Disharmonisch profiel

Groei

We groeien niet allemaal even gelijkmatig op. Dat is de natuur. Ik heb geen idee van citoscores maar als je zoon ondersteuning krijgt, en vooral als hij hem weet te ondersteunen, kun je zijn schoolprestaties mogelijk zien verbeteren.
Mijn kinderen hebben een vorm van autisme en zijn allebei naar het HAVO gegaan, uiteindelijk speciaal onderwijs.
Ik heb dan ook alle moeite gedaan om in elk geval het cognitieve deel overeind te houden.
Sociaal en emotioneel vallen er nog steeds kwartjes en zijn ze gewoon heel veel later dan gemiddeld.
Als je zoon er aan toe is kun je dat ook ondersteunen. Google eens op dyspraxie, praktische vaardigheden en vaardigheden in leren en organiseren, soms heeft een kind toch meer handreikingen van jou nodig en samen doen om beter in zijn vel te zitten en op school beter te kunnen presteren.
Je kunt ook inzetten op het meer expliciet sociaal en emotioneel uitleggen thuis, ook met boekjes en spelletjes.
Hier heb ik ze zelf met huiswerk begeleid maar je kunt vooral tegenwoordig ook veel uitbesteden.
Volgend jaar gaat mijn zoon naar de universiteit.
En sommige kinderen maken in de puberteit ineens grote sprongen. Hoewel het met jongens in het algemeen wat later schijnt te zijn.

Hier ook!

Heel herkenbaar wat je schrijft Callipo! Onze zoon is in groep 4 getest (8 jaar oud). Omdat hij vastliep op school. Uitkomst was vergelijkbaar, hij had ook iets van 44 punten verschil tussen verbaal en performaal. En zowel verbaal als performaal ook nog enorme uitschieters naar boven en naar beneden. Hoogste wat ie scoorde was 145 en laagste was 62.

Hij heeft groep 4 nog een keer gedaan en zit nu in groep 6. Met gerichte ondersteuning thuis (met name op plannen, overzicht, oorzaak-gevolg zien) en op school (gebruiken van stappenplannen) gaat het duidelijk beter dan 2 jaar geleden. Denk zelf dat de ‘kloof’ zeker wel wat kleiner is geworden inmiddels.

Maar het blijft over de hele linie wel wat moeizaam nog. Bij schoolse vaardigheden redelijk forse problemen met rekenen en concentratie. Scoort qua niveau vmbo basis tot vwo en alles daartussenin. Op sociaal vlak regelmatig toestandjes met klasgenoten omdat hij buitensporig reageert als de ander iets doet wat hem niet bevalt.

Hoe het straks met het kiezen van een school voor VO gaat vinden wij ook spannend. Geen idee van zijn niveau, het wisselt zo sterk dat er echt geen peil op te trekken is. Maar goed, misschien kristalliseert dat nog wel verder uit de komende 2 jaar.

Ik kan je helaas niet echt helpen met een blik in de toekomst, omdat onze zoon nog niet op VO zit. Maar wilde wel ff laten weten dat het verhaal herkenbaar is 😊

Mams

Nou toch al heel fijn om te horen van een kind dat hetzelfde ‘heeft’. Ik vind het wel spannend. Ik heb er een en ander over gelezen en herken wel veel, behalve dat mijn zoon perfect georganiseerd is. Alles altijd keurig netjes opruimt, handig is in huishoudelijke taken, al jaren zelf zijn spullen inpakt als we een weekendje weg gaan.
Wel herken ik angst voor nieuwe dingen, onzekerheid, slecht lezen van mimiek.

Waarschijnlijk kwestie van doen wat we kunnen en afwachten, zoals wel vaker...

hier

Onze zoon had ook een grote kloof bij onderzoek op zijn negende. Met zeventien opnieuw iq test en de kloof was er nog, maar minder groot. Hij bleek toen ook dyslexie te hebben, bij adhd en dysthyme stoornis.
Hij zit nu in 6vwo en we hopen dat hij slaagt.

Ik heb me eigenlijk nooit echt met die kloof bezig gehouden. Maar wel me gerealiseerd dat hij dus van alles wil kunnen met zijn hoofd en dat het dan niet uit zijn handen komt. Zijn stemming knapt daar niet van op.

