Dochter legt de lat veel te hoog
Mijn dochter zit momenteel in de brugklas van het VMBO en doet daar gemengde leerweg.
Ze heeft een aantal leerproblemen waardoor niet alles even makkelijk gaat.
Toch mocht ze dit niveau proberen.
En naar ons idee doet ze het echt fantastisch. We zijn echt ongelooflijk trots op haar.
Ze staat op bijna alle vakken gemiddeld voldoende alleen voor rekenen staat ze een 5,4. Maar hiervoor heeft ze pas 1 toets gehad.
Verder heeft ze cijfers tussen de 6 en de 9,5. En een keer een 5 voor gym.
Maar zelf vind ze dat ze het helemaal niet goed doet. Als ze een 6 of een 7 heeft vind ze dit veel te laag en zegt ze dingen als zie je nou dat ik dom ben. Ook vergelijkt ze zichzelf met de rest van de klas en zegt steeds de andere meiden halen vele hogere cijfers.
Vandaag stuurde ze me weer een whatsApp dat ze een 7,5 voor Engels heeft. Waarbij ik haar een whatsApp terug stuurt dat ze het super gedaan heeft. Krijg ik als antwoord terug. Nee niet waar.
Iemand een idee hoe ik haar hierin kan helpen. Dat ze wat sneller tevreden is met haar eigen.
Want ik weet het niet meer en het doet best pijn om haar telkens zo verdrietig te zien.
Mentor
Kan de mentor hier niets in betekenen?
M'n zoon in groep vijf heeft deze neiging ook: ik heb geen goedjes op m'n rapport en de andere kinderen hebben heel veel goedjes. Als ik de meld bij het 10-minutengesprek blijkt er maar een meisje te zijn dat veel goedjes heeft. De juf heeft er veel meer overzicht over dan wij en kan ook uitleggen waarom een ruim voldoende ook heel goed is.
hmm
Misschien moet je je er juist wat minder mee bezig houden, het gaat goed dus laat het lekker los en haal je schouders op als ze negatief doet. Het wordt wel een beetje een dingetje zo en dat zal ze niet zomaar weer los laten deze aandacht.
Eens met Dalarna
Zeggen dat alles wat voldoende is prima is en verder niet in discussie of teveel aandacht aan schenken. In de brugklas leggen kinderen vaak de lat hoog, alles is nog nieuw en een beetje spannend. Moet gewoon even wennen. Mijn zoon was al snel erg tevreden met een 6 voor wiskunde waar hij in het begin nog van baalde. Ook zitten ze op een leeftijd waarin ze denken dat het gras bij een ander altijd groener is. Ze hoort alleen dat ene meisje met die 10 voor Engels maar ze hoort niet de onvoldoendes die ongetwijfeld ook rondvliegen.
Over een tijdje zegt ze :"Ik had een 5,5, was best goed, iedereen had een onvoldoende."
Ik zou willen dat mijn zoon nog zo streberig was, na enkele jaren VO.
