Dochter van bijna 16 gaat niet meer naar school
Beste ouders,
ik plaats voor het eerst een bericht op deze site. Heb in het verleden wel veel baat bij gehad om te lezen hoe ouders elkaar helpen met 'zorgen' omtrent onze kinderen op dit forum.
Graag wil ik jullie advies vragen voor het volgende:
onze dochter is nadat ze in het tweede jaar van het VMBO gepest is en dreigde vast te lopen op eigen verzoek in contact gebracht met een psychologe. We hebben haar ook op een andere school ingeschreven.
Uit het onderzoek van de psychologe kreeg ze de diagnose: een lichte vorm van ASS ( Autisme Spectrum Stoornis).
Nu vier scholen verder ( waaronder ook het speciaal voortgezet onderwijs) is ze nu gestopt met naar school te gaan.
Niks lijkt tot haar door te dringen. Wij hebben al veel geprobeerd om haar te stimuleren. Ze vindt het ook jammer, maar kan zichzelf niet meer motiveren om naar school te gaan. Ze heeft ook suicidale gedachten en heeft 1 kerr geprobeerd haar polsen door te snijden met een stanleymesje, ....gelukkig had ze de durf niet om het daadwerkelijk te doen.
Ze heeft naar aanleiding hiervan een gesprek gehad met een GGZ arts.
We hebben ook telefonisch contact gehad met een medewerker van jeugd en gezin, maar onze dochter wil liever niet meer met allerlei vreemde mensen over haar ' probleem' praten. Sinds haar hulpvraag twee jaar geleden heeft ze gesprekken gevoerd met de huisarts, de orthopedagoog, de psycholoog, de zorgcoordinator op school en de GGZ arts. Alles bij elkaar heeft ze al 10 verschillende professionals gesproken zonder daar veel wijzer uit te worden. Ze zegt dat niemand haar kan helpen.
Onze dochter doet VMBO TL. School heeft de indruk dat ze het niveau wel aankan. Zij geeft zelf ook aan het niveau wel aan te kunnen. Ze zegt en we merken dat ook aan haar dat ze heel moe wordt van school. Ze raakt overgeprikkeld. En heeft bij thuiskomst hoofdpijn en is chagrijnig.
Uit het intelligentie onderzoek kwam er een score van 89 uit.
Zelf hebben wij de indruk dat ze leerbaar is, maar ze studeert niet graag.
Ze weet ook niet wat ze later wilt worden. Ze vindt alles zo zinloos, op het depressieve af.
Ze is thuis en op school heel meegaand. Thuis kan ze soms protesteren als ze iets gevraagd wordt om te doen. Bijvoorbeeld helpen met klusjes in huis. Maar uiteindelijk doet ze het wel.
Onze dochter zit liever de hele dag in huis en vermijd vooral sociale contacten buitenshuis. Ze is rustig en lief. En praat open met ons wat haar bezighoudt. Haar angst voor school is echter zo groot dat niks wat wij haar aanreiken binnenkomt.
Der huidige school wil tijdelijk thuisonderwijs voor haar regelen. Daar zijn wij heel erg blij mee, maar maken ons toch ernstig zorgen over de juiste aanpak en begeleiding voor haar.
Voor de ASS diagnose heeft ze tot nu toe psycho- educatie gehad.
Wat voor hulp en begeleiding is er nog voor onze dochter?
We denken erover haar opnieuw te laten onderzoeken door een andere psycholoog. Een soort van second opinion en dan aan te sturen op hopelijk een begeleiding die aansluit bij haar behoeften.
Wie heeft ervaring hiermee? Eventuele tips zijn welkom.
Met vriendelijke groet,
Motherwish
Begeleiding
Voor de begeleiding heb ik veel gehad aan het scholen van mijzelf. Bij Autisme Centraal. Jij bent dagelijks met haar bezig. En kinderen met een ASS hebben veel meer dan andere kinderen jou tekst en een op een begeleiding nodig bij kleinere en grotere situaties. En je geduld.
