En, hoe gaat het met de brugsmurfen?
Zoon zit nu 4 weken in de brugklas. Niet geheel naar genoegen. Hij heeft nog de mazzel dat school ongeveer om de hoek ligt, maar moet desondanks wat vroeger op dan eerst, heeft het grootste deel van de week langere dagen, hij moet van hot naar her vliegen in een enorm gebouw in plaats van lekker in zijn oude vertrouwde klas te zitten, en hij kent niemand en niemand kent hem (dat laatste lijkt hem wat dwars te zitten; op zijn lagere school kende iedereen elkaar en hem kenden ze sowieso allemaal want hij was dat slimme ventje dat altijd het antwoord wist en een klas over had geslagen). O ja, en zijn tas is zwaar. Iedere dag is er wel gepruttel over de bittere onrechtvaardigheid van het feit dat hij naar school moet.
Aan de andere kant vindt hij sommige vakken best leuk, kan hij soms enthousiast vertellen over dingen die ze gedaan hebben, en vertelt hij met nog meer enthousiasme over een aantal van zijn klasgenoten. Ik maak me dus vooralsnog geen zorgen en ga ervan uit dat hij gewoon nog heel erg moet wennen. Hij gaat ook uit zichzelf iets vroeger naar bed, volgens mij is hij gewoon flink moe van al het nieuwe.
Ik lees hier in deze rubriek regelmatig over kinderen die 'helemaal klaar zijn met de basisschool' en 'enorm toe zijn aan de brugklas', ik moet concluderen dat mijn zoon kennelijk nog niet heel erg toe was aan de brugklas 
Hoe gaat het met de andere brugsmurfen op dit forum? Huppelend naar school, of zuchtend en steunend?
Groeten,
Temet
Tsja ach
Dochter hier vorig jaar, en het valt haar nog steeds zwaar tegen!
Misschien was ze niet 'klaar voor de brugklas', maar ze was toch ook echt klaar met bs!
Er zitten gewoon flink wat nadelen aan middelbaar, die wat mij betreft deels onnodig en jammer zijn.
Valt zwaar
Hier valt het zwaar voor de brugger. Drie kwartier eerder op dan eerst. Ruim 9 km fietsen heen en terug. De dagen op school vind hij geweldig eindelijk mensen om hem heen die hem snappen. Hij is als enige uit zijn klas vwo gaan doen. Halverwege groep 7 is hij naar groep 8 gegaan en was ecnt helemaal klaar met de basisschool, vooral met de klasgenoten die zijn nieuwsbespreking en spreekbeurt niet snapten en dan lekker zaten te klieren en boe te roepen als hij toch een 8 kreeg van de juf.
Besteedde hij vorig jaar nog geen 5 minuten per dag aan huiswerk en leerde hij een toest in een kwartier nu moet er wel iedere dag ruim een uur gewerkt worden om de sommen voor wiskunde, de engelse woordjes en de Nederlandse zinsontleding af te krijgen en dat valt tegen! Vorige week zat hij eerst een half uur te mokken en zeuren voor hij ging beginnen en moest toen na het avondeten nog verder, wat vreselijk!
Op school gaat het dus leuk, nu thuis nog de juiste huiswerk tactiek vinden. Die overgang is te groot.
Lastig
Hier wel een bijzondere en vervelende situatie. Bij kind is op de eerst dag dat ze naar school zou gaan ontdekt dat ze diabetes heeft. Ze heeft daardoor de hele introductie gemist en ook nu gaat ze nog niet volledig naar school. Gelukkig kende ze al een aantal kinderen uit de klas en heeft ze verder ook een heel lieve en meelevende klas. Het vergt nu veel van haar (en ons) om toch een beetje bij te blijven vooral omdat ze nog weinig energie heeft.
vermoeiend
Mijn oudste twee zitten inmiddels in de 3e en 5e, maar ik weet nog goed dat ze vooral erg moe waren die eerste periode. Bij de oudste hebben we zelfs bloed laten prikken omdat we aan pfeiffer o.i.d. dachten.
Mijn tip is om vooral heel weinig te plannen in de herfstvakantie, zodat ze echt even bij kunnen tanken.