Wij zijn er mee omgegaan, door vooral veel geduld, acceptatie en samen met hem problemen oplossen. Ik heb bijvoorbeeld tot vwo 3 hem geholpen met het inpakken van zijn schooltas, dat lukte hem gewoonweg niet. En toen deed hij het ineens zelf.

Wat goed voor hem was: judo (lichamelijk bezig zijn, maar ook veel denken), massage (hij vond dat heerlijk, voor hij ging slapen), lego (maar hij is ook echt een bouwer), fantasie spellen en uitdagingen, films kijken (hij leert meer van zien, dan van lezen, youtube is geweldig, daar kun je zoveel leren), humor, een-op-een aandacht.

Oh ja, vooral laten merken dat we waarderen wat hij doet en presteert. 'Gewoon' naar school gaan, is voor hem al zestien jaar topsport. Het is voor hem heel belangrijk dat we dat zien, benoemen. Hij is eigenlijk continu overbelast, door school. En een niveau lager helpt jammer genoeg niet. Hij is niet over belast door het niveau, hij is overbelast door hey instituut. Als thuisonderwijs mocht in Nederland, was hij een perfecte kandidaat geweest. Zo jammer.

een kind is zoveel meer dan zijn IQ

Hier ook een kind dat bij een IQ-test zeer wisselend scoorde. Verbaal rond de 130, performaal 45 punten lager.

We schrokken destijds behoorlijk van de uitslag. Kloof = alarm. Van dat idee zijn we overigens snel afgestapt. Ken je dit artikel? http://www.eduratio.be/vpkloof.html
Het gaat over de mythe van de V/p-kloof. Ik vond het heel verhelderend.

Wat ook belangrijk is: je kind is zoveel meer dan zijn IQ. Hoe logisch het ook is (zeker als je net een uitslag hebt), probeer je kind niet teveel in een hokje te plaatsen. Ja, het kan helpen dat je dit weet, maar hij is zoveel meer. Niet alles wat je kind kan of niet kan, heeft met IQ te maken, helemaal niet zelfs. Bovendien zijn IQ-cijfers niet in beton gegoten. Beter gezegd: je moet een IQ-test niet té serieus nemen. De uitslag zegt vooral iets over hoe hij nu de test heeft gemaakt, niets meer en niets minder.

Over het algemeen blijkt dat het verbale IQ-cijfer de beste voorspeller is voor schoolsucces. Dus als je alleen naar de cijfertjes zou kijken, dan is er geen enkele reden om aan te nemen dat je zoon geen havo zou kunnen doen. Houd dus alle opties open, en behoud het vertrouwen in je kind. Want veel belangrijker dan het IQ, zijn de verwachtingen die de omgeving van een kind heeft. Als ouders en school weinig van een kind verwachten ('want een grote kloof'), dan gaat er zeker weinig positiefs gebeuren. 'Zie je wel, die kloof he'. Dat moet je echt voorkomen.

Eens

Eens met 'kijk naar je kind'. Hier twee kinderen met enorme kloven. Wel een veel hoger IQ en ik kan me voorstellen dat dat wel wat uitmaakt omdat je dan niet alleen verbaal, maar ook performaal veel hoger uitkomt. Dus verbaal flink hoog en performaal gemiddeld. Ik denk dat de consequenties dan wel wat anders zijn dan als je performaal flink ondergemiddeld zit.

Maar mijn ervaring is dus ook dat beide kinderen op school presteren naar hun verbale IQ. Wat betreft plannen en organisatie hebben ze hulp nodig. Mijn oudste in 4 gymnasium help ik nog steeds af en toe, als hij het overzicht verliest. Hun redding is wel dat ze het niveau cognitief makkelijk aan kunnen. Ze zouden namelijk beiden niet zo lang huiswerk kunnen maken bijvoorbeeld (uurtje per dag is al veel).

Mijn advies is dus om bij twijfel tussen twee niveaus wb verbaal IQ om dan met het niveau aan de onderkant te gaan zitten en niet aan de bovenkant. Dus zit je kind net tegen havo aan, dan zou ik bv combiklas mavo-havo kiezen. Zit je kind tussen havo en vwo. Dan havo. Ik zie namelijk dat veel energie weglekt door alleen al het naar school gaan, tas inpakken, wisselen van lokaal, etc. Die energie kunnen ze niet meer aan schoolwerk besteden, dan zouden ze worden overvraagd. Dat heeft nogal consequenties voor hun persoonlijke ontwikkeling, dus daar zou ik wel hij stil staan. Er is namelijk veel meer in de puberteit dan school.