Fijn dat ze thuisonderwijs kan gaan krijgen. Mijn kinderen leren inmiddels veel van elkaar en door met anderen op school of met vrienden emoties en situaties te bespreken. Op deze leeftijd kunnen ze ook zelf googlen en boeken lezen over autisme.
Zelf heb ik ook veel gehad aan het forum van Wrong Planet, daar komt van alles voorbij en is opgezet door iemand die zelf autisme heeft.
Als je dan toch begeleiding zoekt speciaal voor je dochter dan zou ik in elk geval uitsluitend in zee gaan met iemand die aangetoond verstand heeft van autisme bijvoorbeeld iemand die je aanbevolen wordt door anderen of door de NVA of Autisme Centraal.
Het is soms echt zoeken, maar echt verstand is soms moeilijk te vinden. Wat algemene kennis is vaak niet genoeg.
Dochter heeft ook sinds ruim een jaar eindelijk iemand met wie het klikt en die haar begrijpt en waar ze ook wat van aanneemt. Via speciaal onderwijs.
Bedankt
Beste AnneJ,
bedankt voor jouw reactie en tips!
Het klopt wat je schrijft; kennis over autisme in het algemeen en specifiek hoe het zich bij onze dochter uit is een pré. Wij blijven ons bijscholen.Ik heb rondgesnuffeld op de aangegeven sites.
Fijn dat jullie dochter nu eindelijk iemand heeft met wie het klikt.
Ik neem jouw advies ter harte om haar niet weer met een professional in contact te brengen die geen practische ervaring heeft met ASS.
Ik ga eens bij het NVA en Autisme centraal naar aanbevelingen informeren.
Aanbevelingen
Voor begeleiding gaat het vooral om iemand die ervaring heeft met ambulante begeleiding. Wij hadden een instellingservarene, dat bleef toch nogal haken in structuur en dwang en leverde ons uiteindelijk een zorgmelding op. De beste ervaringen hadden wij met hulpverleners die zelf iemand met een ASS in de familie heeft, een zoon of partner. Dan kunnen ze zich veel beter voorstellen dat uiterlijk kleine zaken enorme toestanden teweeg kunnen brengen, maar soms ook juist simpel op te lossen zijn.
Flex
In onze gemeente heb je een zogeheten flex college. Vo scholieren die niet meer naar school willen/ kunnnen worden daar zorgvuldig begeleid naar een terugkomst bij de school. Heeft voor de dochter van een vriendin heel goed geewrkt.
GGZ
hier bij ons in de regio is er nog niet veel op dat gebied. Ik heb contact gehad met het NVA hier bij ons die AnneJ aanraadde en gevraagd of ze ervaringsdeskundigen kunnen aanbevelen. Ze gaan in teamverband overleggen voor eventuele aanbevelingen.
De GGD arts gaat een zorgmelding voor haar opstellen bij een psychiater. Zodat ze de juiste hulp kan krijgen. Ondertussen gaat dat
van het thuisonderwijs van start. Dat wordt wel geregeld door de school waar ze voor het laatst op zat en dat is een school in België.
Verder wilt de leerplichtambtenaar kijken wat ze vanuit het kader voor passend onderwijs voor onze dochter kunnen opzetten.
Het is een opluchting nu te merken dat er hulp voor haar geregeld wordt. Na de diagnose hebben we veel aangemodderd met haar.
Zorgmelding?
Ik begrijp dat je er zelf een goed gevoel aan over hebt gehouden. Op mij komt het alleen wat onbegrijpelijk voor.
Een zorgmelding is een melding bij Veilig Thuis en geen verwijsbrief naar de psychiater. Door de GGD arts, dat is de jeugdarts.
Wat moet ze bij de psychiater?
En wie gaat een ervaringsdeskundige zoeken? Ervaringsdeskundige hulpverlener?
Hoeft allemaal niet per se negatief te zijn hoor. Maar ik vraag me dat wel af hoe het dan zit.
