Eerste jaar uni
Ik ben even benieuwd. Mijn dochter studeert sinds september aan de universiteit, net begonnen dus, en heeft al een aantal tentamens en essays achter de rug. Tot nu toe alleen negens en tienen gehaald. Komt dat vaker voor bij verse studenten of heb ik gewoon een heel slim exemplaar (ging op het vwo wel goed, maar lang niet cum laude? Hebben deze cijfers voorspellende waarde of wordt het nog heel veel lastiger?
Goed begin
Als ze er voor zorgt dat ze haar propedeuse haalt is de kans het grootst dat ze de studie vlot en met goed resultaat afmaakt. Een gemotiveerd begin is in die zin wel enigszins voorspellend. De meeste studies worden wel per studiejaar moeilijker inderdaad, maar dat hangt af van welke studie ze doet. Bij sommige opleidingen is het verschil tussen de studiejaren erg groot. (Desondanks kan ze met negens en tienen in het eerste jaar wel rekenen op in ieder geval voldoendes in het tweede jaar, gok ik.)
Dat denk ik ook wel
Van die voldoendes in het tweede jaar. Het is ook een enorm harde werker en ze was vooraf heel bang dat het haar niet zou lukken. Nog steeds is ze er niet echt gerust op, ook al zit ze steeds ver boven het gemiddelde en de mediaan. Gelukkig vindt ze het ook heel erg leuk, zowel de studie als alles eromheen.
Hangt van de studie af
Ik denk dat het heel erg van de studie afhangt. Mijn zoons in nu 1e en 2e jaar uni halen niet zulke hoge cijfers. Jongste heeft nu in zijn eerste kwartaal 3 tentamens gehad, met 2x een 9 en de 3e een 4. Jammer dan, iets teveel tijd gestoken in de 2 hoge cijfers. Of een studie echt moeilijker wordt in hogere jaren hangt heel erg van de studie af, én of de student de stof van het begin ook echt heeft opgenomen en begrepen. Nou ja, misschien zeg ik het verkeerd, uiteraard wordt het moeilijker naarmate je verder komt, omdat je steeds dieper op de stof ingaat. Maar als het goed is is het zo opgebouwd dat een serieus studerende student het met wat (of wat meer) moeite kan halen.
Ik zie nu wel bij mijn eigen studenten (4e-jaars HBO, technisch) dat een flink aantal de basis uit eerdere jaren niet voldoende beheerst, en dat breekt ze nu op. Dan kost het echt heel veel moeite om de nieuwe vakken ook te halen.
slim exemplaar
Ja, ik denk dat je echt wel mag stellen dat je een 'slim exemplaar' hebt. Negens en tienen zijn écht geen gemeengoed.
Hier ook een zoon in zijn eerste jaar. Zijn cijfers liggen rond de 7, een stuk lager dus. Maar hij is een van de weinigen die alle tentamens en practica heeft gehaald en dus het maximaal te behalen studiepunten binnen heeft. Negens en tienen worden bij zijn studie eigenlijk nooit gehaald, vertelde hij.
Wat denk jezlf?
Wat denk jezel? Negens en tienen is natuurlijk hartstikke hoog. Heeft ze het vergeleken met haar studiegenoten? Dan zal ze toch ook wel weten dat bijna niemand dit haalt? Mijn broer is ook zo begonnen, op wat toen nog TH heette maar tegenwoordig TU, is hoog blijven scoren en is uiteindelijk cum laude afgestudeerd in een hele zware technische richting. Ja, je hebt studenten die hoog (blijven) scoren en cum laude afstuderen. Fijn dat je dochter zo lekker gaat, ze zal haar plekje dus wel gevonden hebben (mijn dochter heeft de helft van haar studiegenoten zien afstromen na het eerste jaar, zij zit meestal zo rond de 7).
beetje eens met Lieke
Je zult toch wel begrijpen dat dit uitzonderlijk is en dat als het nog veel lastiger gaat worden ze niemand overhouden op die studie maar je dochter weet toch ook wel wat de rest scoort?
Verder kun je VWO niet vergelijken met een studie die jouw kind gewoon enorm goed ligt. Op het VWO heb je er vaak wel een paar vakken bij waardoor je je cumlaude (gemiddeld een 8) net niet haalt.
Die onzekerheid?
Ik was ook iemand die negens en tienen haalde op vwo en universiteit. En ik had ook die onzekerheid. Mijn groep 8 leerkracht op de basisschool vertelde over een hele slimme jongen die onderuit ging op het VO omdat hij nooit had leren leren. Ik was niet onderuit gegaan op het VO, maar ik had ook niet het gevoel dat ik ooit had leren leren. Ik was nooit op de proef gesteld. Deadlines vond ik heel eng, op de middelbare school begon ik "zomaar ergens" en ging ik daar net zo lang mee door tot het perfect was voordat ik een ander deel van de opdracht ging doen; ik had het gevoel dat ik geen controle had over hoe veel tijd ik aan een opdracht besteedde (en toch kwam het altijd af). Ik heb op de uni nog jarenlang gedacht dat ik bij het afstuderen onderuit zou gaan. Maar het is prima gegaan. Ik heb toch ongemerkt wel wat studeervaardigheden opgedaan al die jaren.