Die getallen zeggen niet zoveel

Mijn kinderen hebben allebei een performaal iq van rond de 100, verbaal een stuk hoger. Bij oudste, met de grootste kloof, heeft dat weinig gevolgen gehad voor haar schoolresultaten (denk ik, ze presteerde prima op het vwo). Jongste heeft echter het concentratievermogen van een druif, en op school gaat het allemaal net aan (op de mavo).
Ik ben dus geneigd te zeggen dat het linksom of rechtsom kan met zo'n kloof, net als dat de een met een TIQ van 115 net de mavo kan terwijl een ander met hetzelfde iq door het vwo heen vliegt. En net als een thermometer, de een heeft het warm bij 20 graden terwijl de ander met een sjaal om zit

gedragsproblemen

'Vanwege lastig, opstandig en onzeker gedrag van mijn zoon van bijna 9 (groep 5) is (ondermeer) zijn intelligentie onderzocht.'

Hoe gaat het eigenlijk verder met zijn gedrag?
Lukt het om daar begeleiding in te krijgen?

Toen onze zoon op die leeftijd gedragsproblemen had, kwam ik achteraf tot de conclusie dat wij een school veel tijd hebben verloren met het zoeken naar de heilige graal van 'de oorzaak'.

Achteraf zonde van de tijd. Want in feite maakt het niet zoveel uit wat de oorzaak nu precies is. Is het een V/p kloof, is het ADHD, is het ASS, is het ODD, is het NLD?
Het gaat er vooral om wat je kunt doen om een kind te helpen.

Dat zoeken naar de oorzaak kan ontzettend afleiden, vind ik achteraf gezien.

Ik heb heel veel gehad aan de methode van Ross Greene, van 'het explosieve kind'. Hij beschrijft hoe je situaties en voorvallen die 'mis' gegaan zijn, kunt analyseren met je kind en dan later een vergelijkbare situatie kunt voorkomen.

Onze zoon heeft bijvoorbeeld een keer vreselijke ruzie met een leerkracht gehad over het feit dat hij met een potlood zijn toets maakte (groep 5). Die leerkracht werd boos, zoon werd boos. Wat een gedoe!
Achteraf bleek dat zoon zijn vulpen kapot was, hij om een ander gevraagd had, leerkracht dat vergeten was en zoon narrig en boos er niet meer op terug was gekomen. Een praktisch probleem wat makkelijk op te lossen is. (zoon had vanaf dat moment meerdere pennen, gummen, potloden enz. in zijn laatje)
Mijn zoon was niet in staat om de kapotte pen op een passende manier op te lossen. Dat had duidelijk met zijn kloof en zijn adhd te maken. Maar wat heb je eraan om dat te weten? Je hebt er meer aan om door te vragen, aanleidingen te ontrafelen en problemen op te lossen.

Inderdaad, goed naar het kind kijken

Bij mijn oudste zoon (hoog verbaal IQ, laaggemiddeld performaal) is geen adhd of iets dergelijks vastgesteld. Maar hij liep wel tegen problemen aan op de basisschool. Achteraf bezien hoogstwaarschijnlijk omdat hij niet werd aangesproken op zijn verbale capaciteiten, maar men bleef hangen in 'hij werkt niet zo snel, is niet echt geïnteresseerd, hij moet eerst zijn gewone werkjes maar eens afkrijgen' en meer van dat getut. Hij kreeg uiteindelijk VWO-advies, maar de verwachting was dat hij het allemaal niet zou redden. Nu op het gymnasium bloeit hij helemaal op. En van mij krijgt hij ondersteuning bij plannen en organiseren. Maar let op: heel veel kinderen op school krijgen die ondersteuning van hun ouders; hij is lang niet de enige. Dat hoor ik terug in mijn omgeving. En ik geloof ook niet zo in 'de kloof'. Want sommige dingen die dan zogenaamd bij kloofkinderen horen, kan die van mij weer heel goed. En zoveel kinderen en ouders, zoveel meningen: die van mij had je juist niet naar het laagste niveau moeten laten gaan, het werd juist tijd dat hij zijn koppie aan het werk kon zetten, daar knapte hij juist van op en kreeg hij energie van. Dus daarom sluit ik me aan bij een aantal eerdere reacties om goed naar je kind te kijken, vertrouwen in hem en je eigen gevoel daarbij te hebben.