dilemma pesten
Mijn zoon wordt momenteel veel uitgescholden op school. Door eigenlijk maar 2 of 3 anderen. De scheldwoorden die gebruikt worden zijn eigenlijk helemaal niet zo erg (in mijn ogen). Hij heeft onlangs zijn haar geblondeerd en ze roepen nu steeds Ginger of roie naar hem. Heel veel verder gaat het niet, maar de andere kant van het probleem is dat mijn zoon maar niet kan laten om te reageren. Hij maakt zich er iedere keer weer heel druk over, durft niet goed heel duidelijk boos te worden, maar vreet zich wel op. Hij zegt er wel dingen van, maar ik denk dat hij dit erg voorzichtig/ banging doet.
Thuisgekomen uit hij zich en roept en schreeuwt hier dingen die hij eigenlijk had willen roepen. Hij zegt dan steeds'Nou als hij het weer doet dan zeg ik:......"Maar ik vermoedt dat hij gewoon niet durft.
Negeren is dus ook iets wat hij echt niet kan. Het is een onderwerp die we al uit en te na besproken hebben, we hebben ook met hem geoefend om hem plaagdoof te maken. Thuis lukt dat inm iddels wel, hij weet inmiddels dat we hem bewust een beetje uitdagen om te reageren en houden er pas mee op als hij ons negeert. Maar het lukt hem niet dat toe te passen als hij op school is.
Ik heb hem wel gezegd dat hij naar mentor of iemand toe kan gaan om hem te helpen. Maar hij is bang dat het daardoor alleen maar erger wordt, dus hij wil ook niet dat ik me ermee bemoei.
Ik heb wel contact met een van de moeders van een van degene die hem vaak uitscheld. Maar of het handig is via haar de zaak te beinvloeden.... ik weet niet goed hoe ik dat eventueel aan kan pakken.
Ik weet ook niet of dat wel de goede aanpak is. Want zoon mag niet worden uitgescholden maar moet ook leren niet te reageren.
Hoe kan ik dat nou eens helpen?
oh en soms....
voel ik me zo'n slechte moeder. Omdat hij thuis, ook hierdoor, nogal eens grote monden geeft e.d. Je bent puber of je bent het niet, oke. Maar ik heb zo vaak de neiging om hem toe te roepen dat hij die grote bek eens moet bewaren voor de pestkoppen op school..... Maar ja. Ik weet ook wel dat hij het juist hier doet omdat hij zich hier veilig voelt.
Eén en al herkenning
Jee, ik had die tekst kunnen schrijven. Mijn zoon is bijna 10 en wordt godzijdank niet structureel gepest, maar toch wel met enige regelmaat. Hij is beslist niet het pispaaltje van de klas, maar er zijn wat jongetjes die regelmatig scheldwoorden naar hem roepen. En dat gaat dan om flauwe verbasteringen van zijn naam, "meisje" (hij heeft lang haar) of stupiditeiten als homo of mietje.
Hij kan er totaal niet mee omgaan, komt dan overstuur thuis. Reageert waarschijnlijk precies zoals ze het het liefst hebben: boos en moeilijk uit zijn woorden komend. Hij heeft wel eens geprobeerd ze snedig van repliek te dienen, maar omdat hij verbaal niet zo goed is (en op zo'n moment zeker niet), komt dat er niet goed uit en wordt het alleen maar erger. Hij wil ook niet dat ik hem help, is alleen maar boos en erg verdrietig. Ik denk dat het het beste is om onverstoorbaar verder te fietsen, die jongetjes echt compleet negeren, maar dat lukt hem maar heel moeizaam. Zijn oudere broer (voor wie ze wel respect hebben) springt voor hem in de bres wanneer dat nodig is, maar die is er ook niet altijd. Bovendien gaat die volgend jaar van school.
