dyslextietest of geldverspilling?
Even in het kort: Dochter zit in klas 1 MBO4. Regelmatig wordt er door docenten aan haar gevraagd of ze dyslextisch is. Ze schrijft rustig gebid en gezegt en schriftelijk komt ze sowieso niet heel erg uit de verf. En voor Engels is ze 'blind'.
Nu is het zo dat dochter nooit een lezer is geweest (nooit kilometers gemaakt, nu niet en vroeger niet) en ik zelf haar niet zo taligheid in geschrift daar grotendeels aan wijdt.
Dochter wil nu getest worden, want, zoals ze zegt: als ik een verklaring heb dan mag ik bijv. langer over toetsen en examens doen (haar woorden, geen idee verder).
Nu kunnen we haar natuurlijk een officiele test laten doen (dan is er duidelijkheid en wellicht, ik vraag het me af, een verklaring). Maar dat kost uiteraard best veel geld en ik vraag me af of die dyslexie wel daadwerkelijk eruit komt. Dat vraag ik me af, omdat als ik op dyslexie sites kijk te weinig herkenning zie. Ook is er door de bs of het VO nooit iets over gesuggereerd. Wbt die dyslexie sites: Daar worden kenmerken aangegeven zoals: laat praten (zij was zeer vroeg en al snel in gehele zinnen), slechte fijne en grove motoriek (integendeel bij haar), slecht handschrift (integendeel bij haar), slecht ruimtelijk inzicht (is juist haar plus punt) en zo zijn er nog meer van die dingen. Uiteraard ook wel wat herkenbare dingen (moeite met concentreren op leerteksten, maar ja als je weinig leest dan is dat ook meer een worsteling dan voor een lezer). Tafels niet goed geautomatiseerd (dat klopt, maar dan kan ik me ook herinneren dat ze niet zoveel drive had om die toentertijd erin te stampen). Kortom, ik weet het niet. Er zijn wel punten, maar m.i. teveel ook juist niet (ik neig meer naar een typisch beta kind. Slaagde ook in 1x met 17 jaar voor haar autorijbewijs met compliment van examinator dat ze zo'n goede voertuigbeheersing had en verkeersinzicht). Wat denken jullie? Want het is natuurlijk wel zo, dat áls ze geholpen zou zijn met meer tijd voor schriftelijke examens en dat terecht is, ik dat natuurlijk ook niet wil dwarsbomen...
tja
De vraag is vooral: heeft ze wel meer aan meer tijd? Mijn zoon zou meer tijd mogen vragen maar heeft dat niet nodig. Zij spellingsfouten worden er echt niet minder door.
Verder kun je niet zo'n lijstje doorkijken en denken dat ze het niet heeft. Mijn neef zat in drie gymnasium toen ze er achter kwamen dat hij dyslexie heeft dus die heeft waarschijnlijk nog minder last van de symptomen dan jouw dochter.
Ik denk dat je in haar geval beter geld kan uitgeven aan extra spellingslessen om te zien of ze daar gewoon wat uitleg heeft gemist. Als die niet helpen heb je een extra reden om op dyslexie te testen maar als het echt alleen maar om wat meer tijd gaat en ze het zo ook wel redt zou ik het niet doen, dat geld kun je beter besteden aan begeleiding of ga je die dan vervolgens aan haar laten geven als het wel echt dyslexie is?
Engels
Engels is één van de meest hemeltergende talen qua spelling, dus dat je dochter daar 'blind' voor is zegt meer over de taal dan over mogelijke dyslexie.
Veel scholen screenen brugklassers op dyslexie, misschien kan de mbo-opleiding ook zo'n screening doen om te zien of een echte test zinvol is?
skik
Tja
Als ze al zover is gekomen, denk ik dat het weinig toevoegt.
Ik denk ook dat ze meer baar heeft bij bijlessen, of dat zij zichzelf gaat verdiepen in de spellingsregels. Het maken van leeskilometers helpt ook. Nu mijn dochter veel meer leest gaat ook haar spelling met kleine stapjes beter. Mijn dochter heeft een dyslexieverklaring en voldoet aan veel van de zaken die in de lijstjes staan. Het latere praten, slechte handschrift en ondanks een enorm gevoel voor wiskunde een slecht ruimtelijk inzicht.
dat is het punt een beetje
Ik denk dat extra tijd wel fijn zou zijn: als je niet heel vlot leest of de tekst niet goed tot je doordringt, zal dat wel helpen. In principe gaat het tot nu toe goed op het MBO4 voor zover ik weet (Engels daargelaten, maar eerlijkheidshalve: als ouder hoor en zie je weinig, behalve de cijfers die dochter doorgeeft).
En Skik: wbt Engels: helemaal eens een heel lastige taal als je er geen gevoel voor hebt (en ook daar weer: veel lezen betekent dat je eerder weet hoe een woord geschreven moet worden, zonder dat daar een logica achter zit (en dat is in het Engels vaak zo)). En verder: een MBO screent niet op dat soort zaken, daar zijn bs en VO voor. Ze constateren het wellicht, of maken een opmerking, maar is niet hun afdeling. En terecht lijkt mij.
