zin in. Verder is het een heerlijk kind om in huis te hebben: hij is bijna altijd vrolijk en gezellig, je kan ontzettend leuk met hem praten en met hem lachen.
Zowel school als wij denken niet dat nu versnellen goed voor hem zou zijn. Hij wil ook graag met zijn vriendjes mee naar groep 3. Het schrijfonderwijs regulier aanbieden lijkt ook goed voor hem. Hij is faalangstig en perfectionistisch en nu versneld moeten leren schrijven in groep 4 lijkt niet fijn voor hem. Een versnelling naar groep 4 lost voor het lezen, spellen en rekenen bovendien weinig op.
Het idee is nu het schrijfonderwijs met de klas mee te doen, en verder een heel eigen programma te maken. Maar de vraag is wat er in dat programma moet zitten zonder de voorsprong met opzet te vergroten. School is daar nu mee bezig.
Leonardo is geen optie want is te ver weg. Bovendien houd ik hem graag op de basisschool om de hoek; we zijn tevreden over hun aanpak tot nu toe. Wel merken we dat zij na deze toetsresultaten hun twijfels hebben over of ze dit kunnen.
Daarom mijn vraag: zijn er ouders van wie hun kind met een vergelijkbare voorsprong gewoon de basisschool heeft doorlopen zonder ongelukkig te worden?
Mijn zoon had een vergelijkbare voorsprong (avi-uit met 5, erg sterk met rekenen en analytisch denken, brede interesse). Hij heeft in een normaal tempo de basisschool doorlopen, met steeds een eigen programma. Hij kreeg veel ruimte voor dingen die hij zelf leuk vond om te doen, en er is altijd aandacht geweest voor z'n motoriek en om hem op sociaal gebied wat sterker te krijgen.
Voor hem heeft dit goed uitgepakt en hij is er zeker niet ongelukkig door geworden. Sterker nog: ik denk dat hij een heleboel te danken heeft aan deze aanpak door school (hoewel we het op dat moment wel lastige vonden en we natuurlijk niet weten wat er was gebeurd als hij met 8-9 naar het VO was gegaan).
Schrijven kan hij (13) trouwens nog steeds niet goed (maar wel goed genoeg om leesbaar te zijn voor docenten).
Vraag voor miggie
Sorry, Trijs, ik wil je draadje niet kapen, maar mijn vraag is voor jou mogelijk ook interessant.
Miggie, had je zoon volledig een apart programma? En was hij de enige in zijn klas? En hoe keken de andere kinderen daar tegenaan?
Groeten,
Temet
Fijn
Fijn om te horen.
Kun je iets vertellen over wat hij zoal deed om zich niet te vervelen? Want zowel school als wij hebben daar nog geen goed beeld bij. Maar dat komt ook doordat ik nog niet weet hoe zoon gaat reageren in groep 3 op de veranderde leeromgeving (hij doet nu vooral bouwhoek en ingewikkelde gezelschapsspelletjes met een ander jongetje dat ook een voorsprong heeft, hoewel minder extreem). Groep 3 lijkt hem erg saai omdat hij dan niet mag spelen.
Voor temet
Je kaapt mijn draadje niet hoor.
Ik las net pas jouw draadje hierboven over de hb-fuik en heb me rot gelachen. Veel ouders in dat draadje verwoorden ook hoe ik me voel.
Mijn zoon is wel getest begin groep 2, op verzoek van school. Wij hebben het eerst afgehouden. Maar er was inderdaad wel een probleem: hij ging met tegenzin naar school, hij werd steeds dromeriger, weigerde werk en al het extra's dat de kleuterjuf aanbood weigerde hij ook te doen (dat was ook te makkelijk maar dat kregen we moeilijk uitgelegd). Hij weigerde ook een leestest te doen, waardoor wij ons afvroegen of wij wel geloofd werden.
IQ-test opende in ons geval wel de deuren naar andere gesprekken met juf en IB-er en naar een heel prettige samenwerking met school. De problemen verdwenen zodra hij niets meer hoefde te doen dat beneden niveau was. Werk op niveau had hij weinig interesse in, maar hebben we bewust voor gekozen ook nog niet toe te 'dwingen' in groep 2. En het werd een blije kleuter.
Vergelijkbaar
Hier een zoon die ook 2,5 jaar gekleuterd heeft, sociaal en emotioneel helemaal op zijn plaats is in groep 3 en straks meegaat naar groep 4, met eigen programma. Zoon heeft qua lezen 3 jaar voorsprong, spelling 2 jaar, rekenen 5 jaar. Hij doet alleen schrijven met de klas mee, doet begrijpend lezen met groep 4/5 mee in hun klas, doet tutorlezen met een paar kinderen uit groep 5 die moeite hebben met lezen (en weet altijd de donald duck moppentrommel er tussen te ritselen in de schoolbibliotheek en dat vurig te verdedigen naar de juf van groep 5), rekent met rekentijgers en ander extra werk, enz enz enz. Naast hem heeft ook een meisje wat was blijven zitten een eigen map met eigen programma, dus het is uitzonderlijk maar hij is niet de enige. Verder is het een vreselijke gangmaker met veel doldrieste ideeen, hij ligt goed in de groep.
We hebben voor de juf wel spelletjes aangeschaft zodat hij in de vrije ruimte samen met andere kinderen mathable kan spelen, of een cooperatief spel. En er liggen flink wat duckjes in de klas, ook leuk voor de anderen. Er zijn ook smartgames, met nadruk voor de hele klas beschikbaar, dat geeft minder een uitzonderingspositie. Als hij speciaal materiaal had wat alleen voor hem was maar er wel leuk en interessant uitzag was het veel lastiger geweest.
Vrije ruimte
Ik mocht vroeger zelf tekenen of lezen als ik klaar was of ik werd ingezet voor extra hulp voor de leerkracht op de basisschool. Iets ophalen uit de dependance. Ik mocht samen lezen met andere kinderen of rekenen. Ik mocht een andere klas bewaken als daar de leerkracht naar de tandarts was of ik mocht met kleuters een toneelstukje instuderen voor hun afscheid. Achteraf snap ik pas hoe dat zat. Toen sprak het vanzelf.
Herkenbaar
Onze dochter had een iets minder grote voorsprong, en daar is het heel goed mee opgepakt. Ze heeft inderdaad een pakket wat flink afwijkt van de rest van de klas en dat gaat goed. Het is een school waar 'anders' zijn absoluut geaccepteerd is.
Waar ik wel op aansla is het perfectionistische en het faalangstige. Dit komt regelmatig voor bij kinderen die niet voldoende uitgedaagd worden en geen faalervaringen opdoen. Ik heb geen idee hoe ver de Leonardo is, maar ik zou eens met hem naar speelmiddagen van bv Pharos gaan en kijken hoe hij zich daar in de groep voelt. Ook begrijp ik dat hij wel doorgetoetst is, maar dat er geen iq test is afgenomen?
Herkenbaar vervolg
En hoe reageert hij op activiteiten die hem cognitief uitdagen zoals een schaakclub? Je beschrijft nu fysieke uitdagingen, zeker ook goed, maar een jongen als hij heeft denk ik ook ontwikkelingsgelijken nodig. Pas dan kan hij veilig ervaring opdoen met falen en sociale contacten.
Ken jij het hb kind forum? Er zitten ( ook) ouders die een beetje 'doorschieten' en dat kan afschrikken, maar ook ouders met veel ervaring waar je echt iets aan kan hebben. Wat joj beschrijft is namelijk vrij herkenbaar, inclusief het sociale en motorische verhaal!
Loes