En is de leerplichtambtenaar op de hoogte van de diverse mogelijkheden van Passend Onderwijs? Ik raak een beetje in de war denk ik.
Mijn kleine had ook wel vaker last van "ASS".
Vooral als ze voor een toets stond, waarvan ze het aanvoelen had dat ze "het niet goed zou kunnen".
Dan begon ze vervelend te doen: ze kreeg hoofdpijn, diarree en ze wou naar de dokter.
Nadat pa en ma duidelijk gemaakt hadden dat er van afwezigheid wegens ziekte geen sprake kon zijn, tenzij daar sterke aanwijzingen (vb: koorts) voor waren, ging het al meteen een stuk beter.
Ik ben al blij dat we hier niet dat overaanbod aan wijsneuzerige peuten hebben, die wel vaker meer kwaad dan goed doen, met hun indelingetjes in de 198 categorieën van het autisme spectrum... 792 of meer, als je de subtiele nuances die ouders aandragen, meetelt.
Daarentegen hebben we wel oplossingen voor kinderen die ècht niet naar school kunnen en die hebben jullie dus niet.
Het zal aan mij liggen, maar bij sommige van de draden hier denk ik wel vaker dat niet de kinderen, maar wel de ouders het probleem zijn en dat jullie samenleving daar geen adequaat antwoord op heeft, jullie grote, zelfverzekerde, klep ten spijt.
Yvan
Gelukkig. Dan zal het aantal jongeren met suïcidale gedachten ook wel veel minder zijn. Waar ligt dat paradijs?
Overigens houd ik ook niet zo van teveel therapeuten en diagnoses: het gaat er toch om dat je het met jezelf moet doen. en goede handvatten kun je ook gebruiken zonder dat je de diagnoses hebt.
Maar soms zijn er echt wel grote problemen, die niet opgelost worden met de bewuste 'schop onder de kont' van Yvan.
Ik blij een beetje hangen op dit:
'Uit het intelligentie onderzoek kwam er een score van 89 uit.
Zelf hebben wij de indruk dat ze leerbaar is, maar ze studeert niet graag.'
Het cijfer is natuurlijk maar een cijfer en je kunt het zo wegredeneren(toevalstreffer, momentopname), maar het kan ook een indicatie zijn dat je dochter naar buiten toe een intelligente en leerbare indruk wekt, terwijl haar capaciteiten eigenlijk wat minder zijn. 89 is beneden het gemiddelde. Dat zou ook een verklaring kunnen zijn voor haar weerzin tegen school.
Ik hoop dat ze buiten school iets heeft waar ze plezier in kan opbouwen.
Tsjor
Facebookgroep
Als je op Facebook zit, meld je dan aan bij de groep van ouders van thuiszitters, daar vind je volop tips en herkenning.
toch Yvan, geven de cijfers een ander beeld
wellicht een gevolg van de harde, schop-onder-de-kont aanpak?
http://www.geestelijkgezondvlaanderen.be/feiten-cijfers
En:
Vlaanderen heeft een van de hoogste zelfmoordcijfers van Europa. De oorzaak daarvan is niet helemaal duidelijk. Maar de cijfers bewijzen wel dat veel landgenoten, ook jongeren, geen uitweg meer zien voor hun problemen. Daarom is het belangrijk om meer over onze geestelijke gezondheid te praten.""
Specifieke cijfers over jongeren in Vlaanderen
vind je hier:
Zorgmelding
Hoi AnneJ,
sorry voor de verwarring. Ik heb jouw begrip zorgmelding verkeerd geinterpreteerd. Toen ik merkte dat mijn dochter langdurig thuis zou komen te zitten heb ik zelf contact opgenomen met de leerplichtambtenaar, zij heeft mij op haar beurt weer verwezen naar de GGZ arts om de belastbaarheid voor onderwijs bij mijn dochter te onderzoeken.
Na gesprekken met de GGZ arts kwam ze tot de conclusie dat onze dochter niet belast mag/kan worden met naar school gaan. Ze is wel in staat thuis onderwijs te volgen.