Ik weet het dus ook niet goed: die jongens zitten niet bij hem in de klas, als ik naar ze toega, wordt het idd erger denk ik. Ik heb dus geen tips, tante Sidonia, sorry, maar veel herkenning en ik lees graag mee.
Oh ja
Mijn kind is op alle vlakken wat jonger dan gemiddeld. Misschien speelt dat nog mee en rijpt hij nog wat uit (dacht ze hoopvol).
ja jonger....
Ik weet niet hoe belangrijk leeftijd is in dit opzicht. Ik heb het over een zoon van 16 maar wel met een laag gemiddeld IQ op een praktijkschool. Hij heeft ADHD en dat heeft natuurlijk alles te maken met altijd maar overal op moeten reageren.
dus julia......
Je laatste vraag, met je hoopvolle verwachting............ sorry
Wij zijn hier al echt jaren mee bezig. Nu blijkt onze zoon ook nog op jongens te vallen en gaat hij dus nog veel meer over zich heen krijgen. Ik wil zo graag dat hij het leert!
zelfvertrouwen vergroten?
Misschien juist heel positief reageren hierop, wat betreft zijn aandeel of iig heel neutraal? Dus hem lekker laten uitrazen thuis, attenderen op feit dat hij dit of dat juist heel goed heeft gedaan? (Wat goed dat je er iets van gezegd hebt, goed dat je niet boos bent geworden, oid) zodat de situaties hopelijk een iets minder zware lading voor hem krijgen?
Je kunt hem andere gedragspartonen ook aanreiken los vd situaties, waardoor het misschien minder beladen voor hem is en meer leerrendement. Mogelijkheden waardoor hij leert spelen met gedrag, meer kan kiezen wat hij in bepaalde situaties inzet, meer vertrouwen krijgt in zijn eigen kunnen. Kan door cursus, kan ook thuis met rollenspellen, bepaalde spelletjes, stoeien met rolverdeling etc.
Jong
Och Sidonia, dat kan ik me voorstellen, dat je daarover inzit. Dat juist hij nog uit de kast moet. Wil hij dat op korte termijn?
Misschien heeft het idd helemaal niks met leeftijd te maken, ik hoopte dat omdat mijn zoon in veel meer dingen heel (erg) laat is: lopen, zindelijk worden (extreem laat bedoel ik dan), zelf billen afvegen (idem), praten, nou ja, noem maar op. Bij hem lijkt alles later uit te rijpen.
Maar het kan even goed een karaktertrek zijn, of juist een gevolg van met-alles-zo-laat-zijn.
Zelfvertrouwen vergroten is zeker belangrijk, ik let erop dat ik hem veel complimenteer, zeker als iets moeite heeft gekost. Maar vooralsnog werpt het geen vruchten af 
Thuis oefenen doen we ook, maar dan voelt hij die sterke emotie niet, die hem irl zo in de weg zitten.
en dat is preciess het puntt juliaa
dat je thuiss niet dee zelfde eeemotiee krijgt als je hem een beetjee pest, om te oefeenen. En juist die emotie maakt dat hij niet bij zijn humor kan of andere weloverwogen keuzes makeen in gedrag uberhaaubtt!
tante sidonia
Misschien moet je een nieuw toetsenbord kopen want je letters blijven al dagen hangen 
oefenen helpt wel
Heb vanuit werk weleens trainingen om om te leren gaan met agressief gedrag. In feite gewoon assertiviteitstrainingen. Je leert je gedrag beter in te zetten. Droog oefenen (zonder emotie) is juist beter. Dat wil niet zeggen dat je geleerd gedrag niet in kunt gaan zetten in emotionele situaties. Maar tijdens trainingen proberen we emoties wel op te roepen. Maar juist de emoties zorgen voor vastlopen, dus oefenen zonder emoties werkt beter. Ook niet echt op die situaties gaan oefenen. Liever juist iets heel anders. Het gaat erom dat je vat en invloed krijgt op je eigen reacties.