Bij de meesten gaat het zo vanaf januari echt soepeler lopen -dan hebben ze zich erbij neergelegd dat hun leven voorgoed veranderd is 
Redelijk
Jongste zit nu in de brugklas, en het gaat redelijk. Wel een enorm zware boekentas, niet normaal meer. Vind ik zelf ook. Hij tilt zich een breuk met alle theorieboeken, werkboeken, schriften (ze mogen er niet in schrijven, bij oudste mag dat wel) én een laptop. En hij is nog klein en tenger, geen spoortje van groei te zien. Nu gaat ie zijn kluisje gebruiken, in de pauze zijn boeken omwisselen.
Zijn school begint om 9.00 dus hij hoeft niet vroeger op te staan. Twee keer tot 16.00 en drie keer tot 15.15 uur en 1x eerste uur vrij. Meestal begint hij meteen aan het huiswerk, uit zichzelf. Doet ie ong 1,5 uur over, incl frustatiemomenten
Bij Frans zijn alle opdrachten in het Frans en wist hij niet wat hij moest doen. Meteen boos, want hij was gewend om alles direct te begrijpen. Dus eerst een kwartier daarover tieren. Tip van mij om het woordenboek te gebruiken, daar kikkerde hij van op.
Ook wiskunde: snapte hij niet. Ik: heb je de theorie gelezen die erboven staat. Nee dus
Hier
Zoon vindt zijn nieuwe school leuk. Aardige kinderen in de klas, hij heeft al een vast clubje waar hij bij zit en de leraren lijken (nu nog) allemaal aardig. Hij heeft een pestgevoelige achternaam, en voor de vakantie zat hij daar nog erg over in. Gelukkig is dat geen issue gebleken in de eerste weken.
Maar ja, dat huiswerk hè. Hij overziet het gewoon nog niet, kijkt per dag wat hij de volgende dag moet doen, vergeet dan de helft en het feit dat je voor toetesen en SO's vooruit moet leren. Dat levert hier wel woordenwisselingen op.
Maar over het algemeen valt het me mee hoe goed de overgang heeft uitgepakt
Een flinke overgang
Jongste moet nu veel eerder op, heeft veel langere dagen, zeult met een veel zwaardere tas, en moet tot zijn eigen verdriet ook al veel huiswerk maken...
Alles veel, dus.
Maar: hij vindt het een geweldige klas, vindt een aantal docenten geweldig, leert als een speer (hij zit op tweetalig onderwijs), en is superblij dat hij van die basisschool af is.
Hij heeft het voor elkaar gekregen om in de eerste drie weken al twee keer uit de klas te worden gestuurd, wegens zijn gekwebbel, waaruit ik heb geconcludeerd dat hij het dus echt prima naar zijn zin heeft in die klas... (Het zit in de genen, dat geklets. Hoe leuker we het vinden, hoe meer geluid eruit komt.)
Dus ach, het gaat wel lukken.
Grootste probleem vooralsnog is plannen en organiseren...
Klinkt wat opschepperig, dat
leert als een speer. Dat bedoelde ik ook niet. Hij leert Engels als een speer, de rest van de vakken is wel wennen hoor. Maar dat Engels is zo leuk om mee te maken...
Dit is ons jongste kind, en bij alle vier heb ik gemerkt dat scholen weinig tot niets doen aan het goed leren leren. Dus plannen, organiseren, hoe werkt een brein (handig als je wilt dat kennis ook wat langer blijft zitten dan alleen tot de volgende toets), leren voor een toets, hoe doe je dat, hoe hak je stof in stukken, hoe maak je een samenvatting...
Hmmm, dit is voor mijzelf wel een aandachtspunt. Niet in het minst omdat dat bij ons dus ook wel tot woordenwisselingen leidt...
Extra spannend
Hier was het extra spannend omdat ons kind na overal te zijn uitgeloot nu 24 km buiten de stad naar school gaat. Dat betekent veel reistijd (met fiets en bus), een compleet nieuwe omgeving, allemaal nieuwe gezichten, toch een wat andere cultuur dan in de stad (hoe gek dat ook klinkt) en vroeg opstaan. Flink wennen dus.
Hoewel de reistijd als een groot nadeel wordt ervaren, bevalt de school wel heel goed, zijn de eerste vriendschappen ontstaan en gaat het schoolwerk en huiswerk goed. So far, so good.