De school, leerplichtambtenaar en het samenwerkingsverband voor passend onderwijs gaan nu kijken hoe ze het onderwijs voor haar aan huis kunnen regelen.
De GGD arts vind het echter ook noodzakelijk dat onze dochter door een psychiater wordt onderzocht voor gedegen onderzoek om de juiste diagnose/behandeling en begeleiding te krijgen.
ASS is zo'n ruim begrip.
We zijn er mee akkoord gegaan. Wij willen wel eerst met de psychiater in gesprek zonder onze dochter om te bespreken wat zij precies voor haar kunnen doen. Verder weten wij het ook niet.
Met ervaringsdeskundige bedoel ik een hulpverlener die ervaring heeft met ASS bij tieners.
Leerbaar
Dank je wel Tsjor voor je opmerkzaamheid over die leerbaarheid. Wij denken er ook precies zo over. Maar zij ontkent het en haar docenten zeggen dat het er wel in zit. Als een tweede onderzoek het zelfde zou uitwijzen qau intelligentie, zou ze dat misschien beter voor zichzelf kunnen accepteren. Ze legt de lat zo hoog voor zichzelf. Wij benadrukken bij haar dat niveau niet veel uitmaakt. Zolang zij er zelf maar tevreden mee is en later haar eigen brood kan verdienen.
Wij hebben die schop onder de kont methode ook geprobeerd en zijn tot het tweede jaar van het voortgezet onderwijs gekomen. Daarna liep ze helemaal vast. We hebben het dus best lang op eigen kracht geprobeerd eer we uiteindelijk deskudige hulp hebben ingeroepen.
Wij hebben ook naar verschillende opties gekeken voor bezigheden buiten school waar ze plezier aan beleeft, maar ze houdt de boot af.
We blijven hoop houden en proberen.....
Dank je May. Ik zit op facebook, had ik zelf nog niet aan gedacht!
Ga ik zeker doen!
Jongeren in Vlaanderen
Hoi Mirekke,
klopt wat je zegt. De school waar onze dochter nu ingeschreven staat is een school in Vlaanderen. Zij hebben ons wakker geschud dat onze " schop onder de kont methode' , averechts werkt en dat wij deskundige hulp voor onze dochter moesten zoeken. Het CLB (GGD), heeft ons op weg geholpen. Daar zijn we maar wat blij om!
HSP!
@MotherWise,
Je quote:
'Ze zegt en we merken dat ook aan haar dat ze heel moe wordt van school. Ze raakt overgeprikkeld. En heeft bij thuiskomst hoofdpijn en is chagrijnig.'
triggert me.
Ik herken dit. Is jouw dochter toevallig (ook) een HSP'er (hoogsensitief persoon)?
HSP!
Hoi Chrizztoffel,
Sorry dat ik nu pas reageer.
Zelf vermoed ik dat. Ik heb een paar boeken over gelezen.
Hoe weet je dat jij een HSP bent?
Groet Motherwish
Praktische gezien...
Knippen ze de labeltjes uit de kleding omdat die irriteren.
Is er een sterk ruikvermogen; ze ruiken als eerste dat er een geurverandering plaats vindt, of horen eerder dan anderen dar er een sirene aaankomt. Of waarschuwen dat de kookpan dreigt droog te koken op basis van geluid.
Hebben moeit met oneerlijke behandeling van volwassenen naar kinderen.
Zoeken rust op na schooltijd, behoefte aan loslaten van gevoelens.
Bij intensieve periodes met tekort aan slaap, kwetsbaar voor migraine en overgeven en koorts.
Zo een paar herkenningspunten, waar je als ouder rekening mee houdt.
Overbelasting voorkomen, ieder zijn eigen tempo.
Thuisonderwijs is wel de manier om nog in een leerritme te blijven. Een soort van sociale controle, een personal trainer, zodat je bezig blijft.
Oja,
Snel gevoelig voor ‘te’ sterke wasmiddelen. Dat gaat kribbelen.