Onzekerheid kan ook voortkomen uit het idee dat als je hard werkt, dat dat bewijs is dat je niet slim genoeg bent. Het zou goed kunnen dat je dochter daar last van heeft. Terwijl ervaring met hard werken allemaal voordelen heeft als het straks "moeilijker" wordt: je hebt discipline, je weet hoe je iets aan moet pakken ook als je het nog niet helemaal snapt, je hebt meer "tools" tot je beschikking dan alleen maar "boek lezen". En iemand met zulke resultaten werkt hard maar ook slim; je haalt geen negens of tienen door alle antwoorden van de tentamens van vorig jaar uit het hoofd te leren zonder de stof te snappen.
Of ze kan onzeker zijn over de vraag hoe haar omgeving - of zijzelf - zal reageren als ze later wel een keer een slecht cijfer haalt of een vak over moet doen.
Vertel je dochter dat haar resultaten best uitzonderlijk zijn, en dat haar studeervaardigheden kennelijk goed meegroeien met wat ze nodig heeft op de universiteit. Praat met haar over haar onzekerheid. Je wilt je vertrouwen in haar uitspreken, maar je wilt geen "beklemmende" verwachtingen opleggen.
onzekerheid
Onzekerheid over je kunnen is heel vervelend, ik zou daar hulp bij gaan zoeken.
Wees blij dat het zo lekker gaat!
Studentenmoeder, is het een idee om misschien in het buitenland een deel van die studie te doen?
PS Bij anderen kan het veel irritatie opwekken/vragen oproepen/raar overkomen dat iemand die negens en tienen haalt, zegt te twijfelen of hij het wel kan en of hij wel goed genoeg is, terwijl diegene tegen wie dat gezegd wordt tentamens over moet doen of de boel maar net haalt. Ik ken ook zo iemand, steeds maar zeggen dat ze zich afvraagt of kind wel slaagt. Je vertelt dat jouw kind het ook lastig heeft, een 4,8 voor een kernvak staat en hoopt dat het geen 4 wordt. Vervolgens slaagt dat kind met net geen 8 gemiddeld. Dan heb je er toch nooit slecht voor gestaan?
Hier heel wisselend
Hier zijn de cijfers heel wisselend, elk blok een ander onderwerp andere professor andere aanpak.
Met zulke cijfers, is het geen idee om honours te overwegen?
Buitenland
Met zulke cijfers zou ik haar eens laten kijken of ze niet (een deel van) haar studie in het buitenland kan doen. En dan bedoel ik Oxford of Cambridge of een Amerikaanse Ivy league.
Tess
Geen extra werk
Extra honours (zijn dat masterclasses) lijkt me geen goed idee. Ze krijgt nu al amper alles gedaan met de hoge eisen die ze stelt, en staat enorm onder druk. Niet alleen studie, maar ook werk en studievereniging. Ze gaat wel een deel van de studie in het buitenland doen, maar dat valt in het normale programma, en hoopt ook haar master elders te kunnen doen.
Haar onzekerheid komt echt vanuit zichzelf. Wij stellen die eisen niet aan haar en ik heb liever dat ze wat ontspannener in het leven staat dan dat ze negens haalt. Een tandje minder heeft ze echter nooit aangedurfd. Bij ieder lager cijfer op het vwo raakte ze in paniek omdat ze dacht dat dit het begin van het falen was.
Maar goed, daar ging mijn vraag niet over. Ik vroeg me alleen af of het eerste jaar veel makkelijker was dan latere jaren, en of er nieuwe (academische) vaardigheden zijn die je pas later in de studie nodig hebt. Ik ben zelf op de universiteit nooit verder gekomen dan het eerste trimester, dus kan geen ervaringen met haar delen.
kan
"Ik vroeg me alleen af of het eerste jaar veel makkelijker was dan latere jaren, en of er nieuwe (academische) vaardigheden zijn die je pas later in de studie nodig hebt."
Bij mijn tweede studie was het eerste jaar heel makkelijk. De vakken waren in niveaus opgedeeld en dat was allemaal A. A was iets als reproductie, B toepassen, C zelf nadenken. Zoiets. De keuzevakken in het 3e en 4e jaar waren vooral B en C, waarbij je een bepaald aantal punten op C moest hebben.
Het was niet per se moeilijker. Wat je moest weten en doen werd steeds minder voorgekauwd.
Bij mijn eerste studie ging dat ook een beetje hetzelfde: van alleen maar tentamens naar minder tentamens en meer papers of onderzoeken. Ik vond dat ook niet per se moeilijker.
Overigens vond ik studie 2 veel schoolser dan studie 1. Al die studenten die er te lang over deden kostten geld, dus de inrichting was wel gericht op zoveel mogelijk studenten te laten slagen. Niks zelfstandig 3 dikke boeken leren zoals bij studie 1, maar veel kortere blokken en tussencontroles.