Structuurklas
Mijn brugsmurf zit in een structuurklas havo/vwo en heeft het erg naar zijn zin. De weken gaan supersnel zegt hij. Ze eindigen iedere dag met een huiswerkuur, dat is wel fijn. Thuis hoeft hij niet zo heel veel meer te doen, al moet ik opletten dat hij er niet al te makkelijk over denkt.
Onlangs was er een informatieavond en kregen we te horen dat de andere leerlingen van school als het goed is allemaal hebben gehoord wat een structuurklas is en waarvoor die is (dit is het eerste jaar dat deze school een structuurklas heeft), maar dat er toch verhalen gingen dat er in dat specifieke lokaal kinderen van rijke ouders zitten De structuurklas heeft een vast lokaal, de leraren komen naar ze toe. Er staan twee banken waarop ze kunnen chillen in de pauze etc.
in de eerste week ontdekken dat je diabeet bent, en dat alles geregeld krijgen voor je gezondheid. dat is nogal wat om als brugsmurf mee te beginnen, sterkte!
bij mijn smurf gaat alles wel ok. ze is erg zoekende naar een plekje en een vriendinnengroepje in de nieuwe klas, ik merk uit de verhalen dat het nog alle kanten op gaat. Vooralsnog lijkt het goed te gaan. het huiswerk is -net als bij oudste op dezelfde school- belachelijk veel. vanaf het begin toch zeker 2 uur per dag, en ook in het weekend moeten ze aan de slag. Niks geen relaxte manier van beginnen, meteen lijsten met franse woordjes en heel veel wiskunde opdrachten maken.
ondanks dat jongste een flierefluiter is lijkt ze wel serieus met haar schoolwerk. Ik hou het enigszins in de gaten maar probeer haar los te laten en zelf te laten plannen. Ook dat lijkt dus goed te gaan.
Hier
Hier verloopt de overgang tot nu toe goed, dochter zit met haar beste vriendin in de brugklas en is iedere dag heel serieus met haar huiswerk bezig. De eerste cijfers die binnenkomen zijn goed , dus we volgen het van een afstandje. Ze heeft tot nu toe nog geen hulp van ons nodig gehad , maar weet dat ze dat kan vragen.
Tabitha
Mijn zoon kreeg ook diabetes in de brugklas. De eerste weken/maanden zijn een rollercoaster. Misschien een goede tip: laat haar het boek Het leven van Sam de K lezen. Een boek in de stijl van het leven van een loser. Heel grappig en vooral heel herkenbaar.
Heel veel succes. Ik weet uit ervaring hoeveel er op je afkomt.
Ise
Dank je voor de tip! We zullen eens zoeken in de bieb. Ze heeft al we de diabetes-survival gids of zoiets. Ook grappig.
Het is inderdaad een rollercoaster waar je instapt. Het gaat op school ook nog steeds niet zo lekker. De eerste onvoldoendes zijn al binnen en vandaag twijfelde ze al of het gymnasium niet te moeilijk voor haar was. 
Terwijl dat normaal gesproken echt niet zo is. Ze is nog steeds heel moe. Had jouw zoon dat ook?
Hoe gaat het nu met hem/jullie? Je weg er een beetje in kunnen vinden?
Tabitha
De vermoeidheid is heel herkenbaar. Er gebeurt zoveel met je als je diabetes krijgt; niet alleen lichamelijk maar misschien juist wel mentaal. Diabetes hebben wordt enorm onderschat. En dat terwijl je midden in je pubertijd zit. Mijn zoon heeft inmiddels zijn weg gevonden. Hij doet alles weer net als voor de diagnose. De pomp die hij na een half jaar kreeg heeft daar veel aan bijgedragen. Na een half jaar was hij uit de honeymoon en bleek het niet zo makkelijk meer je waardes oké te houden. Zelfs niet als je daar keihard je best voor doet. Maar ook daar leer je mee omgaan. Ik heb de eerste tijd enorm veel gehad aan facebook-groepen voor ouders met een kind met diabetes type 1. Het is fijn je zorgen, angsten maar ook ervaringen en tips met anderen te delen. Het boek Suikermoeder is trouwens een heel fijn boek als je nog in die eerste fase zit. Inmiddels draait ons leven niet meer om de diabetes van onze zoon. Koolhydraten tellen, alarmen van de pomp of sensor, hypo's en hypers....het is een deel van ons leven geworden.