Punt voor mij is ook dat zaken als meer gaan lezen, oefenen met spelling enz. zaken zijn waar zij geen zin in heeft.... (veel te druk met andere dingen: school, bijbaan, stage, sociale contacten enz). Ik blijf een beetje hangen op het punt: geen zin (of tijd?) hebben in dingen oefenen waar je gemiddeld meer moeite mee hebt versus van nature niet zo goed zijn in taal. Een beetje de makkelijke weg m.i. om dan een dyslexie test te doen om zo'n verklaring te krijgen (waarbij ik mij echt afvraag of die verklaring er wel komt). Neemt niet weg dat ik mij uiteraard verbaas over het normaal vinden van schrijven van gezegt (een woord dat niet bestaat, dus anders dan betekend en betekent door elkaar halen). Ik blijf het lastig vinden wat te doen. Het is ook een soort gemakzucht, maar anderzijds, klopt dat wel?
Geldverspilling
Met een dyslexieverklaring op papier is je dochter niet geholpen, dat kwartiertje of half uurtje extra tijd op toetsen en examens zal het doorslaggevende verschil niet maken.
Bij een dyslexieonderzoek wordt gekeken naar de wijze waarop de dyslexie zich manifesteert om zo te bepalen met welke maatregelen de handicap verminderd kan worden. Vaak zijn die maatregelen: extra lezen en oefenen. Je dochter heeft daar nu geen zin in, denk je dat ze dat wel heeft als ze een dyslexieverklaring heeft? Als dat niet zo is, is zo'n onderzoek inderdaad zonde van je geld.
skik
Skik
Eyeopener skik, ik denkniet dat ze tijd of zin heeft.
Even leesblind
Eén van de criteria voor het vaststellen van dyslexie is therapieresistentie. Dat wil zeggen dat therapie, bijvoorbeeld in de vorm van extra oefenen, bijles of gespecialiseerde dyslexiehulp, niet of nauwelijks verbetering brengt. Die therapie moet meen ik minstens een half jaar toegepast zijn.
Was nog niet klaar...
Je kan je dochter voorstellen het traject in te zetten, waarbij een half jaar extra oefenen één van de stappen is. Heeft ze daar geen zin in, dan heeft het hele traject geen nut. Doet ze het wel, dan kan het zijn dat dat resultaat heeft, dan is er wel geen sprake van dyslexie maar is ze wel vooruit gegaan. Gaat ze niet genoeg vooruit, dan kan het dyslexietraject verder doorgezet worden.
skik
Skik
Betekent dat dan dat al die kinderen die dagelijks ploeteren op huiswerk voor dyslexieinstituten dat tevergeefs doen, omdat het toch geen zin heeft?
Nee Tijgeroog
Therapieresistentie betekent dat de inspanningen niet die mate van resultaat opleveren die je van een niet-dyslect mag verwachten. Als een leerling een achterstand van een jaar heeft en na een half jaar therapie die achterstand fors heeft ingelopen is de achterstand waarschijnlijk te wijten aan een hiaat in het onderwijs en niet aan dyslexie. Als een leerling met een jaar achterstand na een half jaar therapie slechts mondjesmaat vooruit gegaan is is er waarschijnlijk sprake van dyslexie. Dat betekent niet dat dagelijks ploeteren geen zin heeft, wel dat het ontzettend moeizaam gaat.
skik
Skik
Oké, dank je voor de uitleg.
Klopt skik
onze oudste zoon heeft via bs vermoeden dyslexie gekregen. Uiteindelijk getest en jaar wekelijks er naar toe. Hij kreeg veel leeswerk en oefenwerk. Zodra hij niet oefende zag je hem weer meerdere niveaus terug vallen.
Extra tijd doet hem weinig. Soms is het wel prettig, zoals met aardrijkskunde, wiskunde. Meestal maakt hij er geen gebruik van.
Erkenning, herkenning...
Mocht je de test laten afnemen en er dyslexie geconstateerd wordt, brent dat wellicht rust voor jouw dochter. Wellicht goed voor haar zelfbeeld, het idee dat ze iig niet dom is. En met de diagnose een goed beeld waarop ze uitvalt en wellicht tips hoe hiermee om te gaan.
Succes.
Suec
Dank voor je onput. Zinvol! Ik denk erover na.
hier
wordt extra tijd toch wel gewaardeerd, juist ook voor de bèta vakken. Want ook daar moet je een vraag lezen en tot je door laten dringen. Mijn kind spelt redelijk, maar leest veel te langzaam en hakkelend. Ze vroeg zelf om een test, omdat ze veel herkende in haar dyslectische klasgenoten. Zij kwamen uiteindelijk ook met de bruikbare tips voor haar. Verder lees ik veel voor, waarbij zij meeleest en dat helpt wel wat. Op het eindexamen zal ze extra tijd krijgen. Voor mij is het dus och de moeite waard.
O ja, en vanaf 16 jaar is het bewijzen van therapieresistentie niet meer nodig.