Nu zijn de hierboven genoemde herkenningspunten vaak punten die van jongs af aan al spelen.
Soms herken je ze ook bij jezelf of je brus.
Helaas
Helaas zitten we hier in een vergelijkbare situatie met een 14 jarige die niet meer naar school durft. Vorig schooljaar al een tijdje thuis gezeten, nieuwe schooljaar op een andere school gestart, maar in de herfstvakantie zelfs psychotische klachten en sindsdien niet meer geweest. Enorme angst voor school, maar zelfs de stap naar een psycholoog is al lastig voor hem.
Het liefst heeft hij thuisonderwijs. Hoop dat dat mogelijk gaat zijn. Zie dat je topic al iets ouder is, vandaar dat ik erg benieuwd ben hoe het daar verder is gegaan.
Overigens ook hier naar alle waarschijnlijkheid HSP. Nooit echt over nagedacht, maar de psycholoog kwam er mee en dan valt veel wel een beetje op zijn plek. Denk echt dat thuisonderwijs hem kan helpen en ben zelf vooral bezig om hem op andere manieren te activeren.
voor Flanagan
Die kenmerken die jij aangeeft hebben ertoe geleid dat mijn zoon opeens ASS zou hebben volgens de psychiater.
Mijn zoon is op zijn 15de uitgevallen van school..onderwijsniveau was te laag, hij heeft zich aangepast en zichzelf onderweg volledig kwijtgeraakt. Hij was niet meer naar school te krijgen en ook een andere school lukte niet...psychiater gaf aan dat hij autisme had omdat hij die kenmerken heeft die jij schreef en niet naar een andere school durfde.
Ik weet dat hij geen ass heeft maar hooggevoelig is, tevens is hij hoogbegaafd. Ondertussen gaat hij weer naar school.
HSP en hoe nu verder....
Om eerlijk te zijn weet ik het echt niet meer.
Het thuisonderwijs is nu volledig gstopt.
Onze dochter loopt nu bij een psycholoog.
We merken een andere tendens bij haar. Waar ze eerst nog haar best deed om nog iets te maken van school. Heeft ze dat nu volledig losgelaten.
Zelf geeft ze aan veel stress te ervaren en niet te kunnen concentreren op school vanwege te veel prikkels. Het thuisonderwijs wilt ze echter niet, ze vindt het te betuttelend en te gemakkelijk.
Maar aan de andere kant wilt ze het iitgaansleven gaan verkennen. Discotheek, attractieparken enz.... ze zegt die sterke prikkels nodig te hebben om te ervaren dat ze nog leeft.
Ze is ook wiet aan het roken (ze zegt af en toe) voor een beter gevoel. ( puberaal gedrag?).
Zelf zijn wij nu op een punt gekomen dat we het echt niet meer weten.
School heeft in afwachting van behandeling bij psycholoog haar vrijstelling gegeven.
Persoonlijk vinden we de signalen die ze afgeeft tegenstrijdig. Ze is van jongs af aan heel gevoelig geweest. Waar ze toen heel rustig en verlegen was, lijkt ze nu bewust zich af te gaan zetten en de grens op te zoeken.
We zijn liefdevol, begripvol. Echter ook duidelijk en consequent en stimuleren haar eigenaarschap over haar leven te nemen.
Maar de toekomst ziet er zo hopeloos voor haar eruit.
Wat als ze medisch/ psychisch daadwerkelijk iets te kort heeft, maar tot nog toe niet de juiste hulp heeft gekregen? Ik zal de psycholoog vragen naar HSP.
Of stel dat onze opvoedingsstijl te soft is voor haar omdat ze gewoon aan het puberen is?
We wachten de behandeling bij de psycholoog af.
Al behandelend zullen ze tot een diagnose komen.
We hebben nog een lange rit uit te zitten......
Hsp
Sommige psychologen vinden hsp te ‘zweverig’ en denken in ‘stoornissen’, zoals dit in de studie behandeld is.
Belangrijk om te weten hoe jullie psycholoog tegen hsp aankijkt.