Het geeft mij altijd enorm veel houvast en zelfvertrouwen. Als ik bedenk waar ik vroeger zat..ligt natuurlijk niet alleen aan training maar helpt wel.
hier ook
Hier heeft oefenen wel effect.
Ik weet precies waar de trigger van zoon zit. Als ik op die knop zit dan zie ik hem meteen reageren.
En dus oefenen we met enige regelmaat. Vaak spreken we zelfs van te voren af. Ik ga straks dit en dat doen (=op knop drukken) en dan ga jij proberen zus en zo te reageren.
Ik denk dat dat juist bij een kind met ADHD heel belangrijk kan zijn om te oefenen. Want inderdaad dat impulsieve reageren helpt niet. Nu kan ik dat impulsieve niet uitschakelen, maar ik kan wel proberen om door te oefenen andere (lees betere) reacties er in te krijgen, zodat die er impulsief uit komen.
juist het slechte reageren
zorgt voor deuken in zelfvertrouwen. Ik was ook zo'n kind dat alles over me heen liet komen en niet adequaat kon reageren. Ik was me zeer bewust van mijn reacties en baalde veel erger van mijn eigen reacties dan van de situaties. Ik denk dat ik mezelf ook overmatig streng beoordeelde. Als ik er positiever tegenaan had gekeken was er minder spanning geweest en misschien weer minder krampachtig reageren.
Door te oefenen in neutrale situaties kun je leren dat het leuk kan zijn te 'spelen' met gedrag. Dat je kunt kiezen in situaties om voor gedrag te kiezen. Hoe meer keuzes, hoe beter. Dus gewoon door simpel een arrogante verkoper te spelen of een agressief winkelmeisje of een verdrietige oma kun je weerbaarder worden. Hoe meer je oefent hoe meer vat je op jezelf krijgt en hoe meer het ingesleten raakt dat je terug kunt vallen op rollen. En wellicht kun je daar een beetje op terugvallen in emotionele situaties.
Il ben ervan overtuigd dat het werkt, het kan alleen zoeken zijn naar de passende vorm om in te gieten.
Thuis oefenen?
Bij thuis oefenen met je ouders is toch een andere vorm van pijn voelen. Een kind weet dat zijn ouders hem niet pijn wensen te doen. Dus thuis oefenen heeft niet dezelfde impact als gepest worden op het schoolplein.
In trainingsprogramma's wordt de "schuld/tekortkoming" bij de pestkop gelegd. Vaak wordt uitgelegd dat de pestkop pest omdat het thuis problemen heeft. (Is meestal ook zo.) Hier legden we ons kind uit dat een pestkop ziek is want een kind dat niet ziek is in zijn hart, heeft geen behoefte om te pesten. Daar kon ons kind zich iets bij voorstellen. Zo pakte ons kind de zwarte piet kaart niet meer op; minder gevoel om te denken dat het aan het gepeste kind zelf ligt. Een andere manier van denken leidt tot een andere manier van reageren. Dan gaat voor de pestkop het plezier eraf.
Zelfs een kwetsende tekening op de muur, welke mij enorm stoorde, deed kind af als actie van een ziek kind. De tekening hebben we niet verwijderd want dan wist de pestkop dat het impact had. Maanden later spoelde de regen weg. Ik ben supertrots op mijn kind dat een eigen gekozen manier van reageren bedacht welke voor kind werkte, zodat het peten minder impact had.
We hebben wel gemerkt dat het voor een kind makkelijker wordt pesten te negeren als het kind een voorval kan delen met de juf. Niet dat de pestkop meteen straf krijgt, want die ontkent natuurlijk alles, maar alleen het van je af vertellen is genoeg om het niet op te kroppen.
Vaak zijn kinderen bang om het met de juf/ mentor te delen, uit angst voor nog meer pesten. Wees niet bang om het aan de juf te melden. De pestkoppen willen dat kinderen bang/ ongelukkig zijn. Als ze weten dat je niet bang bent, gaat de lol eraf.
